Powrót do strony głównej

 

..... , dnia .......                

Wojewódzki Sąd Administracyjny
w ...

za pośrednictwem

Rady Miasta .....
ul. ... Piłsudskiego
........

Skarżący:

[Imię, nazwisko,
adres]

Strona przeciwna:

Rada Miasta .....

Skarga do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego
na uchwałę Rady Miasta .... nr XV/..../95 z dnia ..... 1995 r.

Na podstawie art. 101 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (tekst jedn. Dz. U. z 2001 r. Nr 142, poz. 1591 z późn. zm.) wnoszę skargę na uchwałę Rady Miasta .... nr XV/..../95 z dnia ..... 1995 r. i, zarzucając jej naruszenie art. 2, 7, 21 Konstytucji RP a także art. 47 ust. 4 oraz art. 69 ustawy z dnia 29 kwietnia 1985 r. o gospodarce gruntami i wywłaszczaniu nieruchomości (Dz.U.91.30.127 ze zmianami) a także naruszenie mojego interesu prawnego wynikającego z art. 136 ust. 3 w związku z art. 229 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami wnoszę o:

1.     Stwierdzenie jej nieważności

2.     Oraz o zasądzenie na moją rzecz kosztów postępowania według norm przepisanych.

Uzasadnienie

Aktem notarialnym z dnia ... 1977 r. Rep. A Nr …. Państwo .... sprzedali na rzecz Skarbu Państwa nieruchomości oznaczone na karcie mapy ... nr ...., na cele budowy ciągu komunikacyjnego. Aktem notarialnym z dnia .... 1980 r. Rep. A Nr …  Państwo ..... sprzedali na rzecz Skarbu Państwa działki oznaczone na kartach mapy .... nr ......, na cele realizacji osiedla ..... Obydwa akty zostały zawarte na podstawie art. 6 ustawy z dnia 12 marca 1958 r. o zasadach i trybie wywłaszczania nieruchomości, co oznaczało iż zbycie to było równoznaczne z wywłaszczeniem.

W późniejszym okresie działki te ulegały podziałom, a w szczególności:

·       działka .... uległa podziałowi na .... ,

·       działka .... uległa podziałowi na .... ,

·       działka .... uległa podziałowi na .... .

Nabyte przez Skarb Państwa nieruchomości zostały w części użyte zgodnie z celem, na jaki zostały kupione. W części natomiast, obejmującej m. in. działki .... o pow. .... m2, .... o pow. ... m2, .... o pow. .... m2 i ..... o pow. ... m2 nie zostały użyte zgodnie z przeznaczeniem i stały się zbędne na cel, na jaki zostały nabyte. Zgodnie z art. 69 ust. 1 ustawy z dnia 29 kwietnia 1985 r. o gospodarce gruntami i wywłaszczaniu nieruchomości (Dz.U.91.30.127 ze zmianami)  a obecnie z art. 136 ust. 3 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami w tej sytuacji dawni właściciele mogliby skutecznie żądać zwrotu nieruchomości w części nieużytej na cel wskazany w aktach notarialnych. Niestety, wskutek wydania skarżonej uchwały nieruchomości te zostały  sprzedane aktem notarialnym z dnia ..... 1996 r. firmie „...” z przeznaczeniem pod budowę stacji paliw – czyli na cel typowo komercyjny. Prawo własności nabywcy zostało ujawnione w księdze wieczystej w dniu ... lutego 1997 r. a więc przed dniem wejścia w życie ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (ustawa weszła w życie 1 stycznia 1998 r.). Zgodnie z jej art. 229. „roszczenie, o którym mowa w art. 136 ust. 3 [czyli roszczenie o zwrot nieruchomości wywłaszczonej], nie przysługuje, jeżeli przed dniem wejścia w życie [...]  ustawy nieruchomość została sprzedana albo ustanowiono na niej prawo użytkowania wieczystego na rzecz osoby trzeciej i prawo to zostało ujawnione w księdze wieczystej.”

Przeznaczenie w drodze uchwały nieruchomości do sprzedaży na cele komercyjne oznaczało, iż Rada Miasta .... uznała, że nieruchomości te stały się zbędne na cel, na jaki zostały nabyte. W tej sytuacji, zgodnie z obowiązującym prawem, przed podjęciem uchwały organ właściwy w sprawie gospodarki nieruchomościami (w tamtym czasie Zarząd Miasta) powinien wystąpić do byłych właścicieli z propozycją zwrotu nieruchomości. Dopiero, gdyby okazało się iż zwrot wskutek braku zainteresowania osób uprawnionych nie jest możliwy dopuszczalne było przeznaczenie nieruchomości do sprzedaży na wolnym rynku.

Zgodnie z art. 2 ust. 1 ustawy o gospodarce gruntami i wywłaszczaniu nieruchomości (Dz.U.91.30.127 ze zmianami) regulującej w tamtym czasie sprawy gospodarki nieruchomościami (gruntami) gospodarka gruntami stanowiącymi własność gminy należała do właściwości rad gmin i zarządów gmin. Zgodnie z art. 18 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie terytorialnym (Dz.U.90.16.95 ze zmianami) do wyłącznej właściwości rady gminy (w tym przypadku Rady Miasta) należy nadzór nad działaniami Zarządu Miasta. W Rzeczypospolitej Polskiej organy administracji publicznej działają na podstawie przepisów prawa i w granicach zakreślonych przepisami prawa. Tym samym należy dojść do wniosku, iż przeznaczenie do sprzedaży nieruchomości podlegającej obowiązkowi zwrotu na rzecz byłego właściciela oznaczało działanie sprzeczne z prawem, a w szczególności art. 2, 7 i 21 Konstytucji RP.

Zgodnie natomiast z art. 47 ust. 4 obowiązującej w dniu podjęcia uchwały ustawy z dnia 29 kwietnia 1985 r. o gospodarce gruntami i wywłaszczaniu nieruchomości (Dz.U.91.30.127 ze zmianami) „nieruchomość wywłaszczona nie może być użyta na inne cele niż cele określone w decyzji o wywłaszczeniu, chyba że nie mogła być zwrócona w trybie określonym w art. 69 z braku zgody poprzedniego właściciela albo jego następcy prawnego”. Jak stanowił art. 69 ust. 1 tejże ustawy „nieruchomość wywłaszczona lub jej część podlega zwrotowi na rzecz poprzedniego właściciela lub jego następcy prawnego na jego wniosek, jeżeli stała się zbędna na cel określony w decyzji o wywłaszczeniu”.  Z przepisów tych, zwłaszcza w świetle powołanych przepisów Konstytucji, wynika, iż niedopuszczalne było przeznaczenie nabytych nieruchomości do sprzedaży. Nieruchomości te, jeżeli odstąpiono od realizacji na nich celów, na które zostały nabyte powinny być zwrócone właścicielom.

Na podstawie art.101 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz.U. z 2001 r., Nr 142, poz. 1592 ze zm.) wezwałem Radę Miasta ... do usunięcia naruszenia prawa dokonanego powołąną uchwałą Rady Miasta w sprawie wyrażenia zgody na zbycie nieruchomości stanowiącej własność Miasta Gminy, położonej przy ul. Ch. i ul. B. – w części obejmującej działki:

- ..... .....;

- ..... .....;

Mimo upływu ponad 30 dni od dnia doręczenia wezwania Rada Miasta ... nie podjęła żadnych działań w tej sprawie, nie udzieliła mi też żadnej odpowiedzi. Jak wskazuje Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 28 kwietnia 2010 r. sygn. akt I OSK 194/10, uchwała rady gminy o przeznaczeniu nieruchomości do sprzedaży w drodze przetargu może być zaskarżona do sądu administracyjnego. Tym samym zostały spełnione przewidziane prawem warunki pozwalające zaskarżyć uchwałę Rady do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego.

Jestem zdania, że uchwała ta została podjęta z naruszeniem art. 47 ust. 4 oraz art. 69 ustawy z dnia 29 kwietnia 1985 r. o gospodarce gruntami i wywłaszczaniu nieruchomości (Dz.U.91.30.127 ze zmianami) a także powołanych przepisów Konstytucji. Jednocześnie wydanie uchwały naruszyło nasz interes prawny polegający na ustawowym i konstytucyjnym prawie do odzyskania nieruchomości nabytych przez Państwo na podstawie przepisów wywłaszczeniowych z przeznaczeniem na cele publiczne i nie wykorzystanych zgodnie z przeznaczeniem. Prawo to wynikało w momencie utraty własności przez skarżących z art. 34 ust. 1 ustawy z dnia 12 marca 1958 r. o zasadach i trybie wywłaszczania nieruchomości, w dniu wydania skarżonej uchwały z art. 69 ust. 1 ustawy z dnia 29 kwietnia 1985 r. o gospodarce gruntami i wywłaszczaniu nieruchomości (Dz.U.91.30.127 ze zmianami) a obecnie wynika z art. 136 ust. 3 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami.

Zauważyć ponadto należy, że wykładni przepisów regulujących postępowanie z nieruchomościami wywłaszczonymi nie można odrywać od przesłanek, które dopuszczały wywłaszczenie nieruchomości. Założeniem ustawodawcy było, aby tego rodzaju szczególne ingerowanie w konstytucyjnie chronione prawo własności, dopuszczalne było jedynie wyjątkowo i w ściśle określonym celu. Regułą jasno wynikającą ze wskazanych wyżej ustaw jest też, że wywłaszczona nieruchomość nie może być użyta na inny cel nią określony w decyzji o wywłaszczeniu (v. np. wyrok NSA z dnia 9 listopada 2011 r. sygn. akt I OSK 1971/10). Przeznaczenie jej do sprzedaży należy uznać więc za szczególnie rażące naruszenie zasad państwa prawa i praworządności, wyrażone odpowiednio w art. 2 i art. 7 Konstytucji RP.

W tej sytuacji wniosek o stwierdzenie nieważności skarżonej uchwały jest w pełni uzasadniony.

Załączniki:

1.     Odpis skargi,

2.     Wezwanie do usunięcia naruszenia prawa.