Strona
główna – doradztwo w sprawach stosunków wodnych na gruncie - prawo wodne
Aktualne
01 kwietnia 2015 r.
Dz.U.2012.145
2013-01-01 zm. przen. Dz.U.2010.44.253 art. 1
zm. Dz.U.2012.951 art. 20
2013-01-13 zm. Dz.U.2012.1513 art. 5
2013-01-23 zm. Dz.U.2013.21 art. 210
2013-03-07 zm. Dz.U.2013.165 art. 1
2014-06-21 zm. Dz.U.2014.659 art. 1
2014-07-12 zm. Dz.U.2014.850 art. 1
2014-09-13 zm. Dz.U.2014.1146 art. 80
2014-12-25 zm. Dz.U.2014.822 art. 12
USTAWA
z dnia 18 lipca 2001 r.
Prawo wodne(1)
(tekst jednolity)
DZIAŁ I
Zasady ogólne
Rozdział 1
Przepisy ogólne
Art. 1. 1. Ustawa
reguluje gospodarowanie wodami zgodnie z zasadą zrównoważonego rozwoju, a w
szczególności kształtowanie i ochronę zasobów wodnych, korzystanie z wód oraz zarządzanie
zasobami wodnymi.
1a. Ustawa reguluje sprawy własności wód oraz
gruntów pokrytych wodami, a także zasady gospodarowania tymi składnikami w
odniesieniu do majątku Skarbu Państwa.
2. Gospodarowanie wodami jest prowadzone z
zachowaniem zasady racjonalnego i całościowego traktowania zasobów wód
powierzchniowych i podziemnych, z uwzględnieniem ich ilości i jakości.
3. Gospodarowanie wodami uwzględnia zasadę
wspólnych interesów i jest realizowane przez współpracę administracji
publicznej, użytkowników wód i przedstawicieli lokalnych społeczności tak, aby
uzyskać maksymalne korzyści społeczne.
4. Gospodarowanie wodami jest prowadzone w taki
sposób, aby działając w zgodzie z interesem publicznym, nie dopuszczać do
wystąpienia możliwego do uniknięcia pogorszenia ekologicznych funkcji wód oraz
pogorszenia stanu ekosystemów lądowych i terenów podmokłych bezpośrednio
zależnych od wód.
5. Gospodarowanie wodami jest oparte na zasadzie
zwrotu kosztów usług wodnych, uwzględniających koszty środowiskowe i koszty zasobowe.
Art. 2. 1. Zarządzanie
zasobami wodnymi służy zaspokajaniu potrzeb ludności, gospodarki, ochronie wód
i środowiska związanego z tymi zasobami, w szczególności w zakresie:
1) zapewnienia odpowiedniej ilości i jakości
wody dla ludności;
2) ochrony zasobów wodnych przed
zanieczyszczeniem oraz niewłaściwą lub nadmierną eksploatacją;
3) utrzymywania lub poprawy stanu ekosystemów
wodnych i od wody zależnych;
4) ochrony przed powodzią oraz suszą;
5) zapewnienia wody na potrzeby rolnictwa oraz
przemysłu;
6) zaspokojenia potrzeb związanych z turystyką,
sportem oraz rekreacją;
7) tworzenia warunków dla energetycznego,
transportowego oraz rybackiego wykorzystania wód.
2. Instrumenty zarządzania zasobami wodnymi
stanowią:
1) planowanie w gospodarowaniu wodami;
2) pozwolenia wodnoprawne;
3) opłaty i należności w gospodarce wodnej;
4) kataster wodny;
5) kontrola gospodarowania wodami.
3. (utracił moc).
4. (utracił moc).
5. (uchylony).
5a. (uchylony).
6. (uchylony).
7. (uchylony).
Art. 3. 1. Zarządzanie
zasobami wodnymi jest realizowane z uwzględnieniem podziału państwa na obszary
dorzeczy i regiony wodne.
2. Ustala się następujące obszary dorzeczy:
1) obszar dorzecza Wisły obejmujący, oprócz
dorzecza Wisły znajdującego się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej,
również dorzecza Słupi, Łupawy, Łeby, Redy oraz pozostałych rzek uchodzących
bezpośrednio do Morza Bałtyckiego na wschód od ujścia Słupi, a także
wpadających do Zalewu Wiślanego;
2) obszar dorzecza Odry obejmujący, oprócz
dorzecza Odry znajdującego się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, także
dorzecza Regi, Parsęty, Wieprzy oraz pozostałych rzek uchodzących bezpośrednio
do Morza Bałtyckiego na zachód od ujścia Słupi, a także wpadających do Zalewu
Szczecińskiego;
3) obszary dorzeczy:
a) Dniestru,
b) Dunaju,
c) Jarft,
d) Łaby,
e) Niemna,
f) Pregoły,
g) Świeżej,
h) Ücker
- obejmujące znajdujące się na terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej części międzynarodowych dorzeczy.
3. Rada Ministrów określi, w drodze
rozporządzenia:
1) sposób ewidencjonowania przebiegu granic
obszarów dorzeczy;
2) przyporządkowanie zbiorników wód podziemnych
oraz wód przybrzeżnych - do właściwych obszarów dorzeczy;
3) regiony wodne;
4) regionalne zarządy gospodarki wodnej, wskazując
regiony wodne objęte zasięgiem terytorialnym ich działania oraz siedziby
poszczególnych regionalnych zarządów gospodarki wodnej;
5) sposób ewidencjonowania przebiegu granic
regionów wodnych.
4. Wydając rozporządzenie, o którym mowa w ust. 3,
Rada Ministrów kierować się będzie podziałem hydrograficznym kraju oraz
zróżnicowaniem warunków hydrologicznych i hydrogeologicznych na obszarze
dorzecza, a także lokalizacją zbiorników wód podziemnych i sposobem ich
wykorzystania.
5. W celu zapewnienia prawidłowego gospodarowania
wodami na obszarach dorzeczy zarządzanie zasobami wodnymi wymaga koordynowania
działań określonych programem wodno-środowiskowym kraju oraz planów
gospodarowania wodami na obszarach dorzeczy:
1) z właściwymi władzami państw członkowskich
Unii Europejskiej, na których terytoriach znajdują się pozostałe części
dorzeczy, o których mowa w ust. 2;
2) z właściwymi władzami państw leżących poza
granicami Unii Europejskiej, na których terytoriach znajdują się pozostałe
części dorzeczy, o których mowa w ust. 2.
Art. 4. 1. Organami
właściwymi w sprawach gospodarowania wodami są:
1) minister właściwy do spraw gospodarki
wodnej;
2) Prezes Krajowego Zarządu Gospodarki Wodnej -
jako centralny organ administracji rządowej, nadzorowany przez ministra właściwego
do spraw gospodarki wodnej;
3) dyrektor regionalnego zarządu gospodarki
wodnej - jako organ administracji rządowej niezespolonej, podlegający Prezesowi
Krajowego Zarządu Gospodarki Wodnej;
4) wojewoda;
5) organy jednostek samorządu terytorialnego.
2. Minister właściwy do spraw gospodarki wodnej
składa Sejmowi Rzeczypospolitej Polskiej, co dwa lata, nie później niż do dnia
30 czerwca, informację o gospodarowaniu wodami dotyczącą:
1) stanu zasobów wodnych państwa;
2) stanu wykorzystywania zasobów wodnych;
3) realizowania planów gospodarowania wodami na
obszarach dorzeczy;
4) współpracy międzynarodowej na wodach
granicznych i realizacji umów w tym zakresie;
5) utrzymywania wód powierzchniowych oraz
urządzeń wodnych;
6) prowadzonych inwestycji;
7) stanu ochrony ludności i mienia przed
powodzią lub suszą.
3. Prezes Krajowego Zarządu Gospodarki Wodnej
pełni funkcję organu wyższego stopnia w rozumieniu Kodeksu postępowania
administracyjnego w stosunku do marszałków województw i dyrektorów regionalnych
zarządów gospodarki wodnej, w sprawach określonych ustawą.
3a. Przepisu ust. 3 nie stosuje się w sprawach, o
których mowa w art. 72 ust. 3, art. 74b ust. 1 i 4, art. 74c, art. 88n ust. 3,
art. 88o ust. 1 oraz art. 164 ust. 9.
4. Właściwy dyrektor regionalnego zarządu
gospodarki wodnej pełni funkcję organu wyższego stopnia w rozumieniu Kodeksu
postępowania administracyjnego w stosunku do starostów realizujących:
1) zadania z zakresu administracji rządowej,
określone w ustawie;
2) kompetencje organu właściwego do wydania
pozwolenia wodnoprawnego.
4a. Odwołania od decyzji starostów realizujących
zadania, o których mowa w ust. 4, wnosi się do dyrektora regionalnego zarządu
gospodarki wodnej, na którego obszarze właściwości następuje szczególne korzystanie
z wód lub są podejmowane czynności wymagające pozwolenia wodnoprawnego albo
czynności wymagające decyzji starosty w zakresie, o którym mowa w ust. 4 pkt 1.
5. Zadania marszałka województwa, o których mowa w
art. 15 ust. 2 pkt 2, art. 140 ust. 2 i art. 186 ust. 3, są zadaniami z zakresu
administracji rządowej.
Art. 4a. W celu
zapewnienia prawidłowego gospodarowania wodami, w tym w szczególności ochrony
zasobów wodnych oraz ochrony ludzi i mienia przed powodzią, uzgodnienia z
właściwym dyrektorem regionalnego zarządu gospodarki wodnej wymaga:
1) studium uwarunkowań i kierunków
zagospodarowania przestrzennego gminy oraz strategia rozwoju województwa w
zakresie zagospodarowania obszarów narażonych na niebezpieczeństwo powodzi;
2) miejscowy plan zagospodarowania
przestrzennego i plan zagospodarowania przestrzennego województwa w zakresie
zagospodarowania stref ochronnych ujęć wody, obszarów ochronnych zbiorników wód
śródlądowych i obszarów narażonych na niebezpieczeństwo powodzi;
3) ustalenie lokalizacji inwestycji celu
publicznego oraz warunków zabudowy w rozumieniu ustawy z dnia 27 marca 2003 r.
o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. Nr 80, poz. 717, z późn.
zm.) - dla przedsięwzięć wymagających uzyskania pozwolenia wodnoprawnego, do wydania
którego organem właściwym jest marszałek województwa lub dyrektor regionalnego
zarządu gospodarki wodnej.
Art. 5. 1. Wody
dzielą się na powierzchniowe i podziemne.
2. Wody, z wyjątkiem wód morza terytorialnego i
morskich wód wewnętrznych, są wodami śródlądowymi.
3. Śródlądowe wody powierzchniowe dzielą się na:
1) płynące, do których zalicza się wody:
a) w ciekach naturalnych, kanałach oraz w
źródłach, z których cieki biorą początek,
b) znajdujące się w jeziorach oraz innych
naturalnych zbiornikach wodnych o ciągłym bądź okresowym naturalnym dopływie
lub odpływie wód powierzchniowych,
c) znajdujące się w sztucznych zbiornikach
wodnych usytuowanych na wodach płynących;
2) stojące, do których zalicza się wody
znajdujące się w jeziorach oraz innych naturalnych zbiornikach wodnych
niezwiązanych bezpośrednio, w sposób naturalny, z powierzchniowymi wodami
płynącymi.
4. Przepisy o wodach stojących stosuje się
odpowiednio do wód znajdujących się w zagłębieniach terenu powstałych w wyniku
działalności człowieka, niebędących stawami.
5. Dla potrzeb gospodarowania wodami wody dzieli
się na:
1) jednolite części wód powierzchniowych, z
wyodrębnieniem jednolitych części:
a) wód przejściowych lub przybrzeżnych,
b) wód sztucznych lub silnie zmienionych;
2) jednolite części wód podziemnych;
3) (2) wody podziemne w obszarach
bilansowych, będących jednostkami hydrogeologicznymi wytypowanymi w celu
ustalenia zasobów odnawialnych i zasobów dyspozycyjnych wód podziemnych, wraz z
oceną stopnia zagospodarowania tych wód, zgodnie z przepisami wydanymi na
podstawie art. 97 ust. 1 pkt 2 i 3 ustawy z dnia 9 czerwca 2011 r. - Prawo
geologiczne i górnicze (Dz. U. z 2014 r. poz. 613, 587 i 850).
5a. Wody przejściowe oznaczają wody powierzchniowe
znajdujące się w ujściach rzek lub w pobliżu ujść rzek, które z uwagi na
bliskość wód słonych wykazują częściowe zasolenie, pozostając w zasięgu
znaczących wpływów wód słodkich, oraz morskie wody wewnętrzne Zatoki Gdańskiej.
5b. Wody przybrzeżne obejmują pas wód morskich o szerokości
jednej mili morskiej liczonej od linii podstawowej morza terytorialnego, z
wyłączeniem morskich wód wewnętrznych Zatoki Gdańskiej oraz przyległych do nich
wód morza terytorialnego. W przypadku gdy zasięg wód przejściowych jest większy
niż jedna mila morska, zewnętrzna granica tego zasięgu stanowi zewnętrzną
granicę wód przybrzeżnych.
6. Przepisów ust. 3 pkt 1 lit. b oraz lit. c nie
stosuje się dla potrzeb badania i oceny stanu wód powierzchniowych,
prowadzonych w ramach monitoringu wód.
Art. 6. Rada
Ministrów określi, w drodze rozporządzenia, granice między śródlądowymi wodami
powierzchniowymi a morskimi wodami wewnętrznymi i wodami morza terytorialnego,
kierując się znaczeniem gospodarczym oraz sposobem wykorzystywania tych wód.
Art. 7. 1. Przepisy
ustawy mają zastosowanie do wód śródlądowych oraz morskich wód wewnętrznych.
2. Przepisy ustawy mają zastosowanie również do
wód morza terytorialnego w zakresie planowania w gospodarowaniu wodami, ochrony
przed zanieczyszczeniem ze źródeł lądowych oraz przed powodzią, a w pozostałym
zakresie - w przypadkach w niej określonych.
3. Przepisów ustawy nie stosuje się do morskich
wód wewnętrznych oraz do wód morza terytorialnego w zakresie, w jakim
korzystanie z tych wód uregulowane jest odrębnymi przepisami.
4. Ustawa nie narusza przepisów ustawy z dnia 21
marca 1991 r. o obszarach morskich Rzeczypospolitej Polskiej i administracji
morskiej (Dz. U. z 2003 r. Nr 153, poz. 1502, z późn. zm.) w zakresie
kompetencji organów administracji morskiej.
Art. 8. 1. (3)
W zakresie uregulowanym w ustawie z dnia 9 czerwca 2011 r. - Prawo geologiczne
i górnicze, ustawy nie stosuje się do:
1) poszukiwania i rozpoznawania wód
podziemnych;
2) solanek, wód leczniczych oraz termalnych;
3) wprowadzania do górotworu wód pochodzących z
odwodnienia zakładów górniczych oraz wykorzystanych wód, o których mowa w pkt
2.
2. Przepisów ustawy nie stosuje się do korzystania
z wód zgromadzonych za pomocą urządzeń oraz instalacji technicznych niebędących
urządzeniami wodnymi.
Art. 9. 1. Ilekroć
w ustawie jest mowa o:
1) (uchylony);
1a) budowlach przeciwpowodziowych - rozumie się
przez to kanały ulgi, kierownice w ujściach rzek do morza, poldery
przeciwpowodziowe, zbiorniki retencyjne posiadające rezerwę powodziową, suche
zbiorniki przeciwpowodziowe, wały przeciwpowodziowe wraz z obiektami związanymi
z nimi funkcjonalnie oraz wrota przeciwpowodziowe i przeciwsztormowe;
1aa) (4) celach środowiskowych dla
wód morskich - rozumie się przez to:
a) pożądany stan podstawowych cech i właściwości
wód morskich, w tym dna i skały macierzystej znajdujących się na obszarze morza
terytorialnego, wyłącznej strefy ekonomicznej Rzeczypospolitej Polskiej i wód
przybrzeżnych,
b) presje i oddziaływania na wody morskie, w tym
na dno i skałę macierzystą znajdujące się na obszarze morza terytorialnego,
wyłącznej strefy ekonomicznej Rzeczypospolitej Polskiej i wód przybrzeżnych
- określone jakościowo lub ilościowo;
1b) celach zarządzania ryzykiem powodziowym -
rozumie się przez to ograniczenie potencjalnych negatywnych skutków powodzi dla
życia i zdrowia ludzi, środowiska, dziedzictwa kulturowego oraz działalności
gospodarczej;
1c) ciekach naturalnych - rozumie się przez to
rzeki, strugi, strumienie i potoki oraz inne wody płynące w sposób ciągły lub
okresowy, naturalnymi lub uregulowanymi korytami;
1d) (5) dobrym potencjale ekologicznym
- rozumie się przez to taki stan silnie zmienionych jednolitych części wód
powierzchniowych lub sztucznych jednolitych części wód powierzchniowych, który na
podstawie klasyfikacji potencjału ekologicznego tych wód, dokonanej z
uwzględnieniem definicji klasyfikacji tego potencjału, jest określony co
najmniej jako dobry;
1e) (6) dobrym stanie chemicznym wód
podziemnych - rozumie się przez to taki stan chemiczny jednolitych części wód
podziemnych, który na podstawie oceny stanu chemicznego tych wód, dokonanej z
uwzględnieniem definicji klasyfikacji tego stanu, jest określony jako dobry;
1f) (7) dobrym stanie chemicznym wód
powierzchniowych - rozumie się przez to taki stan chemiczny jednolitych części
wód powierzchniowych, który na podstawie klasyfikacji stanu chemicznego tych
wód, dokonanej z uwzględnieniem definicji klasyfikacji tego stanu, jest
określony jako dobry;
1g) (8) dobrym stanie ekologicznym -
rozumie się przez to taki stan jednolitych części wód powierzchniowych innych
niż silnie zmienione jednolite części wód powierzchniowych lub sztuczne
jednolite części wód powierzchniowych, który na podstawie klasyfikacji stanu
ekologicznego tych wód, dokonanej z uwzględnieniem definicji klasyfikacji tego
stanu, jest określony co najmniej jako dobry;
1h) (9) dobrym stanie ilościowym wód
podziemnych - rozumie się przez to taki stan jednolitych części wód
podziemnych, który na podstawie oceny stanu ilościowego tych wód, dokonanej z
uwzględnieniem definicji klasyfikacji tego stanu, jest określony jako dobry;
1i) (10) dobrym stanie wód podziemnych
- rozumie się przez to taki stan jednolitych części wód podziemnych, w którym
stan ilościowy wód podziemnych oraz stan chemiczny tych wód jest określony co
najmniej jako dobry;
1j) (11) dostępnych zasobach wód
podziemnych - rozumie się przez to zasoby wód podziemnych stanowiące średnią
roczną z wielolecia wielkość całkowitego zasilania wód podziemnych określonej
jednolitej części wód podziemnych pomniejszoną o wielkość z wielolecia
przepływu wód wymaganego dla osiągnięcia celów środowiskowych dla jednolitych
części wód powierzchniowych związanych z określoną jednolitą częścią wód
podziemnych, tak aby nie dopuścić do:
a) znacznego pogorszenia stanu ekologicznego tych
jednolitych części wód powierzchniowych,
b) powstania szkód w ekosystemach lądowych
zależnych od wód podziemnych;
2) (uchylony);
2a) (12) dobrym stanie środowiska wód
morskich - rozumie się przez to stan środowiska wód morskich, w którym wody
morskie są czyste, zdrowe i urodzajne w odniesieniu do panujących w nich
warunków, natomiast wykorzystanie środowiska morskiego zachodzi na poziomie
zrównoważonym i gwarantującym zachowanie możliwości użytkowania i prowadzenia działalności
przez człowieka, dla którego osiągnięcia podejmuje się działania oparte na
podejściu ekosystemowym i w którym:
a) struktura, funkcje i procesy zachodzące w
składających się na wody morskie ekosystemach morskich oraz powiązane z nimi
czynniki fizjograficzne, geograficzne, geologiczne i klimatyczne umożliwiają
ekosystemom morskim prawidłowe funkcjonowanie i zachowanie odporności na zmiany
środowiskowe powstałe w wyniku działalności człowieka, a także chroni się
gatunki i siedliska występujące w wodach morskich oraz zapobiega powstawaniu w
wyniku działalności człowieka zanikania naturalnej różnorodności biologicznej,
a równowaga funkcjonowania różnorodnych składników biologicznych jest
zachowana,
b) właściwości hydromorfologiczne, fizyczne i
chemiczne ekosystemów morskich, w tym właściwości będące wynikiem działalności
człowieka na wodach morskich, umożliwiają prawidłowe funkcjonowanie tych
ekosystemów,
c) substancje i energia, w tym podmorski hałas,
wprowadzane do środowiska wód morskich w wyniku działalności człowieka, nie
powodują zanieczyszczenia wód morskich;
3) dorzeczu - rozumie się przez to obszar, z
którego całkowity odpływ wód powierzchniowych następuje ciekami naturalnymi
przez jedno ujście do morza;
4) eutrofizacji - rozumie się przez to wzbogacanie
wody biogenami, w szczególności związkami azotu lub fosforu, powodującymi
przyspieszony wzrost glonów oraz wyższych form życia roślinnego, w wyniku
którego następują niepożądane zakłócenia biologicznych stosunków w środowisku
wodnym oraz pogorszenie jakości tych wód;
4a) gruntach pokrytych wodami powierzchniowymi -
rozumie się przez to grunty tworzące dna i brzegi cieków naturalnych, jezior
oraz innych naturalnych zbiorników wodnych, w granicach linii brzegu, a także
grunty wchodzące w skład sztucznych zbiorników wodnych, stopni wodnych oraz
jezior podpiętrzonych, będące gruntami pokrytymi wodami powierzchniowymi przed
wykonaniem urządzeń piętrzących;
4aa) (13) gatunku - rozumie się przez
to gatunek w rozumieniu art. 5 pkt 1 ustawy z dnia 16 kwietnia 2004 r. o
ochronie przyrody (Dz. U. z 2009 r. Nr 151, poz. 1220, z późn. zm.);
4ab) (14) gatunku obcym - rozumie się
przez to gatunek obcy w rozumieniu art. 5 pkt 1c ustawy z dnia 16 kwietnia 2004
r. o ochronie przyrody;
4b) jednolitych częściach wód podziemnych -
rozumie się przez to określoną objętość wód podziemnych występującą w obrębie
warstwy wodonośnej lub zespołu warstw wodonośnych;
4c) jednolitych częściach wód powierzchniowych -
rozumie się przez to oddzielny i znaczący element wód powierzchniowych, taki
jak:
a) jezioro lub inny naturalny zbiornik wodny,
b) sztuczny zbiornik wodny,
c) struga, strumień, potok, rzeka, kanał lub ich
części,
d) morskie wody wewnętrzne, wody przejściowe lub
wody przybrzeżne;
5) kanałach - rozumie się przez to sztuczne
koryta prowadzące wodę w sposób ciągły lub okresowy, o szerokości dna co
najmniej 1,5 m przy ich ujściu lub ujęciu;
5a) kąpielisku - rozumie się przez to wyznaczony
uchwałą rady gminy, wydzielony i oznakowany fragment wód powierzchniowych,
wykorzystywany przez dużą liczbę osób kąpiących się, określoną w uchwale rady
gminy w sprawie wykazu kąpielisk, pod warunkiem że w stosunku do tego
kąpieliska nie wydano stałego zakazu kąpieli; kąpieliskiem nie jest: basen
pływacki, basen uzdrowiskowy, zamknięty zbiornik wodny podlegający oczyszczaniu
lub wykorzystywaniu w celach terapeutycznych, sztuczny, zamknięty zbiornik
wodny, oddzielony od wód powierzchniowych i wód podziemnych;
5b) klasyfikacji wody w kąpielisku - rozumie się
przez to przyporządkowanie wody w kąpielisku do odpowiedniej klasy, ze względu
na jej właściwości, dokonane przez organy Państwowej Inspekcji Sanitarnej na
podstawie oceny jakości wody;
5ba) kosztach środowiskowych - rozumie się przez
to wartość materialną strat w środowisku powodowanych korzystaniem z wód;
5bb) kosztach zasobowych - rozumie się przez to
wartość utraconych korzyści, które mogłyby być osiągnięte, gdyby zasoby wodne i
ich zdolność do samoodtwarzania nie były zmniejszane przez podmioty aktualnie
je użytkujące;
5c) miejscu wykorzystywanym do kąpieli - rozumie
się przez to wydzielony i oznakowany fragment wód powierzchniowych, niebędący
kąpieliskiem i wykorzystywany do kąpieli;
6) morskich wodach wewnętrznych - rozumie się
przez to wody, określone zgodnie z ustawą o obszarach morskich Rzeczypospolitej
Polskiej i administracji morskiej;
6a) obszarze dorzecza - rozumie się przez to
obszar lądu i morza, składający się z jednego lub wielu sąsiadujących ze sobą
dorzeczy wraz ze związanymi z nimi wodami podziemnymi, morskimi wodami
wewnętrznymi, wodami przejściowymi i wodami przybrzeżnymi, będący główną
jednostką przestrzenną gospodarowania wodami;
6b) obszarach narażonych na niebezpieczeństwo
powodzi - rozumie się przez to określone we wstępnej ocenie ryzyka powodziowego
obszary, na których istnieje znaczące ryzyko powodzi lub jest prawdopodobne
wystąpienie znaczącego ryzyka powodzi;
6c) obszarach szczególnego zagrożenia powodzią -
rozumie się przez to:
a) obszary, na których prawdopodobieństwo
wystąpienia powodzi jest średnie i wynosi raz na 100 lat,
b) obszary, na których prawdopodobieństwo
wystąpienia powodzi jest wysokie i wynosi raz na 10 lat,
c) obszary, między linią brzegu a wałem
przeciwpowodziowym lub naturalnym wysokim brzegiem, w który wbudowano trasę
wału przeciwpowodziowego, a także wyspy i przymuliska, o których mowa w art.
18, stanowiące działki ewidencyjne,
d) pas techniczny w rozumieniu art. 36 ustawy z
dnia 21 marca 1991 r. o obszarach morskich Rzeczypospolitej Polskiej i
administracji morskiej;
6d) (15) ograniczaniu emisji do wód -
rozumie się przez to działania mające na celu ograniczenie emisji bezpośrednio
do wód lub do ziemi, w szczególności przez nieprzekraczanie dopuszczalnych
wartości emisji, a także ograniczenia i warunki odnoszące się do sposobu oddziaływania,
rodzaju lub innych niż rodzaj cech emisji oraz do ustanowionych na potrzeby
działalności zakładów norm mających wpływ na wielkość emisji do wód lub do
ziemi;
7) (uchylony);
7a) organizatorze - rozumie się przez to osobę
fizyczną, osobę prawną lub jednostkę organizacyjną nieposiadającą osobowości
prawnej, która podjęła się zorganizowania kąpieliska lub miejsca
wykorzystywanego do kąpieli oraz uzyskała na to zgodę właściciela wody i
przyległego gruntu lub która prowadzi kąpielisko lub miejsce wykorzystywane do
kąpieli;
8) osłonie hydrologiczno-meteorologicznej -
rozumie się przez to zespół czynności polegających na wykonywaniu i
udostępnianiu prognoz meteorologicznych oraz hydrologicznych, mających na celu
informowanie społeczeństwa i administracji publicznej o zjawiskach
meteorologicznych oraz hydrologicznych, a także ostrzeganie przed nimi;
9) potokach górskich - rozumie się przez to
cieki naturalne o łącznych poniższych cechach:
a) powierzchnia zlewni jest nie większa niż 180
km2,
b) stosunek przepływu o prawdopodobieństwie
wystąpienia 1% do przepływu średniego z wielolecia jest większy niż 120,
c) spadek zwierciadła jest nie mniejszy niż 0,3%;
10) (16) powodzi - rozumie się przez to
czasowe pokrycie przez wodę terenu, który w normalnych warunkach nie jest
pokryty wodą, wywołane przez wezbranie wody w ciekach naturalnych, zbiornikach
wodnych, kanałach oraz od strony morza, z wyłączeniem pokrycia przez wodę
terenu wywołanego przez wezbranie wody w systemach kanalizacyjnych;
10a) profilu wody w kąpielisku - rozumie się
przez to zespół danych i informacji, dotyczących cech fizycznych,
geograficznych i hydrologicznych wody w kąpielisku oraz wód powierzchniowych,
mających wpływ na jej jakość, wraz z identyfikacją i oceną przyczyn występowania
zanieczyszczeń mogących wywierać niekorzystny wpływ na jakość wody w kąpielisku
i stan zdrowia osób z niego korzystających;
10b) sezonie kąpielowym - rozumie się przez to
okres określony przez radę gminy w uchwale, o której mowa w art. 34a ust. 1,
obejmujący okres między 15 czerwca a 30 września;
11) przerzutach wody - rozumie się przez to
ujmowanie i przemieszczanie wód powierzchniowych oraz niezanieczyszczonych wód
pochodzących z odwodnienia zakładów górniczych, w celu zwiększenia zasobów
wodnych innych cieków naturalnych, kanałów, jezior oraz innych zbiorników
wodnych;
12) regionie wodnym - rozumie się przez to część
obszaru dorzecza wyodrębnioną na podstawie kryterium hydrograficznego na
potrzeby zarządzania zasobami wodnymi lub całość obszaru dorzecza;
13) rowach - rozumie się przez to sztuczne koryta
prowadzące wodę w sposób ciągły lub okresowy, o szerokości dna mniejszej niż
1,5 m przy ich ujściu;
13a) (uchylony);
13b) (uchylony);
13c) ryzyku powodziowym - rozumie się przez to
kombinację prawdopodobieństwa wystąpienia powodzi i potencjalnych negatywnych
skutków powodzi dla życia i zdrowia ludzi, środowiska, dziedzictwa kulturowego
oraz działalności gospodarczej;
13ca) (17) siedlisku - rozumie się przez
to siedlisko w rozumieniu ustawy z dnia 16 kwietnia 2004 r. o ochronie
przyrody;
13d) silnie zmienionej jednolitej części wód
powierzchniowych - rozumie się przez to jednolitą część wód powierzchniowych,
której charakter został w znacznym stopniu zmieniony w następstwie fizycznych
przeobrażeń, będących wynikiem działalności człowieka;
13da) (18) stanie środowiska wód
morskich - rozumie się przez to ogólny stan środowiska wód morskich, z
uwzględnieniem struktury, funkcji i procesów zachodzących w składających się na
te wody ekosystemach morskich wraz z naturalnymi czynnikami fizjograficznymi,
geograficznymi, biologicznymi, geologicznymi i klimatycznymi, jak również
uwarunkowaniami fizycznymi, akustycznymi i chemicznymi, w tym uwarunkowaniami
będącymi wynikiem działalności człowieka;
13e) (19) (uchylony);
13f) (20) (uchylony);
13g) (21) stanie ekologicznym -
rozumie się przez to określoną jakość struktury i funkcjonowania ekosystemu
wodnego związanego z jednolitymi częściami wód powierzchniowych;
13h) (22) stanie ilościowym wód
podziemnych - rozumie się przez to określony poziom, w jakim pobór wody ma
wpływ na jednolitą część wód podziemnych;
13i) (23) stanie wód podziemnych -
rozumie się przez to ogólny stan jednolitych części wód podziemnych, który
określa się na podstawie oceny stanu ilościowego wód podziemnych oraz oceny
stanu chemicznego tych wód, przy czym o ogólnym stanie decyduje gorszy ze
stanów;
13j) (24) substancjach priorytetowych -
rozumie się przez to substancje lub grupy substancji, których emisje do wód
należy stopniowo ograniczać, a w przypadku priorytetowych substancji
niebezpiecznych - stopniowo usuwać ze środowiska wodnego w celu ich
wyeliminowania;
13k) (25) substancjach szczególnie
szkodliwych dla środowiska wodnego - rozumie się przez to substancje lub grupy
substancji, które są toksyczne, trwałe oraz zdolne do bioakumulacji, a także
inne substancje lub grupy substancji, które należy równoważnie traktować;
13l) (26) substancji zanieczyszczającej -
rozumie się przez to substancję mogącą spowodować zanieczyszczenie, w
szczególności:
a) organiczne związki chlorowcowe lub substancje,
które mogą tworzyć takie związki w środowisku wodnym,
b) związki fosforoorganiczne,
c) związki cynoorganiczne,
d) substancje lub preparaty, lub produkty ich
rozkładu, o udowodnionych właściwościach rakotwórczych lub mutagennych lub
właściwościach mogących zakłócać w środowisku wodnym lub przez to środowisko
funkcje: steroidogenowe, hormonów tarczycy, reprodukcyjne lub inne funkcje
endokrynologiczne,
e) trwałe węglowodory oraz trwałe i bioakumulujące
się toksyczne substancje organiczne,
f) cyjanki,
g) metale lub ich związki,
h) arsen lub jego związki,
i) produkty biobójcze lub środki ochrony roślin,
j) substancje w zawiesinie,
k) substancje, które przyczyniają się do
eutrofizacji, przede wszystkim azotanami i fosforanami,
l) substancje wywierające niekorzystny wpływ na
bilans tlenu, których pomiaru można dokonać przy użyciu wskaźników takich jak:
pięciodobowe biochemiczne zapotrzebowanie na tlen (BZT5) i chemiczne
zapotrzebowanie na tlen (ChZTCr);
13m) (27) sztucznej jednolitej części
wód powierzchniowych - rozumie się przez to jednolitą część wód
powierzchniowych powstałą w wyniku działalności człowieka;
13n) (28) stanie wód powierzchniowych
- rozumie się przez to ogólny stan jednolitych części wód powierzchniowych,
który określa się w przypadku:
a) silnie zmienionych jednolitych części wód
powierzchniowych lub sztucznych jednolitych części wód powierzchniowych - na
podstawie potencjału ekologicznego oraz stanu chemicznego,
b) jednolitych części wód powierzchniowych innych
niż wymienione w lit. a - na podstawie stanu ekologicznego oraz stanu
chemicznego
- przy
czym o ogólnym stanie decyduje gorszy wynik;
13o) (29) systemie kanalizacji
zbiorczej - rozumie się przez to sieć kanalizacyjną, o której mowa w art. 2 pkt
7 ustawy z dnia 7 czerwca 2001 r. o zbiorowym zaopatrzeniu w wodę i zbiorowym
odprowadzaniu ścieków (Dz. U. z 2006 r. Nr 123, poz. 858, z późn. zm.),
zakończoną oczyszczalnią ścieków albo końcowym punktem zrzutu ścieków;
14) ściekach - rozumie się przez to wprowadzane do
wód lub do ziemi:
a) wody zużyte, w szczególności na cele bytowe
lub gospodarcze,
b) ciekłe odchody zwierzęce, z wyjątkiem gnojówki
i gnojowicy przeznaczonych do rolniczego wykorzystania w sposób i na zasadach
określonych w ustawie z dnia 10 lipca 2007 r. o nawozach i nawożeniu (Dz. U. Nr
147, poz. 1033 oraz z 2011 r. Nr 106, poz. 622 i Nr 171, poz. 1016),
c) wody opadowe lub roztopowe, ujęte w otwarte
lub zamknięte systemy kanalizacyjne, pochodzące z powierzchni zanieczyszczonych
o trwałej nawierzchni, w szczególności z miast, portów, lotnisk, terenów
przemysłowych, handlowych, usługowych i składowych, baz transportowych oraz
dróg i parkingów,
d) (30) wody odciekowe ze składowisk
odpadów oraz obiektów unieszkodliwiania odpadów wydobywczych, w których są
składowane odpady wydobywcze niebezpieczne oraz odpady wydobywcze inne niż
niebezpieczne i obojętne, miejsc magazynowania odpadów, wykorzystane solanki,
wody lecznicze i termalne,
e) wody pochodzące z odwodnienia zakładów
górniczych, z wyjątkiem wód wtłaczanych do górotworu, jeżeli rodzaje i ilość
substancji zawartych w wodzie wtłaczanej do górotworu są tożsame z rodzajami i
ilościami substancji zawartych w pobranej wodzie,
f) wody wykorzystane, odprowadzane z obiektów chowu
lub hodowli ryb łososiowatych,
g) wody wykorzystane, odprowadzane z obiektów
chowu lub hodowli ryb innych niż łososiowate albo innych organizmów wodnych, o
ile produkcja tych ryb lub organizmów, rozumiana jako średnioroczny przyrost
masy tych ryb albo tych organizmów w poszczególnych latach cyklu produkcyjnego,
przekracza 1500 kg z 1 ha powierzchni użytkowej stawów rybnych tego obiektu w
jednym roku danego cyklu;
15) ściekach bytowych - rozumie się przez to
ścieki z budynków mieszkalnych, zamieszkania zbiorowego oraz użyteczności
publicznej, powstające w wyniku ludzkiego metabolizmu lub funkcjonowania
gospodarstw domowych oraz ścieki o zbliżonym składzie pochodzące z tych
budynków;
16) ściekach komunalnych - rozumie się przez to
ścieki bytowe lub mieszaninę ścieków bytowych ze ściekami przemysłowymi albo
wodami opadowymi lub roztopowymi, odprowadzane urządzeniami służącymi do
realizacji zadań własnych gminy w zakresie kanalizacji i oczyszczania ścieków
komunalnych;
17) ściekach przemysłowych - rozumie się przez to
ścieki, niebędące ściekami bytowymi albo wodami opadowymi lub roztopowymi,
powstałe w związku z prowadzoną przez zakład działalnością handlową,
przemysłową, składową, transportową lub usługową, a także będące ich mieszaniną
ze ściekami innego podmiotu, odprowadzane urządzeniami kanalizacyjnymi tego
zakładu;
18) śródlądowych drogach wodnych - rozumie się
przez to śródlądowe wody powierzchniowe, na których, z uwagi na warunki
hydrologiczne oraz istniejące urządzenia wodne, możliwy jest przewóz osób i
towarów statkami żeglugi śródlądowej;
19) urządzeniach wodnych - rozumie się przez to
urządzenia służące kształtowaniu zasobów wodnych oraz korzystaniu z nich, a w
szczególności:
a) budowle: piętrzące, upustowe, przeciwpowodziowe
i regulacyjne, a także kanały i rowy,
b) zbiorniki, obiekty zbiorników i stopni
wodnych,
c) stawy rybne oraz stawy przeznaczone do
oczyszczania ścieków, rekreacji lub innych celów,
d) obiekty służące do ujmowania wód
powierzchniowych oraz podziemnych,
e) obiekty energetyki wodnej,
f) wyloty urządzeń kanalizacyjnych służące do
wprowadzania ścieków do wód lub urządzeń wodnych oraz wyloty urządzeń służące
do wprowadzania wody do wód lub urządzeń wodnych,
g) stałe urządzenia służące do połowu ryb lub do
pozyskiwania innych organizmów wodnych,
h) mury oporowe, bulwary, nabrzeża, pomosty,
przystanie, kąpieliska,
i) stałe urządzenia służące do dokonywania
przewozów międzybrzegowych;
19a) warstwie wodonośnej - rozumie się przez to
warstwowane lub niewarstwowane utwory skalne przepuszczalne i nasycone wodą,
wykazujące wystarczającą porowatość i przepuszczalność umożliwiającą znaczący
przepływ wód podziemnych lub pobór znaczących ilości wód podziemnych;
20) wodach granicznych - rozumie się przez to
wody, którymi przebiega granica państwa, lub wody w tych miejscach, w których
są one przecięte granicą państwa;
21) (uchylony);
22) wodach podziemnych - rozumie się przez to
wszystkie wody znajdujące się pod powierzchnią ziemi w strefie nasycenia, w tym
wody gruntowe pozostające w bezpośredniej styczności z gruntem lub podglebiem;
23) (uchylony);
24) wodzie przeznaczonej do spożycia przez ludzi -
rozumie się przez to:
a) wodę w stanie pierwotnym lub po uzdatnieniu,
przeznaczoną do picia, przygotowania żywności lub innych celów domowych,
niezależnie od jej pochodzenia i od tego, czy jest dostarczana z sieci
dystrybucyjnej, cystern, w butelkach lub pojemnikach,
b) wodę wykorzystywaną przez przedsiębiorstwo
produkcji żywności do wytworzenia, przetworzenia, konserwowania lub
wprowadzania do obrotu produktów albo substancji przeznaczonych do spożycia
przez ludzi;
24a) (31) wyłącznej strefie
ekonomicznej Rzeczypospolitej Polskiej - rozumie się przez to wyłączną strefę
ekonomiczną Rzeczypospolitej Polskiej w rozumieniu ustawy z dnia 21 marca 1991
r. o obszarach morskich Rzeczypospolitej Polskiej i administracji morskiej;
25) zakładach - rozumie się przez to podmioty
korzystające z wód w ramach korzystania szczególnego, wykonujące urządzenia
wodne lub wykonujące inne działania wymagające pozwolenia wodnoprawnego;
25a) (32) zanieczyszczeniu - rozumie
się przez to emisję w rozumieniu art. 3 pkt 4 ustawy z dnia 27 kwietnia 2001 r.
- Prawo ochrony środowiska (Dz. U. z 2013 r. poz. 1232, z późn. zm.), która
może być szkodliwa dla zdrowia ludzi lub stanu środowiska, w tym jakości
ekosystemów wodnych lub ekosystemów lądowych bezpośrednio zależnych od
ekosystemów wodnych, powodować szkodę w dobrach materialnych, pogarszać walory
estetyczne środowiska lub kolidować z uzasadnionymi sposobami korzystania ze
środowiska, w szczególności powodować zanieczyszczenie wód;
25b) (33) zanieczyszczeniu wód
morskich - rozumie się przez to będące wynikiem działalności człowieka bezpośrednie
lub pośrednie wprowadzanie do środowiska wód morskich, w tym dna i skały
macierzystej znajdujących się na obszarze morza terytorialnego, wyłącznej
strefy ekonomicznej Rzeczypospolitej Polskiej i wód przybrzeżnych, substancji
lub energii, w tym podmorskiego hałasu, które wywołuje lub może wywoływać
negatywne skutki, takie jak:
a) straty w żywych zasobach i ekosystemach
morskich, w tym utratę różnorodności biologicznej,
b) zagrożenie dla zdrowia ludzkiego,
c) utrudnienia w działalności morskiej, w tym w
zakresie rybołówstwa, żeglugi, turystyki i rekreacji, oraz w innych sposobach
korzystania z wód morskich,
d) pogorszenie jakości wód morskich i
zmniejszenie ich walorów estetycznych lub ograniczenie możliwości
zrównoważonego korzystania z zasobów i usług morskich;
26) zasobach wodnych dorzecza - rozumie się przez
to wody śródlądowe powierzchniowe i podziemne, morskie wody wewnętrzne oraz
wody przejściowe i przybrzeżne znajdujące się na obszarze dorzecza;
27) zlewni - rozumie się przez to obszar lądu, z
którego cały spływ powierzchniowy wód jest odprowadzany przez system strug,
strumieni, potoków, rzek i kanałów do wybranego punktu biegu cieku.
2. Przepisy ustawy dotyczące:
1) urządzeń wodnych stosuje się odpowiednio do:
a) urządzeń melioracji wodnych niezaliczonych do
urządzeń wodnych,
b) prowadzonych przez wody powierzchniowe oraz
wały przeciwpowodziowe obiektów mostowych, rurociągów, linii energetycznych,
linii telekomunikacyjnych oraz innych urządzeń,
c) obiektów budowlanych oraz robót wykonywanych
na obszarach szczególnego zagrożenia powodzią,
d) robót w wodach oraz innych robót, które mogą
być przyczyną zmiany naturalnych przepływów wód, stanu wód stojących i wód
podziemnych;
2) wykonania urządzeń wodnych - stosuje się
odpowiednio do odbudowy, rozbudowy, przebudowy, rozbiórki lub likwidacji tych
urządzeń, z wyłączeniem robót związanych z utrzymywaniem urządzeń wodnych w
celu zachowania ich funkcji;
3) (34) właścicieli - stosuje się
odpowiednio do posiadaczy samoistnych oraz użytkowników wieczystych; a w
przypadku eksploatacji instalacji stosuje się do prowadzącego instalację w
rozumieniu ustawy z dnia 27 kwietnia 2001 r. - Prawo ochrony środowiska;
4) właściciela wody - stosuje się odpowiednio
do organów, jednostek organizacyjnych, osób prawnych lub fizycznych
wykonujących prawa właścicielskie w stosunku do wód.
3. Przepisy ustawy, z zastrzeżeniem ust. 4, nie
naruszają postanowień działu II w tytule I ustawy - Prawo ochrony środowiska.
4. Zasada, o której mowa w ust. 3, nie dotyczy
ust. 1 pkt 25.
Art. 9a. W przypadku
realizacji zadań z zakresu wykonywania urządzeń wodnych lub ochrony przed
powodzią i suszą w formie partnerstwa publiczno-prywatnego, wynagrodzenie
partnera prywatnego może w całości pochodzić ze środków publicznych.
Rozdział 2
Prawo własności
wód
Art. 10. 1. Wody
stanowią własność Skarbu Państwa, innych osób prawnych albo osób fizycznych.
1a. Wody morza terytorialnego, morskie wody
wewnętrzne wraz z morskimi wodami wewnętrznymi Zatoki Gdańskiej, śródlądowe
wody powierzchniowe płynące oraz wody podziemne stanowią własność Skarbu
Państwa.
2. Wody stanowiące własność Skarbu Państwa lub
jednostek samorządu terytorialnego są wodami publicznymi.
3. Płynące wody publiczne nie podlegają obrotowi
cywilnoprawnemu, z wyjątkiem przypadków określonych w ustawie.
Art. 11. 1. Prawa
właścicielskie w stosunku do wód publicznych stanowiących własność Skarbu
Państwa, z zastrzeżeniem art. 13, wykonują:
1) minister właściwy do spraw gospodarki
morskiej - w stosunku do wód morza terytorialnego oraz morskich wód
wewnętrznych wraz z wodami Zatoki Gdańskiej;
2) Prezes Krajowego Zarządu Gospodarki Wodnej -
w stosunku do wód istotnych dla kształtowania zasobów wodnych oraz ochrony
przeciwpowodziowej, w szczególności wód podziemnych oraz śródlądowych wód powierzchniowych:
a) w potokach górskich i ich źródłach,
b) w ciekach naturalnych, od źródeł do ujścia, o
średnim przepływie z wielolecia równym lub wyższym od 2,0 m3/s w
przekroju ujściowym,
c) w jeziorach oraz sztucznych zbiornikach
wodnych, przez które przepływają cieki, o których mowa w lit. b,
d) granicznych,
e) w śródlądowych drogach wodnych;
3) dyrektor parku narodowego - w stosunku do
wód znajdujących się w granicach parku, z wyłączeniem wód, o których mowa w pkt
2 lit. d oraz lit. e, które są sklasyfikowane w klasie wyższej niż klasa I, na
podstawie ustawy z dnia 21 grudnia 2000 r. o żegludze śródlądowej (Dz. U. z
2006 r. Nr 123, poz. 857, z późn. zm.);
4) marszałek województwa, jako zadanie z
zakresu administracji rządowej wykonywane przez samorząd województwa - w
stosunku do wód istotnych dla regulacji stosunków wodnych na potrzeby
rolnictwa, służących polepszeniu zdolności produkcyjnej gleby i ułatwieniu jej
uprawy, oraz w stosunku do pozostałych wód niewymienionych w pkt 1-3.
1a. Organy, o których mowa w ust. 1 pkt 2 i 4, po
uzyskaniu zgody ministra właściwego do spraw gospodarki wodnej, mogą powierzyć
nadleśniczemu, w drodze porozumienia, na jego wniosek, wykonywanie uprawnień
właścicielskich Skarbu Państwa w stosunku do wód publicznych stanowiących własność
Skarbu Państwa, o których mowa w ust. 1 pkt 2 lit. a-c oraz lit. e i pkt 4,
oraz określonych na podstawie ust. 3, znajdujących się w granicach
nadleśnictwa.
1b. W porozumieniu, o którym mowa w ust. 1a,
określa się zakres uprawnień właścicielskich Skarbu Państwa powierzonych
nadleśniczemu.
2. Rada Ministrów określi, w drodze
rozporządzenia, śródlądowe wody powierzchniowe lub ich części, stanowiące
własność publiczną, istotne dla:
1) kształtowania zasobów wodnych oraz ochrony
przeciwpowodziowej,
2) regulacji stosunków wodnych na potrzeby
rolnictwa
-
kierując się podziałem zawartym w ust. 1 pkt 2 i 4, a także uwzględniając w
wykazie nazwę z charakterystycznymi informacjami, wskazanie nazwy odbiornika,
przyjęte kryterium oraz wskazanie dla wód, o których mowa w pkt 2, właściwego
marszałka województwa.
3. Rada Ministrów w rozporządzeniu, o którym mowa
w ust. 2, może powierzyć marszałkowi województwa wykonywanie uprawnień Skarbu Państwa
w stosunku do wód innych niż określone w ust. 1 pkt 4 i zaliczyć do wód
istotnych dla regulacji stosunków wodnych na potrzeby rolnictwa niektóre wody
określone w ust. 1 pkt 2 lit. b i c, jeżeli:
1) wody te są wykorzystywane przede wszystkim
do regulacji stosunków wodnych na potrzeby rolnictwa;
2) tereny, na których te wody się znajdują,
mają charakter rolniczy i warunkiem rozwoju i restrukturyzacji rolnictwa na
tych terenach jest regulacja stosunków wodnych w glebie;
3) zakres i rozmiar utrzymywania tych wód
wynika z potrzeb funkcjonowania systemów melioracji wodnych.
Art. 12. 1. Wody
stojące oraz wody w rowach znajdujące się w granicach nieruchomości gruntowej
stanowią własność właściciela tej nieruchomości.
2. Uprawnienia właścicielskie Skarbu Państwa w
stosunku do wód stojących oraz wody w rowach, znajdujących się na terenie
nieruchomości stanowiącej własność Skarbu Państwa, wykonują podmioty
reprezentujące Skarb Państwa w stosunku do tych nieruchomości, na podstawie
odrębnych przepisów.
Art. 13. 1. Ryby
oraz inne organizmy żyjące w wodzie stanowią jej pożytki, do pobierania których
jest uprawniony właściciel wody.
1a. Do pobierania pożytków, o których mowa w ust.
1, z wód w urządzeniu wodnym przeznaczonym do chowu lub hodowli ryb i
usytuowanym na publicznych śródlądowych wodach powierzchniowych płynących jest
uprawniony jego właściciel.
1b. Do pobierania pożytków, o których mowa w ust.
1, w drodze rybackiego korzystania z wód sztucznego zbiornika wodnego
usytuowanego na publicznych śródlądowych wodach powierzchniowych płynących,
jest uprawniony dyrektor regionalnego zarządu gospodarki wodnej, jeżeli
utrzymanie i gospodarowanie wodą w tym zbiorniku należy do jego zadań.
1c. Dyrektor regionalnego zarządu gospodarki
wodnej może przekazać uprawnienie, o którym mowa w ust. 1b, osobom trzecim na
zasadach i warunkach określonych w ust. 1d-10.
1d. Zasady i warunki rybackiego korzystania z
publicznych śródlądowych wód powierzchniowych płynących są określone w
przepisach ustawy z dnia 18 kwietnia 1985 r. o rybactwie śródlądowym (Dz. U. z
2009 r. Nr 189, poz. 1471 oraz z 2010 r. Nr 182, poz. 1228 i Nr 200, poz.
1322).
2. Publiczne śródlądowe wody powierzchniowe
płynące, stanowiące własność Skarbu Państwa, dyrektor regionalnego zarządu
gospodarki wodnej oddaje do rybackiego korzystania w drodze oddania w
użytkowanie obwodu rybackiego ustanowionego na podstawie ustawy o rybactwie
śródlądowym.
3. Oddanie w użytkowanie obwodu rybackiego
następuje za opłatą roczną, na czas nie krótszy niż 10 lat, na podstawie umowy,
do zawarcia której jest upoważniony dyrektor regionalnego zarządu gospodarki
wodnej.
4. Warunkiem oddania w użytkowanie obwodu
rybackiego jest przedłożenie pozytywnie zaopiniowanego operatu rybackiego, o
którym mowa w ustawie wymienionej w ust. 2.
5. Oddanie w użytkowanie obwodu rybackiego
następuje w drodze konkursu ofert, przy czym maksymalna oferowana stawka opłaty
rocznej za 1 ha powierzchni obwodu rybackiego nie może być wyższa niż
równowartość pieniężna 0,5 dt żyta, ustalona według średniej ceny skupu żyta, o
której mowa w ustawie z dnia 15 listopada 1984 r. o podatku rolnym (Dz. U. z
2006 r. Nr 136, poz. 969, z późn. zm.), w zależności od rybackiego typu wody i
jej położenia.
5a. W uzasadnionych przypadkach Prezes Krajowego
Zarządu Gospodarki Wodnej, po zasięgnięciu opinii ministra właściwego do spraw
rybołówstwa, może zawiesić konkurs ofert albo wstrzymać zawarcie umowy o
oddanie w użytkowanie obwodu rybackiego na czas niezbędny do dokonania kontroli
oraz zobowiązać dyrektora regionalnego zarządu gospodarki wodnej do zarządzenia
ponownego rozpatrzenia ofert, wskazując okoliczności, które należy wziąć pod
uwagę przy ponownym rozpatrywaniu ofert.
6. Nie pobiera się opłat za oddanie w użytkowanie
następujących części obwodu rybackiego:
1) obrębu ochronnego;
2) uzupełniającego obwodu rybackiego;
3) wód uznanych, na podstawie przepisów ustawy,
o której mowa w ust. 2, za nieprzydatne do prowadzenia racjonalnej gospodarki
rybackiej.
7. W przypadku nierealizowania założeń zawartych w
operacie rybackim, umowa użytkowania może być rozwiązana w każdym czasie i bez
odszkodowania przez organ, o którym mowa w ust. 3.
8. W sprawach nieuregulowanych dotyczących
użytkowania stosuje się odpowiednio przepisy Kodeksu cywilnego.
9. Minister właściwy do spraw rybołówstwa w porozumieniu
z ministrem właściwym do spraw gospodarki wodnej określi, w drodze
rozporządzenia, tryb i warunki przeprowadzania konkursu ofert, o którym mowa w
ust. 5, zasady oceniania ofert i elementy oferty podlegającej ocenie, a także
maksymalną stawkę opłaty rocznej za 1 ha powierzchni obwodu rybackiego zależnie
od rybackiego typu wody i jej położenia.
10. Minister, wydając rozporządzenie, o którym
mowa w ust. 9, kierować się będzie potrzebą wyłonienia oferenta, którego
przygotowanie i doświadczenie zawodowe zapewni realizację zasad racjonalnej
gospodarki rybackiej zgodnie z przedłożonym operatem rybackim, w celu
utrzymania lub uzyskania dobrego stanu wód obwodu rybackiego, a określając tryb
i warunki przeprowadzania konkursu ofert, uwzględni w szczególności konieczność
udostępnienia oferentom informacji w zakresie:
1) rozliczenia obciążeń publicznoprawnych
związanych z przedmiotem użytkowania oraz nakładów rzeczowo-finansowych
określonych w operacie rybackim;
2) zasad udostępniania wód obwodu rybackiego do
celów badań naukowych oraz przekazywania danych na temat wyników prowadzonej
gospodarki rybackiej;
3) ograniczeń związanych z oddaniem w
użytkowanie gruntów pod wodami w obwodzie rybackim na cele określone w art. 20
ust. 1 oraz potrzeby zapewnienia kontroli nad prawidłowością przeprowadzanego
postępowania w konkursie ofert.
Art. 14. 1. Grunty
pokryte wodami powierzchniowymi stanowią własność właściciela tych wód.
1a. Przez grunty pokryte śródlądowymi wodami
powierzchniowymi oraz morskimi wodami wewnętrznymi rozumie się grunty tworzące
dna i brzegi cieków naturalnych, jezior oraz innych naturalnych zbiorników
wodnych, w granicach linii brzegu.
2. Grunty pokryte płynącymi wodami
powierzchniowymi nie podlegają obrotowi cywilnoprawnemu, z wyjątkiem przypadków
określonych w ustawie.
3. Gospodarowanie gruntami, o których mowa w ust.
2, wykonują odpowiednio organy oraz jednostki, o których mowa w art. 11 ust. 1.
4. Gospodarowanie innym mieniem związanym z
gospodarką wodną, stanowiącym własność Skarbu Państwa, wykonują: właściwy
miejscowo starosta, realizujący zadanie z zakresu administracji rządowej, lub
odpowiednio organy oraz jednostki, o których mowa w art. 11 ust. 1, lub
jednostki, którym to mienie zostało powierzone.
5. Prawo do zbywania gruntów pod śródlądowymi
wodami powierzchniowymi stojącymi, stanowiącymi własność Skarbu Państwa,
przysługuje ministrowi właściwemu do spraw Skarbu Państwa, po uzyskaniu zgody
ministra właściwego do spraw gospodarki wodnej na zbycie gruntu pod wodą
stojącą.
Art. 14a. 1. Grunty
pokryte wodami powierzchniowymi płynącymi, stanowiącymi własność Skarbu
Państwa, są zasobem nieruchomości Skarbu Państwa, do którego nie stosuje się
przepisów ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (Dz.
U. z 2010 r. Nr 102, poz. 651, z późn. zm.).
2. Przejście gruntów pokrytych powierzchniowymi
wodami płynącymi do zasobu, o którym mowa w ust. 1, oraz ich wykreślenie z
zasobu stwierdza, w drodze decyzji, na wniosek właściwego organu lub jednostki,
o których mowa w art. 11 ust. 1, właściwy starosta realizujący zadanie z
zakresu administracji rządowej.
Art. 15. 1. Linię
brzegu dla cieków naturalnych, jezior oraz innych naturalnych zbiorników
wodnych stanowi krawędź brzegu lub linia stałego porostu traw albo linia, którą
ustala się według średniego stanu wody z okresu co najmniej ostatnich 10 lat.
2. Linię brzegu ustala, w drodze decyzji, na
wniosek mającego interes prawny lub faktyczny:
1) właściwy terenowy organ administracji
morskiej - dla morskich wód wewnętrznych wraz z morskimi wodami wewnętrznymi
Zatoki Gdańskiej oraz wód morza terytorialnego;
2) właściwy marszałek województwa - dla wód
granicznych oraz śródlądowych dróg wodnych;
3) właściwy starosta realizujący zadanie z
zakresu administracji rządowej - dla pozostałych wód.
3. Podstawę ustalenia linii brzegu stanowi
dostarczony przez wnioskodawcę projekt rozgraniczenia gruntów pokrytych wodami
od gruntów przyległych, który, z zastrzeżeniem ust. 4, zawiera:
1) opis uwzględniający oznaczenie wnioskodawcy,
ze wskazaniem jego siedziby i adresu, przyjęty sposób ustalenia projektowanej
linii brzegu, ustalenie stanu prawnego nieruchomości objętych projektem z
oznaczeniem właścicieli wraz ze wskazaniem ich siedziby i adresu oraz stan
stosunków wodnych na gruntach przylegających do projektowanej linii brzegu;
2) mapę inwentaryzacji powykonawczej budowli
regulacyjnych lub zaktualizowaną kopię mapy zasadniczej, w skali, w jakiej jest
sporządzony projekt regulacji wód śródlądowych, lub w skali 1:500, 1:1.000,
1:2.000 albo 1:5.000, z wykazaniem:
a) punktów stałych osnowy poziomej nawiązanych do
sieci państwowej,
b) granicy stałego porostu traw,
c) krawędzi brzegów, przymulisk, odsypisk i wysp,
d) proponowanej linii brzegu.
4. Organ, o którym mowa w ust. 2, może, w drodze decyzji,
zwolnić wnioskodawcę, na jego wniosek, z obowiązku zawarcia w projekcie
niektórych informacji, o których mowa w ust. 3.
5. Jeżeli krawędź brzegu jest wyraźna, linia
brzegu biegnie tą krawędzią.
6. Jeżeli krawędź brzegu nie jest wyraźna, linia
brzegu biegnie granicą stałego porostu traw, a jeżeli granica stałego porostu
traw leży powyżej stanu wody, o którym mowa w ust. 1 - linią przecięcia się
zwierciadła wody przy tym stanie z gruntem przyległym.
7. Jeżeli brzegi wód są uregulowane, linia brzegu
biegnie linią łączącą zewnętrzne krawędzie budowli regulacyjnych, a przy
plantacjach wikliny na gruntach uzyskanych w wyniku regulacji - granicą
plantacji od strony lądu.
8. Decyzja ustalająca linię brzegu obejmuje swym
zakresem odcinek i brzegi cieku naturalnego objęte projektem regulacji.
9. Jeżeli ustalenie linii brzegu jest konieczne w
związku z wykonaniem urządzeń wodnych lub kształtowaniem nowych koryt cieków
naturalnych, postępowanie w sprawie ustalenia linii brzegu przeprowadza się
łącznie z postępowaniem w sprawie wydania pozwolenia wodnoprawnego.
10. Decyzja o ustaleniu linii brzegu może być
wydana po uzyskaniu przez zakład pozwolenia wodnoprawnego na wykonanie
niecierpiących zwłoki budowli regulacyjnych.
10a. Organem właściwym w sprawach, o których mowa
w ust. 9 i 10, jest organ właściwy do wydania pozwolenia wodnoprawnego.
11. W przypadku zmiany linii brzegu decyzja, o
której mowa w ust. 2, może być zmieniona w trybie i na zasadach właściwych dla
jej wydania.
12. Jeżeli ustalenie linii brzegu następuje w
związku z trwałym zajęciem przez wody płynące lub wody morskie, w sposób
naturalny, gruntu niestanowiącego własności właściciela wody, koszty projektu,
o którym mowa w ust. 3, ponosi właściciel wody.
Art. 15a. 1. Rozgraniczenia
gruntów, które były pokryte wodami przed wykonaniem urządzenia wodnego, od
pozostałych gruntów dokonuje, na wniosek właściciela wody lub właściciela
gruntu sąsiadującego, w drodze decyzji, właściwy starosta realizujący zadanie z
zakresu administracji rządowej.
2. Dokonując rozgraniczenia, o którym mowa w ust.
1, stosuje się odpowiednio przepisy art. 15, z tym że podstawą rozgraniczenia
jest dokumentacja sporządzona dla potrzeb wykonania urządzenia wodnego, a w
przypadku jej braku - dostępne materiały archiwalne.
3. W przypadku braku dokumentacji umożliwiającej
dokonanie rozgraniczenia, o którym mowa w ust. 1, jako grunt pokryty wodami
powierzchniowymi w granicach urządzenia wodnego wyznacza się obszar niezbędny
dla zachowania ciągłości cieku, w przypadku likwidacji tego urządzenia,
przyjmując parametry koryta cieku powyżej i poniżej urządzenia, a w przypadku
jezior podpiętrzonych - rzędne wody sprzed piętrzenia.
Art. 15b. W przypadku
przeprowadzenia modernizacji ewidencji gruntów i budynków decyzje, o których
mowa w art. 15 ust. 2, wydaje się z urzędu.
Art. 16. 1. Właściciel
wody nie nabywa praw do gruntów zalanych przez wodę podczas powodzi.
2. Właścicielowi gruntów zalanych podczas powodzi
nie przysługuje z tego tytułu odszkodowanie od właściciela wody.
3. Właścicielowi gruntów zalanych podczas powodzi
w wyniku nieprzestrzegania przepisów ustawy przez właściciela wody lub
właściciela urządzenia wodnego przysługuje odszkodowanie na warunkach
określonych w ustawie.
4. Właścicielowi posiadającemu grunty leżące w
granicach polderu przeciwpowodziowego, zalanego podczas powodzi, przysługuje od
właściciela wody odszkodowanie na warunkach określonych w ustawie.
Art. 17. 1. Jeżeli
śródlądowa woda powierzchniowa płynąca lub wody morza terytorialnego albo
morskie wody wewnętrzne zajmą trwale, w sposób naturalny, grunt niestanowiący
własności właściciela wody, grunt ten staje się własnością właściciela wody.
2. W przypadku, o którym mowa w ust. 1,
dotychczasowemu właścicielowi gruntu przysługuje odszkodowanie od właściciela
wody na warunkach określonych w ustawie.
Art. 18. Wyspy oraz
przymuliska powstałe w sposób naturalny na gruntach pokrytych wodami
powierzchniowymi stanowią własność właściciela tych gruntów.
Art. 19. 1. Starorzecza
oraz grunt powstały w wyniku wykonania budowli regulacyjnych pozostają
własnością dotychczasowego właściciela wody.
2. Grunt powstały na skutek trwałego, naturalnego
lub sztucznego odkładu na obszarach wód morza terytorialnego lub morskich wód
wewnętrznych pozostaje własnością Skarbu Państwa.
3. Grunt, o którym mowa w ust. 2, może podlegać
obrotowi cywilnoprawnemu na warunkach określonych w przepisach ustawy z dnia 21
sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami.
Art. 20. 1. Grunty
pokryte wodami, stanowiące własność Skarbu Państwa, niezbędne do prowadzenia przedsięwzięć
związanych z:
1) energetyką wodną,
2) transportem wodnym,
3) wydobywaniem kamienia, żwiru, piasku oraz
innych materiałów lub wycinaniem roślin z wody,
4) wykonywaniem infrastruktury transportowej,
5) wykonywaniem infrastruktury przemysłowej, komunalnej
lub rolnej,
6) działalnością służącą do uprawiania
rekreacji, turystyki, sportów wodnych oraz amatorskiego połowu ryb,
7) działalnością usługową służącą do innych
celów niż określone w pkt 6,
8) wykonywaniem infrastruktury
telekomunikacyjnej
- oddaje
się w użytkowanie za opłatą roczną, z zastrzeżeniem ust. 3.
2. Umowa użytkowania wymaga formy pisemnej, a do
jej zawarcia upoważnione są odpowiednio organy, o których mowa w art. 11 ust.
1. Jeżeli wartość opłaty, o której mowa w ust. 1, będzie wyższa niż 5.000 zł,
umowę sporządza się w formie aktu notarialnego.
2a. Wysokość opłaty rocznej za oddanie w
użytkowanie gruntów, o których mowa w ust. 1, ustala się proporcjonalnie do
okresu prowadzenia działalności określonego w pozwoleniu wodnoprawnym, jeżeli
jest on krótszy niż jeden rok lub dotyczy realizacji przedsięwzięć wymienionych
w ust. 1 pkt 3.
3. Zwalnia się z opłaty rocznej, o której mowa w
ust. 1, grunty pokryte wodami oddawane w użytkowanie:
1) jednostkom organizacyjnym zarządzającym
wodami w imieniu Skarbu Państwa;
2) przeznaczone pod wykonanie urządzeń
melioracji wodnych podstawowych;
3) dla potrzeb, o których mowa w ust. 1 pkt 6;
4) jednostkom samorządu terytorialnego dla
potrzeb, o których mowa w ust. 1 pkt 4.
4. (uchylony).
5. Warunkiem oddania w użytkowanie gruntów, o
których mowa w ust. 1, jest posiadanie przez użytkownika pozwolenia
wodnoprawnego, jeżeli jest ono wymagane przepisami ustawy.
6. Umowa użytkowania może zostać w każdym czasie
rozwiązana przez każdą ze stron w przypadku cofnięcia lub wygaśnięcia
pozwolenia wodnoprawnego albo ograniczenia pozwolenia, o ile ograniczenie to
dotyczyło przedmiotu użytkowania.
6a. Grunty pokryte wodami, stanowiące własność
Skarbu Państwa, niezbędne do prowadzenia przedsięwzięć innych niż określone w
ust. 1, użycza się na zasadach określonych przepisami ustawy z dnia 23 kwietnia
1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93, z późn. zm.).
7. W sprawach nieuregulowanych dotyczących
użytkowania stosuje się odpowiednio przepisy Kodeksu cywilnego.
8. Rada Ministrów określi, w drodze
rozporządzenia, wysokość opłat rocznych za oddanie w użytkowanie gruntów
pokrytych wodami, uwzględniając rodzaj działalności, na potrzeby której
następuje oddanie w użytkowanie, przy czym maksymalna opłata roczna za 1 m2
gruntu nie może być wyższa niż 10 % najniższego wynagrodzenia za pracę
pracowników(35) , określonego na podstawie odrębnych
przepisów dla roku poprzedniego.
9. Opłaty, o których mowa w ust. 1, z
zastrzeżeniem ust. 10, stanowią dochód budżetu państwa.
10. Opłaty za oddanie w użytkowanie gruntów
pokrytych wodami, o których mowa w art. 11 ust. 1 pkt 2, stanowią przychód
Narodowego Funduszu Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej.
Rozdział 3
Obowiązki
właścicieli wody oraz właścicieli innych nieruchomości
Art. 21. 1. Utrzymywanie
wód stanowi obowiązek ich właściciela.
1a. (36) Utrzymywanie wód publicznych
stanowi obowiązek ich właściciela i obejmuje działania:
1) wynikające z planu utrzymania wód;
2) niewynikające z planu utrzymania wód, jeżeli
zachodzi pilna i uzasadniona konieczność realizacji tych działań z uwagi na
zapewnienie ochrony przed powodzią lub w związku z koniecznością usunięcia
skutków powodzi.
2. Obowiązek utrzymywania tworzących brzeg wody
budowli lub murów niebędących urządzeniami wodnymi należy do ich właścicieli, a
w kosztach utrzymania tych budowli lub murów właściciel wody uczestniczy
proporcjonalnie do odnoszonych korzyści. Podziału kosztów dokonuje, w drodze
decyzji, organ właściwy do wydania pozwolenia wodnoprawnego.
Art. 22. 1. (37)
Utrzymywanie publicznych śródlądowych wód powierzchniowych oraz morskich wód
wewnętrznych polega także na zachowaniu stanu dna lub brzegów oraz na remoncie
lub konserwacji istniejących budowli regulacyjnych.
1a. (38) Utrzymywanie wód ma na celu
zapewnienie:
1) ochrony przed powodzią lub usuwania skutków
powodzi,
2) spływu lodu oraz przeciwdziałania
powstawaniu niekorzystnych zjawisk lodowych,
3) warunków korzystania z wód, w tym
utrzymywania zwierciadła wody na poziomie umożliwiającym funkcjonowanie
urządzeń wodnych, obiektów mostowych, rurociągów, linii energetycznych, linii
telekomunikacyjnych oraz innych urządzeń,
4) warunków eksploatacyjnych śródlądowych dróg
wodnych, określonych w przepisach wydanych na podstawie art. 42 ust. 4 ustawy z
dnia 21 grudnia 2000 r. o żegludze śródlądowej,
5) działania urządzeń wodnych, w szczególności
ich odpowiedniego stanu technicznego i funkcjonalnego
- i
powinno umożliwić osiągnięcie celów środowiskowych określonych w art. 38d ust.
1 i 2, art. 38e ust. 1 oraz w art. 38f ust. 1.
1b. (39) Utrzymywanie wód jest
realizowane przez:
1) wykaszanie roślin z dna oraz brzegów
śródlądowych wód powierzchniowych;
2) usuwanie roślin pływających i korzeniących
się w dnie śródlądowych wód powierzchniowych;
3) usuwanie drzew i krzewów porastających dno
oraz brzegi śródlądowych wód powierzchniowych;
4) usuwanie z śródlądowych wód powierzchniowych
przeszkód naturalnych oraz wynikających z działalności człowieka;
5) zasypywanie wyrw w brzegach i dnie
śródlądowych wód powierzchniowych oraz przez ich zabudowę biologiczną;
6) udrażnianie śródlądowych wód
powierzchniowych przez usuwanie zatorów utrudniających swobodny przepływ wód
oraz usuwanie namułów i rumoszu;
7) remont lub konserwację stanowiących własność
właściciela wody:
a) budowli regulacyjnych oraz ubezpieczeń w
obrębie tych budowli,
b) urządzeń wodnych;
8) rozbiórkę lub modyfikację tam bobrowych oraz
zasypywanie nor bobrów w brzegach śródlądowych wód powierzchniowych.
2. Zakłady, które przez wprowadzanie ścieków do
wód albo w inny sposób przyczyniają się do wzrostu kosztów utrzymania tych wód,
ponoszą taką część kosztów, w jakiej nastąpił ten wzrost; podziału kosztów, na
wniosek właściciela wody, dokonuje, w drodze decyzji, organ właściwy do wydania
pozwolenia wodnoprawnego.
3. Organ właściwy do wydania pozwolenia
wodnoprawnego, w drodze decyzji, stwierdza wygaśnięcie decyzji, o której mowa w
ust. 2, jeżeli stwierdzi trwałe ustanie przyczyny wzrostu kosztów utrzymania
wód.
Art. 23. Utrzymywanie
brzegu morskiego polega na budowie, utrzymywaniu i ochronie umocnień brzegowych
w obrębie pasa technicznego ustanowionego przepisami ustawy z dnia 21 marca
1991 r. o obszarach morskich Rzeczypospolitej Polskiej i administracji
morskiej.
Art. 24. Utrzymywanie
śródlądowych wód powierzchniowych oraz morskich wód wewnętrznych i brzegu
morskiego nie może naruszać istniejącego dobrego stanu tych wód oraz warunków
wynikających z ochrony wód.
Art. 25. Zabrania
się niszczenia lub uszkadzania brzegów śródlądowych wód powierzchniowych,
tworzących brzeg wody budowli lub murów niebędących urządzeniami wodnymi oraz
gruntów pod śródlądowymi wodami powierzchniowymi.
Art. 26. Do
obowiązków właściciela śródlądowych wód powierzchniowych należy:
1) zapewnienie utrzymywania w należytym stanie
technicznym koryt cieków naturalnych oraz kanałów, będących w jego władaniu;
2) dbałość o utrzymanie dobrego stanu wód;
3) regulowanie stanu wód lub przepływów w
ciekach naturalnych oraz kanałach stosownie do możliwości wynikających ze
znajdujących się na nich urządzeń wodnych oraz warunków hydrologicznych;
4) zapewnienie swobodnego spływu wód
powodziowych oraz lodów;
5) współudział w odbudowywaniu ekosystemów
zdegradowanych przez niewłaściwą eksploatację zasobów wodnych;
6) umożliwienie wykonywania obserwacji i
pomiarów hydrologiczno-meteorologicznych oraz hydrogeologicznych.
Art. 27. 1. Zabrania
się grodzenia nieruchomości przyległych do powierzchniowych wód publicznych w
odległości mniejszej niż 1,5 m od linii brzegu, a także zakazywania lub
uniemożliwiania przechodzenia przez ten obszar.
2. Zakaz, o którym mowa w ust. 1, nie dotyczy
grodzenia terenów stref ochronnych ustanowionych na podstawie ustawy oraz
obrębów hodowlanych ustanowionych na podstawie przepisów ustawy o rybactwie
śródlądowym.
3. Dyrektor regionalnego zarządu gospodarki wodnej
może, w drodze decyzji, zwolnić z zakazu, o którym mowa w ust. 1, jeżeli jest
to niezbędne dla obronności państwa lub bezpieczeństwa publicznego.
Art. 28. 1. Właściciel
nieruchomości przyległej do powierzchniowych wód publicznych jest obowiązany
umożliwić dostęp do wody na potrzeby wykonywania robót związanych z
utrzymywaniem wód oraz dla ustawiania znaków żeglugowych lub
hydrologiczno-meteorologicznych urządzeń pomiarowych.
2. Właściciel nieruchomości przyległej do wód
objętych powszechnym korzystaniem jest obowiązany zapewnić dostęp do wody w
sposób umożliwiający to korzystanie; części nieruchomości umożliwiające dostęp
do wody wyznacza wójt, burmistrz lub prezydent miasta w drodze decyzji.
3. Właścicielowi nieruchomości, o którym mowa w
ust. 1, przysługuje odszkodowanie odpowiednio od właściciela wody lub
właściciela hydrologiczno-meteorologicznych urządzeń pomiarowych, a
właścicielowi nieruchomości, o którym mowa w ust. 2 - z budżetu gminy, na
warunkach określonych w ustawie.
Art. 29. 1. Właściciel
gruntu, o ile przepisy ustawy nie stanowią inaczej, nie może:
1) zmieniać stanu wody na gruncie, a zwłaszcza
kierunku odpływu znajdującej się na jego gruncie wody opadowej ani kierunku
odpływu ze źródeł - ze szkodą dla gruntów sąsiednich;
2) odprowadzać wód oraz ścieków na grunty
sąsiednie.
2. Na właścicielu gruntu ciąży obowiązek usunięcia
przeszkód oraz zmian w odpływie wody, powstałych na jego gruncie wskutek
przypadku lub działania osób trzecich, ze szkodą dla gruntów sąsiednich.
3. Jeżeli spowodowane przez właściciela gruntu
zmiany stanu wody na gruncie szkodliwie wpływają na grunty sąsiednie, wójt,
burmistrz lub prezydent miasta może, w drodze decyzji, nakazać właścicielowi
gruntu przywrócenie stanu poprzedniego lub wykonanie urządzeń zapobiegających
szkodom.
Art. 30. 1. Właściciele
gruntów mogą, w drodze pisemnej ugody, ustalić zmiany stanu wody na gruntach,
jeżeli zmiany te nie wpłyną szkodliwie na inne nieruchomości lub na gospodarkę
wodną; ugoda nie może dotyczyć wprowadzania ścieków do wód lub do ziemi.
2. Realizacja postanowień ugody jest możliwa po
zatwierdzeniu, w drodze decyzji, odpowiednio przez wójta, burmistrza lub
prezydenta miasta; z wnioskiem o zatwierdzenie ugody występują umawiający się
właściciele gruntów.
DZIAŁ II
KORZYSTANIE Z WÓD
Art. 31. 1. Korzystanie
z wód polega na ich używaniu na potrzeby ludności oraz gospodarki.
2. Korzystanie z wód nie może powodować
pogorszenia stanu wód i ekosystemów od nich zależnych, w szczególności ustaleń
planu gospodarowania wodami na obszarze dorzecza, a także marnotrawstwa wody,
marnotrawstwa energii wody, ani wyrządzać szkód.
3. Korzystanie z wód polega na korzystaniu
powszechnym, zwykłym lub szczególnym.
4. Przepisy ustawy dotyczące korzystania z wód
stosuje się odpowiednio do:
1) nawadniania lub odwadniania gruntów;
2) odwadniania obiektów lub wykopów budowlanych
oraz zakładów górniczych;
3) użytkowania wód znajdujących się w rowach;
4) wprowadzania ścieków do wód lub do ziemi;
5) wprowadzania, do urządzeń kanalizacyjnych
będących we władaniu innych podmiotów, ścieków przemysłowych zawierających
substancje szczególnie szkodliwe dla środowiska wodnego określone w przepisach
wydanych na podstawie art. 45a ust. 1;
6) rolniczego wykorzystania ścieków;
7) wydobywania z wód powierzchniowych kamienia,
żwiru, piasku oraz innych materiałów, a także wycinania roślin z wód lub
brzegu;
8) piętrzenia oraz retencjonowania śródlądowych
wód powierzchniowych.
5. Przez wprowadzanie ścieków do ziemi rozumie się
także wprowadzanie ścieków do urządzeń wodnych, z wyjątkiem kanałów oraz
zbiorników, o których mowa w art. 5 ust. 3 pkt 1 lit. c.
Art. 32. Wody
podziemne, z zastrzeżeniem art. 33, wykorzystuje się przede wszystkim:
1) do zaopatrzenia ludności w wodę przeznaczoną
do spożycia oraz na cele socjalno-bytowe;
2) na potrzeby produkcji artykułów
żywnościowych oraz farmaceutycznych.
Art. 33. 1. Dopuszczalne
jest korzystanie z każdej wody w rozmiarze i w czasie wynikającym z
konieczności:
1) zwalczania poważnych awarii, klęsk
żywiołowych, pożarów lub innych miejscowych zagrożeń;
2) zapobieżenia poważnemu niebezpieczeństwu
grożącemu życiu lub zdrowiu ludzi albo mieniu znacznej wartości, którego w inny
sposób nie można uniknąć.
2. Przepis ust. 1 stosuje się również do morskich
wód wewnętrznych Zatoki Gdańskiej oraz wód morza terytorialnego.
Art. 34. 1. Każdemu
przysługuje prawo do powszechnego korzystania ze śródlądowych powierzchniowych
wód publicznych, morskich wód wewnętrznych wraz z morskimi wodami wewnętrznymi
Zatoki Gdańskiej, i z wód morza terytorialnego, jeżeli przepisy nie stanowią
inaczej.
2. Powszechne korzystanie z wód służy do
zaspokajania potrzeb osobistych, gospodarstwa domowego lub rolnego, bez
stosowania specjalnych urządzeń technicznych, a także do wypoczynku, uprawiania
turystyki, sportów wodnych oraz, na zasadach określonych w przepisach
odrębnych, amatorskiego połowu ryb.
3. Powszechne korzystanie z wód nie obejmuje:
1) wydobywania kamienia, żwiru, piasku oraz
innych materiałów z morskich wód wewnętrznych wraz z wodami wewnętrznymi Zatoki
Gdańskiej oraz z wód morza terytorialnego;
2) wycinania roślin z wód lub brzegu;
3) wydobywania kamienia i żwiru z potoków
górskich;
4) korzystania z wód w zbiornikach wodnych,
przeznaczonych do chowu lub hodowli ryb oraz innych organizmów wodnych,
usytuowanych na wodach płynących;
5) wprowadzania ścieków.
4. Wydobywanie kamienia, żwiru, piasku oraz innych
materiałów w granicach powszechnego korzystania z wód może odbywać się, po
uzyskaniu zgody właściciela wody, w miejscach wyznaczonych przez radę gminy w
drodze uchwały.
Art. 34a. 1. Rada
gminy określa, w drodze uchwały, corocznie do dnia 31 maja wykaz kąpielisk na
terenie gminy lub na polskich obszarach morskich przyległych do danej gminy.
2. Organizator kąpieliska jest obowiązany do dnia
31 grudnia roku poprzedzającego sezon kąpielowy, w którym kąpielisko ma być
otwarte, przekazać wójtowi, burmistrzowi lub prezydentowi miasta wniosek o
umieszczenie w wykazie kąpielisk, o którym mowa w ust. 1, wydzielonego
fragmentu wód powierzchniowych, na których planuje utworzyć kąpielisko.
3. Wniosek, o którym mowa w ust. 2, zawiera:
1) imię i nazwisko lub nazwę oraz adres
organizatora;
2) nazwę i adres lub lokalizację planowanego
kąpieliska;
3) wskazanie długości linii brzegowej
kąpieliska;
4) wskazanie przewidywanej maksymalnej liczby
osób korzystających dziennie z kąpieliska;
5) wskazanie terminów otwarcia i zamknięcia
kąpieliska;
6) opis infrastruktury kąpieliska, w tym
urządzeń sanitarnych.
4. Do wniosku dołącza się:
1) pozwolenie wodnoprawne;
2) informacje dotyczące planowanego kąpieliska:
a) aktualny profil wody w kąpielisku,
b) status kąpieliska w poprzednim sezonie
kąpielowym (czynne, nieczynne) albo wzmianka, że wniosek dotyczy kąpieliska
nowo utworzonego,
c) sposób gospodarki odpadami,
d) ocena jakości wody i klasyfikacja wody w
kąpielisku w poprzednim sezonie kąpielowym, jeżeli wniosek dotyczy istniejącego
kąpieliska,
e) udogodnienia i środki podjęte w celu
promowania kąpieli.
5. Jeżeli dokumentacja, o której mowa w ust. 2 i
4, jest niepełna, wójt, burmistrz lub prezydent miasta wzywa do jej
uzupełnienia w terminie 7 dni.
6. Wójt, burmistrz lub prezydent miasta
przygotowuje projekt uchwały, o której mowa w ust. 1, obejmujący wykaz
planowanych kąpielisk, sporządzony po rozpatrzeniu wniosków, o których mowa w
ust. 2, oraz wydzielonych fragmentów wód powierzchniowych, na których planuje
utworzyć kąpieliska, dla których będzie organizatorem.
7. Wójt, burmistrz lub prezydent miasta podaje do
publicznej wiadomości projekt uchwały, o której mowa w ust. 1, w sposób
zwyczajowo przyjęty, określając formę, miejsce i termin składania uwag oraz
propozycji zmian do tego projektu uchwały, nie krótszy niż 21 dni od dnia
ogłoszenia.
8. Wójt, burmistrz lub prezydent miasta rozpatruje
uwagi oraz propozycje, o których mowa w ust. 7, w terminie nie dłuższym niż 14
dni od dnia upływu terminu ich składania.
9. Projekt uchwały, o której mowa w ust. 1, wraz z
wnioskami, o których mowa w ust. 2, wójt, burmistrz lub prezydent miasta,
najpóźniej do dnia 15 kwietnia, przekazuje do zaopiniowania właściwym:
dyrektorowi regionalnego zarządu gospodarki wodnej, wojewódzkiemu inspektorowi
ochrony środowiska i państwowemu powiatowemu inspektorowi sanitarnemu, a w
przypadku kąpielisk położonych na polskich obszarach morskich, również
właściwemu terytorialnie dyrektorowi urzędu morskiego. Dyrektor regionalnego
zarządu gospodarki wodnej, wojewódzki inspektor ochrony środowiska, państwowy
powiatowy inspektor sanitarny i dyrektor urzędu morskiego, w terminie 14 dni,
wydają opinie do przekazanego projektu. Brak opinii w tym terminie uznaje się
za akceptację przesłanego projektu.
Art. 34b. 1. Wójt,
burmistrz lub prezydent miasta prowadzi i aktualizuje ewidencję kąpielisk.
2. Organizator kąpieliska jest obowiązany niezwłocznie
zgłosić zmianę danych zawartych w ewidencji kąpielisk.
3. Wójt, burmistrz lub prezydent miasta
przechowuje dokumentację stanowiącą podstawę wpisu do ewidencji kąpielisk przez
okres pięciu lat od dnia dokonania danego wpisu.
4. Prowadzenie ewidencji kąpielisk jest zadaniem
zleconym z zakresu administracji rządowej.
5. Wójt, burmistrz lub prezydent miasta wpisuje
kąpieliska lub aktualizuje wpis do ewidencji kąpielisk w terminie 14 dni od
dnia podjęcia uchwały, o której mowa w art. 34a ust. 1.
6. W ewidencji kąpielisk zamieszcza się w
szczególności:
1) dane zawarte w dokumentacji, o której mowa w
art. 34a ust. 2 i 4;
2) kod i nazwę gminy zgodnie z Nomenklaturą
Jednostek Terytorialnych dla Celów Statystycznych;
3) opis granic kąpieliska za pomocą współrzędnych
geograficznych w układzie WGS84, na obowiązującym podkładzie map
topograficznych lub ortfotomap z państwowego zasobu geodezyjnego i
kartograficznego.
7. Wójt, burmistrz lub prezydent miasta jest
obowiązany do nieodpłatnego przekazywania informacji zawartych w ewidencji
kąpielisk na wniosek właściwego państwowego powiatowego inspektora sanitarnego
lub organów właściwych w sprawach gospodarowania wodami.
Art. 34c. 1. Organizator
kąpieliska jest obowiązany oznakować kąpielisko.
2. Jakość wody w kąpielisku powinna odpowiadać
wymaganiom określonym w przepisach wydanych na podstawie art. 50 ust. 3.
Art. 34d. 1. Organizator
miejsca wykorzystywanego do kąpieli wykonuje badanie jakości wody nie wcześniej
niż 14 dni przed dniem rozpoczęcia jego funkcjonowania oraz przynajmniej raz w
trakcie jego funkcjonowania, a także każdorazowo w przypadku wzrokowego
stwierdzenia zanieczyszczeń niekorzystnie wpływających na jakość wody i
mogących stanowić zagrożenie zdrowotne dla kąpiących się tam osób.
2. Organizator miejsca wykorzystywanego do kąpieli
jest obowiązany oznakować miejsce wykorzystywane do kąpieli.
3. Organizator miejsca wykorzystywanego do kąpieli
niezwłocznie przekazuje właściwemu państwowemu powiatowemu inspektorowi
sanitarnemu wyniki badań, o których mowa w ust. 1, oraz informacje o
wystąpieniu zmian, które mogą wpływać na pogorszenie jakości wody.
4. Jakość wody w miejscu wykorzystywanym do
kąpieli powinna odpowiadać wymaganiom określonym w przepisach wydanych na
podstawie art. 50 ust. 3.
5. Na podstawie wyników badania wody państwowy
powiatowy inspektor sanitarny dokonuje bieżącej oceny jakości wody, czy spełnia
ona wymagania określone w przepisach wydanych na podstawie art. 50 ust. 3.
6. W przypadku gdy wyniki badań wykonanych przez
organizatora miejsca wykorzystywanego do kąpieli mogą wskazywać na to, że woda
w miejscu wykorzystywanym do kąpieli nie spełnia wymagań określonych w
przepisach wydanych na podstawie art. 50 ust. 3, właściwy państwowy powiatowy
inspektor sanitarny przeprowadza kontrolę urzędową, o której mowa w art. 163
ust. 2.
Art. 34e. 1. Państwowy
powiatowy inspektor sanitarny jest obowiązany do nieodpłatnego, niezwłocznego
przekazywania wójtowi, burmistrzowi lub prezydentowi miasta informacji
dotyczących oceny jakości wody w kąpielisku i miejscu wykorzystywanym do
kąpieli, klasyfikacji wody w kąpielisku oraz zakazu kąpieli. Informacje, o
których mowa w zdaniu pierwszym, wójt, burmistrz, prezydent miasta niezwłocznie
zamieszcza w ewidencji kąpielisk.
2. Państwowy powiatowy inspektor sanitarny jest
obowiązany do nieodpłatnego, niezwłocznego przekazywania organizatorowi
pochodzących z kontroli urzędowej informacji dotyczących ocen jakości wody w
kąpielisku i miejscu wykorzystywanym do kąpieli oraz klasyfikacji wody w
kąpielisku.
Art. 34f. 1. Po
podjęciu uchwały, o której mowa w art. 34a ust. 1, wójt, burmistrz lub
prezydent miasta przedstawia właściwemu państwowemu powiatowemu inspektorowi
sanitarnemu informację o liczbie kąpielisk i podaje przyczynę zmian w liczbie
kąpielisk w porównaniu do poprzedniego sezonu kąpielowego. Do informacji
dołącza się wykaz kąpielisk.
2. Główny Inspektor Sanitarny przed rozpoczęciem
sezonu kąpielowego przedstawia Komisji Europejskiej informację o liczbie
kąpielisk i podaje przyczynę zmian w liczbie kąpielisk w porównaniu do
poprzedniego sezonu kąpielowego. Do informacji dołącza się wykaz kąpielisk.
Art. 34g. Minister
właściwy do spraw zdrowia w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw
gospodarki wodnej oraz ministrem właściwym do spraw gospodarki morskiej
określi, w drodze rozporządzenia:
1) szczegółowy zakres danych i informacji
objętych ewidencją kąpielisk,
2) wzór ewidencji kąpielisk,
3) sposób oznakowania kąpieliska i miejsca
wykorzystywanego do kąpieli
- mając
na względzie zagrożenia zdrowotne dla kąpiących się osób, a także przekazywanie
społeczeństwu aktualnych informacji o jakości wody w kąpielisku i miejscu
wykorzystywanym do kąpieli oraz zaleceniach organów Państwowej Inspekcji
Sanitarnej.
Art. 34h. 1. Organizatorzy
kąpielisk mogą łączyć kąpieliska, w przypadku gdy:
1) kąpieliska sąsiadują ze sobą;
2) kąpieliska uzyskały zbliżone oceny jakości
wody za poprzednie 4 lata;
3) profile wody w kąpieliskach wskazują na
wspólne czynniki ryzyka lub ich brak.
2. Organizatorzy kąpielisk mogą dokonywać podziału
kąpielisk, gdy jest to uzasadnione jakością wody w kąpielisku lub jego części.
3. Łączenie albo podział kąpielisk odbywa się w
trybie przepisów art. 34a oraz wymaga uzasadnienia.
Art. 34i. W przypadku
zaprzestania prowadzenia przez organizatora kąpieliska lub miejsca
wykorzystywanego do kąpieli tracą one swój status, a organizator jest
obowiązany usunąć oznakowanie tych miejsc.
Art. 34j. 1. Kąpielisko
może funkcjonować, jeżeli jakość wody w nim została sklasyfikowana co najmniej jako
dostateczna, zgodnie z art. 163 ust. 1 pkt 2.
2. Jeżeli jakość wody w kąpielisku została
zakwalifikowana jako niedostateczna, zgodnie z art. 163 ust. 1 pkt 2,
kąpielisko może funkcjonować pod warunkiem podjęcia działań mających na celu:
1) ochronę zdrowia ludzkiego i poprawę jakości
wody, w tym wprowadzenia zakazu kąpieli w danym sezonie kąpielowym albo
tymczasowego zakazu kąpieli;
2) ustalenie przyczyn nieosiągnięcia
dostatecznej klasyfikacji jakości wody w kąpielisku;
3) zapobieżenie, zmniejszenie lub
wyeliminowanie przyczyn zanieczyszczenia;
4) przekazanie społeczeństwu informacji
dotyczącej jakości wody w kąpielisku w sposób niebudzący wątpliwości co do
stwierdzonych zagrożeń.
Art. 35. 1. Rada
powiatu może, w drodze uchwały, w celu zaspokajania niezbędnych potrzeb
społecznych wprowadzić powszechne korzystanie, służące zaspokajaniu potrzeb
osobistych, gospodarstwa domowego lub rolnego, z wód powierzchniowych innych
niż wymienione w art. 34 ust. 1, ustalając jednocześnie dopuszczalny zakres
tego korzystania.
2. W przypadku, o którym mowa w ust. 1,
właścicielowi wody przysługuje z budżetu powiatu odszkodowanie na warunkach
określonych w ustawie.
Art. 36. 1. Właścicielowi
gruntu przysługuje prawo do zwykłego korzystania z wód stanowiących jego
własność oraz z wody podziemnej znajdującej się w jego gruncie; prawo to nie
stanowi prawa do wykonywania urządzeń wodnych bez wymaganego pozwolenia
wodnoprawnego.
2. Zwykłe korzystanie z wód służy zaspokojeniu
potrzeb własnego gospodarstwa domowego oraz gospodarstwa rolnego, z
zastrzeżeniem ust. 3.
3. Nie stanowi zwykłego korzystania z wód:
1) nawadnianie gruntów lub upraw wodą podziemną
za pomocą deszczowni;
2) pobór wody powierzchniowej lub podziemnej w
ilości większej niż 5 m3 na dobę;
3) korzystanie z wód na potrzeby działalności
gospodarczej;
4) rolnicze wykorzystanie ścieków lub
wprowadzanie do wód lub do ziemi oczyszczonych ścieków, jeżeli ich łączna ilość
jest większa niż 5 m3 na dobę.
Art. 37. Szczególnym
korzystaniem z wód jest korzystanie wykraczające poza korzystanie powszechne
lub zwykłe, w szczególności:
1) pobór oraz odprowadzanie wód
powierzchniowych lub podziemnych;
2) wprowadzanie ścieków do wód lub do ziemi;
3) przerzuty wody oraz sztuczne zasilanie wód
podziemnych;
4) piętrzenie oraz retencjonowanie śródlądowych
wód powierzchniowych;
5) korzystanie z wód do celów energetycznych;
6) korzystanie z wód do celów żeglugi oraz
spławu;
7) wydobywanie z wód kamienia, żwiru, piasku
oraz innych materiałów, a także wycinanie roślin z wód lub brzegu;
8) rybackie korzystanie ze śródlądowych wód
powierzchniowych.
DZIAŁ III
OCHRONA WÓD
Rozdział 1
Cele środowiskowe
i zasady ochrony wód
Art. 38. 1. Wody,
jako integralna część środowiska oraz siedliska dla zwierząt i roślin, podlegają
ochronie, niezależnie od tego, czyją stanowią własność.
2. (40) Celem ochrony wód jest
osiągnięcie celów środowiskowych dla jednolitych części wód powierzchniowych,
jednolitych części wód podziemnych oraz obszarów chronionych, o których mowa w
art. 113 ust. 4, a także poprawa jakości wód oraz biologicznych stosunków w
środowisku wodnym i na terenach podmokłych.
3. Realizując cel, o którym mowa w ust. 2, należy
zapewnić, żeby wody, w zależności od potrzeb, nadawały się do:
1) zaopatrzenia ludności w wodę przeznaczoną do
spożycia;
2) rekreacji oraz uprawiania sportów wodnych;
2a) wykorzystywania do kąpieli;
3) bytowania ryb i innych organizmów wodnych w
warunkach naturalnych, umożliwiających ich migrację.
4. (uchylony).
4a. Dla realizacji celu określonego w ust. 3 pkt
2a:
1) organizator sporządza profil wody w
kąpielisku, aktualizuje go i przekazuje właściwemu wójtowi, burmistrzowi lub
prezydentowi miasta oraz dyrektorowi regionalnego zarządu gospodarki wodnej, a
w przypadku kąpielisk morskich właściwemu terytorialnie dyrektorowi urzędu
morskiego oraz podejmuje działania mające na celu obniżenie ryzyka
zanieczyszczenia wody w kąpielisku, w tym w szczególności działania określone w
art. 163 ust. 4 pkt 2 i 7;
2) organy administracji publicznej są obowiązane
udostępniać informacje, które mogą być wykorzystane przy sporządzaniu profilu
wody w kąpielisku; za udostępnienie informacji pobiera się opłatę ustaloną na
podstawie rzeczywistych nakładów poniesionych na realizację tego obowiązku;
3) organy Państwowej Inspekcji Sanitarnej
wykonują działania określone w art. 163 ust. 2 oraz art. 163b i 163c.
5. (uchylony).
5a. (41) Ochrona wód jest realizowana w
szczególności z uwzględnieniem wyników oceny stanu wód podziemnych oraz wyników
oceny stanu wód powierzchniowych.
5b. (42) Ocena stanu wód podziemnych
obejmuje ocenę stanu ilościowego wód podziemnych i ich stanu chemicznego oraz
określenie dobrego stanu wód podziemnych, w tym dobrego stanu ilościowego wód
podziemnych i dobrego stanu chemicznego wód podziemnych, dokonywane w ramach
oceny stanu jednolitych części wód podziemnych zgodnie z przepisami wydanymi na
podstawie art. 38a ust. 1.
5c. (43) Ocena stanu wód
powierzchniowych obejmuje klasyfikację stanu ekologicznego, potencjału
ekologicznego i stanu chemicznego tych wód oraz określenie dobrego stanu
ekologicznego, dobrego potencjału ekologicznego oraz dobrego stanu chemicznego
wód powierzchniowych, dokonywane zgodnie z przepisami wydanymi na podstawie
art. 38a ust. 2 i 3.
6. Ochrona wód jest realizowana z uwzględnieniem
postanowień działu I i działu III w tytule II oraz działów I-III w tytule III
ustawy z dnia 27 kwietnia 2001 r. - Prawo ochrony środowiska.
Art. 38a. 1. (44)
Minister właściwy do spraw gospodarki wodnej w porozumieniu z ministrem
właściwym do spraw środowiska określi, w drodze rozporządzenia, kryteria i
sposób oceny stanu jednolitych części wód podziemnych, w tym:
1) klasyfikację elementów fizykochemicznych;
2) definicje klasyfikacji stanu ilościowego wód
podziemnych oraz ich stanu chemicznego;
3) sposób interpretacji wyników badań elementów
fizykochemicznych i ilościowych;
4) sposób prezentacji ich stanu;
5) częstotliwość dokonywania oceny ich stanu;
6) wartości progowe będące normami jakości
środowiska wyrażonymi jako stężenie danej substancji zanieczyszczającej, grupy
tych substancji lub substancji wyrażonej jako wskaźnik, które nie powinno być
przekroczone z uwagi na ochronę środowiska oraz zdrowie ludzi.
2. Minister właściwy do spraw gospodarki wodnej w
porozumieniu z ministrem właściwym do spraw środowiska określi, w drodze
rozporządzenia:
1) elementy jakości dla klasyfikacji:
a) stanu ekologicznego jednolitych części wód
powierzchniowych w ciekach naturalnych, jeziorach i innych naturalnych
zbiornikach wodnych, wodach przejściowych oraz wodach przybrzeżnych,
b) potencjału ekologicznego sztucznych
jednolitych części wód powierzchniowych i silnie zmienionych jednolitych części
wód powierzchniowych;
2) definicje klasyfikacji:
a) stanu ekologicznego jednolitych części wód
powierzchniowych w ciekach naturalnych, jeziorach i innych naturalnych
zbiornikach wodnych, wodach przejściowych oraz wodach przybrzeżnych,
b) potencjału ekologicznego sztucznych
jednolitych części wód powierzchniowych i silnie zmienionych jednolitych części
wód powierzchniowych,
c) stanu chemicznego jednolitych części wód
powierzchniowych;
3) typy wód powierzchniowych, z podziałem na
kategorie tych wód.
3. Minister właściwy do spraw gospodarki wodnej w
porozumieniu z ministrem właściwym do spraw środowiska określi, w drodze
rozporządzenia, sposób klasyfikacji stanu jednolitych części wód
powierzchniowych, w tym:
1) sposób klasyfikacji:
a) elementów fizykochemicznych, biologicznych i
hydromorfologicznych, w oparciu o wchodzące w ich skład wskaźniki jakości, dla
poszczególnych kategorii jednolitych części wód, uwzględniającą różne typy wód
powierzchniowych,
b) stanu ekologicznego jednolitych części wód
powierzchniowych w ciekach naturalnych, jeziorach lub innych zbiornikach
naturalnych, wodach przejściowych oraz wodach przybrzeżnych, uwzględniającą
klasyfikację elementów, o których mowa w lit. a,
c) potencjału ekologicznego sztucznych
jednolitych części wód powierzchniowych i silnie zmienionych jednolitych części
wód powierzchniowych, uwzględniającą klasyfikację elementów, o których mowa w
lit. a,
d) stanu chemicznego jednolitych części wód
powierzchniowych i środowiskowe normy jakości dla substancji priorytetowych
określonych w przepisach wydanych na podstawie art. 38d ust. 4 oraz dla innych
zanieczyszczeń, służące klasyfikacji tego stanu;
2) sposób interpretacji wyników badań
wskaźników jakości, o których mowa w pkt 1 lit. a;
3) sposób oceny stanu jednolitych części wód
powierzchniowych;
4) sposób prezentacji wyników klasyfikacji:
a) stanu ekologicznego jednolitych części wód
powierzchniowych, o którym mowa w pkt 1 lit. b,
b) potencjału ekologicznego jednolitych części
wód powierzchniowych, o którym mowa w pkt 1 lit. c,
c) stanu chemicznego jednolitych części wód
powierzchniowych;
5) częstotliwość dokonywania:
a) klasyfikacji poszczególnych elementów, o
których mowa w pkt 1 lit. a,
b) klasyfikacji stanu ekologicznego, potencjału
ekologicznego i stanu chemicznego jednolitych części wód powierzchniowych.
4. (uchylony).
5. (45) Minister, wydając
rozporządzenia, o których mowa w ust. 1 i 2, będzie się kierował istniejącym
stanem rozpoznania procesów zachodzących w środowisku wodnym oraz dostępnymi
wynikami pomiarów i badań oraz weźmie pod uwagę:
1) zakres interakcji pomiędzy wodami
podziemnymi a:
a) ekosystemami wodnymi pozostającymi z nimi w
związku hydraulicznym,
b) zależnymi od nich ekosystemami lądowymi;
2) zaburzenia aktualnych lub przyszłych
uzasadnionych sposobów wykorzystania wód podziemnych lub ich funkcji;
3) zanieczyszczenia powodujące uznanie
jednolitych części wód podziemnych za zagrożone;
4) warunki hydrogeologiczne, w tym informacje
dotyczące bilansu wodnego i poziomów naturalnego tła hydrogeochemicznego, z
uwzględnieniem przypadków gdy podwyższone poziomy wartości tła elementów
fizykochemicznych występują z naturalnych przyczyn hydrogeologicznych, przy
czym przez wartość tła rozumie się stężenie substancji lub substancji wyrażonej
jako wskaźnik odpowiadające warunkom naturalnym w tej jednolitej części wód
podziemnych albo w nieznacznym stopniu odbiegające od warunków naturalnych w
wyniku działalności człowieka;
5) pochodzenie substancji zanieczyszczających,
ich ewentualne występowanie w przyrodzie, toksyczność, zdolność do dyspersji,
trwałość i zdolność do bioakumulacji;
6) dostępne informacje o substancjach
zanieczyszczających, grupach tych substancji lub substancjach wyrażonych jako
wskaźnik wskazujące na potrzebę ustalenia lub zmiany istniejącej wartości
progowej.
5a. Minister, wydając rozporządzenie, o którym
mowa w ust. 3, będzie się kierować potrzebą uwzględnienia poszczególnych
wskaźników jakości w systemie oceny stanu wód, istniejącym stanem rozpoznania
procesów zachodzących w środowisku wodnym oraz dostępnymi wynikami pomiarów i
badań.
5b. (46) Minister, wydając
rozporządzenie, o którym mowa w ust. 1, weźmie również pod uwagę normy jakości
wód podziemnych rozumiane jako normy jakości środowiska, określone w przepisach
prawa Unii Europejskiej dotyczących ochrony wód podziemnych przed
zanieczyszczeniem i pogorszeniem ich stanu, odpowiadające stężeniu danej
substancji zanieczyszczającej, grupy tych substancji lub substancji wyrażonych
jako wskaźnik, które nie powinny być przekroczone z uwagi na ochronę środowiska
oraz zdrowie ludzi, oraz dotychczasowe wartości progowe.
6. (uchylony).
7. Minister właściwy do spraw środowiska w
porozumieniu z ministrem właściwym do spraw gospodarki wodnej, ministrem
właściwym do spraw gospodarki morskiej i ministrem właściwym do spraw zdrowia
określi, w drodze rozporządzenia:
1) sposób sporządzania profilu wody w
kąpielisku,
2) szczegółowy zakres informacji zawartych w
profilu wody w kąpielisku i sposób ich przedstawiania,
3) sposób i tryb dokonywania aktualizacji
profilu wody w kąpielisku
- mając
na względzie poprawę jakości wody w kąpieliskach i ochronę zdrowia publicznego.
Art. 38b. 1. (47)
Cele środowiskowe rozumiane jako osiągnięcie i utrzymanie dobrego stanu wód
podziemnych, dobrego stanu chemicznego wód podziemnych, dobrego stanu
ekologicznego, dobrego potencjału ekologicznego oraz dobrego stanu chemicznego
wód powierzchniowych, a także zapobieganie ich pogorszeniu, w szczególności w
odniesieniu do ekosystemów wodnych i od wody zależnych, określa się dla:
1) jednolitych części wód powierzchniowych
niewyznaczonych jako sztuczne lub silnie zmienione;
2) sztucznych i silnie zmienionych jednolitych
części wód powierzchniowych;
3) jednolitych części wód podziemnych;
4) obszarów chronionych, o których mowa w art.
113 ust. 4.
2. Cele środowiskowe zawiera się w planie
gospodarowania wodami na obszarze dorzecza i weryfikuje co 6 lat.
3. Osiągnięciu celów środowiskowych służy
realizacja działań zawartych w programie wodno-środowiskowym kraju.
Art. 38c. (48) 1. Ochrona
wód powierzchniowych przed zanieczyszczeniem obejmuje łącznie:
1) ograniczanie emisji do wód ze źródeł
zanieczyszczeń punktowych przy zastosowaniu dopuszczalnych wartości emisji
rozumianych jako masa, stężenie lub poziom emisji substancji lub energii,
określonych w przepisach wydanych na podstawie art. 45 ust. 1, wynikających z
najlepszych dostępnych technik w rozumieniu art. 3 pkt 10 ustawy z dnia 27
kwietnia 2001 r. - Prawo ochrony środowiska, które nie powinny być przekraczane
w określonym w nich czasie;
2) ograniczanie emisji do wód ze źródeł
zanieczyszczeń obszarowych, przez określenie jej warunków, z uwzględnieniem
najlepszych dostępnych praktyk w zakresie ochrony środowiska, o których mowa w
szczególności w przepisach ustawy, a także w ustawie z dnia 27 kwietnia 2001 r.
- Prawo ochrony środowiska.
2. Jeżeli przepisy prawa Unii Europejskiej dotyczące
ochrony wód przed zanieczyszczeniem wymagają zastosowania bardziej
rygorystycznych dopuszczalnych wartości emisji niż te, o których mowa w ust. 1,
stosuje się bardziej rygorystyczne dopuszczalne wartości emisji, wynikające z
tych przepisów.
Art. 38d. 1. (49)
Celem środowiskowym dla jednolitych części wód powierzchniowych niewyznaczonych
jako sztuczne lub silnie zmienione, jest ochrona, poprawa oraz przywracanie
stanu jednolitych części wód powierzchniowych, tak aby osiągnąć dobry stan tych
wód, a także zapobieganie pogorszeniu ich stanu.
2. (50) Celem środowiskowym dla
sztucznych i silnie zmienionych jednolitych części wód powierzchniowych jest
ochrona tych wód oraz poprawa ich potencjału ekologicznego i stanu chemicznego,
tak aby osiągnąć dobry potencjał ekologiczny i dobry stan chemiczny wód
powierzchniowych, a także zapobieganie pogorszeniu ich potencjału ekologicznego
oraz stanu chemicznego.
3. Cele, o których mowa w ust. 1 i 2, realizuje
się przez podejmowanie działań zawartych w programie wodno-środowiskowym kraju,
w szczególności działań polegających na:
1) stopniowej redukcji zanieczyszczeń
powodowanych przez substancje priorytetowe oraz substancje szczególnie
szkodliwe dla środowiska wodnego, określone w przepisach wydanych na podstawie
art. 45 ust. 1 pkt 1;
2) zaniechaniu lub stopniowym eliminowaniu
emisji do wód powierzchniowych substancji priorytetowych oraz substancji
szczególnie szkodliwych dla środowiska wodnego, określonych w przepisach
wydanych na podstawie art. 45 ust. 1 pkt 1.
4. Minister właściwy do spraw gospodarki wodnej w
porozumieniu z ministrem właściwym do spraw środowiska określi, w drodze
rozporządzenia, wykaz substancji priorytetowych, o których mowa w ust. 3,
uwzględniając przepisy prawa Unii Europejskiej dotyczące substancji priorytetowych
w dziedzinie polityki wodnej.
Art. 38e. 1. Celem
środowiskowym dla jednolitych części wód podziemnych jest:
1) zapobieganie lub ograniczanie wprowadzania
do nich zanieczyszczeń;
2) zapobieganie pogorszeniu oraz poprawa ich
stanu;
3) ochrona i podejmowanie działań naprawczych,
a także zapewnianie równowagi między poborem a zasilaniem tych wód, tak aby
osiągnąć ich dobry stan.
2. (51) Realizując cele, o których mowa
w ust. 1, podejmuje się w szczególności działania określone w programie
wodno-środowiskowym kraju, polegające na stopniowym redukowaniu
zanieczyszczenia wód podziemnych przez odwracanie znaczących i utrzymujących
się tendencji wzrostowych zanieczyszczenia powstałego w wyniku działalności
człowieka. Znacząca i utrzymująca się tendencja wzrostowa oznacza znaczący
statystycznie i pod względem środowiskowym istotny wzrost stężenia substancji
zanieczyszczającej, grupy tych substancji lub substancji wyrażonej jako
wskaźnik w jednolitej części wód podziemnych.
Art. 38f. 1. Celem
środowiskowym dla obszarów chronionych, o których mowa w art. 113 ust. 4, jest
osiągnięcie norm i celów wynikających z przepisów szczególnych na podstawie
których te obszary zostały utworzone, o ile nie zawierają one w tym zakresie
odmiennych postanowień.
2. Cele, o których mowa w ust. 1, zamieszcza się w
planie gospodarowania wodami na obszarze dorzecza.
Art. 38g. 1. Jeżeli
dla określonej jednolitej części wód stosuje się większą liczbę celów
środowiskowych, spośród wymienionych w art. 38d-38f, realizuje się cel formułujący
bardziej rygorystyczne wymagania, z zastrzeżeniem art. 114a ust. 1.
2. Informację o celu, o którym mowa w ust. 1,
zamieszcza się w planie gospodarowania wodami na obszarze dorzecza i weryfikuje
co 6 lat.
Art. 38h. 1. Jednolita
część wód powierzchniowych może zostać wyznaczona jako sztuczna lub silnie
zmieniona, jeżeli:
1) zmiana jej cech hydromorfologicznych,
konieczna dla osiągnięcia dobrego stanu ekologicznego, miałaby znaczące
negatywne oddziaływanie na:
a) środowisko,
b) żeglugę i infrastrukturę portową lub
korzystanie z wód w celach rekreacyjnych,
c) prowadzenie działalności, dla której jest
dokonywane piętrzenie wody, w szczególności na potrzeby zaopatrzenia ludności w
wodę przeznaczoną do spożycia, wytwarzania energii elektrycznej lub
nawadniania,
d) regulację stosunków wodnych, ochronę przed
powodzią i melioracje odwadniające,
e) przedsięwzięcia inne niż wymienione w lit.
b-d, stanowiące równorzędny interes publiczny istotny dla zrównoważonego
rozwoju;
2) realizacja celów publicznych, którym służy
sztuczna lub silnie zmieniona jednolita część wód powierzchniowych, z przyczyn
technicznych lub z uwagi na nieproporcjonalnie wysokie, w stosunku do
spodziewanych korzyści, koszty ich realizacji, nie jest możliwa w inny sposób, mniej
obciążający środowisko.
2. Wyznaczenie jednolitej części wód
powierzchniowych jako sztucznej lub silnie zmienionej wymaga szczegółowego
uzasadnienia w planie gospodarowania wodami na obszarze dorzecza i podlega
weryfikacji co 6 lat.
Art. 38i. 1. Dopuszczalne
jest czasowe pogorszenie stanu jednolitych części wód, jeżeli jest ono wynikiem
zjawisk o charakterze naturalnym lub skutkiem siły wyższej, nadzwyczajnych lub
niemożliwych do przewidzenia, w szczególności ekstremalnych zjawisk
powodziowych lub długotrwałej suszy, zdarzeń o charakterze terrorystycznym,
zakłócenia funkcjonowania infrastruktury krytycznej w rozumieniu ustawy z dnia
26 kwietnia 2007 r. o zarządzaniu kryzysowym (Dz. U. Nr 89, poz. 590, z późn.
zm.) lub niedających się przewidzieć katastrof, oraz jeżeli zostaną spełnione
następujące warunki:
1) zostały podjęte działania mające na celu
zapobieżenie dalszemu pogorszeniu stanu wód, które nie zagrożą realizacji celów
środowiskowych dla pozostałych wód;
2) w planie gospodarowania wodami na obszarze
dorzecza zostały ustalone warunki i wskaźniki kwalifikowania okoliczności i
zjawisk, powodujących czasowe pogorszenie stanu jednolitych części wód;
3) działania, o których mowa w pkt 1 i 4,
zostały zawarte w programie wodno-środowiskowym kraju i nie zagrożą
przywróceniu poprzedniego stanu jednolitych części wód, gdy ustąpią przyczyny
czasowego pogorszenia stanu tych wód;
4) oddziaływania okoliczności i zjawisk,
powodujących czasowe pogorszenie stanu jednolitych części wód, są corocznie
analizowane i zostały podjęte działania mające na celu przywrócenie
poprzedniego stanu jednolitych części wód, tak szybko, jak jest to możliwe w
warunkach racjonalnego działania;
5) opis skutków okoliczności i zjawisk oraz
podjętych i kontynuowanych działań, o których mowa w pkt 1 i 4, zostanie
zawarty w najbliższej aktualizacji planu gospodarowania wodami na obszarze
dorzecza.
2. Nie stanowi czasowego pogorszenia stanu
jednolitych części wód tymczasowe wahanie stanu jednolitych części wód, jeżeli
jest ono związane z utrzymywaniem wód powierzchniowych oraz morskich wód
wewnętrznych i brzegu morskiego zgodnie z interesem publicznym, o ile stan tych
wód jest przywracany bez konieczności prowadzenia działań naprawczych.
Art. 38j. 1. (52)
Dopuszczalne jest nieosiągnięcie dobrego stanu ekologicznego oraz
niezapobieżenie pogorszeniu stanu ekologicznego oraz dobrego potencjału
ekologicznego, jeżeli:
1) jest ono skutkiem nowych zmian właściwości
fizycznych tych wód albo
2) niezapobieżenie pogorszenia się stanu tych
wód ze stanu bardzo dobrego do dobrego jest wynikiem nowych działań człowieka,
zgodnych z zasadą zrównoważonego rozwoju i niezbędnych dla rozwoju
społeczeństwa.
2. Dopuszczalne jest nieosiągnięcie dobrego stanu
oraz niezapobieżenie pogorszeniu stanu jednolitych części wód podziemnych, o
których mowa w art. 38e, jeżeli jest ono skutkiem:
1) nowych zmian właściwości fizycznych
jednolitych części wód powierzchniowych albo
2) zmian poziomu zwierciadła tych wód.
3. Przepisy ust. 1 i 2 stosuje się, jeżeli są spełnione
łącznie następujące warunki:
1) podejmowane są wszelkie działania, aby
łagodzić skutki negatywnych oddziaływań na stan jednolitych części wód;
2) przyczyny zmian i działań, o których mowa w
ust. 1 i 2, są szczegółowo przedstawione w planie gospodarowania wodami na
obszarze dorzecza;
3) przyczyny zmian i działań, o których mowa w
ust. 1 i 2, są uzasadnione nadrzędnym interesem publicznym, a pozytywne efekty
dla środowiska i społeczeństwa związane z ochroną zdrowia, utrzymaniem
bezpieczeństwa oraz zrównoważonym rozwojem przeważają nad korzyściami
utraconymi w następstwie tych zmian i działań;
4) zakładane korzyści wynikające ze zmian i
działań, o których mowa w ust. 1-3, nie mogą zostać osiągnięte przy
zastosowaniu innych działań, korzystniejszych z punktu widzenia interesów
środowiska, ze względu na negatywne uwarunkowania wykonalności technicznej lub
nieproporcjonalnie wysokie koszty w stosunku do spodziewanych korzyści.
Art. 38k. Wyznaczanie
jednolitych części wód powierzchniowych jako sztucznych lub silnie zmienionych,
o którym mowa w art. 38h ust. 1, ustalanie mniej rygorystycznych celów
środowiskowych, o którym mowa w art. 114a ust. 1, dopuszczanie czasowego
pogorszenia stanu jednolitych części wód, o którym mowa w art. 38i, oraz
stosowanie przepisów, o których mowa w art. 38j, nie może trwale uniemożliwiać
ani zagrażać realizacji:
1) celów środowiskowych ustalonych dla innych
jednolitych części wód w granicach tego samego dorzecza;
2) wymogów dotyczących ochrony środowiska
wynikających z odrębnych przepisów.
Art. 39. 1. Zabrania
się wprowadzania ścieków:
1) bezpośrednio do wód podziemnych;
2) do wód:
a) (53) powierzchniowych, jeżeli
byłoby to sprzeczne z warunkami wynikającymi z istniejących form ochrony
przyrody, utworzonych stref ochrony zwierząt łownych albo ostoi na podstawie
ustawy z dnia 16 kwietnia 2004 r. o ochronie przyrody, a także stref ochronnych
oraz obszarów ochronnych ustanowionych na podstawie art. 58 i art. 60,
b) powierzchniowych w obrębie kąpielisk, plaż
publicznych nad wodami oraz w odległości mniejszej niż 1 kilometr od ich
granic,
c) stojących,
d) jezior oraz do ich dopływów, jeżeli czas
dopływu ścieków do jeziora byłby krótszy niż 24 godziny;
3) do ziemi:
a) jeżeli byłoby to sprzeczne z warunkami
wynikającymi z istniejących form ochrony przyrody, utworzonych stref ochrony
zwierząt łownych albo ostoi na podstawie ustawy o ochronie przyrody, a także
stref ochronnych oraz obszarów ochronnych ustanowionych na podstawie art. 58 i
60,
b) zawierających substancje szczególnie szkodliwe
dla środowiska wodnego, określone w przepisach wydanych na podstawie art. 45
ust. 1 pkt 1, jeżeli byłoby to niezgodne z warunkami określonymi w przepisach
wydanych na podstawie art. 45 ust. 1 pkt 3,
c) w pasie technicznym, o którym mowa w art. 23,
d) jeżeli stopień oczyszczania ścieków lub
miąższość utworów skalnych nad zwierciadłem wód podziemnych nie stanowi
zabezpieczenia tych wód przed zanieczyszczeniem,
e) w odległości mniejszej niż 1 kilometr od
granic kąpielisk oraz plaż publicznych nad wodami.
2. Dopuszcza się wprowadzanie:
1) wód opadowych lub roztopowych, wód z
przelewów kanalizacji deszczowej oraz wód chłodniczych do wód powierzchniowych
lub do ziemi, w odległości mniejszej niż 1 kilometr od granic kąpielisk i plaż
publicznych nad wodami,
2) wód opadowych lub roztopowych do jezior oraz
do ich dopływów, jeżeli czas dopływu ścieków do jeziora byłby krótszy niż 24
godziny,
3) wód chłodniczych, których temperatura nie
przekracza +26°C albo naturalnej temperatury wody, do jezior oraz do ich
dopływów, jeżeli czas dopływu ścieków do jeziora byłby krótszy niż 24 godziny,
4) ścieków, o których mowa w ust. 1 pkt 3 lit.
b, jeżeli jest to zgodne z warunkami określonymi w przepisach wydanych na
podstawie art. 45 ust. 1 pkt 3
- o ile
organ właściwy do wydania pozwolenia wodnoprawnego ustali, że takie
dopuszczenie nie koliduje z utrzymaniem dobrego stanu wód lub wymaganiami
jakościowymi dla wód.
3. Dyrektor regionalnego zarządu gospodarki wodnej
może, w drodze decyzji, zwolnić od zakazu wprowadzania do ziemi, w odległości
mniejszej niż 1 kilometr od granic kąpielisk oraz plaż publicznych nad wodami,
ścieków innych niż wymienione w ust. 2 pkt 1, jeżeli wystąpi istotna potrzeba
ekonomiczna lub społeczna, a zwolnienie nie spowoduje zagrożenia dla jakości
wód.
Art. 39a. (uchylony).
Art. 40. 1. Zabrania
się:
1) wprowadzania do wód odpadów, w rozumieniu
ustawy z dnia 27 kwietnia 2001 r. o odpadach (Dz. U. z 2010 r. Nr 185, poz.
1243, z późn. zm.), oraz ciekłych odchodów zwierzęcych;
2) spławiania do wód śniegu wywożonego z
terenów zanieczyszczonych, a w szczególności z centrów miast, terenów
przemysłowych, terenów składowych, baz transportowych, dróg o dużym natężeniu
ruchu wraz z parkingami, oraz jego składowania na terenach położonych między
wałem przeciwpowodziowym a linią brzegu wody lub w odległości mniejszej niż 50
m od linii brzegu wody;
3) lokalizowania na obszarach szczególnego
zagrożenia powodzią nowych przedsięwzięć mogących znacząco oddziaływać na
środowisko, gromadzenia ścieków, odchodów zwierzęcych, środków chemicznych, a
także innych materiałów, które mogą zanieczyścić wody, prowadzenia odzysku lub
unieszkodliwiania odpadów, w tym w szczególności ich składowania;
4) mycia pojazdów w wodach powierzchniowych
oraz nad brzegami tych wód;
5) pobierania z wód powierzchniowych wody
bezpośrednio do opryskiwaczy rolniczych oraz ich mycia w tych wodach;
6) używania farb produkowanych na bazie
związków organiczno-cynowych (TBT) do konserwacji technicznych konstrukcji
podwodnych.
2. (54) Zakazy, o których mowa w ust. 1
pkt 1 i 3, nie dotyczą wykorzystywania gruzu, mas ziemnych oraz skalnych przy
wykonywaniu robót związanych z utrzymywaniem lub regulacją wód, lokalizowania
inwestycji gospodarki rybackiej, a także budowy, przebudowy lub remontu dróg
rowerowych w rozumieniu ustawy z dnia 21 marca 1985 r. o drogach publicznych
(Dz. U. z 2013 r. poz. 260, z późn. zm.).
3. Dyrektor regionalnego zarządu gospodarki wodnej
może, w drodze decyzji, zwolnić od zakazu, o którym mowa w ust. 1 pkt 3,
określając warunki niezbędne dla ochrony jakości wód, jeżeli nie spowoduje to
zagrożenia dla jakości wód w przypadku wystąpienia powodzi.
3a. Do wniosku o wydanie decyzji, o której mowa w
ust. 3, należy dołączyć w szczególności charakterystykę planowanych działań
wraz z ich podstawowymi danymi technicznymi i opisem planowanej technologii
robót oraz mapę sytuacyjno-wysokościową z naniesionym schematem planowanych
obiektów i robót.
3b. Stroną postępowania w sprawie o wydanie
decyzji, o której mowa w ust. 3, jest wnioskodawca, właściciel wody i
właściciel wału przeciwpowodziowego.
3c. Decyzja, o której mowa w ust. 3, wygasa,
jeżeli w terminie 2 lat od dnia, w którym stała się ostateczna, nie uzyskano
wymaganego pozwolenia wodnoprawnego.
4. Przepisy ust. 1 pkt 3 i ust. 3-3c stosuje się
odpowiednio do wysp oraz przymulisk, o których mowa w art. 18.
Art. 41. 1. Ścieki
wprowadzane do wód lub do ziemi w ramach zwykłego albo szczególnego korzystania
z wód powinny być oczyszczone w stopniu wymaganym przepisami ustawy i nie mogą:
1) zawierać:
a) odpadów oraz zanieczyszczeń pływających,
b) dwuchloro-dwufenylo-trójchloroetanu (DDT),
polichlorowanych bifenyli (PCB), polichlorowanych trifenyli (PCT), aldryny,
dieldryny, endryny, izodryny, heksachlorocykloheksanu (HCH),
c) chorobotwórczych drobnoustrojów pochodzących z
obiektów, w których leczeni są chorzy na choroby zakaźne;
2) powodować w tych wodach:
a) zmian w naturalnej, charakterystycznej dla
nich biocenozie,
b) zmian naturalnej mętności, barwy, zapachu,
c) formowania się osadów lub piany.
2. Zabrania się rozcieńczania ścieków wodą w celu
uzyskania ich stanu, składu oraz minimalnego procentu redukcji zanieczyszczeń
zgodnego z przepisami.
3. Dopuszcza się wprowadzanie do wód lub do ziemi
wód opadowych z przelewów kanalizacji deszczowej lub ścieków z przelewów
burzowych komunalnej kanalizacji ogólnospławnej na warunkach określonych w
przepisach wydanych na podstawie art. 45 ust. 1 pkt 3.
4. Organ właściwy do wydania pozwolenia
wodnoprawnego, ustalając warunki wprowadzania do wód lub do ziemi ścieków
bytowych lub komunalnych, może określić w pozwoleniu wodnoprawnym minimalny
procent redukcji zanieczyszczeń, jeżeli zapewni się nieprzekroczenie
najwyższych dopuszczalnych wartości zanieczyszczeń określonych w przepisach
wydanych na podstawie art. 45 ust. 1 pkt 3.
5. Organ właściwy do wydania pozwolenia
wodnoprawnego, ustalając warunki wprowadzania ścieków do wód lub do ziemi, może
określić w pozwoleniu wodnoprawnym wartości zanieczyszczeń w ściekach niższe
niż najwyższe dopuszczalne wartości zanieczyszczeń określonych w przepisach
wydanych na podstawie art. 45 ust. 1 pkt 3, jeżeli istniejące urządzenia
oczyszczające umożliwiają ich osiągnięcie.
6. Organ właściwy do wydania pozwolenia
wodnoprawnego, ustalając warunki wprowadzania ścieków do wód lub do ziemi, może
określić w pozwoleniu wodnoprawnym wartości zanieczyszczeń w ściekach wyższe
niż najwyższe dopuszczalne wartości zanieczyszczeń określonych w przepisach
wydanych na podstawie art. 45 ust. 1 pkt 3, jeżeli dotrzymanie najwyższych
dopuszczalnych wartości nie jest możliwe mimo zastosowania dostępnych technik i
technologii oczyszczania ścieków oraz zmian w procesie produkcji, a
jednocześnie stan wód odbiornika i ich podatność na eutrofizację pozwala na
dokonanie odstępstw.
Art. 42. 1. Wprowadzający
ścieki do wód lub do ziemi są obowiązani zapewnić ochronę wód przed
zanieczyszczeniem, w szczególności przez budowę i eksploatację urządzeń
służących tej ochronie, a tam, gdzie jest to celowe, powtórne wykorzystanie
oczyszczonych ścieków. Wybór miejsca i sposobu wykorzystania albo usuwania
ścieków powinien minimalizować negatywne oddziaływania na środowisko.
2. Obiekt budowlany lub zespół takich obiektów,
których użytkowanie jest związane z wprowadzaniem ścieków do wód lub do ziemi,
nie może zostać oddany do użytkowania, jeżeli nie zostały spełnione wymagania,
o których mowa w art. 76 ustawy - Prawo ochrony środowiska.
3. Budowę urządzeń służących do zaopatrzenia w
wodę realizuje się jednocześnie z rozwiązaniem spraw gospodarki ściekowej, w
szczególności przez budowę systemów kanalizacji zbiorczej i oczyszczalni
ścieków.
4. (55) W miejscach, gdzie budowa
systemów kanalizacji zbiorczej nie przyniosłaby korzyści dla środowiska lub
powodowałaby nadmierne koszty, należy stosować systemy indywidualne lub inne
rozwiązania zapewniające ten sam co systemy kanalizacji zbiorczej poziom
ochrony środowiska.
Art. 43. 1. (56)
Aglomeracje o równoważnej liczbie mieszkańców powyżej 2000 powinny być
wyposażone w systemy kanalizacji zbiorczej dla ścieków komunalnych, zgodnie z
ustaleniami krajowego programu oczyszczania ścieków komunalnych.
2. (57) Ilekroć jest mowa o:
1) aglomeracji - należy przez to rozumieć
teren, na którym zaludnienie lub działalność gospodarcza są wystarczająco
skoncentrowane, aby ścieki komunalne były zbierane i przekazywane do
oczyszczalni ścieków albo do końcowego punktu zrzutu tych ścieków;
2) równoważnej liczbie mieszkańców - należy
przez to rozumieć ładunek substancji organicznych biologicznie rozkładalnych
wyrażonych jako wskaźnik pięciodobowego biochemicznego zapotrzebowania na tlen
(BZT5) w ilości 60 g tlenu na dobę;
3) końcowym punkcie zrzutu ścieków komunalnych
- należy przez to rozumieć miejsce przyłączenia systemu kanalizacji zbiorczej
dla ścieków komunalnych w aglomeracji nieposiadającej oczyszczalni ścieków, do
systemu kanalizacji zbiorczej dla ścieków komunalnych w aglomeracji
posiadającej oczyszczalnię ścieków.
2a. (58) Aglomeracje, o których mowa w
ust. 1, wyznacza, w drodze uchwały, sejmik województwa. Jeżeli aglomeracja obejmowałaby
tereny położone w dwóch lub więcej województwach, właściwy do wyznaczenia
aglomeracji jest sejmik tego województwa, na którego terenie będzie się
znajdować największa część aglomeracji.
2b. (59) Wyznaczenie aglomeracji, o
których mowa w ust. 1, następuje po uzgodnieniu przez marszałka województwa z
właściwym dyrektorem regionalnego zarządu gospodarki wodnej, a w zakresie
obszarów objętych przynajmniej jedną formą ochrony przyrody w rozumieniu ustawy
z dnia 16 kwietnia 2004 r. o ochronie przyrody lub obszarów mających znaczenie
dla Wspólnoty znajdujących się na liście, o której mowa w art. 27 ust. 1 tej
ustawy - z właściwym regionalnym dyrektorem ochrony środowiska, oraz po
zasięgnięciu przez marszałka województwa opinii zainteresowanych gmin.
2c. (60) Gmina zainteresowana
wyznaczeniem aglomeracji, o których mowa w ust. 1, przekazuje propozycję planu
aglomeracji marszałkowi województwa, na jego wniosek oraz w wyznaczonym przez
niego terminie.
3. Krajowy program oczyszczania ścieków
komunalnych, którego integralną część stanowi wykaz aglomeracji, o których mowa
w ust. 1, oraz wykaz niezbędnych przedsięwzięć w zakresie budowy i modernizacji
urządzeń kanalizacyjnych, sporządza Prezes Krajowego Zarządu Gospodarki Wodnej,
a zatwierdza Rada Ministrów.
3a. Krajowy program oczyszczania ścieków
komunalnych określi dla przedsięwzięć, o których mowa w ust. 3, w
szczególności:
1) zakres rzeczowo-finansowy;
2) termin zakończenia.
3b. Marszałek województwa przedkłada Prezesowi
Krajowego Zarządu Gospodarki Wodnej, nie później niż do dnia 31 marca,
sprawozdanie z realizacji krajowego programu oczyszczania ścieków komunalnych w
województwie, zawierające:
1) wykaz aglomeracji,
2) informację o stanie wyposażenia aglomeracji
w systemy kanalizacji zbiorczej i oczyszczalnie ścieków komunalnych,
3) informację o postępie realizacji
przedsięwzięć określonych w krajowym programie oczyszczania ścieków
komunalnych,
4) informację o ilości wytworzonych w ciągu
roku Mg suchej masy osadów ściekowych w oczyszczalniach ścieków komunalnych
aglomeracji oraz sposób postępowania z tymi osadami
z
uwzględnieniem podziału państwa na obszary dorzeczy i regiony wodne.
3c. (61) Wójt, burmistrz lub prezydent
miasta przedkłada marszałkowi województwa corocznie, nie później niż do dnia 28
lutego, informacje, o których mowa w ust. 3b pkt 2-4, za rok ubiegły.
3d. (62) Marszałek województwa co 2
lata dokonuje przeglądu obszarów i granic aglomeracji wyznaczonych na podstawie
ust. 2a, z uwzględnieniem kryteriów ich utworzenia określonych w ust. 1 oraz
zaistniałych zmian równoważnej liczby mieszkańców w aglomeracji i w razie
potrzeby informuje sejmik województwa o konieczności zmiany obszarów i granic
aglomeracji.
3e. (63) Sprawy związane z
przygotowaniem i przekazywaniem dokumentacji dotyczącej działań prowadzonych w
ramach krajowego programu oczyszczania ścieków komunalnych, w szczególności
przedkładanie informacji, o których mowa w ust. 3b pkt 2-4, w aglomeracji
zlokalizowanej na obszarze dwóch lub więcej gmin prowadzi gmina o największej
równoważnej liczbie mieszkańców.
4. Prezes Krajowego Zarządu Gospodarki Wodnej, za
pośrednictwem ministra właściwego do spraw gospodarki wodnej, przedkłada co 2
lata Radzie Ministrów sprawozdanie z wykonania krajowego programu oczyszczania
ścieków komunalnych.
4a. (64) Minister właściwy do spraw
środowiska w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw administracji
publicznej oraz ministrem właściwym do spraw budownictwa, lokalnego planowania
i zagospodarowania przestrzennego oraz mieszkalnictwa określi, w drodze rozporządzenia,
sposób wyznaczania obszaru i granic aglomeracji.
4b. Wydając rozporządzenie, o którym mowa w ust.
4a, minister uwzględni koszty rozwoju i eksploatacji systemów kanalizacji
zbiorczej oraz gęstość zaludnienia.
4c. Rada Ministrów dokona aktualizacji krajowego
programu oczyszczania ścieków komunalnych, nie później niż w terminie 2 lat od
dnia jego zatwierdzenia; kolejne aktualizacje będą dokonywane co najmniej raz
na 4 lata.
4d. Minister właściwy do spraw gospodarki wodnej
ogłasza, w drodze obwieszczenia w Dzienniku Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej
"Monitor Polski", krajowy program oczyszczania ścieków komunalnych
oraz jego aktualizacje.
5. Przepisy ust. 1-4 nie naruszają obowiązku gmin
w zakresie odprowadzania i oczyszczania ścieków komunalnych wynikających z
przepisów o samorządzie gminnym.
Art. 44. 1. Ścieki
bytowe oraz ścieki komunalne lub przemysłowe o składzie zbliżonym do ścieków
bytowych, a także ścieki, o których mowa w art. 9 ust. 1 pkt 14 lit. f, mogą
być oczyszczane przez ich rolnicze wykorzystanie.
2. Przez rolnicze wykorzystanie ścieków, o którym
mowa w ust. 1, rozumie się zastosowanie ścieków do nawadniania oraz nawożenia
użytków rolnych oraz stawów wykorzystywanych do chowu lub hodowli ryb.
3. Roczne i sezonowe dawki ścieków wykorzystywanych
rolniczo nie mogą przekroczyć zapotrzebowania roślin na azot, potas, wodę oraz
utrudniać przebiegu procesów samooczyszczania się gleby.
4. Zabrania się rolniczego wykorzystania ścieków:
1) gdy grunt jest zamarznięty do głębokości 30 cm
lub przykryty śniegiem, z wyjątkiem dna stawów ziemnych wykorzystywanych do
chowu i hodowli ryb;
2) na gruntach wykorzystywanych do upraw
roślin, przeznaczonych do spożycia w stanie surowym;
3) na gruntach, w których zwierciadło wód
podziemnych znajduje się płycej niż 1,5 m od powierzchni ziemi lub od dna rowu
rozprowadzającego ścieki;
4) na obszarach o spadku terenu większym niż:
a) 10% dla gruntów ornych,
b) 20% dla łąk, pastwisk oraz plantacji drzew
leśnych.
Art. 45. 1. Minister
właściwy do spraw środowiska, w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw
gospodarki wodnej, określi, w drodze rozporządzenia:
1) substancje szczególnie szkodliwe dla
środowiska wodnego, powodujące zanieczyszczenie wód, które powinno być
eliminowane (wykaz I), oraz substancje szczególnie szkodliwe dla środowiska
wodnego, powodujące zanieczyszczenie wód, które powinno być ograniczane (wykaz
II);
2) (uchylony);
3) warunki, jakie należy spełnić przy
wprowadzaniu ścieków do wód lub do ziemi, w tym najwyższe dopuszczalne wartości
zanieczyszczeń, oraz warunki, jakie należy spełnić w celu rolniczego
wykorzystania ścieków, a także miejsce i minimalną częstotliwość pobierania
próbek ścieków, metodyki referencyjne analizy i sposób oceny, czy ścieki
odpowiadają wymaganym warunkom;
4) (65) najwyższe dopuszczalne
wartości zanieczyszczeń dla ścieków z oczyszczalni ścieków bytowych i
komunalnych oraz dla ścieków z oczyszczalni ścieków w aglomeracji.
2. Minister właściwy do spraw środowiska w
porozumieniu z ministrem właściwym do spraw gospodarki może określić, w drodze
rozporządzenia, dopuszczalne masy substancji, które mogą być odprowadzane w
ściekach przemysłowych, w jednym lub więcej okresach, przypadające na jednostkę
masy wykorzystywanego surowca, materiału, paliwa lub powstającego produktu.
3. Ministrowie, wydając rozporządzenia, o których
mowa w ust. 1 i 2, uwzględnią:
1) właściwości substancji szczególnie
szkodliwych dla środowiska wodnego, a zwłaszcza ich toksyczność, trwałość w
środowisku, zdolność do bioakumulacji oraz zagrożenie, jakie mogą one powodować
dla wód oraz życia lub zdrowia ludzi;
2) obecny stan wód i ich podatność na
eutrofizację;
3) efektywność usuwania zanieczyszczeń ze
ścieków w procesach ich oczyszczania;
4) rozwój technik umożliwiających stopniowe
zmniejszanie emisji;
5) położenie, rzeźbę terenu i rodzaj gleb na
obszarach, na których może być stosowane rolnicze wykorzystanie ścieków;
6) zróżnicowanie w czasie warunków, jakie
należy spełnić przy wprowadzaniu do wód ścieków zawierających substancje
szczególnie szkodliwe dla środowiska wodnego, powodujące zanieczyszczenie wód,
które powinno być eliminowane (wykaz I).
4. Ministrowie, wydając rozporządzenie, o którym
mowa w ust. 1, będą się kierować potrzebą:
1) zapobieżenia zagrożenia dla życia i zdrowia
ludzi powodowanego wprowadzaniem do wód substancji szczególnie szkodliwych dla
środowiska wodnego;
2) (66) (uchylony);
3) (67) minimalizacji kosztów
oczyszczania ścieków komunalnych;
4) spełnienia wymagań zdrowotnych dotyczących żywności
i pasz na terenach rolniczego wykorzystania ścieków.
5. Zasady postępowania z osadami ściekowymi
określają przepisy ustawy o odpadach.
Art. 45a. 1. Minister
właściwy do spraw środowiska w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw
gospodarki wodnej określi, w drodze rozporządzenia, uwzględniając art. 45 ust.
1 pkt 1, substancje szczególnie szkodliwe dla środowiska wodnego, których
wprowadzanie w ściekach przemysłowych do urządzeń kanalizacyjnych wymaga
uzyskania pozwolenia wodnoprawnego.
2. Minister, wydając rozporządzenie, o którym mowa
w ust. 1, będzie się kierował:
1) potrzebą zapobiegania zagrożeniu dla zdrowia
i życia ludzi, powodowanego wprowadzaniem do kanalizacji substancji szczególnie
szkodliwych dla środowiska wodnego;
2) podatnością substancji szczególnie
szkodliwych dla środowiska wodnego na mechaniczno-biologiczne procesy
oczyszczania;
3) koniecznością redukcji substancji
szczególnie szkodliwych w miejscu ich powstawania, gdy nie jest możliwe ich
usunięcie w mechaniczno-biologicznych procesach oczyszczania.
Art. 46. 1. Zakłady
pobierające wodę oraz przeznaczające ścieki do rolniczego wykorzystania
obowiązane są prowadzić pomiary ich ilości i jakości.
2. Obowiązki w zakresie pomiarów ilości i jakości
ścieków wprowadzanych do wód lub do ziemi określają przepisy ustawy - Prawo
ochrony środowiska.
3. Zakłady wprowadzające ścieki do wód lub do
ziemi mogą zostać obowiązane do prowadzenia pomiarów jakości:
1) wód powierzchniowych powyżej i poniżej
miejsca zrzutu ścieków;
2) wód podziemnych.
4. Zakłady pobierające wodę w ilości większej niż
100 m3 na dobę są obowiązane do dokonywania systematycznego pomiaru
ilości pobieranej wody.
Art. 47. 1. Produkcję
rolną prowadzi się w sposób ograniczający i zapobiegający zanieczyszczaniu wód
związkami azotu pochodzącymi ze źródeł rolniczych, przy czym przez związki
azotu rozumie się wszelkie substancje zawierające azot, z wyjątkiem gazowego
azotu cząsteczkowego.
2. Minister właściwy do spraw rolnictwa w
porozumieniu z ministrem właściwym do spraw środowiska, biorąc pod uwagę
wymagania, o których mowa w ust. 1, opracuje zbiór zasad dobrej praktyki
rolniczej i upowszechni te zasady, w szczególności w drodze organizowania
szkoleń dla rolników.
3. Dyrektor regionalnego zarządu gospodarki wodnej
określi, w drodze rozporządzenia, wody powierzchniowe i podziemne wrażliwe na
zanieczyszczenie związkami azotu ze źródeł rolniczych oraz obszary szczególnie
narażone, z których odpływ azotu ze źródeł rolniczych do tych wód należy
ograniczyć, uwzględniając:
1) zawartość związków azotu w wodach
powierzchniowych i podziemnych, ze szczególnym uwzględnieniem wód pobieranych
do zaopatrzenia ludności w wodę przeznaczoną do spożycia;
2) stopień eutrofizacji śródlądowych wód
powierzchniowych, morskich wód wewnętrznych i wód przybrzeżnych, dla których
czynnikiem eutrofizacji jest azot;
3) charakterystykę terenu, ze szczególnym
uwzględnieniem: rodzaju działalności rolniczej, struktury użytków rolnych,
koncentracji produkcji zwierzęcej, rodzaju gleb i klimatu.
4. Wody i obszary, o których mowa w ust. 3,
poddaje się co 4 lata weryfikacji w celu uwzględnienia zmian czynników
nieprzewidzianych podczas ich wyznaczania.
5. Wyznaczenia i weryfikacji wód i obszarów, o
których mowa w ust. 3, dokonuje się w oparciu o pomiary dokonywane w ramach
państwowego monitoringu środowiska.
6. Wojewódzki inspektor ochrony środowiska
dokonuje, co 4 lata, oceny stopnia eutrofizacji śródlądowych wód
powierzchniowych, morskich wód wewnętrznych i wód przybrzeżnych.
7. Dla każdego z obszarów, o którym mowa w ust. 3,
w ciągu 2 lat od jego wyznaczenia dyrektor regionalnego zarządu gospodarki
wodnej opracuje program działań mających na celu ograniczenie odpływu azotu ze
źródeł rolniczych, o którym mowa w art. 84 ustawy - Prawo ochrony środowiska;
program wprowadzany jest w drodze rozporządzenia dyrektora regionalnego zarządu
gospodarki wodnej.
8. Minister właściwy do spraw środowiska, w
porozumieniu z ministrem właściwym do spraw rolnictwa oraz ministrem właściwym
do spraw rozwoju wsi, określi, w drodze rozporządzenia:
1) kryteria wyznaczania wód wrażliwych na
zanieczyszczenie związkami azotu ze źródeł rolniczych;
2) szczegółowe wymagania, jakim powinny
odpowiadać programy działań mających na celu ograniczenie odpływu azotu ze
źródeł rolniczych.
9. Minister właściwy do spraw środowiska,
określając:
1) kryteria wyznaczania wód wrażliwych na
zanieczyszczenie związkami azotu ze źródeł rolniczych, uwzględni w
szczególności dopuszczalne stężenie azotanów w wodach stanowiących źródło
poboru wody przeznaczonej do spożycia oraz podatność wód na eutrofizację;
2) szczegółowe wymagania, jakim powinny
odpowiadać programy działań, wskaże w szczególności:
a) rodzaj i zakres działań, jakie mogą być
wprowadzone do obowiązkowego stosowania w obszarach szczególnie narażonych,
dotyczących w szczególności stosowania nawozów, przechowywania nawozów
naturalnych, sposobu gospodarowania gruntami,
b) terminy wprowadzania poszczególnych działań w
życie i okresy ich obowiązywania,
c) wzory dokumentów stosowanych w celu kontroli i
monitorowania oraz dokumentowania realizacji działań wynikających z programu i
efektów wdrażania programu;
3) tryb opracowania programów, uwzględni
potrzebę wszechstronnych konsultacji projektów programów, w szczególności z
organizacjami społeczno-zawodowymi rolników.
Art. 48. 1. Ścieki
ze statku, z zastrzeżeniem ust. 2 i 3, usuwa się do urządzenia odbiorczego na
lądzie.
2. Przepisu ust. 1 nie stosuje się do statków bez
napędu mechanicznego o iloczynie długości i szerokości nieprzekraczającym 20 m2
lub o napędzie mechanicznym o mocy silników do 20 kW, niewyposażonych w
urządzenia sanitarne, a używanych wyłącznie do celów sportowych oraz
rekreacyjnych.
3. Warunki ochrony morskich wód wewnętrznych oraz
wód morza terytorialnego przed zanieczyszczeniem ze statków i innych obiektów
morskich określają przepisy ustawy z dnia 16 marca 1995 r. o zapobieganiu
zanieczyszczaniu morza przez statki (Dz. U. z 2006 r. Nr 99, poz. 692, z późn.
zm.).
Art. 49. (uchylony).
Art. 49a. (uchylony).
Art. 49b. 1. Celem
ochrony jednolitych części wód, przeznaczonych do poboru wody na potrzeby
zaopatrzenia ludności w wodę przeznaczoną do spożycia oraz zaopatrzenia
zakładów wymagających wody wysokiej jakości, jest zapobieganie pogorszeniu
jakości tych jednolitych części wód w taki sposób, aby w szczególności zminimalizować
potrzebę ich uzdatniania.
2. (68) Cele środowiskowe, o których
mowa w art. 38d-38f, oraz wymagania wynikające z ustawy z dnia 7 czerwca 2001
r. o zbiorowym zaopatrzeniu w wodę i zbiorowym odprowadzaniu ścieków powinny
być zrealizowane dla jednolitych części wód, przeznaczonych do poboru wody na
potrzeby zaopatrzenia ludności w wodę przeznaczoną do spożycia przez ludzi.
3. Jednolite części wód, przeznaczone do poboru
wody na potrzeby zaopatrzenia ludności w wodę przeznaczoną do spożycia, obejmują:
1) jednolite części wód wykorzystywane do
poboru wody przeznaczonej do spożycia, dostarczające średnio więcej niż 10 m3
na dobę lub służące więcej niż 50 osobom;
2) jednolite części wód, które są przewidywane
do takich celów w przyszłości.
Art. 50. 1. Minister
właściwy do spraw środowiska, w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw
gospodarki wodnej oraz ministrem właściwym do spraw zdrowia, określi, w drodze
rozporządzenia, wymagania, jakim powinny odpowiadać wody powierzchniowe
wykorzystywane do zaopatrzenia ludności w wodę przeznaczoną do spożycia, a
także częstotliwość pobierania próbek wody, metodyki referencyjne analiz i
sposób oceny, czy wody odpowiadają wymaganym warunkom.
2. Minister właściwy do spraw środowiska, w
porozumieniu z ministrem właściwym do spraw gospodarki wodnej oraz ministrem
właściwym do spraw rybołówstwa, określi, w drodze rozporządzenia, wymagania,
jakim powinny odpowiadać wody śródlądowe będące środowiskiem życia ryb w
warunkach naturalnych oraz morskie wody wewnętrzne i wody przybrzeżne będące
środowiskiem życia skorupiaków i mięczaków, a także częstotliwość pobierania
próbek wody, metodyki referencyjne analiz i sposób oceny, czy wody odpowiadają
wymaganym warunkom.
3. Minister właściwy do spraw zdrowia w
porozumieniu z ministrem właściwym do spraw gospodarki wodnej oraz ministrem
właściwym do spraw gospodarki morskiej określi, w drodze rozporządzenia:
1) wymagania, jakim powinna odpowiadać woda w
kąpielisku i miejscu wykorzystywanym do kąpieli;
2) zakres badania wody w kąpielisku i miejscu
wykorzystywanym do kąpieli;
3) metody referencyjne badania wody w
kąpielisku i miejscu wykorzystywanym do kąpieli;
4) sposób pobierania, przechowywania i
transportu przed analizą próbek wody z kąpieliska i miejsca wykorzystywanego do
kąpieli;
5) sposób klasyfikacji jakości wody w
kąpielisku;
6) sposób oceny jakości wody w kąpielisku i w
miejscu wykorzystywanym do kąpieli;
7) szczegółowy sposób dokumentowania kontroli
wewnętrznej, o której mowa w art. 163 ust. 4;
8) szczegółowy sposób oceny kontroli
wewnętrznej, o której mowa w art. 163 ust. 4.
4. Wydając rozporządzenie, o którym mowa:
1) w ust. 1 - minister uwzględni podział wód na
3 kategorie w dostosowaniu do standardowych procesów uzdatniania, jakim wody z
uwagi na ich zanieczyszczenie muszą być poddane w celu uzyskania wody
przeznaczonej do spożycia, a także będzie się kierował efektywnością tych
procesów oraz potrzebą sukcesywnej poprawy jakości wód wykorzystywanych do
poboru wody przeznaczonej do spożycia;
2) w ust. 2 - minister uwzględni podział wód na
wody dla ryb łososiowatych oraz wody dla ryb karpiowatych i będzie się kierował
potrzebą ochrony populacji ryb przed szkodliwymi skutkami zanieczyszczenia
wody, a ponadto będzie miał na uwadze ochronę zdrowia konsumentów ryb oraz
produktów wytwarzanych ze skorupiaków i mięczaków, a tym samym potrzebę
zabezpieczenia określonych populacji skorupiaków i mięczaków przed szkodliwymi
skutkami wprowadzania zanieczyszczeń do wód morskich;
3) w ust. 3 - minister uwzględni ochronę
zdrowia publicznego, potrzebę sukcesywnej poprawy jakości wody w kąpieliskach
oraz potrzebę dostarczania społeczeństwu informacji w tym zakresie.
5. Wody powierzchniowe, które nie spełniają
wymagań określonych na podstawie ust. 1, nie mogą być wykorzystywane do
zaopatrzenia ludności w wodę przeznaczoną do spożycia.
Rozdział 2
Strefy oraz
obszary ochronne
Art. 51. W celu
zapewnienia odpowiedniej jakości wody ujmowanej do zaopatrzenia ludności w wodę
przeznaczoną do spożycia oraz zaopatrzenia zakładów wymagających wody wysokiej
jakości, a także ze względu na ochronę zasobów wodnych, mogą być ustanawiane:
1) strefy ochronne ujęć wody;
2) obszary ochronne zbiorników wód
śródlądowych.
Art. 52. 1. Strefę
ochronną ujęcia wody, zwaną dalej "strefą ochronną", stanowi obszar,
na którym obowiązują zakazy, nakazy i ograniczenia w zakresie użytkowania
gruntów oraz korzystania z wody.
2. Strefę ochronną dzieli się na teren ochrony:
1) bezpośredniej;
2) pośredniej.
3. Dopuszcza się ustanowienie strefy ochronnej obejmującej
wyłącznie teren ochrony bezpośredniej, jeżeli jest to uzasadnione lokalnymi
warunkami hydrogeologicznymi, hydrologicznymi i geomorfologicznymi oraz
zapewnia konieczną ochronę ujmowanej wody.
Art. 53. 1. Na
terenie ochrony bezpośredniej ujęć wód podziemnych oraz powierzchniowych
zabronione jest użytkowanie gruntów do celów niezwiązanych z eksploatacją
ujęcia wody.
2. Na terenie ochrony bezpośredniej ujęć wód
należy:
1) odprowadzać wody opadowe w sposób
uniemożliwiający przedostawanie się ich do urządzeń służących do poboru wody;
2) zagospodarować teren zielenią;
3) odprowadzać poza granicę terenu ochrony
bezpośredniej ścieki z urządzeń sanitarnych, przeznaczonych do użytku osób
zatrudnionych przy obsłudze urządzeń służących do poboru wody;
4) ograniczyć do niezbędnych potrzeb
przebywanie osób niezatrudnionych przy obsłudze urządzeń służących do poboru
wody.
3. Teren ochrony bezpośredniej należy ogrodzić, a
jego granice przebiegające przez wody powierzchniowe oznaczyć za pomocą
rozmieszczonych w widocznych miejscach stałych znaków stojących lub
pływających; na ogrodzeniu oraz znakach należy umieścić tablice zawierające
informacje o ujęciu wody i zakazie wstępu osób nieupoważnionych.
Art. 54. 1. Na
terenach ochrony pośredniej może być zabronione lub ograniczone wykonywanie
robót oraz innych czynności powodujących zmniejszenie przydatności ujmowanej
wody lub wydajności ujęcia, a w szczególności:
1) wprowadzanie ścieków do wód lub do ziemi;
2) rolnicze wykorzystanie ścieków;
3) przechowywanie lub składowanie odpadów
promieniotwórczych;
4) stosowanie nawozów oraz środków ochrony
roślin;
5) budowa autostrad, dróg oraz torów
kolejowych;
6) wykonywanie robót melioracyjnych oraz
wykopów ziemnych;
7) lokalizowanie zakładów przemysłowych oraz
ferm chowu lub hodowli zwierząt;
8) lokalizowanie magazynów produktów
ropopochodnych oraz innych substancji, a także rurociągów do ich transportu;
9) lokalizowanie składowisk odpadów
komunalnych, niebezpiecznych, innych niż niebezpieczne i obojętne oraz
obojętnych;
10) mycie pojazdów mechanicznych;
11) urządzanie parkingów, obozowisk oraz
kąpielisk;
12) lokalizowanie nowych ujęć wody;
13) lokalizowanie cmentarzy oraz grzebanie zwłok
zwierzęcych.
2. Na terenach ochrony pośredniej ujęcia wody
podziemnej, oprócz zakazów lub ograniczeń, o których mowa w ust. 1, może być
zabronione lub ograniczone:
1) wydobywanie kopalin;
2) wykonywanie odwodnień budowlanych lub
górniczych.
3. Na terenie ochrony pośredniej ujęcia wody powierzchniowej,
oprócz zakazów lub ograniczeń, o których mowa w ust. 1, może być zabronione lub
ograniczone:
1) lokalizowanie budownictwa mieszkalnego oraz
turystycznego;
2) używanie samolotów do przeprowadzania
zabiegów rolniczych;
3) urządzanie pryzm kiszonkowych;
4) chów lub hodowla ryb, ich dokarmianie lub
zanęcanie;
5) pojenie oraz wypasanie zwierząt;
6) wydobywanie kamienia, żwiru, piasku oraz
innych materiałów, a także wycinanie roślin z wód lub brzegu;
7) uprawianie sportów wodnych;
8) użytkowanie statków o napędzie spalinowym.
4. Na właścicieli gruntów położonych na terenie
ochrony pośredniej może być nałożony obowiązek stosowania odpowiednich upraw
rolnych lub leśnych.
5. Przy ustalaniu zakazów, nakazów i ograniczeń
dotyczących użytkowania gruntów na terenie ochrony pośredniej należy uwzględnić
warunki infiltracji zanieczyszczeń do poziomu wodonośnego, z którego woda jest
ujmowana.
6. Organ właściwy do wydania pozwolenia
wodnoprawnego może, na wniosek właściciela ujęcia wody i na jego koszt, w drodze
decyzji, nałożyć na właścicieli gruntów położonych na terenie ochrony
pośredniej obowiązek zlikwidowania nieczynnych studni.
7. Organ właściwy do wydania pozwolenia
wodnoprawnego może, na wniosek właściciela ujęcia wody, w drodze decyzji,
nałożyć na właściciela gruntu położonego na terenie ochrony pośredniej
obowiązek zlikwidowania, na jego koszt, ogniska zanieczyszczenia wody.
Art. 55. 1. Teren
ochrony pośredniej ujęcia wód podziemnych obejmuje obszar zasilania ujęcia
wody; jeżeli czas przepływu wody od granicy obszaru zasilania do ujęcia jest
dłuższy od 25 lat, strefa ochronna powinna obejmować obszar wyznaczony
25-letnim czasem wymiany wody w warstwie wodonośnej.
2. Teren ochrony pośredniej ujęcia wód podziemnych
wyznacza się na podstawie ustaleń zawartych w dokumentacji hydrogeologicznej
tego ujęcia.
Art. 56. 1. Strefę
ochronną ujęcia wód powierzchniowych określa się tak, aby trwale zapewnić
jakość wody zgodną z przepisami wydanymi na podstawie art. 50 ust. 1 oraz aby
zabezpieczyć wydajność ujęcia wody.
2. Strefę ochronną, o której mowa w ust. 1,
wyznacza się na podstawie wyników przeprowadzonych badań hydrologicznych,
hydrograficznych i geomorfologicznych.
3. Strefa ochronna ujęcia wody z potoku górskiego
lub z górnego biegu rzeki może obejmować całą zlewnię cieku powyżej ujęcia
wody.
Art. 57. 1. Granice
terenu ochrony pośredniej ujęcia wody należy oznaczyć przez umieszczenie, w
punktach przecięcia się granic ze szlakami komunikacyjnymi oraz w innych
charakterystycznych punktach terenu, tablic zawierających informacje o
ustanowieniu strefy.
2. Minister właściwy do spraw środowiska określi,
w drodze rozporządzenia, wzory tablic informacyjnych, o których mowa w ust. 1
oraz w art. 53 ust. 3, a w szczególności ich rozmiar, kształt, kolor, wzór i
wielkość napisu.
Art. 58. 1. Strefę
ochronną ustanawia, w drodze aktu prawa miejscowego, dyrektor regionalnego
zarządu gospodarki wodnej, na wniosek i koszt właściciela ujęcia wody,
wskazując zakazy, nakazy, ograniczenia oraz obszary, na których one obowiązują,
stosownie do art. 52-57.
2. Wniosek o ustanowienie strefy ochronnej ujęcia
wody zawiera:
1) uzasadnienie potrzeby ustanowienia strefy
ochronnej oraz propozycje granic wraz z planem sytuacyjnym;
2) charakterystykę techniczną ujęcia wody;
3) propozycje zakazów, nakazów i ograniczeń
dotyczących użytkowania gruntów oraz korzystania z wód na terenach ochrony
pośredniej.
3. Do wniosku o ustanowienie strefy ochronnej
ujęcia wody podziemnej dołącza się dokumentację hydrogeologiczną, o której mowa
w art. 55 ust. 2.
3a. Do wniosku o ustanowienie strefy ochronnej
ujęcia wody powierzchniowej dołącza się wyniki badań, o których mowa w art. 56
ust. 2.
4. Obowiązek, o którym mowa w art. 53 ust. 3 i
art. 57 ust. 1, należy do właściciela ujęcia wody.
5. W przypadku, o którym mowa w art. 52 ust. 3,
strefę ochronną obejmującą wyłącznie teren ochrony bezpośredniej ustanawia, na
wniosek i koszt właściciela ujęcia wody, w drodze decyzji, organ właściwy do
wydania pozwolenia wodnoprawnego; kopię wydanej decyzji organ przekazuje
właściwemu dyrektorowi regionalnego zarządu gospodarki wodnej.
Art. 59. 1. Obszary
ochronne zbiorników wód śródlądowych, zwane dalej "obszarami
ochronnymi", stanowią obszary, na których obowiązują zakazy, nakazy oraz
ograniczenia w zakresie użytkowania gruntów lub korzystania z wody w celu
ochrony zasobów tych wód przed degradacją.
2. Na obszarach ochronnych można zabronić
wznoszenia obiektów budowlanych oraz wykonywania robót lub innych czynności,
które mogą spowodować trwałe zanieczyszczenie gruntów lub wód, a w
szczególności lokalizowania inwestycji zaliczonych do przedsięwzięć mogących
znacząco oddziaływać na środowisko.
Art. 60. Obszar
ochronny ustanawia, w drodze aktu prawa miejscowego, dyrektor regionalnego
zarządu gospodarki wodnej na podstawie planu gospodarowania wodami na obszarze
dorzecza, wskazując zakazy, nakazy lub ograniczenia oraz obszary, na których
one obowiązują, stosownie do art. 59.
Art. 61. 1. Za
szkody poniesione w związku z wprowadzeniem w strefie ochronnej zakazów, nakazów
oraz ograniczeń w zakresie użytkowania gruntów lub korzystania z wód
właścicielowi nieruchomości położonej w tej strefie przysługuje odszkodowanie
od właściciela ujęcia wody na zasadach określonych w ustawie.
2. Zasady wypłaty odszkodowań w wyniku ograniczenia
sposobu korzystania z nieruchomości w związku z ustanowieniem obszarów
ochronnych zbiorników wód śródlądowych określają przepisy o ochronie
środowiska.
Rozdział 3 (69)
Ochrona
środowiska wód morskich
Art. 61a. 1. Przepisy
niniejszego rozdziału oraz przepisy dotyczące monitoringu wód morskich stosuje
się do wód morza terytorialnego i wyłącznej strefy ekonomicznej
Rzeczypospolitej Polskiej w rozumieniu ustawy z dnia 21 marca 1991 r. o
obszarach morskich Rzeczypospolitej Polskiej i administracji morskiej oraz wód
przybrzeżnych.
2. Przepisy niniejszego rozdziału oraz przepisy
dotyczące monitoringu wód morskich stosuje się również do dna morskiego i skały
macierzystej, znajdujących się na obszarze morza terytorialnego, wyłącznej
strefy ekonomicznej Rzeczypospolitej Polskiej, o której mowa w ust. 1, oraz wód
przybrzeżnych.
Art. 61b. 1. W
celu ochrony środowiska wód morskich opracowuje się i wdraża strategię morską,
na zasadach określonych w ustawie.
2. Strategia morska stanowi następujący zespół
działań:
1) opracowanie wstępnej oceny stanu środowiska
wód morskich;
2) opracowanie zestawu właściwości typowych dla
dobrego stanu środowiska wód morskich;
3) opracowanie zestawu celów środowiskowych dla
wód morskich i związanych z nimi wskaźników, zwanego dalej "zestawem celów
środowiskowych dla wód morskich";
4) opracowanie i wdrożenie programu monitoringu
wód morskich;
5) opracowanie i wdrożenie krajowego programu
ochrony wód morskich.
3. Zestawy, o których mowa w ust. 2 pkt 2 i 3,
oraz programy, o których mowa w ust. 2 pkt 4 i 5, są opracowywane na podstawie
wstępnej oceny stanu środowiska wód morskich.
Art. 61c. Cele
środowiskowe dla wód morskich są osiągane przez podejmowanie działań
określonych w krajowym programie ochrony wód morskich.
Art. 61d. Organy administracji
rządowej i samorządowej wykonują należące do nich zadania z zakresu ochrony
środowiska wód, mając na uwadze ustalenia zestawu właściwości typowych dla
dobrego stanu środowiska wód morskich i zestawu celów środowiskowych dla wód
morskich oraz zgodnie z ustaleniami krajowego programu ochrony wód morskich.
Art. 61e. Jeżeli
minister właściwy do spraw gospodarki wodnej stwierdzi, że działalność
człowieka w innym państwie członkowskim Unii Europejskiej lub w państwie
leżącym poza granicami Unii Europejskiej może mieć znaczący wpływ na środowisko
wód morskich, w szczególności na obszarach wód morskich objętych formami
ochrony przyrody w rozumieniu ustawy z dnia 16 kwietnia 2004 r. o ochronie
przyrody, w tym chronionych zgodnie z umowami międzynarodowymi, których
Rzeczpospolita Polska jest stroną, po uzyskaniu zgody Rady Ministrów, występuje
do właściwego organu Unii Europejskiej lub organizacji międzynarodowej o
podjęcie działań niezbędnych dla osiągnięcia dobrego stanu środowiska wód
morskich oraz zapewnienia integralności, funkcjonowania i zachowania struktury
ekosystemów morskich, które mają być utrzymane lub, w razie potrzeby,
odtworzone.
Art. 61f. Podjęcie
działań, których celem jest zapewnienie osiągnięcia celów środowiskowych dla
wód morskich oraz dobrego stanu środowiska wód morskich, w tym odpowiednio
opracowanie, wdrożenie i przegląd wstępnej oceny stanu środowiska wód morskich,
zestawu właściwości typowych dla dobrego stanu środowiska wód morskich, zestawu
celów środowiskowych dla wód morskich, programu monitoringu wód morskich oraz
krajowego programu ochrony wód morskich, wymaga współpracy, w szczególności w
ramach Konwencji o ochronie środowiska morskiego obszaru Morza Bałtyckiego,
sporządzonej w Helsinkach dnia 9 kwietnia 1992 r. (Dz. U. z 2000 r. Nr 28, poz.
346), zwanej dalej "Konwencją Helsińską", z właściwymi organami
innych państw członkowskich Unii Europejskiej położonych w regionie Morza
Bałtyckiego, a w razie potrzeby i możliwości, także z właściwymi organami
państw leżących poza granicami Unii Europejskiej, które graniczą z regionem
Morza Bałtyckiego.
Art. 61g. 1. Organy
administracji rządowej i samorządowej oraz państwowa służba
hydrologiczno-meteorologiczna i państwowa służba hydrogeologiczna są obowiązane
do nieodpłatnego przekazywania danych niezbędnych do opracowania wstępnej oceny
stanu środowiska wód morskich, zestawu właściwości typowych dla dobrego stanu
środowiska wód morskich, zestawu celów środowiskowych dla wód morskich,
programu monitoringu wód morskich oraz krajowego programu ochrony wód morskich,
w tym danych dotyczących wód śródlądowych, organom opracowującym te dokumenty.
2. Przepis ust. 1 stosuje się do instytutów
badawczych w zakresie, w jakim posiadają one dane niezbędne do opracowania
wstępnej oceny stanu środowiska wód morskich, zestawu właściwości typowych dla
dobrego stanu środowiska wód morskich, zestawu celów środowiskowych dla wód
morskich, programu monitoringu wód morskich oraz krajowego programu ochrony wód
morskich, w tym dane dotyczące wód śródlądowych.
Art. 61h. 1. Wstępna
ocena stanu środowiska wód morskich zawiera:
1) analizę podstawowych cech i właściwości wód
morskich i obecnego stanu środowiska wód morskich, obejmującą w szczególności
charakterystykę:
a) następujących właściwości fizycznych, chemicznych
i hydromorfologicznych wód morskich:
– topografia i batymetria dna morskiego,
– roczny, sezonowy i przestrzenny rozkład
temperatury oraz zasolenia wody, występowanie lodu morskiego, rozkłady i
prędkości prądów morskich, wypływanie wód głębinowych, ekspozycję na fale,
mieszanie wód, przezroczystość wody oraz wymianę wód,
– przestrzenny i czasowy rozkład substancji
biogennych (rozpuszczony azot nieorganiczny - DIN, azot całkowity - TN,
rozpuszczony fosfor nieorganiczny - DIP, fosfor całkowity - TP, całkowity
węgiel organiczny - TOC) i tlenu,
– pionowe profile pH, pCO2 lub inne parametry
wykorzystywane do określenia zakwaszenia wód morskich,
b) typów siedlisk, zawierającą:
– dominujące typy lub typ siedlisk na dnie
morskim i w słupie wody z opisem charakterystycznych właściwości fizycznych,
takich jak głębokość, rozkłady temperatury oraz zasolenia wody, prądy morskie,
falowanie, struktura i substrat dna morskiego, oraz chemicznych wód morskich,
– identyfikację i kartowanie typów siedlisk
będących przedmiotem szczególnego zainteresowania pod względem naukowym lub w
odniesieniu do różnorodności biologicznej, w tym określonych w umowach
międzynarodowych, których Rzeczpospolita Polska jest stroną,
– siedliska w obszarach, które ze względu na
swoje cechy charakterystyczne, położenie lub znaczenie strategiczne zasługują
na szczególną uwagę; do tej kategorii zalicza się obszary podlegające
intensywnym presjom lub presjom o specyficznym charakterze, a także obszary
kwalifikujące się do objęcia formą ochrony przyrody w rozumieniu ustawy z dnia
16 kwietnia 2004 r. o ochronie przyrody,
c) cech biologicznych wód morskich, zawierającą:
– opis zbiorowisk biologicznych powiązanych z
przeważającymi typami siedlisk na dnie morskim lub w słupie wody, zawierający
informacje o typowych zbiorowiskach fitoplanktonu i zooplanktonu, w tym o
typowych gatunkach oraz ich zmienności sezonowej i geograficznej,
– informacje o roślinach okrytonasiennych,
makroglonach i bezkręgowej faunie dennej, w tym o ich składzie gatunkowym,
biomasie i zmienności rocznej lub sezonowej,
– informacje o strukturze populacji ryb, w tym o
różnorodności biologicznej, rozmieszczeniu, strukturze wiekowej oraz wielkości
populacji ryb,
– opis dynamiki populacji, naturalny i rzeczywisty
obszar występowania oraz stan populacji gatunków ssaków, gadów oraz ptaków
morskich występujących w regionie Morza Bałtyckiego,
– opis dynamiki populacji, naturalny i
rzeczywisty obszar występowania oraz stan populacji gatunków innych niż wymienione
w tiret czwartym występujących w regionie Morza Bałtyckiego określonych w
przepisach dotyczących tych gatunków, w tym w umowach międzynarodowych, których
Rzeczpospolita Polska jest stroną,
– wykaz czasowego występowania różnorodności
biologicznej oraz rozmieszczenia przestrzennego gatunków obcych lub, w razie
konieczności, odrębnych genetycznie gatunków rodzimych występujących w regionie
Morza Bałtyckiego,
d) cech i właściwości wód morskich innych niż
wymienione w lit. a-c, zawierającą:
– opis przypadków występowania substancji
chemicznych, w tym niebezpiecznych substancji chemicznych, zanieczyszczenia
osadów, gorących punktów określonych w przepisach prawa międzynarodowego
dotyczących ochrony środowiska morskiego regionu Morza Bałtyckiego, zagrożeń dla
zdrowia ludzkiego oraz zanieczyszczenia fauny i flory, szczególnie
przeznaczonej do spożycia przez ludzi,
– opis innych cech typowych lub szczególnych dla
regionu Morza Bałtyckiego;
2) analizę dominujących presji i oddziaływań
pochodzenia lądowego i morskiego na wody morskie, w tym presji i oddziaływań
antropogenicznych, obejmującą skutki kumulacyjne i synergiczne;
3) analizę ekonomiczną i społeczną użytkowania
wód morskich oraz kosztów degradacji środowiska wód morskich.
2. Wstępna ocena stanu środowiska wód morskich
uwzględnia:
1) wskaźniki zastosowane w ocenie stanu i
sposobie klasyfikacji wód przejściowych, przybrzeżnych i morza terytorialnego
określone w przepisach dotyczących tych wskaźników;
2) wskaźniki inne niż wskazane w pkt 1
umożliwiające dokonanie kompleksowej oceny stanu środowiska wód morskich, w
szczególności oceny tematyczne przeprowadzone zgodnie z postanowieniami
Konwencji Helsińskiej.
3. Na potrzeby opracowania analizy, o której mowa
w ust. 1 pkt 2, sporządza się:
1) zestawienie dominujących presji i
oddziaływań pochodzenia lądowego na wody morskie, w tym presji i oddziaływań
antropogenicznych, zawierające w szczególności wykaz następujących presji i
oddziaływań:
a) znaczące zmiany struktury termicznej wód
morskich, w tym powodowane przez odprowadzanie wód chłodniczych z elektrowni,
b) znaczące zmiany poziomu zasolenia, w tym
powodowane przez konstrukcje ograniczające przepływ, zrzut lub pobór wody,
c) wprowadzanie związków syntetycznych, w
szczególności określonych w przepisach prawa Unii Europejskiej dotyczących
polityki wodnej, i substancji priorytetowych istotnych dla środowiska
morskiego, takich jak substancje czynne biologicznie, pestycydy, środki
farmaceutyczne, pochodzących ze źródeł rozproszonych, z opadów atmosferycznych
lub ładunków doprowadzanych rzekami,
d) wprowadzanie substancji i związków
niesyntetycznych, w tym metali ciężkich i węglowodorów, pochodzących ze źródeł
punktowych, z opadów atmosferycznych lub ładunków doprowadzanych rzekami,
e) wprowadzanie radionuklidów,
f) wprowadzanie nawozów i innych substancji
bogatych w azot i fosfor, głównie pochodzących ze źródeł punktowych i
rozproszonych, w tym z rolnictwa, akwakultury i z opadów atmosferycznych,
g) wprowadzanie materii organicznej przez
urządzenia kanalizacyjne, obiekty chowu i hodowli organizmów wodnych w wodach
morskich lub rzekami,
h) wprowadzanie drobnoustrojów patogennych,
i) wprowadzanie i przemieszczanie gatunków
obcych;
2) zestawienie dominujących presji i oddziaływań
pochodzenia morskiego na wody morskie, w tym presji i oddziaływań
antropogenicznych, zawierające w szczególności wykaz następujących presji i
oddziaływań:
a) przygłuszanie, w tym powodowane przez sztuczne
wyspy, konstrukcje i urządzenia, podmorskie kable i rurociągi lub usuwanie
urobku z pogłębiania dna,
b) kolmatacja, w tym powodowana przez sztuczne
wyspy, konstrukcje i urządzenia, podmorskie kable i rurociągi,
c) zmniejszenie przezroczystości wód morskich, w
tym powodowane przez odprowadzanie ścieków i wody opadowe, pogłębianie lub
usuwanie urobku z pogłębiania dna,
d) abrazja, w tym powodowana przez wpływ na dno
morskie wywołany połowami komercyjnymi, żeglugą rekreacyjną i kotwiczeniem,
e) wydobywanie nieożywionych zasobów naturalnych
w wyniku badań lub eksploatacji dna morskiego,
f) podmorski hałas, głównie powodowany przez
żeglugę morską, sztuczne wyspy, konstrukcje i urządzenia, w tym podwodne
urządzenia akustyczne, oraz podmorskie kable i rurociągi,
g) odpady wyrzucane do morza,
h) wprowadzanie związków syntetycznych, w tym
stosowanych na statkach środków przeciwporostowych,
i) wprowadzanie substancji i związków
niesyntetycznych, głównie metali ciężkich i węglowodorów, w tym na skutek
zanieczyszczenia wód morskich przez statki, a także na skutek poszukiwania i
eksploatacji minerałów, ropy i gazu,
j) wprowadzanie substancji innych niż wymienione
w lit. g-i, zarówno stałych, ciekłych, jak i gazowych, w wyniku regularnego lub
celowego odprowadzania, zgodnie z przepisami dotyczącymi wprowadzania tych
substancji do wód morskich;
3) zestawienie dominujących presji i
oddziaływań pochodzenia morskiego na wody morskie wynikających z działalności
rybackiej, w tym presji i oddziaływań antropogenicznych, zawierające w
szczególności wykaz następujących presji i oddziaływań:
a) eksploatacja selektywna organizmów morskich, w
tym powodowana przez badania i eksploatację żywych zasobów dna morskiego i
podłoża,
b) eksploatacja selektywna gatunków zwierząt,
obejmująca przypadkowe połowy gatunków niebędących gatunkami docelowymi, w tym
powodowana przez połowy komercyjne i rekreacyjne.
4. Zestawienie, o którym mowa w ust. 3 pkt 2, nie
obejmuje presji i oddziaływań pochodzenia morskiego na wody morskie
wynikających z działalności rybackiej.
Art. 61i. 1. Wstępną
ocenę stanu środowiska wód morskich opracowuje Główny Inspektor Ochrony
Środowiska w uzgodnieniu z ministrem właściwym do spraw gospodarki morskiej,
ministrem właściwym do spraw rybołówstwa oraz Prezesem Krajowego Zarządu
Gospodarki Wodnej.
2. Główny Inspektor Ochrony Środowiska informuje
organy właściwe do opracowania analizy, o której mowa w art. 61h ust. 1 pkt 3,
oraz sporządzenia zestawień, o których mowa w art. 61h ust. 3, o przystąpieniu
do opracowania wstępnej oceny stanu środowiska wód morskich. Główny Inspektor
Ochrony Środowiska wskazuje w informacji termin przekazania analizy i
zestawień.
3. Analizę, o której mowa w art. 61h ust. 1 pkt 3,
opracowuje minister właściwy do spraw gospodarki morskiej i przekazuje wraz z
danymi i informacjami wykorzystanymi do jej opracowania oraz uzyskanymi przy
jej opracowaniu Głównemu Inspektorowi Ochrony Środowiska.
4. Zestawienie, o którym mowa w art. 61h ust. 3
pkt 1, sporządza Prezes Krajowego Zarządu Gospodarki Wodnej w uzgodnieniu z
Ministrem Obrony Narodowej, ministrem właściwym do spraw gospodarki, ministrem
właściwym do spraw gospodarki morskiej, ministrem właściwym do spraw gospodarki
wodnej, ministrem właściwym do spraw rolnictwa, ministrem właściwym do spraw
rybołówstwa, ministrem właściwym do spraw środowiska, ministrem właściwym do
spraw zdrowia, Generalnym Dyrektorem Ochrony Środowiska, Dyrektorem
Słowińskiego Parku Narodowego i Dyrektorem Wolińskiego Parku Narodowego i
przekazuje wraz z danymi i informacjami wykorzystanymi do jego sporządzenia
oraz uzyskanymi przy jego sporządzeniu Głównemu Inspektorowi Ochrony
Środowiska.
5. Zestawienie, o którym mowa w art. 61h ust. 3
pkt 2, sporządza minister właściwy do spraw gospodarki morskiej i przekazuje
wraz z danymi i informacjami wykorzystanymi do jego sporządzenia oraz
uzyskanymi przy jego sporządzeniu Głównemu Inspektorowi Ochrony Środowiska.
6. Zestawienie, o którym mowa w art. 61h ust. 3
pkt 3, sporządza minister właściwy do spraw rybołówstwa i przekazuje wraz z
danymi i informacjami wykorzystanymi do jego sporządzenia oraz uzyskanymi przy
jego sporządzeniu Głównemu Inspektorowi Ochrony Środowiska.
7. Przy opracowywaniu wstępnej oceny stanu
środowiska wód morskich Główny Inspektor Ochrony Środowiska współpracuje z Komisją
Ochrony Środowiska Morza Bałtyckiego w celu:
1) zapewnienia zgodności metodologii oceny w
regionie Morza Bałtyckiego;
2) uwzględnienia oddziaływania na środowisko
wód regionu Morza Bałtyckiego o charakterze transgranicznym.
8. Główny Inspektor Ochrony Środowiska,
zapewniając aktywny udział wszystkich zainteresowanych w opracowaniu wstępnej
oceny stanu środowiska wód morskich, zamieszcza w Biuletynie Informacji
Publicznej Głównego Inspektoratu Ochrony Środowiska, w celu zgłoszenia uwag,
projekt wstępnej oceny stanu środowiska wód morskich.
9. W terminie 21 dni od dnia zamieszczenia
projektu wstępnej oceny stanu środowiska wód morskich w Biuletynie Informacji
Publicznej Głównego Inspektoratu Ochrony Środowiska zainteresowani mogą
składać, do Głównego Inspektora Ochrony Środowiska, uwagi, w formie pisemnej
lub elektronicznej, do ustaleń zawartych w projekcie tego dokumentu.
10. Główny Inspektor Ochrony Środowiska uzgadnia
zakres i sposób uwzględnienia uwag do projektu wstępnej oceny stanu środowiska
wód morskich z ministrem właściwym do spraw gospodarki morskiej, ministrem
właściwym do spraw rybołówstwa i Prezesem Krajowego Zarządu Gospodarki Wodnej.
11. Po zakończeniu konsultacji, zgodnie z ust.
8-10, Główny Inspektor Ochrony Środowiska:
1) zamieszcza wstępną ocenę stanu środowiska
wód morskich w Biuletynie Informacji Publicznej Głównego Inspektoratu Ochrony
Środowiska;
2) przekazuje wstępną ocenę stanu środowiska
wód morskich ministrowi właściwemu do spraw gospodarki wodnej oraz Prezesowi
Krajowego Zarządu Gospodarki Wodnej.
12. Minister właściwy do spraw gospodarki wodnej
przedkłada Komisji Europejskiej wstępną ocenę stanu środowiska wód morskich
wraz z zestawem właściwości typowych dla dobrego stanu środowiska wód morskich
po uzyskaniu zgody Rady Ministrów.
13. Wstępna ocena stanu środowiska wód morskich
podlega przeglądowi co 6 lat i w razie potrzeby aktualizacji.
14. Minister właściwy do spraw gospodarki
morskiej, minister właściwy do spraw rybołówstwa i Prezes Krajowego Zarządu
Gospodarki Wodnej przeprowadzają przegląd i w razie potrzeby aktualizację
odpowiednio analizy, o której mowa w art. 61h ust. 1 pkt 3, oraz zestawień, o
których mowa w art. 61h ust. 3, i przekazują ich wyniki wraz z danymi i
informacjami wykorzystanymi do dokonania ich aktualizacji oraz uzyskanymi przy
ich aktualizacji Głównemu Inspektorowi Ochrony Środowiska, nie później niż na 5
miesięcy przed terminem przeprowadzenia przeglądu wstępnej oceny stanu
środowiska wód morskich.
15. Aktualizacja wstępnej oceny stanu środowiska
wód morskich obejmuje, oprócz danych zawartych we wstępnej ocenie stanu
środowiska wód morskich:
1) podsumowanie wszelkich zmian lub uaktualnień
dokonanych od dnia opracowania wstępnej oceny stanu środowiska wód morskich;
2) prezentację aktualnych wyników monitoringu
wód morskich i obecnego stanu środowiska wód morskich.
16. Minister właściwy do spraw gospodarki wodnej
informuje Komisję Europejską, Komisję Ochrony Środowiska Morza Bałtyckiego oraz
zainteresowane państwa członkowskie Unii Europejskiej o aktualizacjach wstępnej
oceny stanu środowiska wód morskich. Informacja jest przekazywana w terminie 3
miesięcy od dnia dokonania aktualizacji wstępnej oceny stanu środowiska wód
morskich.
17. Przepisy ust. 1-12 stosuje się odpowiednio do
aktualizacji wstępnej oceny stanu środowiska wód morskich.
Art. 61j. 1. Główny
Inspektor Ochrony Środowiska udostępnia Komisji Europejskiej dane i informacje
wykorzystane do opracowania wstępnej oceny stanu środowiska wód morskich oraz
uzyskane przy jej opracowaniu, zgodnie z ustawą z dnia 4 marca 2010 r. o
infrastrukturze informacji przestrzennej (Dz. U. Nr 76, poz. 489 oraz z 2012 r.
poz. 951).
2. Nie później niż w terminie 6 miesięcy od dnia
udostępnienia Komisji Europejskiej danych i informacji, o których mowa w ust.
1, Główny Inspektor Ochrony Środowiska udostępnia je również Europejskiej
Agencji Środowiska, o której mowa w rozporządzeniu Parlamentu Europejskiego i
Rady (WE) nr 401/2009 z dnia 23 kwietnia 2009 r. w sprawie Europejskiej Agencji
Środowiska oraz Europejskiej Sieci Informacji i Obserwacji Środowiska (Dz. Urz.
UE L 126 z 21.05.2009, str. 13).
3. Przepisy ust. 1 i 2 stosuje się odpowiednio do
danych i informacji wykorzystanych do aktualizacji wstępnej oceny stanu
środowiska wód morskich oraz uzyskanych przy jej aktualizacji.
Art. 61k. 1. Zestaw
właściwości typowych dla dobrego stanu środowiska wód morskich zawiera:
1) wskaźniki i ich jakościowe lub ilościowe
własności oraz kryteria dobrego stanu środowiska wód morskich dla następujących
cech charakteryzujących:
a) utrzymanie różnorodności biologicznej; jakość
i występowanie siedlisk oraz rozmieszczenie i różnorodność gatunków odpowiadają
dominującym warunkom fizjograficznym, geograficznym i klimatycznym regionu
Morza Bałtyckiego,
b) utrzymanie gatunków obcych wprowadzanych do
ekosystemów morskich w wyniku działalności człowieka na poziomie niepowodującym
negatywnych zmian w tych ekosystemach,
c) utrzymanie populacji wszystkich ryb i
skorupiaków eksploatowanych w celach komercyjnych w bezpiecznych granicach
biologicznych oraz rozmieszczenie populacji tych ryb i skorupiaków ze względu
na ich wiek i liczebność, świadczące o jej dobrym stanie,
d) występowanie elementów morskiego łańcucha
pokarmowego w ilościach i zróżnicowaniu na poziomie zapewniającym różnorodność
gatunków i utrzymanie ich pełnej zdolności reprodukcyjnej,
e) ograniczoną do minimum eutrofizację wywołaną
przez działalność człowieka, a w szczególności jej niekorzystne skutki, takie
jak straty w różnorodności biologicznej, degradacja ekosystemu, szkodliwe
zakwity glonów oraz niedobór tlenu w dolnych partiach wód,
f) utrzymanie integralności dna morskiego na
poziomie zapewniającym ochronę struktury i funkcji ekosystemów bentosowych oraz
brak negatywnego wpływu na te ekosystemy,
g) stałą zmianę właściwości hydrograficznych
niepowodującą negatywnego wpływu na ekosystemy morskie,
h) utrzymanie stężenia substancji
zanieczyszczających na poziomie niepowodującym zanieczyszczenia wód morskich,
i) utrzymanie poziomów substancji zanieczyszczających
w rybach oraz skorupiakach i mięczakach przeznaczonych do spożycia przez ludzi
nieprzekraczających poziomów określonych w normach lub przepisach dotyczących
poziomów tych substancji,
j) utrzymanie właściwości i ilości odpadów na
poziomie niepowodującym szkód w środowisku wód morskich, przejściowych i
przybrzeżnych,
k) utrzymanie energii wprowadzanej do wód
morskich, w tym podmorskiego hałasu, na poziomie niepowodującym negatywnego
wpływu na środowisko wód morskich;
2) sposób klasyfikacji wskaźników w powiązaniu
z cechami, o których mowa w pkt 1;
3) sposób oceny stanu środowiska wód morskich.
2. Jeżeli którakolwiek z cech, o których mowa w
ust. 1 pkt 1, nie ma zastosowania do wód regionu Morza Bałtyckiego, fakt ten
wskazuje się i uzasadnia w zestawie właściwości typowych dla dobrego stanu
środowiska wód morskich.
3. Przy opracowywaniu zestawu właściwości typowych
dla dobrego stanu środowiska wód morskich bierze się pod uwagę istniejący stan
rozpoznania procesów zachodzących w środowisku morskim, dostępne wyniki
pomiarów i badań oraz możliwość różnicowania własności wskaźników, o których
mowa w ust. 1 pkt 1, w zależności od cech przestrzennych i właściwości wód
morskich.
4. Wyznaczając własności wskaźników, o których
mowa w ust. 1 pkt 1, bierze się pod uwagę:
1) wskaźniki i kryteria określone w decyzji
Komisji Europejskiej nr 2010/477/UE z dnia 1 września 2010 r. w sprawie
kryteriów i standardów metodologicznych dotyczących dobrego stanu środowiska
wód morskich (Dz. Urz. UE L 232 z 02.09.2010, str. 14);
2) relację między wskaźnikami i kryteriami
określonymi w decyzji Komisji Europejskiej, o której mowa w pkt 1, a presjami i
oddziaływaniami na wody morskie zawartymi w analizie, o której mowa w art. 61h
ust. 1 pkt 2.
Art. 61l. 1. Projekt
zestawu właściwości typowych dla dobrego stanu środowiska wód morskich
opracowuje Główny Inspektor Ochrony Środowiska w uzgodnieniu z ministrem
właściwym do spraw gospodarki, ministrem właściwym do spraw gospodarki
morskiej, ministrem właściwym do spraw gospodarki wodnej, ministrem właściwym
do spraw rolnictwa, ministrem właściwym do spraw rybołówstwa, ministrem
właściwym do spraw środowiska i ministrem właściwym do spraw zdrowia.
2. Główny Inspektor Ochrony Środowiska,
zapewniając aktywny udział wszystkich zainteresowanych w opracowaniu zestawu
właściwości typowych dla dobrego stanu środowiska wód morskich, zamieszcza w
Biuletynie Informacji Publicznej Głównego Inspektoratu Ochrony Środowiska, w
celu zgłoszenia uwag, projekt zestawu właściwości typowych dla dobrego stanu środowiska
wód morskich.
3. W terminie 21 dni od dnia zamieszczenia
projektu zestawu właściwości typowych dla dobrego stanu środowiska wód morskich
w Biuletynie Informacji Publicznej Głównego Inspektoratu Ochrony Środowiska
zainteresowani mogą składać, do Głównego Inspektora Ochrony Środowiska, uwagi,
w formie pisemnej lub elektronicznej, do ustaleń zawartych w projekcie tego
dokumentu.
4. Główny Inspektor Ochrony Środowiska uzgadnia
zakres i sposób uwzględnienia uwag do projektu zestawu właściwości typowych dla
dobrego stanu środowiska wód morskich z ministrem właściwym do spraw
gospodarki, ministrem właściwym do spraw gospodarki morskiej, ministrem
właściwym do spraw gospodarki wodnej, ministrem właściwym do spraw rolnictwa,
ministrem właściwym do spraw rybołówstwa, ministrem właściwym do spraw
środowiska i ministrem właściwym do spraw zdrowia.
5. Po zakończeniu konsultacji, zgodnie z ust. 2-4,
Główny Inspektor Ochrony Środowiska przekazuje projekt zestawu właściwości
typowych dla dobrego stanu środowiska wód morskich ministrowi właściwemu do
spraw gospodarki wodnej.
6. Minister właściwy do spraw gospodarki wodnej
przedkłada Komisji Europejskiej projekt zestawu właściwości typowych dla dobrego
stanu środowiska wód morskich wraz ze wstępną oceną stanu środowiska wód
morskich po uzyskaniu zgody Rady Ministrów. Projekt zestawu właściwości
typowych dla dobrego stanu środowiska wód morskich wraz ze wstępną oceną stanu
środowiska wód morskich jest przedkładany w terminie 3 miesięcy od dnia
uzyskania zgody Rady Ministrów.
7. Zestaw właściwości typowych dla dobrego stanu
środowiska wód morskich jest przyjmowany, jeżeli w terminie 6 miesięcy od dnia
przedłożenia jego projektu Komisja Europejska nie odrzuci projektu zestawu
właściwości typowych dla dobrego stanu środowiska wód morskich w całości albo w
części.
8. Minister właściwy do spraw gospodarki wodnej
przyjmuje zestaw właściwości typowych dla dobrego stanu środowiska wód
morskich, w drodze rozporządzenia, kierując się potrzebą uwzględnienia
stanowiska Komisji Europejskiej oraz powszechnym charakterem zestawu.
9. Jeżeli Komisja Europejska odrzuci projekt
zestawu właściwości typowych dla dobrego stanu środowiska wód morskich w
części, minister właściwy do spraw gospodarki wodnej opracowuje poprawiony
projekt zestawu właściwości typowych dla dobrego stanu środowiska wód morskich,
kierując się stanowiskiem Komisji Europejskiej. Do poprawionego projektu
zestawu stosuje się odpowiednio przepisy ust. 1 i 6-8.
10. Jeżeli Komisja Europejska odrzuci projekt
zestawu właściwości typowych dla dobrego stanu środowiska wód morskich w
całości, opracowuje się nowy projekt zestawu właściwości typowych dla dobrego
stanu środowiska wód morskich, zgodnie z ust. 1-8 i art. 61k, kierując się
stanowiskiem Komisji Europejskiej.
11. Zestaw właściwości typowych dla dobrego stanu
środowiska wód morskich podlega przeglądowi co 6 lat i w razie potrzeby
aktualizacji.
12. Minister właściwy do spraw gospodarki wodnej
informuje Komisję Europejską, Komisję Ochrony Środowiska Morza Bałtyckiego oraz
zainteresowane państwa członkowskie Unii Europejskiej o aktualizacjach zestawu
właściwości typowych dla dobrego stanu środowiska wód morskich po uzyskaniu
zgody Rady Ministrów. Informacja jest przekazywana w terminie 3 miesięcy od
dnia dokonania aktualizacji zestawu właściwości typowych dla dobrego stanu
środowiska wód morskich.
13. Przepisy ust. 1-10 stosuje się odpowiednio do
aktualizacji zestawu właściwości typowych dla dobrego stanu środowiska wód
morskich.
Art. 61m. Wody
morskie powinny spełniać własności wskaźników, o których mowa w art. 61k ust. 1
pkt 1, o ile z przepisów ustawy nie wynika inaczej.
Art. 61n. 1. Zestaw
celów środowiskowych dla wód morskich określa cele środowiskowe dla wód
morskich, związane z nimi wskaźniki, o których mowa w art. 61k ust. 1 pkt 1,
oraz terminy osiągnięcia tych celów.
2. W zestawie celów środowiskowych dla wód
morskich mogą być także określone pośrednie cele środowiskowe dla wód morskich,
związane z nimi wskaźniki, o których mowa w art. 61k ust. 1 pkt 1, oraz terminy
osiągnięcia tych celów.
3. Przy opracowywaniu zestawu celów środowiskowych
dla wód morskich bierze się pod uwagę:
1) cechy i właściwości wód morskich, o których
mowa w art. 61h ust. 1 pkt 1;
2) wykaz presji i oddziaływań na wody morskie
zawartych w analizie, o której mowa w art. 61h ust. 1 pkt 2;
3) skutki oddziaływania na środowisko wód
regionu Morza Bałtyckiego o charakterze transgranicznym oraz potrzebę
zapewnienia zgodności celów środowiskowych dla wód morskich z celami
środowiskowymi realizowanymi przez inne państwa członkowskie Unii Europejskiej
położone w regionie Morza Bałtyckiego i państwa leżące poza granicami Unii
Europejskiej, które graniczą z regionem Morza Bałtyckiego;
4) potrzebę określenia:
a) celów środowiskowych dla wód morskich i
związanych z nimi wskaźników, o których mowa w art. 61k ust. 1 pkt 1, z
uwzględnieniem własności tych wskaźników, tak aby umożliwiały prowadzenie
monitoringu wód morskich i bieżącej oceny stanu środowiska wód morskich,
b) celów operacyjnych związanych z działaniami
podejmowanymi dla osiągnięcia celów środowiskowych dla wód morskich lub
ułatwiającymi ich osiągnięcie;
5) charakterystykę docelowego lub utrzymywanego
stanu środowiska wód morskich i potrzebę określenia tego stanu z uwzględnieniem
cech i właściwości wód morskich, o których mowa w art. 61h ust. 1 pkt 1;
6) spójność celów środowiskowych dla wód
morskich;
7) charakterystykę działań niezbędnych do
osiągnięcia celów środowiskowych dla wód morskich;
8) charakterystykę parametrów służących do
monitorowania postępu i ukierunkowania działań podejmowanych dla osiągnięcia
celów środowiskowych dla wód morskich;
9) charakterystykę referencyjnych punktów
odniesienia, jeżeli została sporządzona;
10) potrzebę uwzględniania zagadnień społecznych,
gospodarczych i przestrzennych przy wyznaczaniu celów środowiskowych dla wód
morskich;
11) analizę celów środowiskowych dla wód morskich
i związanych z nimi wskaźników, o których mowa w art. 61k ust. 1 pkt 1, oraz
referencyjnych punktów odniesienia, pozwalającą ocenić, czy realizacja tych
celów może doprowadzić do osiągnięcia zgodnego z nimi:
a) stanu środowiska wód morskich,
b) dobrego stanu środowiska wód regionu Morza
Bałtyckiego innych państw członkowskich Unii Europejskiej.
Art. 61o. 1. Projekt
zestawu celów środowiskowych dla wód morskich opracowuje Prezes Krajowego
Zarządu Gospodarki Wodnej w uzgodnieniu z ministrem właściwym do spraw
gospodarki, ministrem właściwym do spraw gospodarki morskiej, ministrem właściwym
do spraw gospodarki wodnej, ministrem właściwym do spraw rolnictwa, ministrem
właściwym do spraw rybołówstwa, ministrem właściwym do spraw środowiska i
ministrem właściwym do spraw zdrowia.
2. Prezes Krajowego Zarządu Gospodarki Wodnej,
zapewniając aktywny udział wszystkich zainteresowanych w opracowaniu zestawu
celów środowiskowych dla wód morskich, zamieszcza w Biuletynie Informacji
Publicznej Krajowego Zarządu Gospodarki Wodnej, w celu zgłoszenia uwag, projekt
zestawu celów środowiskowych dla wód morskich.
3. W terminie 21 dni od dnia zamieszczenia
projektu zestawu celów środowiskowych dla wód morskich w Biuletynie Informacji
Publicznej Krajowego Zarządu Gospodarki Wodnej zainteresowani mogą składać, do
Prezesa Krajowego Zarządu Gospodarki Wodnej, uwagi, w formie pisemnej lub
elektronicznej, do ustaleń zawartych w projekcie tego dokumentu.
4. Prezes Krajowego Zarządu Gospodarki Wodnej
uzgadnia zakres i sposób uwzględnienia uwag do projektu zestawu celów
środowiskowych dla wód morskich z ministrem właściwym do spraw gospodarki,
ministrem właściwym do spraw gospodarki morskiej, ministrem właściwym do spraw
gospodarki wodnej, ministrem właściwym do spraw rolnictwa, ministrem właściwym
do spraw rybołówstwa, ministrem właściwym do spraw środowiska i ministrem
właściwym do spraw zdrowia.
5. Po zakończeniu konsultacji, zgodnie z ust. 2-4,
Prezes Krajowego Zarządu Gospodarki Wodnej przekazuje projekt zestawu celów
środowiskowych dla wód morskich ministrowi właściwemu do spraw gospodarki
wodnej.
6. Minister właściwy do spraw gospodarki wodnej
przedkłada Komisji Europejskiej projekt zestawu celów środowiskowych dla wód
morskich po uzyskaniu zgody Rady Ministrów. Projekt zestawu celów
środowiskowych dla wód morskich jest przedkładany w terminie 3 miesięcy od dnia
uzyskania zgody Rady Ministrów.
7. Zestaw celów środowiskowych dla wód morskich
jest przyjmowany, jeżeli w terminie 6 miesięcy od dnia przedłożenia jego
projektu Komisja Europejska nie odrzuci projektu zestawu celów środowiskowych
dla wód morskich w całości albo w części.
8. Minister właściwy do spraw gospodarki wodnej
przyjmuje zestaw celów środowiskowych dla wód morskich, w drodze
rozporządzenia, kierując się potrzebą uwzględnienia stanowiska Komisji
Europejskiej oraz powszechnym charakterem zestawu.
9. Jeżeli Komisja Europejska odrzuci projekt
zestawu celów środowiskowych dla wód morskich w części, minister właściwy do
spraw gospodarki wodnej opracowuje poprawiony projekt zestawu celów
środowiskowych dla wód morskich, kierując się stanowiskiem Komisji
Europejskiej. Do poprawionego projektu zestawu celów środowiskowych dla wód
morskich stosuje się odpowiednio przepisy ust. 1 i 6-8.
10. Jeżeli Komisja Europejska odrzuci projekt
zestawu celów środowiskowych dla wód morskich w całości, opracowuje się nowy projekt
zestawu celów środowiskowych dla wód morskich, zgodnie z ust. 1-8 i art. 61n,
kierując się stanowiskiem Komisji Europejskiej.
11. Zestaw celów środowiskowych dla wód morskich
podlega przeglądowi co 6 lat i w razie potrzeby aktualizacji.
12. Minister właściwy do spraw gospodarki wodnej
informuje Komisję Europejską, Komisję Ochrony Środowiska Morza Bałtyckiego i
zainteresowane państwa członkowskie Unii Europejskiej o aktualizacjach zestawu
celów środowiskowych dla wód morskich po uzyskaniu zgody Rady Ministrów.
Informacja jest przekazywana w terminie 3 miesięcy od dnia dokonania
aktualizacji zestawu celów środowiskowych dla wód morskich.
13. Przepisy ust. 1-10 stosuje się odpowiednio do
aktualizacji zestawu celów środowiskowych dla wód morskich.
Art. 61p. 1. Cele
środowiskowe dla wód morskich należy osiągnąć w terminach określonych w
zestawie celów środowiskowych dla wód morskich.
2. Dopuszcza się możliwość odstąpienia od
osiągnięcia celów środowiskowych dla wód morskich przy zastosowaniu działań
określonych w krajowym programie ochrony wód morskich, jeżeli osiągnięcie celów
środowiskowych dla wód morskich uniemożliwia co najmniej jeden z następujących
powodów:
1) działanie lub brak działania wpływającego na
stan środowiska wód morskich, za które Rzeczpospolita Polska nie jest
odpowiedzialna;
2) przyczyny naturalne;
3) siła wyższa;
4) zmiany fizycznych właściwości wód morskich
spowodowane przez działania podjęte w ważnym interesie publicznym, który został
uznany za istotniejszy od negatywnego oddziaływania na środowisko, w tym
oddziaływania transgranicznego, pod warunkiem że nie wykluczają one w sposób
trwały osiągnięcia dobrego stanu środowiska morskiego innych państw
członkowskich Unii Europejskiej i nie zagrażają osiągnięciu takiego stanu.
3. Dopuszcza się także odstąpienie od osiągnięcia
w terminach, o których mowa w ust. 1, celów środowiskowych dla wód morskich,
jeżeli występują warunki naturalne niepozwalające na szybką poprawę stanu
środowiska wód morskich.
4. W krajowym programie ochrony wód morskich
określa się obszary wód morskich, w tym ich granice, dla których, przy
zastosowaniu działań określonych w krajowym programie ochrony wód morskich, nie
zostaną osiągnięte cele środowiskowe dla wód morskich z powodów i przyczyn
wskazanych odpowiednio w ust. 2 albo 3, jeżeli obszary takie występują.
5. W stosunku do obszarów, o których mowa w ust.
4, podejmuje się działania doraźne służące zapobiegnięciu dalszemu pogarszaniu
się stanu środowiska wód morskich z powodów wskazanych w ust. 2 pkt 2-4, a
także złagodzeniu negatywnego oddziaływania na wody regionu Morza Bałtyckiego
lub wody morskie innych państw członkowskich Unii Europejskiej, jeżeli
oddziaływanie takie występuje.
6. Działania doraźne, o których mowa w ust. 5,
określa się w krajowym programie ochrony wód morskich.
Art. 61r. 1. Krajowy
program ochrony wód morskich określa:
1) działania podstawowe niezbędne do
osiągnięcia lub utrzymania dobrego stanu środowiska wód morskich, w tym
działania prawne, administracyjne, ekonomiczne, edukacyjne i kontrolne:
a) wpływające na dozwoloną intensywność
działalności człowieka,
b) wpływające na dozwolony stopień zakłóceń w
ekosystemach morskich,
c) wpływające na lokalizację oraz termin
realizacji planowanych przedsięwzięć,
d) przyczyniające się do identyfikacji
zanieczyszczeń wód morskich,
e) które ze względu na interes gospodarczy
zachęcają użytkowników ekosystemów morskich do działania w sposób pozwalający
na osiągnięcie lub utrzymanie dobrego stanu środowiska wód morskich,
f) służące przywróceniu poprzedniego stanu
naruszonych elementów ekosystemów morskich,
g) zapewniające wszystkim zainteresowanym udział w
osiągnięciu dobrego stanu środowiska wód morskich oraz mające na celu wzrost
świadomości społecznej w zakresie osiągnięcia lub utrzymania dobrego stanu
środowiska wód morskich;
2) obszary, o których mowa w art. 61p ust. 4, i
uzasadnienie ich wyznaczenia, jeżeli obszary takie występują;
3) działania doraźne, o których mowa w art. 61p
ust. 5;
4) sieć obszarów wód morskich objętych formą
ochrony przyrody w rozumieniu ustawy z dnia 16 kwietnia 2004 r. o ochronie
przyrody;
5) analizę wpływu poszczególnych działań
podstawowych, o których mowa w pkt 1, i działań doraźnych, o których mowa w
art. 61p ust. 5, na stan środowiska wód morskich, w tym analizę kosztów i
korzyści związanych z ich podjęciem;
6) analizę wpływu działań podstawowych, o
których mowa w pkt 1, i działań doraźnych, o których mowa w art. 61p ust. 5, na
wody pozostające poza obszarem wód morskich, w celu zminimalizowania zagrożeń
i, jeżeli jest to możliwe, uzyskania pozytywnego wpływu na te wody;
7) sposób podejmowania działań podstawowych, o
których mowa w pkt 1, i działań doraźnych, o których mowa w art. 61p ust. 5,
oraz stopień, w jakim przyczyniają się one do osiągnięcia celów środowiskowych
dla wód morskich.
2. W przypadku gdy nie występuje znaczące
zagrożenie dla stanu środowiska wód morskich lub koszty podjęcia działań
zapobiegających wystąpieniu tego zagrożenia byłyby nieproporcjonalnie wysokie,
krajowy program ochrony wód morskich określa działania doraźne, o których mowa
w art. 61p ust. 5, od podjęcia których można odstąpić. Odstąpienie od podjęcia
działań doraźnych nie może spowodować dalszego pogorszenia się stanu środowiska
wód morskich oraz wystąpienia zagrożenia dla złagodzenia negatywnego
oddziaływania na wody regionu Morza Bałtyckiego lub wody morskie innych państw
członkowskich Unii Europejskiej, jeżeli oddziaływanie takie występuje.
3. Przy opracowywaniu krajowego programu ochrony wód
morskich uwzględnia się:
1) ustalenia programów, o których mowa w art.
43 ust. 1 i art. 113 ust. 1 pkt 1;
2) działania w zakresie zarządzania jakością
wody w kąpieliskach, o których mowa w art. 34a ust. 1;
3) zasadę zrównoważonego rozwoju;
4) opłacalność i techniczną wykonalność
planowanych do określenia w nim działań oraz koszty i korzyści z nich
wynikające;
5) konsekwencje wyznaczenia obszarów, o których
mowa w art. 61p ust. 4, dla innych państw członkowskich Unii Europejskiej
położonych w regionie Morza Bałtyckiego.
Art. 61s. 1. Projekt
krajowego programu ochrony wód morskich opracowuje Prezes Krajowego Zarządu
Gospodarki Wodnej w uzgodnieniu z Ministrem Obrony Narodowej, ministrem
właściwym do spraw gospodarki, ministrem właściwym do spraw gospodarki
morskiej, ministrem właściwym do spraw gospodarki wodnej, ministrem właściwym
do spraw rolnictwa, ministrem właściwym do spraw rybołówstwa, ministrem
właściwym do spraw środowiska i ministrem właściwym do spraw zdrowia.
2. Na potrzeby opracowania projektu krajowego
programu ochrony wód morskich Prezes Krajowego Zarządu Gospodarki Wodnej, na
rok przed przystąpieniem do jego opracowania, przekazuje organom, o których
mowa w ust. 1, zakres informacji niezbędnych do przygotowania opisu działań
planowanych do określenia w krajowym programie ochrony wód morskich oraz
informuje o terminie przystąpienia do opracowania tego programu.
3. Organy, o których mowa w ust. 1, każdy w
zakresie swojej właściwości, przygotowują i przekazują Prezesowi Krajowego
Zarządu Gospodarki Wodnej, nie później niż na 6 miesięcy przed terminem
opracowania projektu krajowego programu ochrony wód morskich, propozycję
działań planowanych do określenia w krajowym programie ochrony wód morskich,
wskazując w niej:
1) rodzaj tych działań (prawne,
administracyjne, ekonomiczne, edukacyjne, kontrolne);
2) sposób wdrożenia tych działań oraz koszty i
korzyści z nich wynikające.
4. Organy, o których mowa w ust. 1, przekazują
Prezesowi Krajowego Zarządu Gospodarki Wodnej, wraz z propozycją działań wskazaną
w ust. 3, dane stanowiące podstawę do jej przygotowania.
5. Prezes Krajowego Zarządu Gospodarki Wodnej,
opracowując projekt krajowego programu ochrony wód morskich, zapewnia możliwość
udziału społeczeństwa, na zasadach i w trybie określonych w ustawie z dnia 3
października 2008 r. o udostępnianiu informacji o środowisku i jego ochronie,
udziale społeczeństwa w ochronie środowiska oraz o ocenach oddziaływania na
środowisko.
6. Prezes Krajowego Zarządu Gospodarki Wodnej
uzgadnia zakres i sposób uwzględnienia uwag do projektu krajowego programu
ochrony wód morskich z Ministrem Obrony Narodowej, ministrem właściwym do spraw
gospodarki, ministrem właściwym do spraw gospodarki morskiej, ministrem
właściwym do spraw gospodarki wodnej, ministrem właściwym do spraw rolnictwa,
ministrem właściwym do spraw rybołówstwa, ministrem właściwym do spraw
środowiska i ministrem właściwym do spraw zdrowia.
7. Po zakończeniu konsultacji, zgodnie z ust. 5 i
6, Prezes Krajowego Zarządu Gospodarki Wodnej przekazuje projekt krajowego
programu ochrony wód morskich ministrowi właściwemu do spraw gospodarki wodnej.
8. Minister właściwy do spraw gospodarki wodnej
uzgadnia projekt krajowego programu ochrony wód morskich z członkami Rady
Ministrów.
9. Minister właściwy do spraw gospodarki wodnej
przedkłada Komisji Europejskiej oraz zainteresowanym państwom członkowskim Unii
Europejskiej projekt krajowego programu ochrony wód morskich. Projekt krajowego
programu ochrony wód morskich jest przedkładany w terminie 3 miesięcy od dnia
jego uzgodnienia z członkami Rady Ministrów.
10. Krajowy program ochrony wód morskich jest
przyjmowany, jeżeli w terminie 6 miesięcy od dnia przedłożenia jego projektu
Komisja Europejska nie odrzuci projektu krajowego programu ochrony wód morskich
w całości albo w części.
11. Rada Ministrów przyjmuje krajowy program
ochrony wód morskich, w drodze rozporządzenia, kierując się potrzebą
uwzględnienia stanowiska Komisji Europejskiej oraz powszechnym charakterem
programu.
12. Jeżeli Komisja Europejska odrzuci projekt krajowego
programu ochrony wód morskich w części, minister właściwy do spraw gospodarki
wodnej opracowuje poprawiony projekt krajowego programu ochrony wód morskich,
kierując się stanowiskiem Komisji Europejskiej. Do poprawionego projektu
krajowego programu ochrony wód morskich stosuje się odpowiednio przepisy ust. 1
i 8-11.
13. Jeżeli Komisja Europejska odrzuci projekt
krajowego programu ochrony wód morskich w całości, opracowuje się nowy projekt
krajowego programu ochrony wód morskich zgodnie z ust. 1-11 i art. 61r.
14. Minister właściwy do spraw gospodarki wodnej
przedkłada Komisji Europejskiej sprawozdanie o postępach we wdrażaniu krajowego
programu ochrony wód morskich. Sprawozdanie jest przedkładane w terminie 3 lat
od dnia przyjęcia krajowego programu ochrony wód morskich, a następnie po
każdej jego aktualizacji.
15. Krajowy program ochrony wód morskich podlega
przeglądowi co 6 lat i w razie potrzeby aktualizacji.
16. Minister właściwy do spraw gospodarki wodnej
informuje Komisję Europejską, Komisję Ochrony Środowiska Morza Bałtyckiego i
zainteresowane państwa członkowskie Unii Europejskiej o aktualizacjach
krajowego programu ochrony wód morskich po uzyskaniu zgody Rady Ministrów.
Informacja jest przekazywana w terminie 3 miesięcy od dnia dokonania aktualizacji
krajowego programu ochrony wód morskich.
17. Przepisy ust. 1-13 stosuje się odpowiednio do
aktualizacji krajowego programu ochrony wód morskich.
Art. 61t. 1. Jeżeli
minister właściwy do spraw gospodarki wodnej stwierdzi wystąpienie problemu, który
negatywnie oddziałuje na środowisko wód morskich i nie może zostać rozwiązany
za pomocą działań określonych w krajowym programie ochrony wód morskich lub
który jest powiązany z inną niż ochrona środowiska wód polityką Unii
Europejskiej lub umową międzynarodową, której Rzeczpospolita Polska jest
stroną, informuje Komisję Europejską o takim problemie i przekazuje
uzasadnienie swojego stanowiska po uzyskaniu zgody Rady Ministrów.
2. Jeżeli minister właściwy do spraw gospodarki
wodnej stwierdzi, że wystąpienie problemu, o którym mowa w ust. 1, wymaga
podjęcia działań przez właściwe organy Unii Europejskiej występuje do Komisji
Europejskiej i Rady Unii Europejskiej o podjęcie w tym zakresie odpowiednich
działań po uzyskaniu zgody Rady Ministrów.
Art. 61u. 1. Dla
obszarów, o których mowa w art. 61p ust. 4, właściwy dyrektor regionalnego
zarządu gospodarki wodnej może, w drodze aktu prawa miejscowego, wprowadzić
czasowe odstępstwo od podejmowania działań doraźnych, o których mowa w art. 61p
ust. 5, w przypadkach wskazanych w art. 61r ust. 2.
2. Dyrektor regionalnego zarządu gospodarki wodnej
określa w akcie prawa miejscowego, o którym mowa w ust. 1, termin, na jaki
odstępuje się od podejmowania działań doraźnych.
3. W
przypadku wydania aktu prawa miejscowego, o którym mowa w ust. 1, minister
właściwy do spraw gospodarki wodnej informuje Komisję Europejską o odstąpieniu
od podjęcia działań doraźnych w stosunku do obszarów, o których mowa w art. 61p
ust. 4, przekazując jej jednocześnie uzasadnienie podjęcia takiej decyzji.
DZIAŁ IV
BUDOWNICTWO WODNE
Rozdział 1
Przepisy ogólne
Art. 62. 1. Budownictwo
wodne polega na wykonywaniu oraz utrzymywaniu urządzeń wodnych.
2. Przepisy art. 63-66 nie naruszają przepisów
ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane (Dz. U. z 2010 r. Nr 243, poz.
1623, z późn. zm.).
Art. 63. 1. Przy
projektowaniu, wykonywaniu oraz utrzymywaniu urządzeń wodnych należy kierować
się zasadą zrównoważonego rozwoju, a w szczególności zachowaniem dobrego stanu
wód i charakterystycznych dla nich biocenoz, potrzebą zachowania istniejącej
rzeźby terenu oraz biologicznych stosunków w środowisku wodnym i na terenach
podmokłych.
2. Budowle piętrzące powinny umożliwiać migrację
ryb, o ile jest to uzasadnione lokalnymi warunkami środowiska.
3. Przepis ust. 1 nie narusza przepisów
dotyczących dóbr kultury, zawartych w ustawie z dnia 15 lutego 1962 r. o
ochronie dóbr kultury (Dz. U. z 1999 r. Nr 98, poz. 1150 oraz z 2000 r. Nr 120,
poz. 1268)(70).
Art. 64. 1. Utrzymywanie
urządzeń wodnych polega na ich eksploatacji, konserwacji oraz remontach w celu
zachowania ich funkcji.
1a. W kosztach utrzymywania urządzeń wodnych
uczestniczy ten, kto odnosi z nich korzyści; ustalenia i podziału kosztów
dokonuje na wniosek właściciela urządzenia wodnego, w drodze decyzji, organ
właściwy do wydania pozwolenia wodnoprawnego.
1b. Organ właściwy do wydania pozwolenia
wodnoprawnego, w drodze decyzji, stwierdza wygaśnięcie decyzji, o której mowa w
ust. 1a, jeżeli stwierdzi trwałe ustanie odnoszenia korzyści z urządzeń
wodnych.
2. Właściciel urządzenia wodnego znajdującego się
na śródlądowych wodach powierzchniowych jest obowiązany do zapewnienia obsługi,
bezpieczeństwa oraz właściwego funkcjonowania tego urządzenia, z uwzględnieniem
wymagań wynikających z warunków utrzymywania wód.
2a. Przepis ust. 1a stosuje się także w przypadku
wprowadzania ścieków lub odprowadzania wód do urządzeń wodnych.
2b. Użytkownik budowli piętrzącej, o wysokości
piętrzenia powyżej 1 m i przepływie średnim rocznym (SSQ) powyżej 1,0 m3/s,
jest obowiązany do prowadzenia dziennika gospodarowania wodą.
2c. W dzienniku gospodarowania wodą zamieszcza się
w szczególności:
1) odczyty wodowskazowe;
2) pojemność zbiornika;
3) dopływy do zbiornika lub stopnia;
4) odpływ ze zbiornika lub stopnia z poszczególnych
urządzeń upustowych;
5) pobory wody przez poszczególne zakłady.
2d. Minister właściwy do spraw gospodarki wodnej
określi, w drodze rozporządzenia, sposób prowadzenia i wzór dziennika
gospodarowania wodą, kierując się koniecznością zaspokojenia potrzeb zakładów w
zakresie gospodarowania wodą, zakresem posiadanych przez zakłady uprawnień oraz
sposobem przepuszczania wód powodziowych, a także uwzględniając częstotliwość
dokonywania wpisów w dzienniku.
2e. Obowiązek, o którym mowa w ust. 2b, nie dotyczy
użytkownika budowli piętrzącej o stałym progu bez możliwości sterowania lub
wyposażonej w samoczynne upusty.
3. Właściciel budowli piętrzącej jest obowiązany
zapewnić prowadzenie badań i pomiarów umożliwiających ocenę stanu technicznego
oraz stanu bezpieczeństwa budowli, a w szczególności:
1) stanów wód podziemnych, ich filtracji przez
budowlę, przez podłoże oraz w otoczeniu budowli;
2) wytrzymałości budowli oraz podłoża;
3) stanu urządzeń upustowych;
4) zmian na górnym i na dolnym stanowisku
budowli.
4. W ramach realizacji obowiązku, o którym mowa w
ust. 3, budowle piętrzące stanowiące własność Skarbu Państwa, zaliczone na
podstawie przepisów ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane do I lub II
klasy, poddaje się badaniom i pomiarom pozwalającym opracować ocenę stanu
technicznego i stanu bezpieczeństwa dla tych budowli, wykonywanym przez
państwową służbę do spraw bezpieczeństwa budowli piętrzących.
4a. Badaniom i pomiarom, o których mowa w ust. 4,
poddaje się także budowle piętrzące stanowiące własność Skarbu Państwa, inne
niż wymienione w ust. 4, jeżeli z uwagi na ich zły stan techniczny zagrażają
lub mogą zagrażać bezpieczeństwu. Prezes Krajowego Zarządu Gospodarki Wodnej
sporządza wykaz tych budowli i przekazuje go państwowej służbie do spraw
bezpieczeństwa budowli piętrzących.
5. (uchylony).
6. Właściciel budowli piętrzącej, zaliczonej na
podstawie przepisów ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane do I lub II
klasy, przekazuje jeden egzemplarz oceny stanu technicznego i stanu bezpieczeństwa
budowli piętrzącej państwowej służbie do spraw bezpieczeństwa budowli
piętrzących, w terminie miesiąca od dnia jej odbioru.
7. Przepisu ust. 6 nie stosuje się do właścicieli
budowli piętrzących, dla których oceny stanu technicznego i stanu bezpieczeństwa
dokonuje państwowa służba do spraw bezpieczeństwa budowli piętrzących.
Art. 64a. 1. Jeżeli
urządzenie wodne zostało wykonane bez wymaganego pozwolenia wodnoprawnego,
właściciel tego urządzenia może wystąpić z wnioskiem o jego legalizację, do
którego dołącza dokumenty wskazane w art. 131 ust. 2.
2. Organ właściwy do wydania pozwolenia
wodnoprawnego może wydać decyzję o legalizacji urządzenia wodnego, jeżeli
lokalizacja tego urządzenia nie narusza przepisów o planowaniu i
zagospodarowaniu przestrzennym oraz przepisów art. 63, ustalając jednocześnie,
w drodze postanowienia, wysokość opłaty legalizacyjnej, wynoszącą 10-krotność
opłaty skarbowej za wydanie pozwolenia wodnoprawnego.
3. Opłata, o której mowa w ust. 2, stanowi dochód
budżetu państwa.
4. W postępowaniu w sprawie o wydanie decyzji o
legalizacji urządzenia wodnego stosuje się przepisy art. 127 ust. 6-8.
5. Jeżeli właściciel urządzenia wodnego nie
wystąpił z wnioskiem, o którym mowa w ust. 1, lub nie uzyskał decyzji o
legalizacji urządzenia wodnego, organ właściwy do wydania pozwolenia
wodnoprawnego nakłada na właściciela tego urządzenia, w drodze decyzji,
obowiązek likwidacji urządzenia, ustalając warunki i termin wykonania tego
obowiązku.
Art. 64b. W przypadku
nienależytego utrzymywania urządzenia wodnego, powodującego zmianę jego funkcji
lub szkodliwe oddziaływanie na grunty, organ właściwy do wydania pozwolenia
wodnoprawnego może, w drodze decyzji, nakazać przywrócenie poprzedniej funkcji
urządzenia wodnego lub likwidację szkód, określając warunki i termin wykonania
tych czynności.
Art. 65. 1. Zabrania
się:
1) niszczenia lub uszkadzania urządzeń wodnych;
2) utrudniania przepływu wody w związku z
wykonywaniem lub utrzymywaniem urządzeń wodnych;
3) wykonywania w pobliżu urządzeń wodnych robót
oraz innych czynności, które mogą powodować w szczególności:
a) niedopuszczalne osiadanie urządzeń wodnych lub
ich części,
b) pojawienie się szczelin, rys lub pęknięć w
korpusach oraz koronach zapór, okładzinach betonowych, szybach, sztolniach oraz
przepławkach dla ryb,
c) nadmierną filtrację wody,
d) uszkodzenie budowli regulacyjnych,
e) unieruchomienie zamknięć budowli piętrzących
lub upustowych,
f) erozję gruntu powyżej oraz poniżej urządzeń
wodnych,
g) osuwanie się gruntu przy urządzeniach wodnych,
h) zmniejszenie stateczności lub wytrzymałości
urządzeń wodnych albo ich przydatności gospodarczej,
i) uszkodzenie wylotów urządzeń kanalizacyjnych,
służących do wprowadzania ścieków do wód lub do ziemi,
j) uszkodzenie urządzeń pomiarowych,
k) uszkodzenie znaków usytuowanych na wodach.
2. Właściciel urządzenia wodnego jest obowiązany
do oznaczenia obszaru objętego zakazami, o których mowa w ust. 1 pkt 3,
tablicami zawierającymi informację o zakazach, stosownie do ustaleń pozwolenia
wodnoprawnego.
3. Właścicielowi nieruchomości objętej zakazami, o
których mowa w ust. 1, przysługuje odszkodowanie od właściciela urządzenia
wodnego, na warunkach określonych w ustawie.
Art. 66. 1. Rada
Ministrów określi, w drodze rozporządzenia, śródlądowe wody powierzchniowe uznane
za żeglowne, zwane dalej śródlądowymi drogami wodnymi.
2. Rada Ministrów może, w drodze rozporządzenia,
określić śródlądowe drogi wodne lub ich odcinki wymagające modernizacji lub
przebudowy według klas śródlądowych dróg wodnych ustalonych na podstawie ustawy
z dnia 21 grudnia 2000 r. o żegludze śródlądowej oraz może wyodrębnić
śródlądowe drogi wodne przeznaczone lub używane wyłącznie do sportu, rekreacji
lub przewozu osób.
3. Wydając rozporządzenia, o których mowa w ust. 1
i 2, Rada Ministrów kierować się będzie potrzebami śródlądowego transportu
wodnego i żeglugowym wykorzystaniem śródlądowych dróg wodnych przez statki.
4. Inwestycje polegające na budowie lub
przebudowie urządzeń wodnych, urządzeń komunikacyjnych lub przesyłowych
prowadzonych przez śródlądowe drogi wodne, a także roboty regulacyjne i inne,
mogące mieć wpływ na te drogi, powinny spełniać warunki projektowe określone
dla klasy ustalonej dla danej drogi wodnej lub jej odcinka.
Art. 66a. 1. Dyrektorzy
regionalnych zarządów gospodarki wodnej prowadzą dla każdego roku
kalendarzowego ewidencję:
1) żeglugowego wykorzystania śluz i pochylni
przez obiekty pływające;
2) wydatków poniesionych na rozwój i utrzymanie
śródlądowych dróg wodnych i ich infrastruktury.
2. Kierownik śluzowanego statku towarowego podaje
obsłudze śluzy dane dotyczące nośności statku w tonach lub mocy silnika pchacza
lub holownika określonej w kW.
3. Coroczne informacje o wydatkach poniesionych w
poprzednim roku przez:
1) zakłady lub jednostki organizacyjne, które z
własnych środków finansowych wykonują urządzenia wodne na drodze wodnej,
służące uprawianiu żeglugi śródlądowej,
2) organ administracji żeglugi śródlądowej w
zakresie wydatków dotyczących funkcjonowania terenowej administracji żeglugi
śródlądowej, ustalony przepisami ustawy o żegludze śródlądowej
- są
przekazywane przez te podmioty Prezesowi Krajowego Zarządu Gospodarki Wodnej w
terminie do dnia 31 marca.
4. Minister właściwy do spraw gospodarki wodnej
określi, w drodze rozporządzenia, sposób prowadzenia:
1) ewidencji żeglugowego wykorzystania śluz i
pochylni przez obiekty pływające według podziału tych obiektów w zależności od
rodzaju, ładowności i mocy silnika statku, określając wzór formularza
ewidencyjnego, miejsce i termin jego składania jednostce właściwej, określonej
w przepisach ustawy z dnia 29 czerwca 1995 r. o statystyce publicznej (Dz. U.
Nr 88, poz. 439, z późn. zm.),
2) ewidencji i przekazywania danych dotyczących
wydatków ponoszonych na rozwój i utrzymanie śródlądowych dróg wodnych i ich
infrastrukturę, określając rodzaj wydatków i rodzaj infrastruktury oraz prac
wykonywanych na śródlądowych drogach wodnych, objętych ewidencją wydatków, wzór
formularzy zestawiania wydatków grupowanych w zależności od rodzaju zabudowy i
klasy śródlądowej drogi wodnej
-
kierując się potrzebą posiadania aktualnych informacji dotyczących śródlądowych
dróg wodnych, a także przepisami prawa Unii Europejskiej dotyczącymi systemu
księgowego dla wydatków na infrastrukturę w transporcie kolejowym, drogowym i w
żegludze śródlądowej.
Rozdział 2
Regulacja koryt
cieków naturalnych
Art. 67. 1. Regulacja
koryt cieków naturalnych, zwana dalej "regulacją wód", służy poprawie
warunków korzystania z wód i ochronie przeciwpowodziowej.
2. (71) Regulacja wód polega na
podejmowaniu przedsięwzięć dotyczących kształtowania przekroju podłużnego i
poprzecznego oraz układu poziomego koryta cieku naturalnego. Regulację wód
stanowią w szczególności działania niebędące działaniami związanymi z
utrzymywaniem wód, o których mowa w art. 22 ust. 1b.
3. Regulacja wód powinna zapewnić dynamiczną
równowagę koryta cieku naturalnego.
Art. 68. 1. Zakład,
który otrzymał pozwolenie wodnoprawne na regulację wód, ponosi także koszt
rozbudowy lub przebudowy urządzeń wodnych, a właściciel tych urządzeń
uczestniczy w kosztach stosownie do uzyskanych korzyści.
2. Zakład, o którym mowa w ust. 1, ponosi także
koszty ograniczenia lub cofnięcia pozwolenia wodnoprawnego posiadanego przez
inny zakład, jeżeli jest to niezbędne do wykonania regulacji wód.
3. Ustalenia i podziału kosztów, o których mowa w
ust. 1 i 2, dokonuje, w drodze decyzji, organ właściwy do wydania pozwolenia
wodnoprawnego na regulację wód.
Art. 69. Przepisy
art. 67 i 68 stosuje się odpowiednio do zabudowy potoków górskich,
kształtowania nowych koryt cieków naturalnych oraz do wykonywania polderów
przeciwpowodziowych.
Rozdział 3
Melioracje wodne
Art. 70. 1. Melioracje
wodne polegają na regulacji stosunków wodnych w celu polepszenia zdolności
produkcyjnej gleby, ułatwienia jej uprawy oraz na ochronie użytków rolnych
przed powodziami.
2. Urządzenia melioracji wodnych dzielą się na
podstawowe i szczegółowe, w zależności od ich funkcji i parametrów.
3. Ewidencję wód, o których mowa w art. 11 ust. 2
pkt 2, urządzeń melioracji wodnych oraz zmeliorowanych gruntów prowadzi
marszałek województwa; ewidencja jest udostępniana do wglądu nieodpłatnie.
3a. Wyszukiwanie informacji, sporządzanie kopii
dokumentów oraz ich przesyłanie odbywa się na podstawie przepisów ustawy z dnia
3 października 2008 r. o udostępnianiu informacji o środowisku i jego ochronie,
udziale społeczeństwa w ochronie środowiska oraz o ocenach oddziaływania na
środowisko (Dz. U. Nr 199, poz. 1227, z późn. zm.).
4. Przy planowaniu, wykonywaniu oraz utrzymywaniu
urządzeń melioracji wodnych, podstawowych i szczegółowych, należy kierować się
potrzebą zachowania zróżnicowanych biocenoz polnych i łąkowych.
Art. 71. 1. Do
urządzeń melioracji wodnych podstawowych zalicza się:
1) budowle piętrzące, budowle upustowe oraz
obiekty służące do ujmowania wód,
2) stopnie wodne, zbiorniki wodne,
3) kanały, wraz z budowlami związanymi z nimi
funkcjonalnie,
4) rurociągi o średnicy co najmniej 0,6 m,
5) budowle regulacyjne oraz przeciwpowodziowe,
6) stacje pomp, z wyjątkiem stacji
wykorzystywanych do nawodnień ciśnieniowych
- jeżeli
służą celom, o których mowa w art. 70 ust. 1.
2. Przepisy dotyczące urządzeń melioracji wodnych
podstawowych stosuje się odpowiednio do budowli wstrzymujących erozję wodną
oraz do dróg dojazdowych niezbędnych do właściwego użytkowania obszarów
zmeliorowanych oraz utrzymania urządzeń melioracji wodnych podstawowych.
Art. 72. 1. Urządzenia
melioracji wodnych podstawowych stanowią własność Skarbu Państwa i są
wykonywane na jego koszt, z zastrzeżeniem ust. 2.
2. Urządzenia melioracji wodnych podstawowych mogą
być wykonywane na koszt innych osób prawnych lub osób fizycznych, a także
współfinansowane:
1) z publicznych środków wspólnotowych w
rozumieniu przepisów ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 r. o Narodowym Planie
Rozwoju (Dz. U. Nr 116, poz. 1206, z późn. zm.) oraz
2) (72) z innych środków publicznych
na zasadach określonych w ustawie z dnia 6 grudnia 2006 r. o zasadach
prowadzenia polityki rozwoju (Dz. U. z 2009 r. Nr 84, poz. 712, z późn. zm.), w
ustawie z dnia 7 marca 2007 r. o wspieraniu rozwoju obszarów wiejskich z
udziałem środków Europejskiego Funduszu Rolnego na rzecz Rozwoju Obszarów
Wiejskich (Dz. U. z 2013 r. poz. 173) oraz w ustawie z dnia 11 lipca 2014 r. o
zasadach realizacji programów w zakresie polityki spójności finansowanych w perspektywie
finansowej 2014-2020 (Dz. U. poz. 1146).
3. (73) Rozstrzygnięcie w sprawie
współfinansowania wykonywania urządzeń melioracji wodnych podstawowych z
publicznych środków wspólnotowych, o których mowa w ust. 2, lub z innych
środków publicznych na zasadach określonych w ustawie z dnia 6 grudnia 2006 r.
o zasadach prowadzenia polityki rozwoju, w ustawie z dnia 7 marca 2007 r. o
wspieraniu rozwoju obszarów wiejskich z udziałem środków Europejskiego Funduszu
Rolnego na rzecz Rozwoju Obszarów Wiejskich oraz w ustawie z dnia 11 lipca 2014
r. o zasadach realizacji programów w zakresie polityki spójności finansowanych
w perspektywie finansowej 2014-2020 podejmuje, w drodze decyzji, marszałek
województwa w uzgodnieniu z wojewodą.
Art. 73. 1. Do urządzeń
melioracji wodnych szczegółowych zalicza się:
1) rowy wraz z budowlami związanymi z nimi
funkcjonalnie,
1a) drenowania,
2) rurociągi o średnicy poniżej 0,6 m,
3) stacje pomp do nawodnień ciśnieniowych,
4) ziemne stawy rybne,
4a) groble na obszarach nawadnianych,
5) systemy nawodnień grawitacyjnych i
ciśnieniowych
- jeżeli
służą celom, o których mowa w art. 70 ust. 1.
2. Przepisy dotyczące urządzeń melioracji wodnych
szczegółowych stosuje się odpowiednio do:
1) fitomelioracji oraz agromelioracji;
2) systemów przeciwerozyjnych;
3) zagospodarowania zmeliorowanych trwałych łąk
lub pastwisk;
4) zagospodarowania nieużytków przeznaczonych
na trwałe łąki lub pastwiska.
Art. 74. 1. Wykonywanie
urządzeń melioracji wodnych szczegółowych należy do właścicieli gruntów.
2. Urządzenia melioracji wodnych szczegółowych
mogą być wykonywane na koszt:
1) Skarbu Państwa za zwrotem, w formie opłaty
melioracyjnej, części kosztów przez właścicieli gruntów, na które urządzenia te
wywierają korzystny wpływ, zwanych dalej "zainteresowanymi właścicielami
gruntów", jeżeli:
a) teren cechuje duże rozdrobnienie gospodarstw
rolnych lub
b) urządzeniom melioracji wodnych szczegółowych
grozi dekapitalizacja, lub
c) warunkiem restrukturyzacji rolnictwa jest
regulacja stosunków wodnych w glebie;
2) (74) Skarbu Państwa przy
współudziale publicznych środków wspólnotowych, o których mowa w art. 72 ust.
2, oraz innych środków publicznych na zasadach określonych w ustawie z dnia 6
grudnia 2006 r. o zasadach prowadzenia polityki rozwoju, w ustawie z dnia 7
marca 2007 r. o wspieraniu rozwoju obszarów wiejskich z udziałem środków
Europejskiego Funduszu Rolnego na rzecz Rozwoju Obszarów Wiejskich oraz w
ustawie z dnia 11 lipca 2014 r. o zasadach realizacji programów w zakresie
polityki spójności finansowanych w perspektywie finansowej 2014-2020, za
zwrotem przez zainteresowanych właścicieli gruntów części kosztów w formie
opłaty inwestycyjnej.
3. Opłaty, o których mowa w ust. 2, stanowią
dochód budżetu państwa.
4. (uchylony).
5. (uchylony).
6. (uchylony).
Art. 74a. 1. Opłatę
inwestycyjną, o której mowa w art. 74 ust. 2 pkt 2, ustala się w wysokości 20%
kosztów wykonania urządzeń melioracji wodnych szczegółowych, które są określone
w końcowym raporcie z realizacji inwestycji finansowych z udziałem publicznych
środków wspólnotowych.
2. Opłatę inwestycyjną pobiera się w 15 równych
rocznych ratach w terminie do dnia 30 października każdego roku, przy czym
opłata inwestycyjna mniejsza od 1.000 zł pobierana jest w 3 równych rocznych
ratach.
3. Pierwszą ratę opłaty inwestycyjnej pobiera się
po upływie dwóch lat od dnia przekazania urządzeń do eksploatacji, a w
przypadku zagospodarowania pomelioracyjnego łąk i pastwisk - po upływie roku.
Art. 74b. 1. Rozstrzygnięcie
w sprawach, o których mowa w art. 74 ust. 2, podejmuje, w drodze decyzji,
marszałek województwa w uzgodnieniu z wojewodą na wniosek spółki wodnej lub
zainteresowanych właścicieli gruntów.
2. W przypadku wykonywania urządzeń melioracji
wodnych na zasadach, o których mowa w art. 74 ust. 2 pkt 2, wymagany jest
wniosek spółki wodnej lub wnioski zainteresowanych właścicieli gruntów
stanowiących co najmniej 75% powierzchni planowanych do zmeliorowania.
3. Decyzję, o której mowa w ust. 1, ogłasza się w
sposób zwyczajowo przyjęty na danym terenie oraz poprzez umieszczenie jej, na
co najmniej 14 dni, na tablicach ogłoszeń w urzędach gmin.
4. Marszałek województwa ustala dla każdego
zainteresowanego właściciela gruntów, w drodze decyzji, wysokość opłaty
melioracyjnej albo opłaty inwestycyjnej, proporcjonalną do powierzchni gruntów,
na które korzystny wpływ wywierają urządzenia melioracji wodnych szczegółowych.
5. Właściciel gruntów, którego dotyczy decyzja, o
której mowa w ust. 4, jest obowiązany umożliwić wejście na grunt oraz do obiektów
budowlanych w celu zaprojektowania i wykonania urządzeń melioracji wodnych.
5a. Opłaty, o których mowa w ust. 4, wnosi się na
rachunek właściwego urzędu marszałkowskiego; opłaty stanowią dochód budżetu
państwa.
Art. 74c. Po
zakończeniu procesu inwestycyjnego i rozliczeniu wartości wykonanych robót
marszałek województwa, w drodze decyzji, koryguje w czasie 9 miesięcy ustaloną
wysokość opłaty melioracyjnej albo opłaty inwestycyjnej, odpowiednio do
wysokości poniesionych kosztów inwestycyjnych oraz zmian w projekcie
technicznym, dokonanych w trakcie realizacji inwestycji.
Art. 75. 1. Programowanie,
planowanie, nadzorowanie wykonywania urządzeń melioracji wodnych szczegółowych,
w trybie, o którym mowa w art. 74 ust. 2, urządzeń melioracji wodnych podstawowych
oraz utrzymywanie urządzeń melioracji wodnych podstawowych należy do marszałka
województwa.
2. Zadania, o których mowa w ust. 1, art. 70 ust.
3, art. 74b ust. 1 i 4 oraz art. 74c, marszałek województwa realizuje jako
zadania z zakresu administracji rządowej.
Art. 76. 1. W
przypadku wykonania urządzeń melioracji wodnych szczegółowych na podstawie art.
74, właścicielowi gruntu przysługuje, z zastrzeżeniem ust. 2, odszkodowanie za
szkody powstałe w trakcie robót związanych z wykonywaniem urządzeń melioracji
wodnych szczegółowych, na zasadach określonych w ustawie, z tym że roszczenie o
odszkodowanie przedawnia się z upływem trzech miesięcy od dnia, w którym
poszkodowany dowiedział się o powstaniu szkody.
2. Zainteresowanemu właścicielowi gruntu nie przysługuje
odszkodowanie za zajęcie gruntu pod urządzenia melioracji wodnych
szczegółowych, a także za szkody w uprawach rolnych, związane z wykonywaniem
tych urządzeń, jeżeli szkody te powstały przy prawidłowej organizacji i
technologii robót.
Art. 77. 1. Utrzymywanie
urządzeń melioracji wodnych szczegółowych należy do zainteresowanych
właścicieli gruntów, a jeżeli urządzenia te są objęte działalnością spółki
wodnej - do tej spółki.
2. Jeżeli obowiązek, o którym mowa w ust. 1, nie
jest wykonywany, organ właściwy do wydania pozwolenia wodnoprawnego ustala, w
drodze decyzji, proporcjonalnie do odnoszonych korzyści przez właścicieli
gruntu, szczegółowe zakresy i terminy jego wykonywania.
Art. 78. 1. Rada
Ministrów określi, w drodze rozporządzenia, warunki i tryb ustalania wysokości
oraz poboru opłaty melioracyjnej.
2. Rada Ministrów, realizując ustalenia ust. 1,
uzależni wysokość opłaty melioracyjnej od rodzajów urządzeń melioracji wodnych
szczegółowych, wielkości obszaru korzystnego oddziaływania urządzeń melioracji
wodnych szczegółowych, stawek opłaty przypadających na 1 ha tego obszaru,
kosztów budowy urządzeń, przynależności użytkowników zmeliorowanych użytków
rolnych do spółki wodnej, przy czym:
1) dla urządzeń odwadniających oraz
nawadniających, z wyjątkiem nawodnień ciśnieniowych, opłata melioracyjna będzie
zależna od wielkości obszaru korzystnego oddziaływania urządzeń melioracji
wodnych szczegółowych i stawki jednostkowej opłaty melioracyjnej określonej w
formie jednostkowych zryczałtowanych stawek wyrażonych w kilogramach żyta
przypadających na hektar zmeliorowanych użytków rolnych; maksymalne stawki nie
mogą przekroczyć 5.000 kg/ha; za cenę żyta będzie przyjmowana średnia cena
skupu żyta stanowiąca podstawę obliczania podatku rolnego;
2) dla urządzeń do nawodnień ciśnieniowych,
ziemnych stawów rybnych, odbudowy oraz modernizacji pojedynczych urządzeń w
systemach melioracyjnych opłata melioracyjna nie będzie niższa niż 30% i nie
wyższa niż 80% kosztów wykonania tych urządzeń;
3) opłata melioracyjna będzie wnoszona w
rocznych równych ratach w terminie zależnym od rodzaju melioracji, jednak nie
dłuższym niż 15 lat;
4) przynależność do spółki wodnej będzie
stanowiła podstawę do zmniejszenia wysokości opłaty melioracyjnej o 15%.
3. Minister właściwy do spraw rozwoju wsi określi,
w drodze rozporządzenia, sposób:
1) prowadzenia ewidencji, o której mowa w art.
70 ust. 3;
2) ustalania obszaru, na który wywierają
korzystny wpływ urządzenia melioracji wodnych szczegółowych.
4. Minister właściwy do spraw rozwoju wsi, ustalając
sposób prowadzenia ewidencji, o której mowa w art. 70 ust. 3, uwzględni
potrzebę stworzenia bazy informacyjnej do planowania odbudowy, modernizacji
oraz utrzymania wód, o których mowa w art. 11 ust. 2 pkt 2, i urządzeń
melioracji wodnych, zawierającej dane dotyczące rodzajów, ilości, lokalizacji
oraz parametrów technicznych wód i urządzeń melioracji wodnych lub obszarów
zmeliorowanych, a także wskaże sposób jej prowadzenia.
5. Minister właściwy do spraw rozwoju wsi,
określając sposób ustalania obszaru, na który wywierają korzystny wpływ
urządzenia melioracji wodnych szczegółowych, będzie uwzględniał zasięg wpływu
poszczególnych rodzajów urządzeń melioracji wodnych szczegółowych na poprawę
zdolności produkcyjnej gleby.
DZIAŁ V(UCHYLONY).
Art. 79. (uchylony).
Art. 80. (uchylony).
Art. 80a. (uchylony).
Art. 81. (uchylony).
Art. 82. (uchylony).
Art. 83. (uchylony).
Art. 84. (uchylony).
Art. 85. (uchylony).
Art. 85a. (uchylony).
Art. 86. (uchylony).
Art. 87. (uchylony).
Art. 88. (uchylony).
DZIAŁ VA
OCHRONA PRZED
POWODZIĄ
Art. 88a. 1. Ochrona
przed powodzią jest zadaniem organów administracji rządowej i samorządowej.
2. Użytkownicy wód współpracują z organami
administracji rządowej i samorządowej w ochronie przed powodzią, w zakresie
określonym w przepisach ustawy oraz w odrębnych przepisach.
3. Ochronę przed powodzią prowadzi się z
uwzględnieniem map zagrożenia powodziowego, map ryzyka powodziowego oraz planów
zarządzania ryzykiem powodziowym.
4. (75) Ochronę przed powodzią
realizuje się, uwzględniając wszystkie elementy zarządzania ryzykiem
powodziowym, w szczególności zapobieganie, ochronę, stan należytego
przygotowania i reagowanie w przypadku wystąpienia powodzi, usuwanie skutków
powodzi, odbudowę i wyciąganie wniosków w celu ograniczania potencjalnych
negatywnych skutków powodzi dla zdrowia ludzi, środowiska, dziedzictwa
kulturowego oraz działalności gospodarczej.
5. (76) Ochronę przed powodzią prowadzi
się w sposób zapewniający koordynację z działaniami służącymi osiągnięciu celów
środowiskowych i ochronie wód.
6. (77) Koordynacja ma na celu:
1) zwiększenie skuteczności ochrony przed
powodzią oraz działań służących osiągnięciu celów środowiskowych i ochronie
wód;
2) zapewnienie współpracy na rzecz osiągnięcia
wspólnych korzyści oraz wymiany informacji w zakresie ochrony przed powodzią
oraz osiągnięcia celów środowiskowych i ochrony wód.
7. (78) Koordynacja obejmuje w
szczególności czynności, o których mowa w art. 119a.
Art. 88b. 1. (79)
Dla obszarów dorzeczy przygotowuje się, na podstawie dostępnych lub łatwych do
uzyskania informacji, obejmujących w szczególności wpływ zmian klimatu na
występowanie powodzi, wstępną ocenę ryzyka powodziowego.
2. Wstępna ocena ryzyka powodziowego zawiera w
szczególności:
1) mapy obszarów dorzeczy, z zaznaczeniem granic
dorzeczy, granic zlewni, granicy pasa nadbrzeżnego, ukazujące topografię terenu
oraz jego zagospodarowanie;
2) opis powodzi historycznych:
a) które spowodowały znaczące negatywne skutki
dla życia i zdrowia ludzi, środowiska, dziedzictwa kulturowego oraz
działalności gospodarczej, zawierający ocenę tych skutków, zasięg powodzi oraz
trasy przejścia wezbrania powodziowego,
b) jeżeli istnieje prawdopodobieństwo, że podobne
zjawiska powodziowe będą miały znaczące negatywne skutki dla życia i zdrowia
ludzi, środowiska, dziedzictwa kulturowego oraz działalności gospodarczej;
3) ocenę potencjalnych negatywnych skutków
powodzi mogących wystąpić w przyszłości dla życia i zdrowia ludzi, środowiska,
dziedzictwa kulturowego oraz działalności gospodarczej, z uwzględnieniem:
a) topografii terenu,
b) położenia cieków wodnych i ich ogólnych cech
hydrologicznych oraz geomorfologicznych, w tym obszarów zalewowych jako
naturalnych obszarów retencyjnych,
c) skuteczności istniejących budowli
przeciwpowodziowych i regulacyjnych,
d) położenia obszarów zamieszkanych,
e) położenia obszarów, na których jest wykonywana
działalność gospodarcza;
4) w miarę możliwości - prognozę długofalowego
rozwoju wydarzeń, w szczególności wpływu zmian klimatu na występowanie powodzi;
5) określenie obszarów narażonych na
niebezpieczeństwo powodzi.
Art. 88c. 1. Wstępną
ocenę ryzyka powodziowego przygotowuje Prezes Krajowego Zarządu Gospodarki
Wodnej.
2. Wstępną ocenę ryzyka powodziowego od strony
morza, w tym morskich wód wewnętrznych, przygotowuje minister właściwy do spraw
gospodarki morskiej i przekazuje Prezesowi Krajowego Zarządu Gospodarki Wodnej,
nie później niż na 6 miesięcy przed terminem przygotowania wstępnej oceny
ryzyka powodziowego. Wstępna ocena ryzyka powodziowego od strony morza, w tym
morskich wód wewnętrznych, stanowi integralny element wstępnej oceny ryzyka
powodziowego, o której mowa w ust. 1.
3. Prezes Krajowego Zarządu Gospodarki Wodnej
przekazuje projekt wstępnej oceny ryzyka powodziowego do zaopiniowania
właściwym wojewodom oraz marszałkom województw.
4. Organy, o których mowa w ust. 3, przedstawiają
opinię w terminie 45 dni od dnia otrzymania projektu wstępnej oceny ryzyka
powodziowego. Brak opinii we wskazanym terminie uznaje się za pozytywne
zaopiniowanie projektu.
5. Prezes Krajowego Zarządu Gospodarki Wodnej
uzgadnia z ministrem właściwym do spraw gospodarki morskiej sposób rozpatrzenia
opinii do wstępnej oceny ryzyka powodziowego od strony morza, w tym morskich
wód wewnętrznych.
6. Prezes Krajowego Zarządu Gospodarki Wodnej
zawiadamia organy opiniujące o sposobie rozpatrzenia opinii, w terminie 45 dni
od dnia ich otrzymania.
7. Przygotowanie wstępnej oceny ryzyka
powodziowego dla obszarów dorzeczy, których części znajdują się na terytorium
innych państw członkowskich Unii Europejskiej, poprzedza się wymianą informacji
niezbędnych dla opracowania tej oceny z właściwymi organami tych państw.
Wymiana informacji następuje w trybie i w zakresie określonym w odrębnych
przepisach.
8. Prezes Krajowego Zarządu Gospodarki Wodnej
przekazuje wstępną ocenę ryzyka powodziowego dyrektorowi Rządowego Centrum
Bezpieczeństwa.
8a. (80) Prezes Krajowego Zarządu
Gospodarki Wodnej podaje do publicznej wiadomości wstępną ocenę ryzyka
powodziowego przez umieszczenie jej w Biuletynie Informacji Publicznej
Krajowego Zarządu Gospodarki Wodnej.
9. Wstępna ocena ryzyka powodziowego podlega
przeglądowi co 6 lat oraz w razie potrzeby aktualizacji.
9a. (81) W przeglądzie uwzględnia się w
szczególności możliwy wpływ zmian klimatu na występowanie powodzi.
10. Przepisy ust. 2-8 stosuje się odpowiednio do
aktualizacji wstępnej oceny ryzyka powodziowego.
Art. 88d. 1. Dla
obszarów narażonych na niebezpieczeństwo powodzi wskazanych we wstępnej ocenie
ryzyka powodziowego, sporządza się mapy zagrożenia powodziowego.
2. Na mapach zagrożenia powodziowego przedstawia
się w szczególności:
1) obszary, na których prawdopodobieństwo
wystąpienia powodzi jest niskie i wynosi raz na 500 lat lub na których istnieje
prawdopodobieństwo wystąpienia zdarzenia ekstremalnego;
2) obszary szczególnego zagrożenia powodzią;
3) obszary obejmujące tereny narażone na
zalanie w przypadku:
a) (82) (uchylona),
b) zniszczenia lub uszkodzenia wału
przeciwpowodziowego,
c) (83) (uchylona),
d) (84) (uchylona),
e) (85) zniszczenia lub uszkodzenia
wału przeciwsztormowego.
3. Na mapach zagrożenia powodziowego przedstawia
się następujące elementy:
1) zasięg powodzi;
2) głębokość wody lub poziom zwierciadła wody;
3) w uzasadnionych przypadkach - prędkość
przepływu wody lub natężenie przepływu wody.
4. (86) Jeżeli od strony morza, w tym
morskich wód wewnętrznych, jest zapewniona odpowiednia ochrona przed powodzią,
na mapach zagrożenia powodziowego od strony morza, w tym morskich wód
wewnętrznych, mogą być przedstawione wyłącznie obszary, o których mowa w ust. 2
pkt 1.
Art. 88e. 1. Dla
obszarów, o których mowa w art. 88d ust. 2, sporządza się mapy ryzyka
powodziowego.
2. (87) Na mapach ryzyka powodziowego
przedstawia się potencjalnie negatywne skutki związane z powodzią dla obszarów,
o których mowa w art. 88d ust. 2, uwzględniające:
1) szacunkową liczbę mieszkańców, którzy mogą
być dotknięci powodzią;
2) rodzaje działalności gospodarczej
wykonywanej na obszarach, o których mowa w art. 88d ust. 2;
3) instalacje mogące, w razie wystąpienia
powodzi, spowodować znaczne zanieczyszczenie poszczególnych elementów
przyrodniczych albo środowiska jako całości;
4) występowanie:
a) ujęć wody, stref ochronnych ujęć wody lub
obszarów ochronnych zbiorników wód śródlądowych,
b) kąpielisk,
c) obszarów Natura 2000, parków narodowych oraz
rezerwatów przyrody;
5) w uzasadnionych przypadkach:
a) obszary, na których mogą wystąpić powodzie,
którym towarzyszy transport dużej ilości osadów i rumowiska,
b) potencjalne ogniska zanieczyszczeń wody.
Art. 88f. 1. Mapy
zagrożenia powodziowego oraz mapy ryzyka powodziowego sporządza Prezes
Krajowego Zarządu Gospodarki Wodnej.
2. Mapy zagrożenia powodziowego oraz mapy ryzyka
powodziowego od strony morza, w tym morskich wód wewnętrznych, przygotowują dyrektorzy
urzędów morskich i przekazują Prezesowi Krajowego Zarządu Gospodarki Wodnej,
nie później niż na 6 miesięcy przed terminem przygotowania map zagrożenia
powodziowego oraz map ryzyka powodziowego. Mapy zagrożenia powodziowego oraz
mapy ryzyka powodziowego od strony morza, w tym morskich wód wewnętrznych,
stanowią integralny element map zagrożenia powodziowego oraz map ryzyka
powodziowego.
3. Prezes Krajowego Zarządu Gospodarki Wodnej
przekazuje mapy, o których mowa w ust. 1:
1) dyrektorom regionalnych zarządów gospodarki
wodnej;
2) Głównemu Geodecie Kraju;
3) Głównemu Inspektorowi Ochrony Środowiska;
4) dyrektorowi Rządowego Centrum
Bezpieczeństwa.
3a. (88) Prezes Krajowego Zarządu
Gospodarki Wodnej podaje do publicznej wiadomości mapy zagrożenia powodziowego
i mapy ryzyka powodziowego przez umieszczenie ich w Biuletynie Informacji
Publicznej Krajowego Zarządu Gospodarki Wodnej.
4. Dyrektorzy regionalnych zarządów gospodarki
wodnej, przekazują mapy zagrożenia powodziowego i mapy ryzyka powodziowego:
1) właściwym dyrektorom urzędów żeglugi
śródlądowej;
2) właściwym wojewodom;
3) właściwym marszałkom województw;
4) właściwym starostom;
5) właściwym wójtom (burmistrzom, prezydentom
miast);
6) właściwym komendantom wojewódzkim i
powiatowym (miejskim) Państwowej Straży Pożarnej.
5. Przedstawione na mapach zagrożenia powodziowego
oraz mapach ryzyka powodziowego granice obszarów, o których mowa w art. 88d
ust. 2, uwzględnia się w koncepcji przestrzennego zagospodarowania kraju, planie
zagospodarowania przestrzennego województwa, miejscowym planie zagospodarowania
przestrzennego oraz w decyzji o ustaleniu lokalizacji inwestycji celu
publicznego lub decyzji o warunkach zabudowy.
6. Od dnia przekazania map zagrożenia powodziowego
i ryzyka powodziowego jednostkom samorządu terytorialnego, wszystkie decyzje o
ustaleniu lokalizacji inwestycji celu publicznego lub decyzje o warunkach
zabudowy na obszarach wykazanych na mapach zagrożenia powodziowego, muszą
uwzględniać poziom zagrożenia powodziowego wynikający z wyznaczenia tych
obszarów.
7. (89) Zmiany w dokumentach, o których
mowa w ust. 5, wprowadza się w terminie 30 miesięcy od dnia przekazania map
zagrożenia powodziowego oraz map ryzyka powodziowego organom, o których mowa w
ust. 4 pkt 2, 3 i 5.
8. Koszty wprowadzenia zmian w planach oraz
decyzjach, o których mowa w ust. 5, ponoszą odpowiednio budżety właściwych gmin
albo województw.
9. (90) Przygotowanie map zagrożenia
powodziowego oraz map ryzyka powodziowego dla obszarów, o których mowa w art.
88d ust. 2, położonych na obszarach dorzeczy, których części znajdują się na
terytorium innych państw członkowskich Unii Europejskiej, poprzedza się
działaniami mającymi na celu wymianę w tym zakresie informacji z właściwymi
organami tych państw.
10. Przygotowanie map zagrożenia powodziowego oraz
map ryzyka powodziowego dla obszarów, o których mowa w art. 88d ust. 2,
położonych na obszarach dorzeczy, których części znajdują się na terytorium
państw leżących poza granicami Unii Europejskiej, poprzedza się działaniami
mającymi na celu nawiązanie w tym zakresie współpracy z właściwymi organami
tych państw.
11. Mapy zagrożenia powodziowego oraz mapy ryzyka
powodziowego podlegają przeglądowi co 6 lat oraz w razie potrzeby aktualizacji.
12. Przepisy ust. 2-10 stosuje się odpowiednio do
aktualizacji map zagrożenia powodziowego oraz map ryzyka powodziowego.
Art. 88g. 1. Dla
obszarów dorzeczy oraz dla regionów wodnych przygotowuje się, na podstawie map
zagrożenia powodziowego oraz map ryzyka powodziowego, plany zarządzania
ryzykiem powodziowym.
1a. (91) Plany zarządzania ryzykiem
powodziowym opracowuje się z uwzględnieniem elementów zarządzania ryzykiem
powodziowym, o których mowa w art. 88a ust. 4, i działań, o których mowa w art.
88k.
2. Plany zarządzania ryzykiem powodziowym
zawierają:
1) mapę obszaru dorzecza, na której są
zaznaczone obszary narażone na niebezpieczeństwo powodzi;
2) mapy zagrożenia powodziowego oraz mapy
ryzyka powodziowego wraz z opisem wniosków z analizy tych map;
3) (92) opis celów zarządzania
ryzykiem powodziowym, uwzględniający konieczność ograniczania potencjalnych
negatywnych skutków powodzi dla zdrowia ludzi, środowiska, dziedzictwa
kulturowego oraz działalności gospodarczej;
4) (93) katalog działań służących
osiągnięciu celów zarządzania ryzykiem powodziowym, w tym działań, o których
mowa w art. 88k, z uwzględnieniem ich priorytetu;
5) (94) opis sposobu określania
priorytetów działań służących osiągnięciu celów zarządzania ryzykiem
powodziowym i nadzorowania postępów w realizacji planu;
6) (95) podsumowanie działań
służących informowaniu społeczeństwa i prowadzeniu konsultacji społecznych;
7) (96) wykaz organów właściwych w
sprawach zarządzania ryzykiem powodziowym;
8) (97) opis współpracy, o której
mowa w art. 88h ust. 4 i 5;
9) (98) opis koordynacji czynności,
o których mowa w art. 119a.
2a. (99) Plany zarządzania ryzykiem
powodziowym obejmują wszystkie elementy zarządzania ryzykiem powodziowym, ze
szczególnym uwzględnieniem działań służących zapobieganiu powodzi i ochronie
przed powodzią oraz informacji na temat stanu należytego przygotowania w
przypadku wystąpienia powodzi.
3. Przy ustalaniu działań służących osiągnięciu
celów zarządzania ryzykiem powodziowym uwzględnia się w szczególności:
1) koszty oraz korzyści działań podejmowanych
dla osiągnięcia celów zarządzania ryzykiem powodziowym;
2) zasięg powodzi, trasy przejścia wezbrania
powodziowego oraz obszary o potencjalnej retencji wód powodziowych;
3) cele środowiskowe, o których mowa w art.
38d-38f;
4) gospodarowanie wodami;
5) sposób uprawy i zagospodarowania gruntów;
6) stan planowania i zagospodarowania
przestrzennego;
7) ochronę przyrody;
8) uprawianie żeglugi morskiej i śródlądowej
oraz porty morskie i porty lub przystanie zlokalizowane na wodach śródlądowych
uznanych za żeglowne, wraz ze związaną z nimi infrastrukturą;
9) prognozowanie powodzi i systemy wczesnego
ostrzegania przed zagrożeniami;
10) infrastrukturę krytyczną;
11) (100) cechy obszaru dorzecza lub
zlewni.
Art. 88h. 1. Plany
zarządzania ryzykiem powodziowym dla obszarów dorzeczy przygotowuje Prezes
Krajowego Zarządu Gospodarki Wodnej w uzgodnieniu z ministrem właściwym do
spraw gospodarki wodnej.
2. (101) Projekty planów zarządzania
ryzykiem powodziowym dla regionów wodnych przygotowują dyrektorzy regionalnych zarządów
gospodarki wodnej i przekazują Prezesowi Krajowego Zarządu Gospodarki Wodnej
nie później niż na 15 miesięcy przed terminem przygotowania planów zarządzania
ryzykiem powodziowym, o których mowa w ust. 1. Plany zarządzania ryzykiem
powodziowym dla regionów wodnych stanowią integralny element planów zarządzania
ryzykiem powodziowym, o których mowa w ust. 1.
3. (102) Projekty planów zarządzania
ryzykiem powodziowym od strony morza, w tym morskich wód wewnętrznych,
przygotowuje minister właściwy do spraw gospodarki morskiej i przekazuje
Prezesowi Krajowego Zarządu Gospodarki Wodnej nie później niż na 15 miesięcy
przed terminem przygotowania planów zarządzania ryzykiem powodziowym, o których
mowa w ust. 1. Plany zarządzania ryzykiem powodziowym od strony morza, w tym
morskich wód wewnętrznych, stanowią integralny element planów zarządzania
ryzykiem powodziowym, o których mowa w ust. 1.
4. (103) Dla obszaru dorzecza, którego
część znajduje się na terytorium innych państw członkowskich Unii Europejskiej,
Prezes Krajowego Zarządu Gospodarki Wodnej, w uzgodnieniu z ministrem właściwym
do spraw gospodarki wodnej, podejmuje współpracę z właściwymi organami tych
państw w celu przygotowania jednego międzynarodowego planu zarządzania ryzykiem
powodziowym albo zestawu uzgodnionych planów zarządzania ryzykiem powodziowym
dla międzynarodowego obszaru dorzecza. Jeżeli plan albo plany nie zostały
opracowane, Prezes Krajowego Zarządu Gospodarki Wodnej przygotowuje i uzgadnia,
w możliwie najszerszym zakresie, z właściwymi organami innych państw
członkowskich Unii Europejskiej plan zarządzania ryzykiem powodziowym dla
części międzynarodowego obszaru dorzecza znajdującej się na terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej.
5. (104) Dla obszaru dorzecza, którego
część znajduje się na terytorium państw leżących poza granicami Unii
Europejskiej, Prezes Krajowego Zarządu Gospodarki Wodnej, w uzgodnieniu z
ministrem właściwym do spraw gospodarki wodnej, podejmuje działania na rzecz
nawiązania współpracy z właściwymi organami tych państw w celu przygotowania
jednego międzynarodowego planu zarządzania ryzykiem powodziowym albo zestawu
uzgodnionych planów zarządzania ryzykiem powodziowym dla międzynarodowego
obszaru dorzecza. Jeżeli plan albo plany nie zostały opracowane, Prezes
Krajowego Zarządu Gospodarki Wodnej przygotowuje plan zarządzania ryzykiem
powodziowym dla części międzynarodowego obszaru dorzecza znajdującej się na
terytorium Rzeczypospolitej Polskiej i uzgadnia go, w możliwie najszerszym
zakresie, z właściwymi organami państw leżących poza granicami Unii
Europejskiej.
5a. (105) W celu uzupełnienia planów
zarządzania ryzykiem powodziowym, o których mowa w ust. 4 i 5, o plany
zarządzania ryzykiem powodziowym skoordynowane na poziomie zlewni, której część
znajduje się na terytorium innych państw, Prezes Krajowego Zarządu Gospodarki
Wodnej, w uzgodnieniu z ministrem właściwym do spraw gospodarki wodnej, może
podjąć współpracę z właściwymi organami tych państw.
5b. (106) Działania służące osiągnięciu
celów zarządzania ryzykiem powodziowym zawarte w planach zarządzania ryzykiem
powodziowym nie mogą wpływać na znaczące zwiększenie ryzyka powodziowego na
terytorium innych państw, z wyłączeniem przypadków, w których te działania
zostały uzgodnione w ramach współpracy, o której mowa w ust. 4 i 5.
6. Prezes Krajowego Zarządu Gospodarki Wodnej,
zapewniając aktywny udział wszystkich zainteresowanych w osiągnięciu celów
zarządzania ryzykiem powodziowym, w szczególności w przygotowywaniu,
przeglądzie oraz aktualizacji planów zarządzania ryzykiem powodziowym, podaje
do publicznej wiadomości, na zasadach i w trybie określonych w ustawie z dnia 3
października 2008 r. o udostępnianiu informacji o środowisku i jego ochronie,
udziale społeczeństwa w ochronie środowiska oraz o ocenach oddziaływania na
środowisko, w celu zgłoszenia uwag, projekty planów zarządzania ryzykiem
powodziowym, co najmniej na rok przed rozpoczęciem okresu, którego dotyczą te
plany.
7. Udostępnienie przez Prezesa Krajowego Zarządu
Gospodarki Wodnej, dyrektorów regionalnych zarządów gospodarki wodnej albo
ministra właściwego do spraw gospodarki morskiej materiałów źródłowych
wykorzystanych do przygotowania projektów planów zarządzania ryzykiem
powodziowym odbywa się na zasadach i w trybie określonych w ustawie z dnia 3
października 2008 r. o udostępnianiu informacji o środowisku i jego ochronie,
udziale społeczeństwa w ochronie środowiska oraz o ocenach oddziaływania na
środowisko.
8. W terminie 6 miesięcy od dnia podania do
publicznej wiadomości projektów planów zarządzania ryzykiem powodziowym
zainteresowani mogą składać, do Prezesa Krajowego Zarządu Gospodarki Wodnej,
pisemne uwagi do ustaleń zawartych w projektach tych planów.
9. Prezes Krajowego Zarządu Gospodarki Wodnej
uzgadnia sposób i zakres uwzględnienia uwag do projektów planów zarządzania
ryzykiem powodziowym z ministrem właściwym do spraw gospodarki wodnej, a w
odniesieniu do projektów planów zarządzania ryzykiem powodziowym od strony
morza, w tym morskich wód wewnętrznych, z ministrem właściwym do spraw
gospodarki morskiej.
10. Plany zarządzania ryzykiem powodziowym
podlegają przeglądowi co 6 lat oraz w razie potrzeby aktualizacji.
11. Aktualizacja planów zarządzania ryzykiem
powodziowym dotyczy elementów, o których mowa w art. 88g ust. 2, i obejmuje w
szczególności:
1) wszelkie zmiany lub uaktualnienia dotyczące
tych planów, wraz z podsumowaniem przeglądów wstępnej oceny ryzyka
powodziowego, map zagrożenia powodziowego i map ryzyka powodziowego;
2) ocenę postępów w realizacji celów
zarządzania ryzykiem powodziowym;
3) opis i wyjaśnienie przyczyn niezrealizowania
zaplanowanych działań zmierzających do osiągnięcia celów zarządzania ryzykiem
powodziowym;
4) opis działań podjętych, a niezaplanowanych w
tych planach;
5) (107) możliwy wpływ zmian klimatu
na występowanie powodzi.
12. Przepisy ust. 2-9 stosuje się odpowiednio do
aktualizacji planów zarządzania ryzykiem powodziowym.
13. (108) Rada Ministrów przyjmuje i
aktualizuje plany zarządzania ryzykiem powodziowym dla obszarów dorzeczy, w
drodze rozporządzenia, kierując się koniecznością zapewnienia skutecznej
ochrony przed powodzią oraz powszechnym charakterem tych planów.
Art. 88i. 1. Organy
administracji rządowej i samorządowej są obowiązane do nieodpłatnego
przekazywania danych niezbędnych do przygotowania wstępnej oceny ryzyka powodziowego,
sporządzenia map zagrożenia powodziowego i map ryzyka powodziowego oraz
przygotowania planów zarządzania ryzykiem powodziowym organom przygotowującym i
sporządzającym te dokumenty.
2. Przepis ust. 1 stosuje się do instytutów
badawczych, w zakresie, w jakim posiadają one dane niezbędne do przygotowania
wstępnej oceny ryzyka powodziowego, sporządzenia map zagrożenia powodziowego i
map ryzyka powodziowego oraz przygotowania planów zarządzania ryzykiem
powodziowym.
Art. 88j. 1. Minister
właściwy do spraw gospodarki wodnej, minister właściwy do spraw gospodarki
morskiej, minister właściwy do spraw administracji publicznej oraz minister
właściwy do spraw wewnętrznych określą, w drodze rozporządzenia:
1) wymagania dotyczące opracowywania map
zagrożenia powodziowego oraz map ryzyka powodziowego;
2) skalę map zagrożenia powodziowego oraz map
ryzyka powodziowego.
2. Wydając rozporządzenie, o którym mowa w ust. 1,
ministrowie kierują się potrzebą sprawnego sporządzenia map zagrożenia
powodziowego oraz map ryzyka powodziowego, ze szczególnym uwzględnieniem
standardów i zakresu danych zawartych w państwowym zasobie geodezyjnym i
kartograficznym.
Art. 88k. Ochronę
ludzi i mienia przed powodzią realizuje się w szczególności przez:
1) kształtowanie zagospodarowania
przestrzennego dolin rzecznych lub terenów zalewowych;
2) racjonalne retencjonowanie wód oraz
użytkowanie budowli przeciwpowodziowych, a także sterowanie przepływami wód;
3) (109) zapewnienie funkcjonowania
systemu wczesnego ostrzegania przed niebezpiecznymi zjawiskami zachodzącymi w
atmosferze i hydrosferze oraz prognozowanie powodzi;
4) zachowanie, tworzenie i odtwarzanie systemów
retencji wód;
5) budowę, rozbudowę i utrzymywanie budowli
przeciwpowodziowych;
6) prowadzenie akcji lodołamania.
Art. 88l. 1. Na
obszarach szczególnego zagrożenia powodzią zabrania się wykonywania robót oraz
czynności utrudniających ochronę przed powodzią lub zwiększających zagrożenie
powodziowe, w tym:
1) (110) wykonywania urządzeń wodnych
oraz budowy innych obiektów budowlanych, z wyjątkiem dróg rowerowych;
2) sadzenia drzew lub krzewów, z wyjątkiem
plantacji wiklinowych na potrzeby regulacji wód oraz roślinności stanowiącej
element zabudowy biologicznej dolin rzecznych lub służącej do wzmacniania
brzegów, obwałowań lub odsypisk;
3) (111) zmiany ukształtowania terenu,
składowania materiałów oraz wykonywania innych robót, z wyjątkiem robót
związanych z regulacją lub utrzymywaniem wód oraz brzegu morskiego, budową,
przebudową lub remontem drogi rowerowej, a także utrzymywaniem, odbudową,
rozbudową lub przebudową wałów przeciwpowodziowych wraz z obiektami związanymi
z nimi funkcjonalnie oraz czynności związanych z wyznaczaniem szlaku
turystycznego pieszego lub rowerowego.
1a. (112) Budowa, przebudowa lub remont
drogi rowerowej oraz wyznaczanie szlaku turystycznego pieszego lub rowerowego
wymaga zgłoszenia:
1) dyrektorowi regionalnego zarządu gospodarki
wodnej na obszarach, o których mowa w art. 9 ust. 1 pkt 6c lit. a-c;
2) dyrektorowi właściwego urzędu morskiego w przypadku
gdy roboty lub czynności mają być prowadzone w pasie technicznym.
1b. (113) W zgłoszeniu należy określić
termin rozpoczęcia robót lub czynności. Do zgłoszenia należy dołączyć:
1) w przypadku budowy, przebudowy lub remontu
drogi rowerowej - dokumenty, o których mowa w ust. 4;
2) w przypadku wyznaczania szlaku turystycznego
pieszego lub rowerowego - zgodę właściciela terenu na lokalizację szlaku,
charakterystykę planowanych działań, mapę sytuacyjno-wysokościową w skali
1:2000 lub 1:1000 z naniesieniem przebiegu szlaku oraz zaznaczeniem
drogowskazów i tablic oraz opis planowanej do zastosowania techniki montażu
oznakowania.
1c. (114) W razie konieczności
uzupełnienia zgłoszenia organ, o którym mowa w ust. 1a, nakłada na
zgłaszającego, w drodze postanowienia, obowiązek uzupełnienia, w określonym
terminie, brakujących dokumentów, a w przypadku ich nieuzupełnienia, wnosi
sprzeciw, w drodze decyzji.
1d. (115) Zgłoszenia, o którym mowa w
ust. 1a, należy dokonać przed terminem zamierzonego rozpoczęcia robót budowlanych
lub czynności związanych z wyznaczaniem szlaku turystycznego pieszego lub
rowerowego. Do wykonywania robót budowlanych lub czynności związanych z
wyznaczaniem szlaku turystycznego pieszego lub rowerowego można przystąpić,
jeżeli w terminie 30 dni od dnia doręczenia zgłoszenia organ, o którym mowa w
ust. 1a, nie wniesie, w drodze decyzji, sprzeciwu i nie później niż po upływie
2 lat od określonego w zgłoszeniu terminu ich rozpoczęcia.
1e. (116) Organ, o którym mowa w ust.
1a, wnosi, w drodze decyzji, sprzeciw w przypadku stwierdzenia, że planowane
roboty lub czynności, o których mowa w ust. 1a, mogą spowodować pogorszenie
stanu środowiska lub utrudnią ochronę przed powodzią lub zwiększą zagrożenie
powodziowe, lub będą mogły spowodować zagrożenie dla jakości wód w przypadku
wystąpienia powodzi.
2. (117) Dyrektor regionalnego zarządu
gospodarki wodnej może, w drodze decyzji, zwolnić od zakazów, o których mowa w
ust. 1, określając warunki niezbędne dla ochrony przed powodzią, jeżeli nie
utrudni to zarządzania ryzykiem powodziowym.
3. Dyrektor regionalnego zarządu gospodarki wodnej
dla stwierdzenia czy zamierzone działanie nie utrudni ochrony przed powodzią
może zasięgnąć opinii państwowej służby hydrologiczno-meteorologicznej.
4. Do wniosku o wydanie decyzji, o której mowa w
ust. 2, dołącza się charakterystykę planowanych działań wraz z podstawowymi
danymi technicznymi i opisem planowanej technologii robót, mapę
sytuacyjno-wysokościową z naniesionym schematem planowanych obiektów i robót, a
w razie potrzeby, obliczenia hydrauliczne i hydrologiczne.
5. Stroną postępowania o wydanie decyzji, o której
mowa w ust. 2, jest wnioskodawca, właściciel wody i właściciel wału
przeciwpowodziowego.
6. (118) Decyzja, o której mowa w ust.
2, wygasa, jeżeli w terminie 2 lat od dnia, w którym stała się ostateczna, nie
uzyskano wymaganego pozwolenia wodnoprawnego lub nie rozpoczęto wykonywania
robót lub czynności wskazanych w ust. 1.
7. Na obszarach szczególnego zagrożenia powodzią,
w celu zapewnienia właściwych warunków przepływu wód powodziowych, dyrektor
regionalnego zarządu gospodarki wodnej może, w drodze decyzji:
1) wskazać sposób uprawy i zagospodarowania
gruntów oraz rodzaje upraw wynikające z wymagań ochrony przed powodzią;
2) nakazać usunięcie drzew lub krzewów.
8. Przy wydawaniu decyzji, o której mowa w ust. 7,
przepis ust. 3 stosuje się odpowiednio.
9. Organem właściwym do wydania decyzji, o której
mowa w ust. 2 i 7, w zakresie pasa technicznego, jest dyrektor właściwego
urzędu morskiego.
10. Stroną postępowania o wydanie decyzji, o
której mowa w ust. 7, jest właściciel wody i posiadacz nieruchomości, której
dotyczy ta decyzja.
11. Decyzja, o której mowa w ust. 7 pkt 2, wymaga
uzgodnienia z właściwym regionalnym dyrektorem ochrony środowiska.
12. (119) Przepisu ust. 11 nie stosuje
się, gdy usuwanie drzew lub krzewów jest prowadzone:
1) w ramach realizacji przedsięwzięć mogących
oddziaływać na środowisko, dla których przeprowadzono ocenę oddziaływania
przedsięwzięcia na środowisko, zgodnie z przepisami ustawy z dnia 3
października 2008 r. o udostępnianiu informacji o środowisku i jego ochronie,
udziale społeczeństwa w ochronie środowiska oraz o ocenach oddziaływania na
środowisko, w trakcie której uzgodniono realizację przedsięwzięcia z
regionalnym dyrektorem ochrony środowiska;
2) po uzyskaniu decyzji o warunkach prowadzenia
działań, o której mowa w art. 118 ust. 8 ustawy z dnia 16 kwietnia 2004 r. o
ochronie przyrody.
Art. 88m. Dla
terenów, dla których nie określono obszarów narażonych na niebezpieczeństwo
powodzi, właściwy dyrektor regionalnego zarządu gospodarki wodnej może, w
drodze aktu prawa miejscowego, wprowadzić zakazy, o których mowa w art. 40 ust.
1 pkt 3, kierując się potrzebą ochrony wód, lub zakazy, o których mowa w art.
88l ust. 1, kierując się względami bezpieczeństwa ludzi i mienia.
Art. 88n. 1. W
celu zapewnienia szczelności i stabilności wałów przeciwpowodziowych zabrania
się:
1) przejeżdżania przez wały oraz wzdłuż korony
wałów pojazdami lub konno oraz przepędzania zwierząt, z wyjątkiem miejsc do tego
przeznaczonych;
2) uprawy gruntu, sadzenia drzew lub krzewów na
wałach oraz w odległości mniejszej niż 3 m od stopy wału po stronie
odpowietrznej;
3) rozkopywania wałów, wbijania słupów,
ustawiania znaków przez nieupoważnione osoby;
4) wykonywania obiektów budowlanych, kopania
studni, sadzawek, dołów oraz rowów w odległości mniejszej niż 50 m od stopy
wału po stronie odpowietrznej;
5) uszkadzania darniny lub innych umocnień
skarp i korony wałów.
2. (120) Zakazów, o których mowa w ust.
1, nie stosuje się do robót związanych z utrzymywaniem, odbudową, rozbudową lub
przebudową wałów przeciwpowodziowych, a także do robót związanych z budową,
przebudową lub remontem dróg rowerowych lub czynności związanych z wyznaczaniem
szlaku turystycznego pieszego lub rowerowego. Zakaz, o którym mowa w ust. 1 pkt
1, nie dotyczy przejeżdżania rowerem wzdłuż korony wałów.
2a. (121) Budowa, przebudowa lub remont
drogi rowerowej oraz wyznaczanie szlaku turystycznego pieszego lub rowerowego
na wale przeciwpowodziowym wymaga zgłoszenia marszałkowi województwa.
2b. (122) W zgłoszeniu należy określić
termin rozpoczęcia robót lub czynności. Do zgłoszenia należy dołączyć:
1) w przypadku budowy, przebudowy lub remontu drogi
rowerowej - dokumenty, o których mowa w ust. 4;
2) w przypadku wyznaczania szlaku turystycznego
pieszego lub rowerowego - zgodę właściciela wału przeciwpowodziowego na
lokalizację szlaku, charakterystykę planowanych działań, mapę
sytuacyjno-wysokościową w skali 1:2000 lub 1:1000 z naniesieniem przebiegu
szlaku oraz zaznaczeniem drogowskazów i tablic oraz opis planowanej do
zastosowania techniki montażu oznakowania.
2c. (123) W razie konieczności
uzupełnienia zgłoszenia organ, o którym mowa w ust. 2a, nakłada na
zgłaszającego, w drodze postanowienia, obowiązek uzupełnienia, w określonym
terminie, brakujących dokumentów, a w przypadku ich nieuzupełnienia, wnosi
sprzeciw, w drodze decyzji.
2d. (124) Zgłoszenia, o którym mowa w
ust. 2a, należy dokonać przed terminem zamierzonego rozpoczęcia robót
budowlanych lub czynności związanych z wyznaczaniem szlaku turystycznego
pieszego lub rowerowego. Do wykonywania robót budowlanych lub czynności
związanych z wyznaczaniem szlaku można przystąpić, jeżeli w terminie 30 dni od
dnia doręczenia zgłoszenia organ, o którym mowa w ust. 2a, nie wniesie, w
drodze decyzji, sprzeciwu, i nie później niż po upływie 2 lat od określonego w
zgłoszeniu terminu ich rozpoczęcia.
2e. (125) Marszałek województwa wnosi,
w drodze decyzji, sprzeciw w przypadku stwierdzenia, że planowane roboty lub
czynności, o których mowa w ust. 2a, mogą spowodować pogorszenie stanu
środowiska lub zagrażają szczelności i stabilności wałów przeciwpowodziowych.
3. Jeżeli nie wpłynie to na szczelność i stabilność
wałów przeciwpowodziowych, marszałek województwa może, w drodze decyzji,
zwolnić od zakazów określonych w ust. 1.
3a. (126) W przypadku gdy zagrożona
jest szczelność lub stabilność wałów przeciwpowodziowych oraz w razie
wystąpienia zagrożenia powodującego konieczność ograniczenia możliwości
poruszania się po wałach, jak również w razie konieczności wykonania prac
związanych z konserwacją lub remontem wałów przeciwpowodziowych właściciel lub
zarządca wału przeciwpowodziowego wprowadza czasowy zakaz poruszania się po
wałach przeciwpowodziowych.
3b. (127) Właściciel lub zarządca wału
przeciwpowodziowego, który wprowadził zakaz, o którym mowa w ust. 3a, jest
obowiązany do oznaczenia wału przeciwpowodziowego, na którym obowiązuje zakaz,
za pomocą rozmieszczonych w widocznych miejscach znaków stojących z umieszczoną
tablicą informującą o zakazie poruszania się po wałach oraz do ogłoszenia o
wprowadzeniu zakazu w sposób zwyczajowo przyjęty na danym terenie lub w
środkach masowego przekazu.
3c. (128) Minister właściwy do spraw
gospodarki wodnej w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw transportu
określi, w drodze rozporządzenia, wzór tablicy informacyjnej, o której mowa w
ust. 3b, a w szczególności jej rozmiar, kształt, kolor, wzór i wielkość napisu,
kierując się potrzebą zapewnienia widoczności i czytelności tablicy
informacyjnej.
4. Do wniosku o wydanie decyzji, o której mowa w
ust. 3, dołącza się charakterystykę planowanych działań wraz z podstawowymi
danymi technicznymi i opisem planowanej technologii robót oraz mapę
sytuacyjno-wysokościową z naniesionym schematem planowanych robót. W przypadku
planowania robót, które mogą naruszyć strukturę korpusu lub podłoża wałów klasy
I, II lub III, dołącza się także badania hydrogeologiczne wraz z opinią
dotyczącą wpływu tych robót na szczelność i stabilność wałów.
5. Stroną postępowania o wydanie decyzji, o której
mowa w ust. 3, jest wnioskodawca, właściciel wody i właściciel wału
przeciwpowodziowego.
6. Decyzja, o której mowa w ust. 3, wygasa, jeżeli
w terminie 2 lat od dnia, w którym stała się ostateczna, nie uzyskano
wymaganego pozwolenia wodnoprawnego lub nie rozpoczęto wykonywania robót lub
czynności wskazanych w ust. 1.
7. Starosta może, w drodze decyzji, nakazać
usunięcie drzew lub krzewów z wałów przeciwpowodziowych oraz terenów, o których
mowa w ust. 1 pkt 2.
8. Decyzja, o której mowa w ust. 7, wymaga
uzgodnienia z regionalnym dyrektorem ochrony środowiska.
Art. 88na. (129)
Przepisy art. 88l ust. 1a-1e oraz art. 88n ust. 2a-2e nie naruszają przepisów
ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane.
Art. 88o. 1. W
przypadku wykonania robót lub czynności, o których mowa w art. 40 ust. 1 pkt 3,
art. 88l ust. 1 lub art. 88n ust. 1, nieobjętych decyzją, o której mowa w art.
40 ust. 3, art. 88l ust. 2 lub art. 88n ust. 3, organ właściwy do wydania tej
decyzji może nakazać, w drodze decyzji, przywrócenie stanu nieutrudniającego
ochrony przed powodzią i niepowodującego zanieczyszczenia wód, na koszt tego,
kto wykonał te roboty lub czynności.
2. W decyzji, o której mowa w ust. 1, określa się
termin przywrócenia stanu nieutrudniającego ochrony przed powodzią i
niepowodującego zanieczyszczenia wód.
3. Drogi, urządzenia do przepędzania zwierząt oraz
przejazdy przez wały przeciwpowodziowe wykonuje na swój koszt inwestor budujący
wał, a utrzymuje ten, na którym ciąży obowiązek utrzymania drogi, urządzenia
lub przejazdu.
4. (130) Właściciel lub zarządca wału
przeciwpowodziowego może, na podstawie umowy, użyczyć koronę wału lub jej część
na cele związane z budową drogi rowerowej, a także na cele związane z
potrzebami zarządzania drogą rowerową. Do użyczenia stosuje się przepisy
Kodeksu cywilnego.
Art. 88p. 1. W
przypadku ostrzeżenia o nadejściu wezbrania powodziowego dyrektor regionalnego zarządu
gospodarki wodnej, w drodze decyzji, może nakazać zakładowi piętrzącemu wodę
obniżenie piętrzenia wody lub opróżnienie zbiornika, bez odszkodowania.
2. Decyzji, o której mowa w ust. 1, nadaje się
rygor natychmiastowej wykonalności.
3. Decyzja, o której mowa w ust. 1, wymaga
uzgodnienia z właściwymi wojewodami. Brak stanowiska w ciągu 2 godzin od chwili
przekazania wniosku o uzgodnienie decyzji uznaje się za dokonanie jej
uzgodnienia.
Art. 88q. 1. W
przypadku wprowadzenia stanu klęski żywiołowej, w celu zapobieżenia skutkom
powodzi, dyrektor regionalnego zarządu gospodarki wodnej może, w drodze aktu
prawa miejscowego, wprowadzić czasowe ograniczenia w korzystaniu z wód, w
szczególności w zakresie poboru wody lub wprowadzania ścieków do wód lub do ziemi
oraz zmiany sposobu gospodarowania wodą w zbiornikach retencyjnych.
2. Wprowadzenie czasowych ograniczeń, o których
mowa w ust. 1, zawiesza wykonywanie uprawnień wynikających z pozwoleń
wodnoprawnych. Zakładom nie przysługuje z tego tytułu odszkodowanie.
DZIAŁ VB
OCHRONA PRZED
SUSZĄ
Art. 88r. 1. Ochrona
przed suszą jest zadaniem organów administracji rządowej i samorządowej.
2. Ochronę przed suszą prowadzi się zgodnie z
planami przeciwdziałania skutkom suszy na obszarach dorzeczy oraz planami
przeciwdziałania skutkom suszy w regionach wodnych.
3. Plany przeciwdziałania skutkom suszy, o których
mowa w ust. 2, zawierają:
1) analizę możliwości powiększenia
dyspozycyjnych zasobów wodnych;
2) propozycje budowy, rozbudowy lub przebudowy
urządzeń wodnych;
3) propozycje niezbędnych zmian w zakresie
korzystania z zasobów wodnych oraz zmian naturalnej i sztucznej retencji.
4. Plany przeciwdziałania skutkom suszy zawierają
także katalog działań służących ograniczeniu skutków suszy.
Art. 88s. 1. Plany
przeciwdziałania skutkom suszy na obszarach dorzeczy przygotowuje Prezes
Krajowego Zarządu Gospodarki Wodnej w uzgodnieniu z ministrem właściwym do
spraw gospodarki wodnej i ministrem właściwym do spraw rozwoju wsi.
2. Plany przeciwdziałania skutkom suszy w
regionach wodnych przygotowują dyrektorzy regionalnych zarządów gospodarki
wodnej.
3. Prezes Krajowego Zarządu Gospodarki Wodnej i
dyrektorzy regionalnych zarządów gospodarki wodnej, zapewniając aktywny udział
wszystkich zainteresowanych w przygotowywaniu oraz aktualizacji planów
przeciwdziałania skutkom suszy, podają do publicznej wiadomości, na zasadach i
w trybie określonych w ustawie z dnia 3 października 2008 r. o udostępnianiu
informacji o środowisku i jego ochronie, udziale społeczeństwa w ochronie
środowiska oraz o ocenach oddziaływania na środowisko, w celu zgłoszenia uwag:
1) harmonogram i program prac związanych z
przygotowaniem planów przeciwdziałania skutkom suszy;
2) projekty planów przeciwdziałania skutkom
suszy, co najmniej na rok przed rozpoczęciem okresu, którego dotyczą te plany.
4. Udostępnienie przez Prezesa Krajowego Zarządu
Gospodarki Wodnej i dyrektorów regionalnych zarządów gospodarki wodnej
materiałów źródłowych wykorzystanych do przygotowania projektów planów
przeciwdziałania skutkom suszy odbywa się na zasadach i w trybie określonych w
ustawie z dnia 3 października 2008 r. o udostępnianiu informacji o środowisku i
jego ochronie, udziale społeczeństwa w ochronie środowiska oraz o ocenach
oddziaływania na środowisko.
5. W terminie 6 miesięcy od dnia podania do
publicznej wiadomości dokumentów, o których mowa w ust. 3, zainteresowani mogą
składać odpowiednio do Prezesa Krajowego Zarządu Gospodarki Wodnej albo
dyrektorów regionalnych zarządów gospodarki wodnej uwagi do ustaleń zawartych w
tych dokumentach.
6. Aktualizacji planów przeciwdziałania skutkom
suszy dokonuje się co 6 lat.
7. Przepisy ust. 3-5 stosuje się odpowiednio do
aktualizacji planów przeciwdziałania skutkom suszy.
8. (131) Rada Ministrów przyjmuje i aktualizuje
plany przeciwdziałania skutkom suszy na obszarach dorzeczy, w drodze
rozporządzenia, kierując się koniecznością zapewnienia skutecznej ochrony przed
suszą oraz powszechnym charakterem tych planów.
Art. 88t. 1. W
przypadku wprowadzenia stanu klęski żywiołowej, w celu ograniczenia skutków
suszy, dyrektor regionalnego zarządu gospodarki wodnej może, w drodze aktu
prawa miejscowego, wprowadzić czasowe ograniczenia w korzystaniu z wód, w
szczególności w zakresie poboru wody lub wprowadzania ścieków do wód albo do
ziemi oraz zmiany sposobu gospodarowania wodą w zbiornikach retencyjnych.
2. Wprowadzenie czasowych ograniczeń, o których
mowa w ust. 1, zawiesza wykonywanie uprawnień wynikających z pozwoleń
wodnoprawnych. Zakładom nie przysługuje z tego tytułu odszkodowanie.
DZIAŁ VI
ZARZĄDZANIE
ZASOBAMI WODNYMI
Rozdział 1
Prezes Krajowego
Zarządu Gospodarki Wodnej oraz dyrektorzy regionalnych zarządów gospodarki
wodnej
Art. 89. 1. Prezes
Krajowego Zarządu Gospodarki Wodnej, zwany dalej "Prezesem Krajowego Zarządu",
jest centralnym organem administracji rządowej właściwym w sprawach
gospodarowania wodami, a w szczególności w sprawach zarządzania wodami oraz
korzystania z wód.
2. Prezes Krajowego Zarządu jest powoływany przez
Prezesa Rady Ministrów, spośród osób wyłonionych w drodze otwartego i
konkurencyjnego naboru, na wniosek ministra właściwego do spraw gospodarki
wodnej. Prezes Rady Ministrów odwołuje Prezesa Krajowego Zarządu.
3. Zastępcy Prezesa Krajowego Zarządu są
powoływani przez ministra właściwego do spraw gospodarki wodnej, spośród osób
wyłonionych w drodze otwartego i konkurencyjnego naboru, na wniosek Prezesa
Krajowego Zarządu. Minister właściwy do spraw gospodarki wodnej, na wniosek
Prezesa Krajowego Zarządu, odwołuje jego zastępców.
3a. Stanowisko Prezesa Krajowego Zarządu może
zajmować osoba, która:
1) posiada tytuł zawodowy magistra lub
równorzędny;
2) jest obywatelem polskim;
3) korzysta z pełni praw publicznych;
4) nie była skazana prawomocnym wyrokiem za
umyślne przestępstwo lub umyślne przestępstwo skarbowe;
5) posiada kompetencje kierownicze;
6) posiada co najmniej 6-letni staż pracy, w
tym co najmniej 3-letni staż pracy na stanowisku kierowniczym;
7) posiada wykształcenie i wiedzę z zakresu
spraw należących do właściwości Prezesa Krajowego Zarządu.
3b. Informację o naborze na stanowisko Prezesa
Krajowego Zarządu ogłasza się przez umieszczenie ogłoszenia w miejscu
powszechnie dostępnym w siedzibie Krajowego Zarządu oraz w Biuletynie
Informacji Publicznej Krajowego Zarządu i Biuletynie Informacji Publicznej
Kancelarii Prezesa Rady Ministrów. Ogłoszenie powinno zawierać:
1) nazwę i adres Krajowego Zarządu;
2) określenie stanowiska;
3) wymagania związane ze stanowiskiem
wynikające z przepisów prawa;
4) zakres zadań wykonywanych na stanowisku;
5) wskazanie wymaganych dokumentów;
6) termin i miejsce składania dokumentów;
7) informację o metodach i technikach naboru.
3c. Termin, o którym mowa w ust. 3b pkt 6, nie
może być krótszy niż 10 dni od dnia opublikowania ogłoszenia w Biuletynie
Informacji Publicznej Kancelarii Prezesa Rady Ministrów.
3d. Nabór na stanowisko Prezesa Krajowego Zarządu
przeprowadza zespół, powołany przez ministra właściwego do spraw gospodarki
wodnej, liczący co najmniej 3 osoby, których wiedza i doświadczenie dają
rękojmię wyłonienia najlepszych kandydatów. W toku naboru ocenia się
doświadczenie zawodowe kandydata, wiedzę niezbędną do wykonywania zadań na
stanowisku, na które jest przeprowadzany nabór, oraz kompetencje kierownicze.
3e. Ocena wiedzy i kompetencji kierowniczych, o
których mowa w ust. 3d, może być dokonana na zlecenie zespołu przez osobę
niebędącą członkiem zespołu, która posiada odpowiednie kwalifikacje do
dokonania tej oceny.
3f. Członek zespołu oraz osoba, o której mowa w
ust. 3e, mają obowiązek zachowania w tajemnicy informacji dotyczących osób
ubiegających się o stanowisko, uzyskanych w trakcie naboru.
3g. W toku naboru zespół wyłania nie więcej niż 3
kandydatów, których przedstawia ministrowi właściwemu do spraw gospodarki
wodnej.
3h. Z przeprowadzonego naboru zespół sporządza
protokół zawierający:
1) nazwę i adres Krajowego Zarządu;
2) określenie stanowiska, na które był
prowadzony nabór, oraz liczbę kandydatów;
3) imiona, nazwiska i adresy nie więcej niż 3
najlepszych kandydatów uszeregowanych według poziomu spełniania przez nich
wymagań określonych w ogłoszeniu o naborze;
4) informację o zastosowanych metodach i
technikach naboru;
5) uzasadnienie dokonanego wyboru albo powody
niewyłonienia kandydata;
6) skład zespołu.
3i. Wynik naboru ogłasza się niezwłocznie przez
umieszczenie informacji w Biuletynie Informacji Publicznej Krajowego Zarządu i
Biuletynie Informacji Publicznej Kancelarii Prezesa Rady Ministrów. Informacja
o wyniku naboru zawiera:
1) nazwę i adres Krajowego Zarządu;
2) określenie stanowiska, na które był
prowadzony nabór;
3) imiona, nazwiska wybranych kandydatów oraz
ich miejsca zamieszkania w rozumieniu przepisów Kodeksu cywilnego albo
informację o niewyłonieniu kandydata.
3j. Umieszczenie w Biuletynie Informacji
Publicznej Kancelarii Prezesa Rady Ministrów ogłoszenia o naborze oraz o wyniku
tego naboru jest bezpłatne.
3k. Zespół przeprowadzający nabór na stanowiska, o
których mowa w ust. 3, powołuje Prezes Krajowego Zarządu.
3l. Do sposobu przeprowadzania naboru na
stanowiska, o których mowa w ust. 3, stosuje się odpowiednio ust. 3a-3j.
4. Nadzór ministra właściwego do spraw gospodarki
wodnej nad działalnością Prezesa Krajowego Zarządu polega w szczególności na:
1) zatwierdzaniu programów realizacji zadań
związanych z utrzymywaniem wód lub urządzeń wodnych oraz inwestycji w
gospodarce wodnej;
2) zatwierdzaniu corocznego sprawozdania, o
którym mowa w art. 91;
3) zatwierdzaniu planu kontroli gospodarowania
wodami wykonywanej przez Prezesa Krajowego Zarządu;
4) polecaniu przeprowadzenia kontroli nieujętych
w planie kontroli.
Art. 90. 1. Prezes
Krajowego Zarządu wykonuje zadania określone ustawą, a w szczególności:
1) opracowuje program wodno-środowiskowy kraju,
o którym mowa w art. 113 ust. 1 pkt 1;
1a) opracowuje projekty planów gospodarowania wodami
na obszarach dorzeczy;
2) przygotowuje:
a) wstępną ocenę ryzyka powodziowego, mapy
zagrożenia powodziowego i mapy ryzyka powodziowego,
b) plany zarządzania ryzykiem powodziowym dla
obszarów dorzeczy,
c) plany przeciwdziałania skutkom suszy na
obszarach dorzeczy;
3) uzgadnia projekt warunków korzystania z wód
regionu wodnego;
4) prowadzi kataster wodny dla obszaru państwa,
z uwzględnieniem podziału na obszary dorzeczy;
5) sprawuje nadzór nad działalnością dyrektorów
regionalnych zarządów gospodarki wodnej, a w szczególności kontroluje ich
działanie, zatwierdza plany działalności oraz sprawozdania z ich wykonania, a
także poleca przeprowadzenie doraźnej kontroli gospodarowania wodami w regionie
wodnym;
6) sprawuje nadzór nad funkcjonowaniem
państwowej służby hydrologiczno-meteorologicznej, państwowej służby
hydrogeologicznej oraz państwowej służby do spraw bezpieczeństwa budowli
piętrzących;
7) reprezentuje Skarb Państwa w stosunku do
mienia związanego z gospodarką wodną określonego ustawą;
7a) programuje, planuje i nadzoruje realizację
zadań związanych z utrzymywaniem wód lub urządzeń wodnych oraz inwestycje w
gospodarce wodnej;
8) uzgadnia, w części dotyczącej gospodarki
wodnej, projekty list programów priorytetowych Narodowego Funduszu Ochrony
Środowiska i Gospodarki Wodnej, o których mowa w art. 415 ust. 5 pkt 1 ustawy -
Prawo ochrony środowiska;
9) (132) uzgadnia projekt wstępnej
oceny stanu środowiska wód morskich;
10) (133) sporządza zestawienie
dominujących presji i oddziaływań pochodzenia lądowego na wody morskie, w tym
presji i oddziaływań antropogenicznych;
11) (134) opracowuje zestaw celów
środowiskowych dla wód morskich;
12) (135) opracowuje krajowy program
ochrony wód morskich.
2. Prezes Krajowego Zarządu wykonuje swoje zadania
przy pomocy Krajowego Zarządu Gospodarki Wodnej, zwanego dalej "Krajowym
Zarządem".
3. Działania w zakresie gospodarowania wodami
morskich wód wewnętrznych i wodami morza terytorialnego Prezes Krajowego
Zarządu wykonuje we współpracy z właściwymi organami administracji morskiej.
4. Organizację Krajowego Zarządu określa statut
nadany, w drodze rozporządzenia, przez Prezesa Rady Ministrów na wniosek
ministra właściwego do spraw gospodarki wodnej; przy nadawaniu statutu uwzględnia
się zakres działalności Krajowego Zarządu oraz podział państwa na obszary
dorzeczy.
Art. 91. Prezes
Krajowego Zarządu składa ministrowi właściwemu do spraw gospodarki wodnej, nie
później niż do dnia 15 maja następnego roku, coroczne sprawozdanie z realizacji
zadań, o których mowa w art. 90 ust. 1, oraz udziela informacji w tym zakresie,
a także przedstawia wnioski w sprawach dotyczących kształtowania polityki
państwa w zakresie gospodarowania zasobami wodnymi.
Art. 92. 1. Dyrektor
regionalnego zarządu gospodarki wodnej, zwany dalej "dyrektorem
regionalnego zarządu", jest organem administracji rządowej niezespolonej
właściwym w sprawach gospodarowania wodami w regionie wodnym, w zakresie
określonym w ustawie.
2. W przypadkach określonych ustawą dyrektor
regionalnego zarządu gospodarki wodnej wydaje akty prawa miejscowego.
3. Do zadań dyrektora regionalnego zarządu należy
w szczególności:
1) sporządzanie identyfikacji znaczących
oddziaływań antropogenicznych i ocen ich wpływu na stan wód powierzchniowych i
podziemnych, w regionie wodnym;
2) opracowywanie warunków korzystania z wód
regionu wodnego;
3) opracowywanie analiz ekonomicznych
związanych z korzystaniem z wód w regionie wodnym;
4) sporządzanie, prowadzenie, weryfikowanie i
bieżące aktualizowanie wykazów obszarów chronionych utworzonych na podstawie
przepisów ustawy oraz odrębnych przepisów;
5) (uchylony);
6) (136) przygotowanie projektów planów
zarządzania ryzykiem powodziowym dla regionów wodnych;
6a) współpraca w przygotowywaniu wstępnej oceny
ryzyka powodziowego i planów zarządzania ryzykiem powodziowym;
6b) przygotowywanie planów przeciwdziałania
skutkom suszy w regionach wodnych;
7) koordynowanie działań związanych z ochroną
przed powodzią oraz suszą w regionie wodnym, w szczególności prowadzenie
ośrodków koordynacyjno-informacyjnych ochrony przeciwpowodziowej;
8) prowadzenie katastru wodnego dla regionu
wodnego;
9) (uchylony);
10) (uchylony);
11) (uchylony);
12) wykonywanie kontroli gospodarowania wodami;
13) planowanie przedsięwzięć związanych z odbudową
ekosystemów zdegradowanych przez eksploatację zasobów wodnych;
14) uzgadnianie, w zakresie przedsięwzięć
dotyczących gospodarki wodnej na terenie regionu, projektów list przedsięwzięć
priorytetowych przedkładanych przez wojewódzkie fundusze ochrony środowiska i
gospodarki wodnej, o których mowa w art. 414 ust. 2 pkt 3 ustawy - Prawo
ochrony środowiska;
15) (137) opiniowanie projektów
wojewódzkich planów gospodarki odpadami, o których mowa w ustawie z dnia 14
grudnia 2012 r. o odpadach (Dz. U. z 2013 r. poz. 21) w zakresie ochrony
zasobów wodnych;
16) opiniowanie, w odniesieniu do bezpośrednich
zagrożeń szkodą w wodach i szkody w wodach, decyzji, o których mowa w art. 13 ust.
3 oraz art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 13 kwietnia 2007 r. o zapobieganiu szkodom
w środowisku i ich naprawie (Dz. U. Nr 75, poz. 493, z późn. zm.);
17) opiniowanie projektów uchwał, o których mowa w
art. 34a ust. 1, wyznaczających kąpieliska znajdujące się w regionie wodnym.
4. W ramach gospodarowania mieniem Skarbu Państwa,
związanym z gospodarką wodną, dyrektor regionalnego zarządu realizuje w imieniu
Prezesa Krajowego Zarządu zadania związane z utrzymywaniem śródlądowych wód
powierzchniowych lub urządzeń wodnych oraz pełni funkcję inwestora w zakresie
gospodarki wodnej w regionie wodnym.
4a. W ramach koordynacji, o której mowa w ust. 3
pkt 7, dyrektor regionalnego zarządu gospodarki wodnej gromadzi, przetwarza i
udostępnia informacje dla potrzeb planowania przestrzennego i centrów
zarządzania kryzysowego.
5. Dyrektor regionalnego zarządu wykonuje swoje
zadania przy pomocy regionalnego zarządu gospodarki wodnej, zwanego dalej
"regionalnym zarządem".
6. Dyrektor regionalnego zarządu, dla realizacji
zadań, o których mowa w ust. 4, może tworzyć jednostki organizacyjne, w trybie
przepisów ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych (Dz. U. Nr
157, poz. 1240, z późn. zm.).
7. Organizację regionalnego zarządu określa statut
nadany przez ministra właściwego do spraw gospodarki wodnej na wniosek Prezesa
Krajowego Zarządu; przy nadawaniu statutu uwzględnia się zakres działalności
regionalnego zarządu oraz charakter obszaru działania.
Art. 93. 1. Dyrektor
regionalnego zarządu jest powoływany przez ministra właściwego do spraw
gospodarki wodnej, spośród osób wyłonionych w drodze otwartego i
konkurencyjnego naboru, na wniosek Prezesa Krajowego Zarządu złożony po
zasięgnięciu opinii Krajowej Rady Gospodarki Wodnej. Minister właściwy do spraw
gospodarki wodnej, na wniosek Prezesa Krajowego Zarządu złożony po zasięgnięciu
opinii Krajowej Rady Gospodarki Wodnej, odwołuje dyrektora regionalnego
zarządu.
2. Zastępcy dyrektora regionalnego zarządu są
powoływani przez Prezesa Krajowego Zarządu, spośród osób wyłonionych w drodze
otwartego i konkurencyjnego naboru, na wniosek dyrektora regionalnego zarządu
złożony po zasięgnięciu opinii rady gospodarki wodnej regionu wodnego. Prezes
Krajowego Zarządu, na wniosek dyrektora regionalnego zarządu złożony po
zasięgnięciu opinii rady gospodarki wodnej regionu wodnego, odwołuje zastępców
dyrektora regionalnego zarządu.
3. Stanowisko dyrektora regionalnego zarządu może
zajmować osoba, która:
1) posiada tytuł zawodowy magistra lub
równorzędny;
2) jest obywatelem polskim;
3) korzysta z pełni praw publicznych;
4) nie była skazana prawomocnym wyrokiem za
umyślne przestępstwo lub umyślne przestępstwo skarbowe;
5) nie była karana zakazem zajmowania stanowisk
kierowniczych w urzędach organów władzy publicznej lub pełnienia funkcji związanych
z dysponowaniem środkami publicznymi;
6) posiada kompetencje kierownicze;
7) posiada co najmniej 6-letni staż pracy na
stanowiskach związanych z zadaniami z zakresu gospodarowania wodami, w tym co
najmniej 3-letni staż pracy na stanowisku kierowniczym w jednostkach sektora
finansów publicznych.
4. Ogłoszenie o naborze na stanowisko dyrektora
regionalnego zarządu umieszcza się w miejscu powszechnie dostępnym w siedzibie
regionalnego zarządu oraz w Biuletynie Informacji Publicznej regionalnego
zarządu i w Biuletynie Informacji Publicznej urzędu obsługującego ministra
właściwego do spraw gospodarki wodnej.
5. Ogłoszenie o naborze zawiera:
1) nazwę i adres regionalnego zarządu;
2) określenie stanowiska;
3) wymagania związane ze stanowiskiem;
4) zakres zadań wykonywanych na stanowisku;
5) wskazanie wymaganych dokumentów;
6) termin i miejsce składania dokumentów;
7) informację o metodach i technikach naboru.
6. Termin, o którym mowa w ust. 5 pkt 6, nie może być
krótszy niż 10 dni od dnia umieszczenia ogłoszenia o naborze w Biuletynie
Informacji Publicznej urzędu obsługującego ministra właściwego do spraw
gospodarki wodnej.
7. Nabór na stanowisko dyrektora regionalnego
zarządu przeprowadza zespół, powołany przez Prezesa Krajowego Zarządu, liczący
co najmniej 3 osoby, których wiedza i doświadczenie dają rękojmię wyłonienia
najlepszych kandydatów. W toku naboru ocenia się doświadczenie zawodowe
kandydata, wiedzę niezbędną do wykonywania zadań na stanowisku, na które jest
przeprowadzany nabór, oraz kompetencje kierownicze.
8. Ocena kompetencji kierowniczych, o których mowa
w ust. 7, może być dokonana na wniosek zespołu przez osobę niebędącą jego
członkiem, która posiada odpowiednie kwalifikacje do dokonania tej oceny.
9. Członek zespołu oraz osoba, o której mowa w
ust. 8, mają obowiązek zachowania w tajemnicy informacji dotyczących osób
ubiegających się o stanowisko, uzyskanych w trakcie naboru.
10. W toku naboru zespół wyłania nie więcej niż 3
kandydatów, których przedstawia Prezesowi Krajowego Zarządu.
11. Z przeprowadzonego naboru zespół sporządza
protokół zawierający:
1) nazwę i adres regionalnego zarządu;
2) określenie stanowiska, na które był
prowadzony nabór, oraz liczbę kandydatów;
3) imiona, nazwiska i adresy nie więcej niż 3
najlepszych kandydatów uszeregowanych według poziomu spełniania przez nich
wymagań określonych w ogłoszeniu o naborze;
4) informację o zastosowanych metodach i
technikach naboru;
5) uzasadnienie dokonanego wyboru albo powody
niewyłonienia kandydata;
6) skład zespołu.
12. Ogłoszenie o wyniku naboru umieszcza się w
Biuletynie Informacji Publicznej regionalnego zarządu i w Biuletynie Informacji
Publicznej urzędu obsługującego ministra właściwego do spraw gospodarki wodnej.
13. Ogłoszenie o wyniku naboru zawiera:
1) nazwę i adres regionalnego zarządu;
2) określenie stanowiska, na które był
prowadzony nabór;
3) imiona i nazwiska wybranych kandydatów oraz
ich miejsca zamieszkania w rozumieniu przepisów Kodeksu cywilnego albo
informację o niewyłonieniu kandydata.
14. Umieszczenie w Biuletynie Informacji
Publicznej urzędu obsługującego ministra właściwego do spraw gospodarki wodnej
ogłoszenia o naborze oraz o wyniku tego naboru jest bezpłatne.
15. Zespół przeprowadzający nabór na stanowiska, o
których mowa w ust. 2, powołuje dyrektor regionalnego zarządu.
16. Przepisy ust. 3-14 stosuje się odpowiednio do
przeprowadzania naboru na stanowiska, o których mowa w ust. 2.
Art. 94. Dyrektor
regionalnego zarządu składa Prezesowi Krajowego Zarządu, nie później niż do
dnia 31 marca, coroczne sprawozdanie z realizacji zadań, o których mowa w art.
92 ust. 3 i 4, uwzględniające działalność jednostek, o których mowa w art. 92
ust. 6.
Art. 95. 1. Pracownicy
regionalnych zarządów oraz podległych im jednostek organizacyjnych, o których
mowa w art. 92 ust. 6, zatrudnieni na stanowiskach określonych na podstawie
ust. 3, obowiązani są w trakcie wykonywania obowiązków służbowych do noszenia
munduru.
2. Koszty umundurowania ponosi pracodawca.
3. Minister właściwy do spraw gospodarki wodnej
określi, w drodze rozporządzenia, wykaz stanowisk, na których pracownicy
obowiązani są do noszenia munduru, elementy składowe i wzory mundurów oraz czas
ich używania, uwzględniając rodzaj stanowisk i celowość umundurowania
pracowników zatrudnionych na tych stanowiskach, a także potrzebę odróżnienia
tego umundurowania od wykorzystywanego przez inne służby.
Art. 96. 1. Tworzy
się Krajową Radę Gospodarki Wodnej, zwaną dalej "Krajową Radą", jako organ
opiniodawczo-doradczy Prezesa Krajowego Zarządu.
2. Do zakresu działania Krajowej Rady należy
wyrażanie opinii w sprawach gospodarowania wodami, ochrony przed powodzią oraz
ochrony przed skutkami suszy, a w szczególności:
1) przedstawianie propozycji oraz wniosków
dotyczących poprawy stanu zasobów wodnych oraz ochrony przeciwpowodziowej w
państwie;
2) opiniowanie projektu programu
wodno-środowiskowego kraju, o którym mowa w art. 113 ust. 1 pkt 1, oraz
projektów planów, o których mowa w art. 113 ust. 1 pkt 1a i 2;
3) opiniowanie programów inwestycyjnych w
zakresie gospodarowania wodami;
4) opiniowanie projektów aktów prawnych
regulujących sprawy gospodarowania wodami.
Art. 97. 1. Krajowa
Rada składa się z 30 członków zgłoszonych przez ogólnopolskie organizacje
zrzeszające jednostki samorządu terytorialnego, uczelnie, jednostki
naukowo-badawcze i organizacje społeczne, gospodarcze, ekologiczne związane z
gospodarką wodną, powoływanych na okres 4 lat, z zastrzeżeniem ust. 3.
2. Członków Krajowej Rady powołuje minister
właściwy do spraw gospodarki wodnej na wniosek Prezesa Krajowego Zarządu
spośród osób, o których mowa w ust. 1.
3. Minister właściwy do spraw gospodarki wodnej
może odwołać członka Krajowej Rady przed upływem jego kadencji na wniosek
uczelni, jednostki naukowo-badawczej lub organizacji, która zgłosiła jego
kandydaturę.
Art. 98. 1. Krajowa
Rada wybiera ze swego grona przewodniczącego, zastępcę i sekretarza, którzy
tworzą prezydium Krajowej Rady.
2. Prezydium Krajowej Rady reprezentuje Krajową Radę
na zewnątrz oraz organizuje jej prace.
3. Krajowa Rada może tworzyć stałe lub doraźne
komisje albo zespoły; do pracy w komisjach albo zespołach mogą być zapraszane
osoby spoza składu Krajowej Rady.
4. Uchwały Krajowej Rady podejmowane są w
głosowaniu, zwykłą większością głosów, przy obecności co najmniej połowy liczby
członków.
5. Tryb działania Krajowej Rady określa regulamin
przez nią uchwalony.
Art. 99. 1. Wydatki
związane z działalnością Krajowej Rady są pokrywane z części budżetu państwa
będącej w dyspozycji Prezesa Krajowego Zarządu.
2. Członkom Krajowej Rady oraz zapraszanym na jej
posiedzenia specjalistom zamieszkałym poza miejscowością, w której odbywa się
posiedzenie, i biorącym udział w posiedzeniu przysługuje zwrot diet, kosztów
podróży i noclegów na zasadach określonych w przepisach w sprawie zasad
ustalania oraz wysokości należności przysługujących pracownikom z tytułu
podróży służbowej na obszarze państwa.
3. Obsługę biurową Krajowej Rady zapewnia Prezes
Krajowego Zarządu.
Art. 100. 1. Tworzy
się rady gospodarki wodnej regionów wodnych, zwane dalej "radami
regionów", jako organy opiniodawczo-doradcze dyrektorów regionalnych
zarządów.
2. Do zakresu działania rady regionu należy
wyrażanie opinii w sprawach gospodarowania wodami w regionie wodnym, a w
szczególności:
1) projektów warunków korzystania z wód regionu
wodnego;
1a) dokumentacji, o których mowa w art. 113 ust.
3, i wykazów, o których mowa w art. 113 ust. 4;
2) (uchylony);
3) projektów planów gospodarowania wodami na
obszarach dorzeczy;
4) planowanych przedsięwzięć związanych z
odbudową ekosystemów zdegradowanych przez eksploatację zasobów wodnych;
5) projektów inwestycji związanych z
gospodarowaniem wodami w regionie wodnym;
6) projektów programów, o których mowa w art.
47;
7) projektów gminnych, powiatowych oraz
wojewódzkich planów gospodarki odpadami w zakresie ochrony zasobów wodnych.
3. Rada regionu składa się z 30 członków
zgłoszonych przez organy samorządu terytorialnego, organizacje gospodarcze,
rolnicze, rybackie oraz społeczne związane z gospodarką wodną, a także przez
zakłady korzystające z wód oraz właścicieli wód nienależących do Skarbu
Państwa, powoływanych na okres 4 lat, z zastrzeżeniem ust. 5.
4. Członków rady regionu powołuje Prezes Krajowego
Zarządu na wniosek regionalnego dyrektora zarządu spośród osób, o których mowa
w ust. 3.
5. Prezes Krajowego Zarządu może odwołać członka
rady regionu przed upływem jego kadencji na wniosek organizacji, która zgłosiła
jego kandydaturę.
6. Do organizacji rad regionu stosuje się
odpowiednio przepisy art. 98.
Art. 101. 1. Wydatki
związane z działalnością rad regionu, konieczne dla realizacji zadań, o których
mowa w art. 100 ust. 2, są pokrywane ze środków regionalnego zarządu.
2. Członkom rady regionu oraz zapraszanym na jej
posiedzenia specjalistom zamieszkałym poza miejscowością, w której odbywa się
posiedzenie, i biorącym udział w posiedzeniu, przysługuje zwrot diet, kosztów
podróży i noclegów na zasadach określonych w przepisach w sprawie zasad
ustalania oraz wysokości należności przysługujących pracownikom z tytułu
podróży służbowej na obszarze państwa.
3. Obsługę biurową rady regionu zapewnia
regionalny zarząd.
Rozdział 2
Państwowa służba
hydrologiczno-meteorologiczna, państwowa służba hydrogeologiczna oraz państwowa
służba do spraw bezpieczeństwa budowli piętrzących
Art. 102. 1. Państwowa
służba hydrologiczno-meteorologiczna wykonuje zadania państwa w zakresie osłony
hydrologicznej i meteorologicznej społeczeństwa, środowiska, dziedzictwa kulturowego,
gospodarki i rozpoznawania zagrożeń niebezpiecznymi zjawiskami zachodzącymi w
atmosferze lub hydrosferze, a także na potrzeby rozpoznania i kształtowania
oraz ochrony zasobów wodnych kraju.
2. Państwowa służba hydrogeologiczna wykonuje
zadania państwa na potrzeby rozpoznawania, bilansowania i ochrony wód
podziemnych w celu racjonalnego ich wykorzystania przez społeczeństwo oraz
gospodarkę.
2a. Państwowa służba do spraw bezpieczeństwa
budowli piętrzących wykonuje zadania państwa w zakresie nadzoru nad stanem
technicznym i stanem bezpieczeństwa budowli piętrzących.
2b. Kompetencje państwowej służby do spraw
bezpieczeństwa budowli piętrzących nie naruszają kompetencji organów nadzoru
budowlanego, określonych w ustawie z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane.
3. Państwową służbę hydrologiczno-meteorologiczną
pełni Instytut Meteorologii i Gospodarki Wodnej.
3a. Instytut Meteorologii i Gospodarki Wodnej
posiada i utrzymuje bazę danych historycznych z zakresu meteorologii,
hydrologii i oceanologii, zgromadzoną w wyniku ujednoliconych metod określanych
przez Światową Organizację Meteorologiczną, stanowiącą wyłączne źródło
informacji hydrologicznych, meteorologicznych i oceanologicznych dla potrzeb
rozpoznania i kształtowania oraz ochrony zasobów wodnych kraju, a także
rozpoznania warunków meteorologicznych, klimatologicznych i oceanologicznych.
4. Państwową służbę hydrogeologiczną pełni
Państwowy Instytut Geologiczny.
4a. Państwowy Instytut Geologiczny posiada i
utrzymuje bazę danych historycznych z zakresu hydrogeologii.
4b. Państwową służbę do spraw bezpieczeństwa
budowli piętrzących pełni Instytut Meteorologii i Gospodarki Wodnej.
4c. Instytut Meteorologii i Gospodarki Wodnej
posiada i utrzymuje bazę danych historycznych i bieżących z zakresu stanu technicznego
oraz stanu bezpieczeństwa budowli piętrzących, zgromadzoną w wyniku
ujednoliconych metod określania stanu technicznego oraz stanu bezpieczeństwa
tych budowli, stanowiącą jednolite źródło informacji dla organów administracji
rządowej.
5. Instytut Meteorologii i Gospodarki Wodnej oraz
Państwowy Instytut Geologiczny są instytutami badawczymi w rozumieniu ustawy z
dnia 30 kwietnia 2010 r. o instytutach badawczych (Dz. U. Nr 96, poz. 618 oraz
z 2011 r. Nr 112, poz. 654 i Nr 185, poz. 1092).
Art. 103. Do zadań
państwowej służby hydrologiczno-meteorologicznej należy:
1) wykonywanie pomiarów i obserwacji
hydrologicznych oraz meteorologicznych;
1a) (138) wykonywanie badań elementów hydrologicznych
i morfologicznych wód powierzchniowych na potrzeby planowania w gospodarowaniu
wodami, w szczególności sporządzenia dokumentacji planistycznych, o których
mowa w art. 113 ust. 2;
2) gromadzenie, przetwarzanie, archiwizowanie i
udostępnianie informacji hydrologicznych oraz meteorologicznych;
3) wykonywanie bieżących analiz i ocen sytuacji
hydrologicznej oraz meteorologicznej;
4) opracowywanie i przekazywanie prognoz
meteorologicznych oraz hydrologicznych;
5) opracowywanie i przekazywanie organom
administracji publicznej ostrzeżeń przed niebezpiecznymi zjawiskami
zachodzącymi w atmosferze i hydrosferze;
6) realizowanie zadań wynikających z
przynależności do organizacji międzynarodowych w zakresie dotyczącym
meteorologii, hydrologii i oceanologii;
7) wykonywanie modelowania hydrologicznego i
hydraulicznego w zakresie zagrożeń powodziowych oraz zjawiska suszy;
8) prowadzenie działań edukacyjnych w zakresie
hydrologii, meteorologii i oceanologii;
9) współpraca z organami administracji
publicznej w zakresie ograniczania skutków niebezpiecznych zjawisk zachodzących
w atmosferze i hydrosferze.
Art. 103a. 1. Do
zadań państwowej służby do spraw bezpieczeństwa budowli piętrzących należy:
1) wykonywanie badań i pomiarów pozwalających
opracować ocenę stanu technicznego i stanu bezpieczeństwa:
a) budowli piętrzących stanowiących własność
Skarbu Państwa, zaliczonych na podstawie przepisów ustawy z dnia 7 lipca 1994
r. - Prawo budowlane do I lub II klasy,
b) budowli piętrzących stanowiących własność
Skarbu Państwa, innych niż określone w lit. a, wskazanych przez Prezesa
Krajowego Zarządu, które z uwagi na zły stan techniczny zagrażają lub mogą
zagrażać bezpieczeństwu;
2) opracowywanie ocen stanu technicznego i
stanu bezpieczeństwa budowli piętrzących, o których mowa w pkt 1;
3) prowadzenie bazy danych dotyczących budowli
piętrzących, zawierającej dane techniczne oraz informacje o lokalizacji, stanie
prawnym, stanie technicznym i stanie bezpieczeństwa tych budowli;
4) opracowywanie, w oparciu o wykonane oceny
stanu technicznego i stanu bezpieczeństwa budowli piętrzących, raportu o stanie
bezpieczeństwa tych budowli;
5) wyznaczanie i weryfikacja stref zagrożenia
zalaniem lub podtopieniem terenów położonych poniżej budowli piętrzących, o
których mowa w pkt 1, w wyniku awarii lub katastrofy tych budowli;
6) analiza i weryfikacja wytycznych w zakresie
wykonywania badań, pomiarów i ocen stanu technicznego i stanu bezpieczeństwa
budowli piętrzących, w oparciu o aktualną wiedzę techniczną;
7) organizowanie szkoleń i seminariów
dotyczących bezpieczeństwa budowli piętrzących.
2. Państwowa służba do spraw bezpieczeństwa
budowli piętrzących przekazuje:
1) wyniki badań i pomiarów, o których mowa w
ust. 1 pkt 1, oraz oceny stanu technicznego i stanu bezpieczeństwa budowli piętrzących,
Prezesowi Krajowego Zarządu oraz właściwemu dyrektorowi regionalnego zarządu,
niezwłocznie po ich opracowaniu;
2) raport, o którym mowa w ust. 1 pkt 4,
Prezesowi Krajowego Zarządu oraz Głównemu Inspektorowi Nadzoru Budowlanego, nie
później niż do dnia 31 marca każdego roku.
Art. 104. 1. Państwowa
służba hydrologiczno-meteorologiczna posiada i utrzymuje:
1) podstawową sieć i specjalne sieci
pomiarowo-obserwacyjne;
2) system gromadzenia, przetwarzania i wymiany
danych;
3) biura prognoz meteorologicznych, biura
prognoz hydrologicznych i centra modelowania powodziowego i suszy;
4) inne komórki organizacyjne, które:
a) organizują, nadzorują i eksploatują podstawową
sieć i specjalne sieci pomiarowo-obserwacyjne oraz system gromadzenia,
przetwarzania i wymiany danych,
b) opracowują oceny oraz analizy charakterystyk
hydrologicznych i meteorologicznych dla potrzeb projektowych,
c) przygotowują dane i oceny dla potrzeb
bilansowania zasobów wód powierzchniowych, rozpoznawania, kształtowania oraz
ochrony zasobów wodnych kraju,
d) prowadzą prace rozwojowe i metodyczne w
zakresie określonym w pkt 1-3.
2. Podstawową sieć pomiarowo-obserwacyjną
stanowią:
1) stacje hydrologiczno-meteorologiczne i
stacje hydrologiczne;
2) podstawowe stacje i posterunki pomiarowe hydrologiczne
i meteorologiczne:
a) synoptyczne,
b) klimatologiczne,
c) (uchylona),
d) opadowe,
e) wodowskazowe;
3) stacje pomiarów aerologicznych;
4) stacje radarów meteorologicznych;
5) stacje lokalizacji wyładowań
atmosferycznych;
6) stacje odbioru danych z satelitów
meteorologicznych.
3. Specjalne sieci pomiarowo-obserwacyjne
stanowią:
1) stacje badań specjalnych;
2) (uchylony);
3) specjalne posterunki i sieci pomiarowe;
4) punkty pomiarowe dla Morza Bałtyckiego oraz
strefy brzegowej;
5) lotniskowe stacje meteorologiczne.
4. Biura prognoz meteorologicznych oraz biura
prognoz hydrologicznych:
1) opracowują i udostępniają krótkoterminowe
oraz średnioterminowe, ogólne i specjalistyczne prognozy hydrologiczne i
meteorologiczne;
2) udzielają informacji o aktualnych warunkach
hydrologicznych i meteorologicznych;
3) opracowują i udostępniają ostrzeżenia przed
żywiołowym działaniem sił przyrody oraz przed suszą;
4) prowadzą na bieżąco osłonę hydrologiczną i
meteorologiczną społeczeństwa oraz gospodarki.
5. Państwowa służba hydrologiczno-meteorologiczna
może wykorzystywać wyniki pomiarów meteorologicznych, hydrologicznych i
oceanologicznych pochodzące z urządzeń i systemów pomiarowych, będących
własnością innych podmiotów, za ich zgodą.
Art. 104a. Państwowa
służba do spraw bezpieczeństwa budowli piętrzących posiada i utrzymuje:
1) specjalistyczny sprzęt niezbędny do
prowadzenia badań i pomiarów stanu technicznego i stanu bezpieczeństwa budowli
piętrzących;
2) system gromadzenia, przetwarzania i wymiany
danych;
3) komórki organizacyjne, które:
a) wykonują badania i pomiary niezbędne do
sporządzenia ocen stanu technicznego i stanu bezpieczeństwa budowli piętrzących
oraz określenia stref zagrożeń, o których mowa w art. 103a ust. 1 pkt 5,
b) opracowują oceny stanu technicznego i stanu
bezpieczeństwa budowli piętrzących,
c) opracowują raport o stanie bezpieczeństwa
budowli piętrzących na podstawie analizy oceny stanu technicznego i stanu
bezpieczeństwa budowli piętrzących, o której mowa w art.103a ust. 1 pkt 1,
d) prowadzą prace rozwojowe i metodyczne w
zakresie oceny stanu technicznego i stanu bezpieczeństwa budowli piętrzących
oraz w zakresie określonym w pkt 2 i art. 103a ust. 1 pkt 1, 5 i 6.
Art. 105. Do zadań
państwowej służby hydrogeologicznej należy:
1) wykonywanie pomiarów, obserwacji i badań
hydrogeologicznych;
2) gromadzenie, przetwarzanie, archiwizowanie
oraz udostępnianie zgromadzonych informacji dotyczących warunków
hydrogeologicznych, wielkości zasobów, stanu fizykochemicznego i ilościowego wód
podziemnych;
2a) prowadzenie i aktualizacja baz danych
hydrogeologicznych, w szczególności:
a) (139) wykazu wielkości zasobów wód
podziemnych, w tym dostępnych zasobów wód podziemnych,
b) bazy danych o otworach hydrogeologicznych,
c) bazy danych mapy hydrogeologicznej kraju;
3) wykonywanie bieżących analiz i ocen sytuacji
hydrogeologicznej;
4) (140) opracowywanie oraz
przekazywanie prognoz zmian wielkości zasobów wód podziemnych, w tym dostępnych
zasobów wód podziemnych oraz stanu wód podziemnych, a także ich zagrożeń;
5) opracowywanie i przekazywanie organom
administracji publicznej ostrzeżeń przed niebezpiecznymi zjawiskami
zachodzącymi w strefach zasilania oraz poboru wód podziemnych.
Art. 106. 1. Państwowa
służba hydrogeologiczna posiada i utrzymuje sieć obserwacyjno-badawczą wód
podziemnych oraz zespoły do spraw ocen i prognoz hydrogeologicznych.
2. Sieć obserwacyjno-badawczą wód podziemnych
stanowią:
1) stacje hydrogeologiczne;
2) punkty obserwacyjne zwierciadła wód
podziemnych;
3) punkty badawcze jakości wód podziemnych;
4) piezometry;
5) obudowane źródła.
3. (uchylony).
Art. 107. 1. Urządzenia
pomiarowe służb państwowych podlegają ochronie na warunkach określonych w
ustawie.
2. Zabrania się:
1) przemieszczania urządzeń pomiarowych służb
państwowych przez osoby nieupoważnione;
2) wykonywania w pobliżu urządzeń pomiarowych
służb państwowych czynności powodujących ich zniszczenie, uszkodzenie,
zakłócenie prawidłowego funkcjonowania lub zmianę warunków obserwacji.
3. Właściciel gruntu jest obowiązany udostępnić
grunt na potrzeby budowy oraz ustanowienia strefy ochronnej urządzeń
pomiarowych służb państwowych.
4. W celu zapewnienia reprezentatywności
dokonywanych pomiarów lub obserwacji mogą być ustanawiane strefy ochronne
urządzeń pomiarowych służb państwowych stanowiące obszary, na których
obowiązują zakazy, nakazy i ograniczenia w zakresie użytkowania gruntów oraz
korzystania z wód.
5. Na obszarach stref ochronnych urządzeń
pomiarowych służb państwowych może być zabronione wznoszenie obiektów
budowlanych oraz wykonywanie robót lub czynności, które mogą spowodować czasowe
lub trwałe zaburzenie reprezentatywności pomiarów i obserwacji, a w
szczególności:
1) w odległości 30 metrów od urządzeń
pomiarowych - wznoszenie wszelkich obiektów budowlanych, sadzenie drzew lub
krzewów oraz sztuczne zraszanie upraw;
2) w odległości od 30 do 500 metrów od urządzeń
pomiarowych - wznoszenie zwartej zabudowy piętrowej oraz sadzenie drzew w
zwartych zespołach.
6. Strefę ochronną urządzeń pomiarowych służb
państwowych ustanawia, w drodze decyzji, starosta, na wniosek właściwej służby,
określając zakazy, nakazy, ograniczenia oraz obszary, na których obowiązują,
stosownie do przepisów ust. 5. Wniosek powinien zawierać propozycje granic strefy
wraz z planem sytuacyjnym oraz propozycje dotyczące zakazów, nakazów lub
ograniczeń w zakresie użytkowania gruntów lub korzystania z wód.
7. W decyzji, o której mowa w ust. 6, starosta
może nakazać usunięcie drzew lub krzewów.
8. Za szkody, poniesione w związku z
udostępnieniem gruntu na potrzeby budowy urządzeń pomiarowych służb państwowych
oraz w związku z wprowadzeniem w strefie ochronnej urządzeń pomiarowych służb
państwowych zakazów, nakazów lub ograniczeń w zakresie użytkowania gruntów lub
korzystania z wód, właścicielowi nieruchomości położonej w tej strefie
przysługuje odszkodowanie, odpowiednio od państwowej służby
hydrologiczno-meteorologicznej lub państwowej służby hydrogeologicznej, na
zasadach określonych w ustawie.
Art. 108. 1. Osoby
wykonujące badania, pomiary, obserwacje oraz prace kontrolne na potrzeby
realizacji przez państwową służbę hydrologiczno-meteorologiczną, państwową
służbę hydrogeologiczną lub państwową służbę do spraw bezpieczeństwa budowli
piętrzących zadań, o których mowa w art. 103, 103a ust. 1 lub art. 105, a także
prace związane z wykonywaniem, obsługą lub utrzymaniem urządzeń pomiarowych
służb państwowych, mają prawo do:
1) wstępu na grunt, do obiektów budowlanych, na
wody powierzchniowe, dostępu do urządzeń wodnych zlokalizowanych na terenie
nieruchomości oraz dokonywania niezbędnych czynności związanych z wykonywanymi
pracami;
2) umieszczania na gruntach, obiektach
budowlanych oraz w wodach powierzchniowych urządzeń pomiarowych służb
państwowych;
3) usuwania drzew lub krzewów z obszaru strefy
ochronnej oraz wykonywania niwelacji terenu.
2. Uprawnienia, o których mowa w ust. 1, nie
naruszają przepisów dotyczących ochrony zabytków, dróg publicznych, ochrony
środowiska i prawa budowlanego.
3. Na terenach zamkniętych, o których mowa w
ustawie - Prawo budowlane, prace, o których mowa w ust. 1, mogą być wykonywane
tylko za zgodą właściwego ministra.
4. Właściciel nieruchomości jest obowiązany
umożliwić wykonanie prac, o których mowa w ust. 1, przez osoby upoważnione
przez państwową służbę hydrologiczno-meteorologiczną, państwową służbę
hydrogeologiczną oraz państwową służbę do spraw bezpieczeństwa budowli
piętrzących.
Art. 108a. 1. Wobec
pracowników inżynieryjno-technicznych zatrudnionych w ramach państwowej służby
hydrologiczno-meteorologicznej wprowadza się rozkład czasu pracy:
1) zmianowy - na stanowiskach, na których jest
to konieczne ze względu na szczególne warunki pracy lub warunki atmosferyczne;
2) podstawowy - na pozostałych stanowiskach.
2. Stanowiska, o których mowa w ust. 1, ustala
dyrektor Instytutu Meteorologii i Gospodarki Wodnej.
3. Zmianowy rozkład czasu pracy pracowników, o
których mowa w ust. 1, polega na wykonywaniu powierzonych im zadań nie dłużej
niż przez 48 godzin, po których następuje, co najmniej 48 godzin wolnych od
pracy.
4. Podstawowy rozkład czasu pracy pracowników, o
których mowa w ust. 1, polega na wykonywaniu powierzonych im zadań w dobowym
wymiarze czasu pracy nieprzekraczającym 8 godzin, w okresie rozliczeniowym
nieprzekraczającym 3 miesięcy.
5. Czas pracy pracowników, o których mowa w ust.
1, nie może przekraczać przeciętnie 40 godzin tygodniowo w przyjętym okresie
rozliczeniowym, nieprzekraczającym 6 miesięcy.
6. W szczególnie uzasadnionych przypadkach
dyrektor Instytutu Meteorologii i Gospodarki Wodnej może ustalić indywidualny
rozkład czasu pracy pracowników, o których mowa w ust. 1, w ramach normy czasu
pracy, o której mowa w ust. 4.
Art. 109. 1. Państwowa
służba hydrologiczno-meteorologiczna, państwowa służba hydrogeologiczna oraz
państwowa służba do spraw bezpieczeństwa budowli piętrzących są finansowane ze
środków budżetu państwa.
2. Ze środków budżetu państwa w części dotyczącej
gospodarki wodnej, będących w dyspozycji Prezesa Krajowego Zarządu, finansowane
jest:
1) utrzymanie bieżącej działalności państwowej
służby hydrologiczno-meteorologicznej, państwowej służby hydrogeologicznej oraz
państwowej służby do spraw bezpieczeństwa budowli piętrzących;
2) utrzymanie, odbudowa, rozbudowa, przebudowa
i rozbiórka podstawowej sieci pomiarowo-obserwacyjnej państwowej służby
hydrologiczno-meteorologicznej oraz systemu gromadzenia, przetwarzania i
wymiany danych;
3) utrzymywanie, odbudowa, rozbudowa,
przebudowa i rozbiórka hydrogeologicznych urządzeń pomiarowych państwowej służby
hydrogeologicznej;
4) (uchylony);
5) utrzymywanie i rozwój komórek metodycznych;
6) opracowywanie danych oraz informacji
hydrologiczno-meteorologicznych i hydrogeologicznych;
7) opracowywanie i publikowanie ostrzeżeń,
ogólnych prognoz oraz komunikatów hydrologicznych i meteorologicznych,
biuletynów, a także roczników hydrologicznych, meteorologicznych i
hydrogeologicznych;
8) wykonywanie modelowania
hydrologiczno-hydraulicznego szczególnie w zakresie zagrożeń powodziowych i
zjawiska suszy;
9) prowadzenie działań edukacyjnych w zakresie
hydrologii, meteorologii i oceanologii;
10) współpraca z organami administracji
publicznej, w zakresie ograniczania skutków niebezpiecznych zjawisk
zachodzących w atmosferze i hydrosferze.
3. Ze środków będących w dyspozycji innych,
odpowiednich dysponentów części budżetu państwa, finansuje się:
1) (uchylony);
2) osłonę hydrologiczno-meteorologiczną żeglugi
morskiej, rybołówstwa i żeglugi śródlądowej;
3) osłonę hydrologiczno-meteorologiczną
rolnictwa;
3a) (141) badania elementów
hydrologicznych i morfologicznych wód powierzchniowych na potrzeby planowania w
gospodarowaniu wodami, w szczególności sporządzenia dokumentacji
planistycznych, o których mowa w art. 113 ust. 2;
4) badania wód podziemnych w zakresie elementów
fizykochemicznych;
5) informacje przekazywane na potrzeby
obronności państwa;
6) utrzymanie specjalnych sieci
pomiarowo-obserwacyjnych.
4. Państwowa służba hydrologiczno-meteorologiczna,
państwowa służba hydrogeologiczna oraz państwowa służba do spraw bezpieczeństwa
budowli piętrzących mogą być dofinansowywane z innych środków publicznych, na
zasadach dotyczących wykorzystania tych środków.
5. Podmioty, które dla potrzeb działalności
gospodarczej lub dla realizacji zadań, o których mowa w ust. 3, korzystają z
informacji uzyskanych z:
1) podstawowej sieci pomiarowo-obserwacyjnej,
systemu gromadzenia, przetwarzania i wymiany danych oraz biur prognoz
hydrologicznych i biur prognoz meteorologicznych państwowej służby
hydrologiczno-meteorologicznej,
2) sieci obserwacyjno-badawczej wód podziemnych
państwowej służby hydrogeologicznej
- ponoszą
koszty utrzymania, odbudowy, rozbudowy i przebudowy tych sieci, systemów i biur
lub koszty wykonania tych badań, pomiarów i ocen, na zasadach uzgodnionych
przez strony w umowie.
Art. 110. 1. Właścicielem
informacji zbieranych i przetwarzanych w wyniku realizacji standardowych
procedur przetwarzania informacji przez państwową służbę
hydrologiczno-meteorologiczną, państwową służbę hydrogeologiczną oraz państwową
służbę do spraw bezpieczeństwa budowli piętrzących jest Skarb Państwa.
2. W imieniu Skarbu Państwa informacją, o której
mowa w ust. 1, rozporządzają, odpowiednio - Instytut Meteorologii i Gospodarki
Wodnej oraz Państwowy Instytut Geologiczny.
3. (142) Instytut Meteorologii i
Gospodarki Wodnej jest obowiązany udostępniać nieodpłatnie informacje o stanie
atmosfery i hydrosfery, przetwarzane w wyniku realizacji standardowych
procedur, organom władzy publicznej oraz właścicielom wód lub działającym w ich
imieniu zarządcom, jak również uczelniom, instytutom badawczym oraz jednostkom
naukowym Polskiej Akademii Nauk na potrzeby badań naukowych i dydaktycznych.
4. (143) Państwowy Instytut Geologiczny
jest obowiązany udostępniać nieodpłatnie zebrane informacje o stanie zasobów
wód podziemnych, przetwarzane w wyniku realizacji standardowych procedur,
organom władzy publicznej, jak również uczelniom, instytutom badawczym oraz
jednostkom naukowym Państwowej Akademii Nauk na potrzeby badań naukowych i
dydaktycznych.
5. Informacje, o których mowa w ust. 3 i 4,
udostępnia się w zakresie niezbędnym do wykonania zadań ustawowych.
6. Udostępnione informacje, o których mowa w ust.
3 i 4, nie mogą być przekazywane innym podmiotom do wykorzystywania ich w
celach komercyjnych.
7. Instytut Meteorologii i Gospodarki Wodnej oraz
Państwowy Instytut Geologiczny przekazują odpłatnie w celu ponownego
wykorzystywania informacje zbierane i przetwarzane w wyniku realizacji
standardowych procedur innym odbiorcom niż określeni w ust. 3 i 4, a wpływy z
tego tytułu stanowią dochód budżetu państwa.
8. Instytut Meteorologii i Gospodarki Wodnej oraz
Państwowy Instytut Geologiczny przekazują odpłatnie w celu ponownego
wykorzystywania informacje pozyskane w wyniku procedur innych niż standardowe,
a wpływy z tego tytułu stanowią odpowiednio ich przychód.
8a. Przekazanie informacji do ponownego
wykorzystywania, o którym mowa w ust. 7 i 8, następuje na zasadach określonych
w ustawie z dnia 6 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej (Dz. U.
Nr 112, poz. 1198, z późn. zm.).
9. Minister właściwy do spraw gospodarki wodnej
określi, w drodze rozporządzenia, standardowe procedury zbierania i
przetwarzania informacji przez państwową służbę hydrologiczno-meteorologiczą
oraz państwową służbę hydrogeologiczną, uwzględniając rodzaje i nazwy procedur
właściwych dla każdej ze służb.
Art. 111. 1. Państwowa
służba hydrologiczno-meteorologiczna i państwowa służba hydrogeologiczna
publikują informacje, zebrane i przetworzone w wyniku realizacji standardowych
procedur, w ostrzeżeniach, prognozach, komunikatach, biuletynach lub
rocznikach.
2. Minister właściwy do spraw gospodarki wodnej
określi, w drodze rozporządzenia, podmioty, którym państwowa służba
hydrologiczno-meteorologiczna i państwowa służba hydrogeologiczna są obowiązane
przekazywać ostrzeżenia, prognozy, komunikaty i biuletyny, a także sposób i
częstotliwość przekazywania tych informacji oraz sposoby uzyskiwania
potwierdzenia otrzymania ostrzeżeń, kierując się względami bezpieczeństwa
państwa oraz bezpieczeństwa ludzi i mienia.
Rozdział 3
Planowanie w
gospodarowaniu wodami
Art. 112. Planowanie
w gospodarowaniu wodami służy programowaniu i koordynowaniu działań mających na
celu:
1) osiągnięcie lub utrzymanie co najmniej
dobrego stanu wód oraz ekosystemów od wody zależnych;
2) poprawę stanu zasobów wodnych;
3) poprawę możliwości korzystania z wód;
4) zmniejszanie ilości wprowadzanych do wód lub
do ziemi substancji i energii mogących negatywnie oddziaływać na wody;
5) poprawę ochrony przeciwpowodziowej.
Art. 113. 1. Planowanie
w gospodarowaniu wodami obejmuje następujące dokumenty planistyczne:
1) program wodno-środowiskowy kraju, z
uwzględnieniem podziału na obszary dorzeczy, zwany dalej "programem
wodno-środowiskowym kraju";
1a) plan gospodarowania wodami na obszarze
dorzecza;
2) plan zarządzania ryzykiem powodziowym;
2a) plan przeciwdziałania skutkom suszy na
obszarze dorzecza;
2b) (144) plan utrzymania wód;
3) (uchylony);
4) warunki korzystania z wód regionu wodnego;
5) sporządzane w miarę potrzeby warunki
korzystania z wód zlewni.
2. (145) Na potrzeby planowania, o
którym mowa w ust. 1 pkt 1a, dla każdego obszaru dorzecza sporządza się
następujące dokumentacje planistyczne:
1) wykazy jednolitych części wód, ze wskazaniem
sztucznych i silnie zmienionych jednolitych części wód oraz jednolitych części
wód zagrożonych nieosiągnięciem celów środowiskowych;
2) charakterystyki jednolitych części wód;
3) identyfikację znaczących oddziaływań
antropogenicznych i ocenę ich wpływu na stan wód powierzchniowych i
podziemnych;
4) identyfikację oddziaływań zmian poziomów wód
podziemnych;
5) rejestr wykazów obszarów chronionych;
6) analizy ekonomiczne związane z korzystaniem
z wód;
7) programy monitoringu wód.
2a. Dokumentacje, o których mowa w ust. 2 pkt 2, 3
i 6, aktualizuje się co 6 lat.
3. Opracowując dokumentacje planistyczne, o
których mowa w ust. 2, uwzględnia się, sporządzane przez dyrektorów
regionalnych zarządów gospodarki wodnej dla poszczególnych regionów wodnych:
1) identyfikacje znaczących oddziaływań
antropogenicznych i ocenę ich wpływu na stan wód powierzchniowych i
podziemnych;
1a) wykazy wielkości emisji i stężeń:
a) substancji priorytetowych określonych w
przepisach wydanych na podstawie art. 38d ust. 4,
b) innych substancji, niż wskazane w lit. a,
powodujących zanieczyszczenie
- dla
których zostały określone środowiskowe normy jakości;
2) identyfikacje oddziaływań zmian poziomów wód
podziemnych;
3) wykazy wód powierzchniowych i podziemnych wykorzystywanych
do zaopatrzenia ludności w wodę przeznaczoną do spożycia;
4) wykazy wód powierzchniowych wykorzystywanych
do celów rekreacyjnych;
5) wykazy wód powierzchniowych przeznaczonych
do bytowania ryb, skorupiaków i mięczaków oraz umożliwiających migrację ryb;
6) wykazy wód wrażliwych na zanieczyszczenie
związkami azotu ze źródeł rolniczych;
7) analizy ekonomiczne związane z korzystaniem
z wód.
3a. (146) Okresem referencyjnym dla
określenia wartości substancji zawartych w aktualizowanych wykazach, o których
mowa w ust. 3 pkt 1a, jest rok poprzedzający termin zakończenia analizy
charakterystyki obszaru dorzecza, analizy ekonomicznej korzystania z wód oraz
przeglądu wpływu działalności człowieka na stan wód powierzchniowych i
podziemnych, a dla substancji czynnych dopuszczonych do wykorzystania w
środkach ochrony roślin wartości tych substancji można przedstawić jako
wartości uśrednione z 3 lat poprzedzających termin zakończenia tych analiz oraz
przeglądu.
4. Rejestr wykazów obszarów chronionych zawiera
wykazy:
1) jednolitych części wód, przeznaczonych do
poboru wody na potrzeby zaopatrzenia ludności w wodę przeznaczoną do spożycia,
o których mowa w art. 49b ust. 3;
2) obszarów przeznaczonych do ochrony gatunków
zwierząt wodnych o znaczeniu gospodarczym;
3) jednolitych części wód przeznaczonych do
celów rekreacyjnych, w tym kąpieliskowych;
4) obszarów wrażliwych na eutrofizację wywołaną
zanieczyszczeniami pochodzącymi ze źródeł komunalnych;
5) obszarów narażonych na zanieczyszczenia
związkami azotu, pochodzącymi ze źródeł rolniczych;
6) obszarów przeznaczonych do ochrony siedlisk
lub gatunków, ustanowionych w ustawie o ochronie przyrody, dla których
utrzymanie lub poprawa stanu wód jest ważnym czynnikiem w ich ochronie.
5. (uchylony).
6. Na potrzeby dokumentów planistycznych, o
których mowa w ust. 1, wykorzystuje się profile wody w kąpieliskach, o których
mowa w art. 38 ust. 4a.
Art. 113a. (uchylony).
Art. 113b. 1. Program
wodno-środowiskowy kraju określa podstawowe i uzupełniające działania
zmierzające do poprawy lub utrzymania dobrego stanu wód w poszczególnych
obszarach dorzeczy.
2. Działania podstawowe, o których mowa w ust. 1,
są ukierunkowane na spełnienie minimalnych wymogów i obejmują:
1) działania umożliwiające wdrożenie przepisów
dotyczących ochrony wód, w szczególności działania:
a) służące zaspokajaniu obecnych i przyszłych
potrzeb wodnych w zakresie zaopatrzenia ludności w wodę przeznaczoną do
spożycia przez ludzi w rozumieniu ustawy z dnia 7 czerwca 2001 r. o zbiorowym
zaopatrzeniu w wodę i zbiorowym odprowadzaniu ścieków,
b) służące ochronie siedlisk lub gatunków zgodnie
z ustawą z dnia 16 kwietnia 2004 r. o ochronie przyrody,
c) służące kontroli zagrożeń wypadkami z udziałem
substancji niebezpiecznych w rozumieniu ustawy z dnia 27 kwietnia 2001 r. -
Prawo ochrony środowiska,
d) związane z oceną oddziaływania przedsięwzięć
na środowisko oraz na obszar Natura 2000,
e) służące właściwemu wykorzystaniu osadów
ściekowych,
f) służące zapobieganiu zanieczyszczeniom ze
źródeł rolniczych, o których mowa w art. 47;
2) działania służące wdrożeniu zasady zwrotu
kosztów usług wodnych, uwzględniającej wkład wniesiony przez użytkowników wód
oraz koszty środowiskowe i koszty zasobowe;
3) działania służące propagowaniu skutecznego i
zrównoważonego korzystania z wody w celu niedopuszczenia do zagrożenia
realizacji celów środowiskowych;
4) działania prewencyjne, ochronne i kontrolne,
związane z ochroną wód przed zanieczyszczeniami pochodzącymi ze źródeł
punktowych i obszarowych;
5) działania uniemożliwiające znaczny wzrost
stężeń substancji priorytetowych, określonych w przepisach wydanych na
podstawie art. 38d ust. 4, charakteryzujących się zdolnością do akumulacji, w
osadach lub organizmach żywych;
6) działania na rzecz optymalizowania zasad
kształtowania zasobów wodnych i warunków korzystania z nich, w tym działania na
rzecz kontroli poboru wody;
7) ograniczanie poboru słodkich wód
powierzchniowych i wód podziemnych, a także ograniczanie piętrzenia słodkich
wód powierzchniowych, z uwzględnieniem potrzeby rejestrowania takich
ograniczeń;
8) ograniczanie sztucznego zasilania wód
podziemnych, które jest dopuszczalne tylko przy założeniu, że dokonywany w tym
celu pobór wody powierzchniowej lub wody podziemnej nie zagrozi osiągnięciu
celów środowiskowych, ustalonych dla wód zasilanych lub zasilających;
9) działania służące eliminowaniu lub
ograniczaniu zanieczyszczeń ze źródeł obszarowych, w tym stanowienie przepisów
prawa powszechnie obowiązującego;
10) działania służące temu, aby znaczące
oddziaływania na stan wód, nieobjęte działaniami wymienionymi w pkt 1-9,
zostały poprzedzone przedsięwzięciami zapewniającymi utrzymanie warunków
hydromorfologicznych jednolitych części wód na takim poziomie, który umożliwi
osiągnięcie wymaganego stanu ekologicznego lub dobrego potencjału
ekologicznego, w przypadku sztucznych lub silnie zmienionych jednolitych części
wód;
11) niewprowadzanie zanieczyszczeń bezpośrednio do
wód podziemnych, rozumiane jako wprowadzanie w inny sposób niż przez
przesiąkanie przez glebę i podglebie, z zastrzeżeniem wyjątków określonych w
odrębnych przepisach, o ile nie zagrożą one osiągnięciu celów środowiskowych
dla jednolitych części wód podziemnych;
12) działania służące eliminowaniu substancji
priorytetowych z wód powierzchniowych oraz stopniowemu ograniczaniu innych
zanieczyszczeń, jeżeli mogłyby one zagrozić osiągnięciu celów środowiskowych
ustalonych dla tych wód;
13) działania zapobiegające uwalnianiu w
znaczących ilościach substancji szczególnie szkodliwych dla środowiska wodnego
z instalacji technicznych, a także służące zapobieganiu lub łagodzeniu skutków
zanieczyszczeń niedających się przewidzieć, w tym przez stosowanie systemów
wczesnego ostrzegania, a w przypadku zaistnienia niedających się przewidzieć
okoliczności - niezbędne środki dla zredukowania zagrożeń dla ekosystemów
wodnych.
3. Realizacja działań, o których mowa w ust. 2,
nie powinna:
1) powodować wzrostu zanieczyszczenia wód
morskich;
2) przyczyniać się bezpośrednio ani pośrednio
do wzrostu zanieczyszczenia śródlądowych wód powierzchniowych, chyba że byłoby
to z korzyścią dla środowiska jako całości.
4. Działania, o których mowa w ust. 2 pkt 6-10,
podlegają bieżącej weryfikacji i, w miarę potrzeby, aktualizacji.
5. Działania uzupełniające, o których mowa w ust.
1, są ukierunkowane w szczególności na osiągnięcie celów środowiskowych i mogą
wskazywać:
1) środki prawne, administracyjne i ekonomiczne
niezbędne do zapewnienia optymalnego wdrożenia przyjętych działań;
2) wynegocjowane porozumienia dotyczące
korzystania ze środowiska;
3) działania na rzecz ograniczenia emisji;
4) zasady dobrej praktyki;
5) rekonstrukcję terenów podmokłych;
6) działania służące efektywnemu korzystaniu z wody
i ponownemu jej wykorzystaniu, przede wszystkim promowanie technologii
polegających na efektywnym wykorzystaniu wody w przemyśle i wodooszczędnych
technik nawodnień;
7) przedsięwzięcia techniczne, badawcze,
rozwojowe, demonstracyjne i edukacyjne.
6. Dla potrzeb sporządzania programu
wodno-środowiskowego kraju przeprowadza się analizy ekonomiczne związane z
korzystaniem z wód, z uwzględnieniem zasady zwrotu kosztów usług wodnych oraz
długoterminowych prognoz dotyczących możliwości zaspokojenia potrzeb w zakresie
korzystania z zasobów wodnych na obszarze dorzecza.
6a. (147) Przy sporządzaniu programu
wodno-środowiskowego kraju uwzględnia się dokumentacje planistyczne, o których
mowa w art. 113 ust. 2 pkt 2 i 3.
7. Usługi wodne oznaczają działalność umożliwiającą
gospodarstwom domowym, instytucjom publicznym i podmiotom gospodarczym
zaspokojenie ich potrzeb wodnych, w szczególności przez:
1) utrzymywanie i kształtowanie zasobów
wodnych, przede wszystkim przez piętrzenie, pobór, magazynowanie, uzdatnianie i
dystrybucję wody;
2) odbieranie, oczyszczanie i odprowadzanie
ścieków.
8. (148) (uchylony).
9. Program wodno-środowiskowy kraju podlega
przeglądowi co 6 lat i w razie potrzeby aktualizacji.
10. Działania zawarte w aktualizacjach zostaną
wprowadzone w ciągu 3 lat od ich ustalenia.
Art. 113c. (149)
1. Jeżeli na podstawie wyników monitoringu wód lub innych danych, w tym
danych uzyskanych w toku opracowywania projektu programu wodno-środowiskowego
kraju lub jego aktualizacji, Prezes Krajowego Zarządu Gospodarki Wodnej
stwierdził, że jest zagrożone osiągnięcie celów środowiskowych:
1) dokonuje się analizy przyczyn tych zagrożeń
i uzupełnia program wodno-środowiskowy kraju o dodatkowe działania;
2) dokonuje się dodatkowego przeglądu
udzielonych pozwoleń wodnoprawnych;
3) poddaje się przeglądowi programy monitoringu
wód i w razie potrzeby dostosowuje te programy w zakresie koniecznym dla
osiągnięcia celów środowiskowych.
2. Prezes Krajowego Zarządu Gospodarki Wodnej
dokonuje analizy przyczyny zagrożeń, o których mowa w ust. 1 pkt 1, i uzupełnia
program wodno-środowiskowy kraju o dodatkowe działania w ramach jego kolejnej
aktualizacji.
3. Prezes Krajowego Zarządu Gospodarki Wodnej
informuje organy właściwe do wydania pozwolenia wodno-prawnego o konieczności
dokonania dodatkowego przeglądu udzielonych pozwoleń wodnoprawnych, wskazując
przyczyny zagrożeń osiągnięcia celów środowiskowych, o których mowa w ust. 1
pkt 1.
4. Organy właściwe do udzielenia pozwolenia
wodnoprawnego przekazują Prezesowi Krajowego Zarządu Gospodarki Wodnej wyniki
przeglądu pozwoleń wodnoprawnych, o którym mowa w ust. 1 pkt 2, w terminie 6
miesięcy od dnia przekazania informacji, o której mowa w ust. 3, wskazując
pozwolenia wodnoprawne, które powinny zostać cofnięte lub ograniczone w celu
zapobieżenia zagrożeniu osiągnięcia celów środowiskowych.
5. Główny Inspektor Ochrony Środowiska oraz
wojewódzcy inspektorzy ochrony środowiska poddają przeglądowi programy
monitoringu wód, o których mowa w przepisach wydanych na podstawie art. 155b
ust. 1, i w razie potrzeby dostosują te programy w zakresie koniecznym dla
osiągnięcia celów środowiskowych.
Art. 114. 1. Plan
gospodarowania wodami na obszarze dorzecza zawiera:
1) ogólny opis cech charakterystycznych obszaru
dorzecza, obejmujący w szczególności:
a) wykaz jednolitych części wód powierzchniowych,
wraz z podaniem ich typów i ustalonych warunków referencyjnych,
b) wykaz jednolitych części wód podziemnych;
2) podsumowanie identyfikacji znaczących oddziaływań
antropogenicznych i oceny ich wpływu na stan wód powierzchniowych i
podziemnych;
3) wykazy obszarów chronionych, o których mowa
w art. 113 ust. 4, wraz z graficznym przedstawieniem przebiegu ich granic oraz
określeniem podstaw prawnych ich utworzenia;
3a) wykazy, o których mowa w art. 113 ust. 3 pkt
1a, wraz z ich graficznym przedstawieniem, o ile jest dostępne;
4) mapę sieci monitoringu, wraz z prezentacją
programów monitoringowych;
5) ustalenie celów środowiskowych dla
jednolitych części wód i obszarów chronionych;
6) podsumowanie wyników analizy ekonomicznej
związanej z korzystaniem z wód;
7) podsumowanie działań zawartych w programie
wodno-środowiskowym kraju, z uwzględnieniem sposobów osiągania ustanawianych
celów środowiskowych;
8) wykaz innych szczegółowych programów i
planów gospodarowania dla obszaru dorzecza dotyczących zlewni, sektorów
gospodarki, problemów lub typów wód, wraz z omówieniem zawartości tych
programów i planów;
9) podsumowanie działań zastosowanych w celu
informowania społeczeństwa i konsultacji publicznych, opis wyników i dokonanych
na tej podstawie zmian w planie;
10) wykaz organów właściwych w sprawach
gospodarowania wodami dla obszaru dorzecza;
11) informację o sposobach i procedurach
pozyskiwania informacji i dokumentacji źródłowej wykorzystanej do sporządzenia
planu oraz informacji o spodziewanych wynikach realizacji planu.
2. W planie gospodarowania wodami na obszarze
dorzecza należy zapewnić rozpoczęcie realizacji działań, o których mowa w ust.
1 pkt 7 i 8, nie później niż w terminie 3 lat od dnia ogłoszenia planu.
3. Aktualizacji planu gospodarowania wodami na
obszarze dorzecza dokonuje się co 6 lat.
4. Aktualizacja planu gospodarowania wodami na
obszarze dorzecza powinna zawierać, oprócz danych, o których mowa w ust. 1:
1) podsumowanie wszelkich zmian lub uaktualnień
dokonanych od dnia ogłoszenia poprzedniego planu gospodarowania wodami na
obszarze dorzecza;
2) ocenę postępu w osiąganiu celów
środowiskowych, z prezentacją wyników monitoringu w okresie objętym poprzednim
planem oraz wyjaśnieniem przyczyn ewentualnego nieosiągnięcia niektórych celów
środowiskowych;
3) charakterystykę i wyjaśnienie wszystkich
działań przewidzianych we wcześniejszej wersji planu gospodarowania wodami w
dorzeczu, które nie zostały zastosowane;
4) charakterystykę koniecznych dodatkowych
działań ustalonych w trakcie realizacji planu.
5. (150) Rada Ministrów przyjmuje i
aktualizuje plan gospodarowania wodami na obszarze dorzecza, w drodze
rozporządzenia, kierując się koniecznością zapewnienia osiągnięcia celów
środowiskowych oraz powszechnym charakterem tego planu.
Art. 114a. 1. Dopuszcza
się ustalenie mniej rygorystycznych celów środowiskowych niż określone w art.
38d i 38e dla wybranych jednolitych części wód, które są w takim stopniu
zmienione działalnością człowieka lub których naturalne warunki są takie, że
osiągnięcie tych celów byłoby niewykonalne lub rodziłoby nieproporcjonalnie
wysokie koszty w stosunku do spodziewanych korzyści i jednocześnie:
1) potrzeby w zakresie środowiska, społeczne
lub gospodarcze, zaspokajane przez taką działalność człowieka, nie mogą być
zaspokojone za pomocą innych działań, korzystniejszych z punktu widzenia
środowiska i bez ponoszenia nieproporcjonalnie wysokich kosztów w stosunku do
spodziewanych korzyści;
2) dla wód powierzchniowych osiąga się
najlepszy z możliwych stan ekologiczny i chemiczny przy danych oddziaływaniach,
których nie można byłoby w racjonalny sposób uniknąć z powodu charakteru
działalności człowieka lub rodzaju zanieczyszczenia;
3) dla wód podziemnych zachodzą możliwie jak
najmniejsze zmiany dobrego stanu ilościowego i dobrego stanu chemicznego przy
danych oddziaływaniach, których nie można byłoby w racjonalny sposób uniknąć z
powodu charakteru działalności człowieka lub rodzaju zanieczyszczenia;
4) nie zachodzi dalsze pogorszenie stanu
jednolitych części wód.
2. Mniej rygorystyczne cele środowiskowe zawiera
się i szczegółowo uzasadnia w planie gospodarowania wodami na obszarze dorzecza
oraz weryfikuje co 6 lat.
Art. 114b. (151)
1. Plan utrzymania wód zawiera:
1) określenie odcinków śródlądowych wód
powierzchniowych, w obrębie których występują zagrożenia dla swobodnego
przepływu wód oraz spływu lodów, wraz z identyfikacją tych zagrożeń;
2) wykaz będących własnością Skarbu Państwa
budowli regulacyjnych i urządzeń wodnych o istotnym znaczeniu dla zarządzania
wodami;
3) wykaz planowanych działań, o których mowa w
art. 22 ust. 1b, obejmujący:
a) wskazanie podmiotów odpowiedzialnych za
realizację działań,
b) uzasadnienie konieczności realizacji działań,
z uwzględnieniem spodziewanych efektów ich realizacji,
c) jeżeli to możliwe, szacunkową analizę kosztów
i korzyści wynikających z planowanych działań,
d) w przypadku działań, o których mowa w art. 22
ust. 1b pkt 3, 6 i 7 - zakres, rozmiar, przybliżoną lokalizację działań oraz
terminy i sposoby ich prowadzenia.
2. Projekt planu utrzymania wód opracowuje się z
uwzględnieniem:
1) potrzeb z zakresu ochrony przed powodzią;
2) konieczności osiągnięcia celów
środowiskowych i ochrony wód;
3) przesłanek dopuszczalności nieosiągnięcia
dobrego stanu ekologicznego oraz niezapobieżenia pogorszeniu stanu
ekologicznego oraz dobrego potencjału ekologicznego, o których mowa w art. 38j
ust. 1.
3. Projekt planu utrzymania wód wymaga
przeprowadzenia strategicznej oceny oddziaływania na środowisko. Przepisy
działu IV rozdziału 1 ustawy z dnia 3 października 2008 r. o udostępnianiu
informacji o środowisku i jego ochronie, udziale społeczeństwa w ochronie
środowiska oraz o ocenach oddziaływania na środowisko stosuje się odpowiednio.
4. Projekt planu utrzymania wód podlega
uzgodnieniu z Prezesem Krajowego Zarządu oraz właściwymi marszałkami
województw.
5. Plan utrzymania wód przyjmuje w drodze aktu
prawa miejscowego dyrektor regionalnego zarządu.
6. Plan utrzymania wód podlega przeglądowi co 6
lat oraz w razie potrzeby aktualizacji.
7. Przepisy ust. 2-6 stosuje się odpowiednio do
aktualizacji planu utrzymania wód.
Art. 114c. (152)
Właściwi marszałkowie województw przekazują dyrektorowi regionalnego zarządu
propozycje działań, o których mowa w art. 22 ust. 1b, wraz z wykazem wód, na
których te działania będą prowadzone, na rok przed terminem opracowania planu
utrzymania wód.
Art. 115. 1. Warunki
korzystania z wód regionu wodnego określają:
1) szczegółowe wymagania w zakresie stanu wód
wynikające z ustalonych celów środowiskowych;
2) priorytety w zaspokajaniu potrzeb wodnych;
3) ograniczenia w korzystaniu z wód na obszarze
regionu wodnego lub jego części albo dla wskazanych jednolitych części wód
niezbędne dla osiągnięcia ustalonych celów środowiskowych, w szczególności w
zakresie:
a) poboru wód powierzchniowych lub podziemnych,
b) wprowadzania ścieków do wód lub do ziemi,
c) wprowadzania substancji szczególnie
szkodliwych dla środowiska wodnego do wód, do ziemi lub do urządzeń
kanalizacyjnych,
d) wykonywania nowych urządzeń wodnych.
2. Przy sporządzaniu warunków korzystania z wód
regionu wodnego uwzględnia się:
1) ustalenia planów zagospodarowania
przestrzennego;
2) ustalenia zawarte w dokumentacjach
hydrogeologicznych dotyczących w szczególności ustalenia zasobów wód
podziemnych oraz określenia warunków hydrogeologicznych w związku z
ustanawianiem obszarów ochronnych zbiorników wód podziemnych.
Art. 116. 1. Warunki
korzystania z wód zlewni sporządza się dla obszarów, dla których w wyniku
ustaleń planu, o którym mowa w art. 113 ust. 1 pkt 1a, jest konieczne
określenie szczególnych zasad ochrony zasobów wodnych, a zwłaszcza ich ilości i
jakości, w celu osiągnięcia dobrego stanu wód.
2. Warunki korzystania z wód zlewni zawierają
odpowiednio dane, o których mowa w art. 115.
Art. 117. (uchylony).
Art. 118. Ustalenia
planów, o których mowa w art. 113 ust. 1 pkt 1a-2a, uwzględnia się w koncepcji przestrzennego
zagospodarowania kraju, strategii rozwoju województwa, planach zagospodarowania
przestrzennego województwa, studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania
przestrzennego gminy oraz w miejscowych planach zagospodarowania
przestrzennego.
Art. 119. 1. Program
wodno-środowiskowy kraju Prezes Krajowego Zarządu Gospodarki Wodnej opracowuje
w uzgodnieniu z ministrem właściwym do spraw gospodarki wodnej oraz ministrem
właściwym do spraw środowiska.
1a. Prezes Krajowego Zarządu Gospodarki Wodnej, opracowując
program wodno-środowiskowy kraju, zapewnia możliwość udziału społeczeństwa, na
zasadach i w trybie określonych w ustawie z dnia 3 października 2008 r. o
udostępnianiu informacji o środowisku i jego ochronie, udziale społeczeństwa w
ochronie środowiska oraz o ocenach oddziaływania na środowisko.
2. W przypadku stwierdzenia, na podstawie wyników
monitoringu wód lub innych danych, w toku opracowywania programu
wodno-środowiskowego kraju, że realizacja celów środowiskowych jest zagrożona:
1) (153) Prezes Krajowego Zarządu
podejmuje działania, o których mowa w art. 113c ust. 1-3;
2) (154) Główny Inspektor Ochrony
Środowiska oraz wojewódzcy inspektorzy ochrony środowiska podejmują działania,
o których mowa w art. 113c ust. 5.
3. (155) (uchylony).
3a. Prezes Krajowego Zarządu Gospodarki Wodnej,
sporządzając lub aktualizując plan, o którym mowa w art. 113 ust. 1 pkt 2,
zapewnia możliwość udziału społeczeństwa, na zasadach i w trybie określonych w
ustawie z dnia 3 października 2008 r. o udostępnianiu informacji o środowisku i
jego ochronie, udziale społeczeństwa w ochronie środowiska oraz o ocenach
oddziaływania na środowisko.
4. Dokumentacje planistyczne, o których mowa w
art. 113 ust. 2 pkt 1-6, sporządza Prezes Krajowego Zarządu Gospodarki Wodnej.
5. Dokumentacje, o których mowa w art. 113 ust. 3,
oraz wykazy, o których mowa w art. 113 ust. 4, sporządza dyrektor regionalnego
zarządu gospodarki wodnej.
6. (156) (uchylony).
6a. (157) (uchylony).
7. Zapewniając aktywny udział wszystkich
zainteresowanych w osiąganiu celów środowiskowych, w szczególności w
opracowywaniu, przeglądzie i uaktualnianiu planów gospodarowania wodami na
obszarze dorzecza, Prezes Krajowego Zarządu Gospodarki Wodnej podaje do
publicznej wiadomości, w trybie określonych w ustawie z dnia 3 października
2008 r. o udostępnianiu informacji o środowisku i jego ochronie, udziale
społeczeństwa w ochronie środowiska oraz o ocenach oddziaływania na środowisko,
w celu zgłaszania uwag:
1) harmonogram i program prac związanych ze
sporządzaniem planu, w tym zestawienie działań, które należy wprowadzić w
drodze konsultacji, co najmniej na 3 lata przed rozpoczęciem okresu, którego
dotyczy plan;
2) przegląd istotnych problemów gospodarki
wodnej określonych dla danego obszaru dorzecza, co najmniej na 2 lata przed
rozpoczęciem okresu, którego dotyczy plan;
3) kopię projektu planu gospodarowania wodami
na obszarze dorzecza, co najmniej na rok przed rozpoczęciem okresu, którego
dotyczy plan.
8. Udostępnienie przez Prezesa Krajowego Zarządu
Gospodarki Wodnej materiałów źródłowych wykorzystanych do opracowania projektu
planu gospodarowania wodami na obszarze dorzecza odbywa się na zasadach i w
trybie określonych w ustawie z dnia 3 października 2008 r. o udostępnianiu
informacji o środowisku i jego ochronie, udziale społeczeństwa w ochronie
środowiska oraz o ocenach oddziaływania na środowisko.
9. W terminie 6 miesięcy od dnia podania do
publicznej wiadomości informacji, o których mowa w ust. 7, zainteresowani mogą
składać, do Prezesa Krajowego Zarządu Gospodarki Wodnej, pisemne uwagi do
ustaleń zawartych w tych dokumentach.
Art. 119a. (158) 1. Informacje
przedstawione na mapach zagrożenia powodziowego oraz na mapach ryzyka
powodziowego powinny być spójne z informacjami zawartymi w dokumentach, o
których mowa w art. 113 ust. 1 pkt 1, 1a, 4 i 5.
2. Opracowanie map zagrożenia powodziowego i map
ryzyka powodziowego oraz ich przeglądy przeprowadza się w sposób skoordynowany
z analizą dokumentacji, o których mowa w art. 113 ust. 2 pkt 2, 3 i 6.
3. Opracowanie planów zarządzania ryzykiem
powodziowym oraz ich przeglądy przeprowadza się w sposób skoordynowany z
przeglądami planów gospodarowania wodami na obszarze dorzecza.
4. Działania zapewniające udział wszystkich
zainteresowanych w osiąganiu celów środowiskowych, o którym mowa w art. 119
ust. 7, przeprowadza się w sposób skoordynowany z działaniami zapewniającymi
aktywny udział wszystkich zainteresowanych w osiąganiu celów zarządzania
ryzykiem powodziowym, o którym mowa w art. 88h ust. 6.
Art. 120. 1. Warunki
korzystania z wód regionu wodnego oraz warunki korzystania z wód zlewni ustala,
w drodze aktu prawa miejscowego, dyrektor regionalnego zarządu, po ich
uzgodnieniu z Prezesem Krajowego Zarządu Gospodarki Wodnej, kierując się
ustaleniami planu, o którym mowa w art. 113 ust. 1 pkt 1a.
2. Dyrektor regionalnego zarządu, ustalając
warunki korzystania zwód regionu wodnego oraz warunki korzystania z wód zlewni,
o których mowa w art. 113 ust. 1 pkt 4 i 5, zapewnia możliwość udziału
społeczeństwa, na zasadach i w trybie określonych w ustawie z dnia 3
października 2008 r. o udostępnianiu informacji o środowisku i jego ochronie,
udziale społeczeństwa w ochronie środowiska oraz o ocenach oddziaływania na
środowisko.
Art. 121. Rada
Ministrów, kierując się zasadami i potrzebami ochrony wód, określi, w drodze
rozporządzenia, szczegółowy zakres opracowywania planów gospodarowania wodami
na obszarach dorzeczy, w tym:
1) szczegółowy zakres informacji koniecznych do
sporządzania planów oraz sposób ich wykorzystania i przetwarzania;
2) zakres identyfikacji znaczących oddziaływań
antropogenicznych i oceny ich wpływu na stan wód powierzchniowych i
podziemnych;
3) wymagania, jakie należy spełnić przy
ustalaniu celów środowiskowych;
4) zakres analiz ekonomicznych związanych z
korzystaniem z wód;
5) częstotliwość weryfikacji pozyskiwanych
informacji i sporządzanych dokumentów.
Rozdział 4
Pozwolenia
wodnoprawne
Art. 122. 1. Jeżeli
ustawa nie stanowi inaczej, pozwolenie wodnoprawne jest wymagane na:
1) szczególne korzystanie z wód;
2) regulację wód oraz zmianę ukształtowania
terenu na gruntach przylegających do wód, mającą wpływ na warunki przepływu
wody;
3) wykonanie urządzeń wodnych;
4) rolnicze wykorzystanie ścieków, w zakresie
nieobjętym zwykłym korzystaniem z wód;
5) długotrwałe obniżenie poziomu zwierciadła
wody podziemnej;
6) piętrzenie wody podziemnej;
7) gromadzenie ścieków oraz odpadów w obrębie
obszarów górniczych utworzonych dla wód leczniczych;
8) odwodnienie obiektów lub wykopów budowlanych
oraz zakładów górniczych;
9) wprowadzanie do wód powierzchniowych
substancji hamujących rozwój glonów;
10) wprowadzanie do urządzeń kanalizacyjnych,
będących własnością innych podmiotów, ścieków przemysłowych zawierających
substancje szczególnie szkodliwe dla środowiska wodnego określone w przepisach
wydanych na podstawie art. 45a ust. 1.
2. Pozwolenie wodnoprawne jest wymagane również
na:
1) gromadzenie ścieków, a także innych
materiałów, prowadzenie odzysku lub unieszkodliwianie odpadów,
2) wznoszenie obiektów budowlanych oraz
wykonywanie innych robót,
3) wydobywanie kamienia, żwiru, piasku, innych
materiałów oraz ich składowanie
- na
obszarach szczególnego zagrożenia powodzią, jeżeli wydano decyzje, o których
mowa w art. 40 ust. 3 i art. 88l ust. 2.
2a. Pozwolenie wodnoprawne, o którym mowa w ust. 2
pkt 2 i 3, nie jest wymagane na obszarze pasa technicznego utworzonego dla
morza terytorialnego lub morskich wód wewnętrznych, z wyłączeniem ujściowych
odcinków rzek.
3. Pozwolenie wodnoprawne na wprowadzanie do ziemi
ścieków innych niż wymienione w art. 39 ust. 2 pkt 1 może być udzielone, jeżeli
wydano decyzję, o której mowa w art. 39 ust. 3.
3a. Obowiązek posiadania pozwolenia wodnoprawnego,
o którym mowa w ust. 1 pkt 10, dotyczy także wytwórcy ścieków przemysłowych
zawierających substancje szczególnie szkodliwe dla środowiska wodnego określone
w przepisach wydanych na podstawie art. 45a ust. 1.
4. Pozwolenia wodnoprawne na wprowadzanie ścieków
do wód lub do ziemi albo do urządzeń kanalizacyjnych są wydawane z
uwzględnieniem postanowień rozdziałów 1-4 w dziale IV tytułu III ustawy - Prawo
ochrony środowiska.
Art. 123. 1. Jeżeli
o wydanie pozwolenia wodnoprawnego ubiega się kilka zakładów, których
działalność wzajemnie się wyklucza z powodu stanu zasobów wodnych,
pierwszeństwo w uzyskaniu pozwolenia wodnoprawnego mają zakłady, które będą
pobierać wodę w celu zaopatrzenia ludności w wodę przeznaczoną do spożycia,
następnie - zakłady, których korzystanie z wód przyczyni się do zwiększenia
naturalnej lub sztucznej retencji wód lub poprawy stosunków biologicznych w
środowisku wodnym, a w dalszej kolejności właściciele oraz posiadacze samoistni
i zależni innych obiektów, instalacji lub urządzeń infrastruktury krytycznej.
1a. Jeżeli jednym z zakładów ubiegających się o
wydanie pozwolenia wodnoprawnego jest właściciel urządzenia wodnego koniecznego
do realizacji tego pozwolenia, pierwszeństwo w uzyskaniu pozwolenia przysługuje
temu zakładowi.
2. Pozwolenie wodnoprawne nie rodzi praw do nieruchomości
i urządzeń wodnych koniecznych do jego realizacji oraz nie narusza prawa
własności i uprawnień osób trzecich przysługujących wobec tych nieruchomości i
urządzeń. Informację tej treści zamieszcza się w pozwoleniu wodnoprawnym.
3. Wnioskodawcy, który nie uzyskał praw do
nieruchomości lub urządzeń koniecznych do realizacji pozwolenia wodnoprawnego,
nie przysługuje roszczenie o zwrot nakładów poniesionych w związku z
otrzymaniem pozwolenia.
Art. 124. Pozwolenie
wodnoprawne nie jest wymagane na:
1) uprawianie żeglugi na śródlądowych drogach
wodnych;
2) holowanie oraz spław drewna;
3) wydobywanie kamienia, żwiru, piasku, innych
materiałów oraz wycinanie roślin w związku z utrzymywaniem wód, szlaków
żeglownych oraz remontem urządzeń wodnych;
4) wykonanie pilnych prac zabezpieczających w
okresie powodzi;
5) wykonywanie urządzeń wodnych do poboru wód
podziemnych na potrzeby zwykłego korzystania z wód z ujęć o głębokości do 30 m;
6) odwadnianie obiektów lub wykopów
budowlanych, jeżeli zasięg leja depresji nie wykracza poza granice terenu,
którego zakład jest właścicielem;
7) rybackie korzystanie ze śródlądowych wód
powierzchniowych;
8) pobór wód powierzchniowych lub podziemnych w
ilości nieprzekraczającej 5 m3 na dobę;
9) odprowadzanie wód z wykopów budowlanych lub
z próbnych pompowań otworów hydrogeologicznych;
10) pobór i odprowadzanie wód w związku z
wykonywaniem odwiertów lub otworów strzałowych przy użyciu płuczki wodnej na
cele badań sejsmicznych;
11) odbudowę, rozbudowę, przebudowę lub rozbiórkę
urządzeń pomiarowych służb państwowych na obszarach szczególnego zagrożenia
powodzią, jeżeli wydano decyzję, o której mowa w art. 88l ust. 2;
12) (159) wyznaczanie szlaku
turystycznego pieszego lub rowerowego oraz budowę, przebudowę lub remont drogi
rowerowej.
Art. 125. Pozwolenie
wodnoprawne nie może naruszać:
1) ustaleń planu gospodarowania wodami na
obszarze dorzecza, z wyjątkiem okoliczności, o których mowa w art. 38j, lub
ustaleń warunków korzystania z wód regionu wodnego lub warunków korzystania z
wód zlewni;
1a) (160) ustaleń planu zarządzania
ryzykiem powodziowym;
1b) (161) ustaleń planu
przeciwdziałania skutkom suszy;
1c) (162) ustaleń krajowego programu
ochrony wód morskich;
1d) (163) ustaleń krajowego programu
oczyszczania ścieków komunalnych;
2) ustaleń miejscowych planów zagospodarowania
przestrzennego, decyzji o ustaleniu lokalizacji inwestycji celu publicznego
oraz decyzji o warunkach zabudowy;
3) wymagań ochrony zdrowia ludzi, środowiska i
dóbr kultury wpisanych do rejestru zabytków oraz wynikających z odrębnych
przepisów.
Art. 126. Wydania
pozwolenia wodnoprawnego odmawia się, jeżeli:
1) (164) projektowany sposób
korzystania z wody narusza ustalenia dokumentów, o których mowa w art. 125 pkt
1-2, lub nie spełnia wymagań, o których mowa w art. 125 pkt 3;
2) projektowany sposób korzystania z wody dla
celów energetyki wodnej nie zapewni wykorzystania potencjału
hydroenergetycznego w sposób technicznie i ekonomicznie uzasadniony.
Art. 127. 1. Pozwolenie
wodnoprawne wydaje się, w drodze decyzji, na czas określony.
2. Pozwolenie wodnoprawne na szczególne
korzystanie z wód wydaje się na okres nie dłuższy niż 20 lat.
3. Pozwolenie wodnoprawne na wprowadzanie ścieków
do wód lub do ziemi wydaje się na okres nie dłuższy niż 10 lat.
3a. Pozwolenie wodnoprawne na wprowadzanie do wód
lub do urządzeń kanalizacyjnych, będących własnością innych podmiotów, ścieków
przemysłowych zawierających substancje szczególnie szkodliwe dla środowiska
wodnego określone w przepisach wydanych na podstawie art. 45 ust. 1 pkt 1 albo
art. 45a ust. 1 wydaje się na okres nie dłuższy niż 4 lata.
4. Pozwolenie wodnoprawne na wycinanie roślin z
wód lub z brzegu oraz wydobywanie kamienia, żwiru, piasku oraz innych
materiałów z wód lub z obszarów szczególnego zagrożenia powodzią wydaje się na
okres nie dłuższy niż 5 lat.
5. Obowiązek ustalenia czasu obowiązywania nie
dotyczy pozwoleń wodnoprawnych na wykonanie urządzeń wodnych.
6. Informację o wszczęciu postępowania o wydanie
pozwolenia wodnoprawnego właściwy organ podaje do publicznej wiadomości.
7. Stroną postępowania w sprawie o wydanie
pozwolenia wodnoprawnego jest:
1) wnioskodawca ubiegający się o wydanie
pozwolenia wodnoprawnego;
2) właściciel wody;
3) właściciel urządzeń kanalizacyjnych, do
których wprowadzane będą ścieki przemysłowe zawierające substancje szczególnie
szkodliwe dla środowiska wodnego;
4) właściciel istniejącego urządzenia wodnego
znajdującego się w zasięgu oddziaływania zamierzonego korzystania z wód lub
planowanych do wykonania urządzeń wodnych;
5) władający powierzchnią ziemi położoną w
zasięgu oddziaływania zamierzonego korzystania z wód lub planowanych do
wykonania urządzeń wodnych;
6) uprawniony do rybactwa w zasięgu
oddziaływania zamierzonego korzystania z wód lub planowanych do wykonania
urządzeń wodnych.
7a. Jeżeli liczba stron postępowania w sprawie o
wydanie pozwolenia wodnoprawnego przekracza 20, do stron innych niż:
1) wnioskodawca,
2) właściciel wody,
3) właściciel urządzeń wodnych,
4) uprawniony do rybactwa
- stosuje
się przepis art. 49 Kodeksu postępowania administracyjnego.
7b. Dyrektor regionalnego zarządu, marszałek
województwa albo starosta podlega wyłączeniu od załatwienia sprawy, w której
jest wnioskodawcą.
7c. W przypadku, o którym mowa w ust. 7b, sprawę załatwia
odpowiednio dyrektor regionalnego zarządu, marszałek województwa wyznaczony
przez Prezesa Krajowego Zarządu albo starosta wyznaczony przez właściwego
dyrektora regionalnego zarządu.
8. W postępowaniu o wydanie pozwolenia
wodnoprawnego nie stosuje się przepisów art. 31 Kodeksu postępowania
administracyjnego.
9. (uchylony).
Art. 128. 1. W
pozwoleniu wodnoprawnym ustala się cel i zakres korzystania z wód, warunki
wykonywania uprawnienia oraz obowiązki niezbędne ze względu na ochronę zasobów środowiska,
interesów ludności i gospodarki, a w szczególności:
1) ilość pobieranej lub odprowadzanej wody, w
tym maksymalną ilość m3 na godzinę i średnią ilość m3 na
dobę oraz maksymalną ilość m3 na rok;
1a) sposób gospodarowania wodą, w tym
charakterystyczne rzędne piętrzenia oraz przepływy;
1b) tryb pracy elektrowni wodnej;
2) ograniczenia wynikające z konieczności
zachowania przepływu nienaruszalnego;
3) ilość, stan i skład ścieków wykorzystywanych
rolniczo;
4) ilość, stan i skład ścieków wprowadzanych do
wód, do ziemi lub do urządzeń kanalizacyjnych albo minimalny procent redukcji
zanieczyszczeń w procesie oczyszczania ścieków, a w przypadku ścieków
przemysłowych, jeżeli jest to uzasadnione, dopuszczalne ilości zanieczyszczeń,
zwłaszcza ilości substancji szczególnie szkodliwych dla środowiska wodnego,
wyrażone w jednostkach masy przypadających na jednostkę wykorzystywanego
surowca, materiału, paliwa lub powstającego produktu;
5) terminy pobierania i odprowadzania wody oraz
wprowadzania ścieków dla zakładów, których działalność cechuje się sezonową
zmiennością;
6) opis urządzenia wodnego, w tym położenie za
pomocą współrzędnych geograficznych oraz podstawowe parametry charakteryzujące
to urządzenie i warunki jego wykonania;
7) obowiązki wobec innych zakładów
posiadających pozwolenie wodnoprawne lub uprawnionych do rybactwa, narażonych
na szkody w związku z wykonywaniem tego pozwolenia wodnoprawnego;
7a) wykonanie urządzeń zapobiegających szkodom lub
zmniejszających negatywne skutki wykonywania tego pozwolenia wodnoprawnego;
8) niezbędne przedsięwzięcia ograniczające
negatywne oddziaływanie na środowisko;
8a) przedsięwzięcia i działania niezbędne dla
spełnienia warunków, o których mowa w art. 38j, jeżeli jest to uzasadnione;
9) sposób i zakres prowadzenia pomiarów ilości
i jakości ścieków wprowadzanych do wód, do ziemi lub do urządzeń
kanalizacyjnych albo wykorzystywanych rolniczo, o ile wykraczają one poza
wymagania wynikające z przepisów, o których mowa w art. 45 ust. 1 pkt 3 i ust.
2, albo z przepisów odrębnych;
9a) sposób i zakres prowadzenia pomiarów ilości i
jakości pobieranej wody w stanie pierwotnym;
9b) sposób postępowania w przypadku uszkodzenia
urządzeń pomiarowych;
10) prowadzenie okresowych pomiarów wydajności i
poziomu zwierciadła wody w studni;
11) sposób postępowania w przypadku rozruchu,
zatrzymania działalności bądź awarii urządzeń istotnych dla realizacji
pozwolenia, a także rozmiar i warunki korzystania z wód oraz urządzeń wodnych w
tych sytuacjach wraz z maksymalnym, dopuszczalnym czasem trwania tych warunków;
12) wskazanie zakazów, o których mowa w art. 65
ust. 1 pkt 3, i obszaru, na którym one obowiązują.
2. W razie potrzeby w pozwoleniu wodnoprawnym
dodatkowo ustala się obowiązek:
1) prowadzenia pomiarów jakości wód podziemnych
oraz wód płynących poniżej i powyżej miejsca zrzutu ścieków, z określeniem
częstotliwości i metod tych pomiarów;
2) (uchylony);
3) wykonania robót lub uczestniczenia w
kosztach utrzymania urządzeń wodnych, stosownie do odnoszonych korzyści;
4) wykonania robót lub uczestniczenia w
kosztach utrzymania wód, stosownie do wzrostu tych kosztów w wyniku realizacji
tego pozwolenia;
5) odtworzenia retencji przez budowę służących
do tego celu urządzeń wodnych lub realizację innych przedsięwzięć, jeżeli w
wyniku realizacji pozwolenia wodnoprawnego nastąpi zmniejszenie naturalnej lub
sztucznej retencji wód śródlądowych;
6) podjęcia działań służących poprawie stanu
zasobów ryb lub uczestniczenia w kosztach zarybiania wód powierzchniowych,
jeżeli w wyniku realizacji pozwolenia wodnoprawnego nastąpi zmniejszenie
populacji ryb lub utrudnienie ich migracji.
3. Instrukcję gospodarowania wodą na korzystanie z
wód powierzchniowych za pomocą urządzeń do jej piętrzenia lub na zależne od
siebie korzystanie z wód przez kilka zakładów zatwierdza się w pozwoleniu
wodnoprawnym i doręcza się właściwemu dyrektorowi regionalnego zarządu,
właścicielowi wody oraz zakładom, których dotyczy instrukcja gospodarowania
wodą.
4. (uchylony).
5. Organ właściwy do wydania pozwolenia
wodnoprawnego przekazuje do właściwego dyrektora regionalnego zarządu
informację o pozwoleniu wodnoprawnym, które wygasło z mocy prawa, zostało
zmienione albo cofnięte, albo którego wygaśnięcie zostało stwierdzone w drodze
decyzji.
Art. 129. (uchylony).
Art. 130. 1. Na
wspólne korzystanie z wód przez kilka zakładów może być wydane jedno pozwolenie
wodnoprawne.
2. Zakłady, o których mowa w ust. 1, występują z
wnioskiem o pozwolenie wodnoprawne, wskazując jeden z tych zakładów jako zakład
główny.
3. Urządzenia wodne służące do wspólnego
korzystania z wód utrzymuje zakład główny.
4. Rozliczenie finansowe zakładu głównego z
pozostałymi zakładami, posiadającymi wspólne pozwolenie wodnoprawne, w sprawie
opłat za korzystanie ze środowiska oraz administracyjnych kar pieniężnych
ponoszonych na podstawie ustawy - Prawo ochrony środowiska, następuje na
podstawie umowy.
Art. 131. 1. Pozwolenie
wodnoprawne wydaje się na wniosek.
2. Do wniosku dołącza się:
1) operat wodnoprawny, zwany dalej
"operatem";
2) decyzję o lokalizacji inwestycji celu
publicznego lub decyzję o warunkach zabudowy, jeżeli jest ona wymagana - w
przypadku wniosku o wydanie pozwolenia wodnoprawnego na wykonanie urządzenia
wodnego;
3) opis prowadzenia zamierzonej działalności
sporządzony w języku nietechnicznym.
2a. Do wniosku o wydanie pozwolenia wodnoprawnego
na piętrzenie wód powierzchniowych lub na zależne od siebie korzystanie z wód
przez kilka zakładów dołącza się projekt instrukcji gospodarowania wodą,
zawierający opis sposobu gospodarowania wodą i zaspokojenia potrzeb wszystkich
użytkowników odnoszących korzyści z urządzenia wodnego, którego dotyczy
instrukcja.
2b. Do wniosku o wydanie pozwolenia wodnoprawnego
na pobór wód podziemnych oraz na odwodnienie zakładu górniczego lub obiektu
budowlanego dołącza się dokumentację hydrogeologiczną, o ile jej sporządzanie
wynika z przepisów odrębnych.
3. Do wniosku o wydanie pozwolenia wodnoprawnego
na wprowadzanie do urządzeń kanalizacyjnych ścieków przemysłowych zawierających
substancje szczególnie szkodliwe dla środowiska wodnego określone w przepisach
wydanych na podstawie art. 45a ust. 1, oprócz odpowiednich dokumentów, o
których mowa w ust. 2, dołącza się zgodę właściciela tych urządzeń.
4. Pozwolenie wodnoprawne na wykonanie urządzeń
wodnych może być wydane na podstawie projektu tych urządzeń, jeżeli projekt ten
odpowiada wymaganiom operatu, o którym mowa w art. 132.
4a. (165) Minister właściwy do spraw
gospodarki wodnej określi wzór wniosku, o którym mowa w ust. 1, w formie
dokumentu elektronicznego w rozumieniu ustawy z dnia 17 lutego 2005 r. o
informatyzacji działalności podmiotów realizujących zadania publiczne (Dz. U. z
2013 r. poz. 235 oraz z 2014 r. poz. 183).
5. Koszty opracowania projektu instrukcji
gospodarowania wodą ponoszą:
1) podmioty odnoszące korzyści z urządzenia
wodnego, którego dotyczy instrukcja, proporcjonalnie do odnoszonych korzyści;
2) podmioty, których korzystanie z wody lub
urządzenia wodnego wymaga dokonania zmiany instrukcji.
Art. 132. 1. Operat
sporządza się w formie opisowej i graficznej.
1a. Operat sporządza się także na elektronicznych
nośnikach danych jako dokument tekstowy, zaś część graficzną operatu w postaci
plików typu wektorowego lub rastrowego.
2. Część opisowa operatu zawiera:
1) oznaczenie zakładu ubiegającego się o
wydanie pozwolenia, jego siedziby i adresu;
2) wyszczególnienie:
a) celu i zakresu zamierzonego korzystania z wód,
b) rodzaju urządzeń pomiarowych oraz znaków
żeglugowych,
c) stanu prawnego nieruchomości usytuowanych w
zasięgu oddziaływania zamierzonego korzystania z wód lub planowanych do
wykonania urządzeń wodnych, z podaniem siedzib i adresów ich właścicieli,
d) obowiązków ubiegającego się o wydanie
pozwolenia w stosunku do osób trzecich;
2a) opis urządzenia wodnego, w tym położenie za
pomocą współrzędnych geograficznych oraz podstawowe parametry charakteryzujące
to urządzenie i warunki jego wykonania;
3) charakterystykę wód objętych pozwoleniem
wodnoprawnym;
3a) charakterystykę odbiornika ścieków objętego
pozwoleniem wodnoprawnym;
4) (166) ustalenia wynikające z:
a) planu gospodarowania wodami na obszarze
dorzecza,
b) warunków korzystania z wód regionu wodnego,
c) planu zarządzania ryzykiem powodziowym,
d) planu przeciwdziałania skutkom suszy,
e) krajowego programu oczyszczania ścieków
komunalnych.
5) określenie wpływu gospodarki wodnej zakładu
na wody powierzchniowe oraz podziemne, w szczególności na stan tych wód i
realizację celów środowiskowych dla nich określonych;
6) planowany okres rozruchu i sposób
postępowania w przypadku rozruchu, zatrzymania działalności bądź wystąpienia
awarii lub uszkodzenia urządzeń pomiarowych oraz rozmiar, warunki korzystania z
wód i urządzeń wodnych w tych sytuacjach;
7) informację o formach ochrony przyrody
utworzonych lub ustanowionych na podstawie ustawy z dnia 16 kwietnia 2004 r. o
ochronie przyrody, występujących w zasięgu oddziaływania zamierzonego
korzystania z wód lub planowanych do wykonania urządzeń wodnych.
3. Część graficzna operatu zawiera:
1) plan urządzeń wodnych i zasięg oddziaływania
zamierzonego korzystania z wód lub planowanych do wykonania urządzeń wodnych, z
oznaczeniem nieruchomości wraz z ich powierzchnią, naniesiony na mapę
sytuacyjno-wysokościową terenu;
2) zasadnicze przekroje podłużne i poprzeczne
urządzeń wodnych oraz koryt wody płynącej w zasięgu oddziaływania tych
urządzeń;
3) schemat rozmieszczenia urządzeń pomiarowych
oraz znaków żeglugowych;
4) schemat funkcjonalny lub technologiczny
urządzeń wodnych.
4. Operat, na którego podstawie wydaje się pozwolenie
wodnoprawne na pobór wód, oprócz odpowiednich danych, o których mowa w ust. 2 i
3, zawiera:
1) określenie w m3 wielkości
maksymalnego godzinowego, średniego dobowego oraz maksymalnego rocznego poboru
wody;
2) opis techniczny urządzeń służących do poboru
wody;
3) określenie rodzajów urządzeń służących do
rejestracji oraz pomiaru poboru wody;
4) określenie zakresu i częstotliwości
wykonywania wymaganych analiz pobieranej wody.
5. Operat, na podstawie którego wydaje się
pozwolenie wodnoprawne na wprowadzanie ścieków do wód, ziemi lub do urządzeń
kanalizacyjnych, oprócz odpowiednich danych, o których mowa w ust. 2 i 3,
zawiera:
1) schemat technologiczny wraz z bilansem
masowym i rodzajami wykorzystywanych materiałów, surowców i paliw istotnych z
punktu widzenia wymagań ochrony środowiska;
1a) (uchylony);
1b) (uchylony);
1c) określenie w m3 wielkości zrzutu
ścieków maksymalnego godzinowego, średniego dobowego oraz maksymalnego
rocznego;
1d) określenie stanu i składu ścieków lub
minimalnego procentu redukcji zanieczyszczeń w ściekach lub - w przypadku
ścieków przemysłowych - dopuszczalnych ilości zanieczyszczeń, w szczególności
ilości substancji szczególnie szkodliwych dla środowiska wodnego, wyrażone w
jednostkach masy przypadających na jednostkę wykorzystywanego surowca,
materiału, paliwa lub powstającego produktu oraz przewidywany sposób i efekt
ich oczyszczania;
1e) wyniki pomiarów ilości i jakości ścieków,
jeżeli ich przeprowadzenie było wymagane;
2) opis instalacji i urządzeń służących do
gromadzenia, oczyszczania oraz odprowadzania ścieków;
3) określenie zakresu i częstotliwości
wykonywania wymaganych analiz odprowadzanych ścieków oraz wód podziemnych lub
wód powierzchniowych powyżej i poniżej miejsca zrzutu ścieków;
4) opis urządzeń służących do pomiaru oraz
rejestracji ilości, stanu i składu odprowadzanych ścieków;
5) opis jakości wody w miejscu zamierzonego
wprowadzania ścieków;
6) informację o sposobie zagospodarowania
osadów ściekowych.
6. Operat, na podstawie którego wydaje się
pozwolenie wodnoprawne na rolnicze wykorzystanie ścieków, oprócz odpowiednich
danych, o których mowa w ust. 2 i 3, zawiera określenie:
1) ilości, składu i rodzaju ścieków;
2) jednostkowych dawek ścieków i okresów ich
stosowania;
3) powierzchni i charakterystyki gruntów przeznaczonych
do rolniczego wykorzystania ścieków.
7. (uchylony).
8. (uchylony).
9. Organ właściwy do wydania pozwolenia
wodnoprawnego może odstąpić od niektórych wymagań dotyczących operatu, z
wyłączeniem wymagania, o którym mowa w ust. 2 pkt 2a.
10. Minister właściwy do spraw gospodarki wodnej
określi, w drodze rozporządzenia, zakres instrukcji gospodarowania wodą,
kierując się funkcją urządzeń wodnych oraz koniecznością zaspokojenia potrzeb
wodnych korzystających z wód, stosownie do posiadanych przez nich uprawnień.
Art. 133. 1. W
przypadku naruszenia interesów osób trzecich lub zmiany sposobu użytkowania wód
w regionie wodnym organ właściwy do wydania pozwolenia wodnoprawnego, w drodze
decyzji, może nałożyć na zakład posiadający pozwolenie obowiązek:
1) wykonania ekspertyzy;
2) opracowania lub aktualizowania instrukcji
gospodarowania wodą.
2. Na podstawie dokumentów, o których mowa w ust.
1, organ właściwy do wydania pozwolenia wodnoprawnego może odpowiednio zmienić
pozwolenie wodnoprawne:
1) ograniczając zakres korzystania z wód;
2) w zakresie obowiązków, o których mowa w art.
128 ust. 1 i 3.
Art. 134. 1. Następca
prawny zakładu, który uzyskał pozwolenie wodnoprawne, przejmuje prawa i
obowiązki wynikające z tego pozwolenia, z zastrzeżeniem ust. 2.
2. Jeżeli pozwolenie wodnoprawne dotyczy
eksploatacji instalacji, przejęcie praw i obowiązków wynikających z pozwolenia
następuje na zasadach określonych w ustawie - Prawo ochrony środowiska.
3. Do przejęcia praw i obowiązków, wynikających z
pozwolenia na wprowadzanie do urządzeń kanalizacyjnych, będących własnością
innych podmiotów, ścieków przemysłowych zawierających substancje szczególnie
szkodliwe dla środowiska wodnego, przepisy ust. 2 stosuje się odpowiednio.
Art. 135. Pozwolenie
wodnoprawne wygasa, jeżeli:
1) upłynął okres, na który było wydane;
2) zakład zrzekł się uprawnień ustalonych w tym
pozwoleniu;
3) zakład nie rozpoczął wykonywania urządzeń
wodnych w terminie 3 lat od dnia, w którym pozwolenie wodnoprawne na wykonanie
tych urządzeń stało się ostateczne.
Art. 136. 1. Pozwolenie
wodnoprawne można cofnąć lub ograniczyć bez odszkodowania, jeżeli:
1) zakład zmienia cel i zakres korzystania z
wód lub warunki wykonywania uprawnień ustalonych w pozwoleniu;
2) urządzenia wodne wykonane zostały niezgodnie
z warunkami ustalonymi w pozwoleniu wodnoprawnym lub nie są należycie
utrzymywane;
3) zakład nie realizuje obowiązków wobec innych
zakładów posiadających pozwolenie wodnoprawne, uprawnionych do rybactwa oraz
osób narażonych na szkody, albo nie realizuje przedsięwzięć ograniczających
negatywne oddziaływanie na środowisko, ustalonych w pozwoleniu;
4) zasoby wód podziemnych uległy zmniejszeniu w
sposób naturalny;
5) zakład nie rozpoczął w terminie korzystania
z uprawnień wynikających z pozwolenia wodnoprawnego, z powodów innych niż
określone w art. 135 pkt 3, lub nie korzystał z tych uprawnień przez okres co
najmniej 2 lat;
6) (167) nastąpiła zmiana przepisów, o
których mowa w art. 45 ust. 1 pkt 3 i 4 oraz ust. 2;
7) jest to konieczne dla osiągnięcia celów
środowiskowych w zakresie wynikającym z planu gospodarowania wodami na obszarze
dorzecza, warunków korzystania z wód regionu wodnego lub warunków korzystania z
wód zlewni i uzasadnione wynikami monitoringu wód;
8) (168) nastąpiło zagrożenie osiągnięcia
celów środowiskowych i jest to uzasadnione danymi z monitoringu wód oraz
wynikami dodatkowego przeglądu pozwoleń wodnoprawnych, o którym mowa w art.
113c ust. 1 pkt 2.
2. (169) Przeglądu pozwoleń
wodnoprawnych na pobór wód lub wprowadzanie ścieków do wód lub do ziemi lub do
urządzeń kanalizacyjnych, a także realizacji tych pozwoleń, właściwy organ
dokonuje co najmniej raz na 4 lata.
3. (170) Organ właściwy do wydania
pozwolenia wodnoprawnego dokonuje dodatkowego przeglądu pozwoleń wodnoprawnych na
pobór wód lub wprowadzanie ścieków do wód lub do ziemi, jeżeli na podstawie
wyników monitoringu wód lub innych danych, w tym danych uzyskanych w toku
opracowywania projektu programu wodno-środowiskowego kraju lub jego
aktualizacji, Prezes Krajowego Zarządu Gospodarki Wodnej stwierdził, że jest
zagrożone osiągnięcie celów środowiskowych.
4. (171) Jeżeli zachodzą okoliczności,
o których mowa w ust. 1, organ właściwy do wydania pozwolenia wodnoprawnego
może z urzędu cofnąć lub ograniczyć pozwolenie wodnoprawne bez odszkodowania.
Art. 137. 1. Pozwolenie
wodnoprawne można cofnąć lub ograniczyć za odszkodowaniem, jeżeli jest to
uzasadnione interesem społecznym albo ważnymi względami gospodarczymi.
2. O odszkodowaniu orzeka, w drodze decyzji, organ
właściwy do cofnięcia lub ograniczenia pozwolenia wodnoprawnego, na warunkach
określonych w ustawie.
3. Odszkodowanie przysługuje od:
1) starosty, z budżetu powiatu - jeżeli
cofnięcie lub ograniczenie pozwolenia jest uzasadnione interesem społecznym;
2) (uchylony);
3) tego, który odniesie korzyści z cofnięcia
lub ograniczenia pozwolenia wodnoprawnego - jeżeli cofnięcie lub ograniczenie
pozwolenia wodnoprawnego jest uzasadnione ważnymi względami gospodarczymi.
Art. 138. 1. Stwierdzenie
wygaśnięcia, cofnięcie lub ograniczenie pozwolenia wodnoprawnego następuje z
urzędu lub na wniosek strony, w drodze decyzji.
2. Decyzją o wygaśnięciu lub cofnięciu można
nałożyć obowiązek usunięcia negatywnych skutków w środowisku wynikających z
wykonywania pozwolenia wodnoprawnego lub powstałych w wyniku działalności
prowadzonej niezgodnie z warunkami określonymi w pozwoleniu wodnoprawnym oraz
określić zakres i termin wykonania tego obowiązku.
Art. 139. 1. W
decyzji stwierdzającej wygaśnięcie lub cofnięcie pozwolenia wodnoprawnego można
określić obowiązki zakładu niezbędne do kształtowania zasobów wodnych, a w
szczególności zobowiązać zakład do usunięcia urządzeń wodnych i innych
obiektów, które zostały wykonane lub były użytkowane na podstawie tego
pozwolenia.
2. W przypadku wygaśnięcia lub cofnięcia
pozwolenia wodnoprawnego urządzenia wodne lub ich części, których pozostawienie
jest niezbędne do kształtowania zasobów wodnych, z zastrzeżeniem ust. 3, mogą
być przejęte bez odszkodowania na własność właściciela wody, chyba że
właściciel urządzenia wodnego, w terminie 6 miesięcy od dnia, w którym decyzja
o wygaśnięciu lub cofnięciu pozwolenia wodnoprawnego stała się ostateczna,
rozporządzi prawem własności tego urządzenia.
3. Przepis ust. 2 nie dotyczy stawów oraz gruntów,
na których znajdują się urządzenia wodne, o których mowa w ust. 2.
4. W decyzji stwierdzającej wygaśnięcie lub
cofnięcie pozwolenia wodnoprawnego orzeka się o niezbędności pozostawienia
urządzenia wodnego.
5. Przeniesienie prawa własności do urządzenia
wodnego, o którym mowa w ust. 2, następuje w drodze decyzji stanowiącej
podstawę dokonania wpisu właściciela urządzenia wodnego w księdze wieczystej
nieruchomości (zbiorze dokumentów).
Art. 140. 1. Organem
właściwym do wydawania pozwoleń wodnoprawnych, z zastrzeżeniem ust. 2 i 2a,
jest starosta, wykonujący to zadanie jako zadanie z zakresu administracji
rządowej.
2. Marszałek województwa wydaje pozwolenia
wodnoprawne:
1) jeżeli szczególne korzystanie z wód,
wykonywanie urządzeń wodnych lub eksploatacja instalacji bądź urządzeń wodnych
są związane z przedsięwzięciami lub instalacjami, o których mowa w art. 378
ust. 2a ustawy z dnia 27 kwietnia 2001 r. - Prawo ochrony środowiska;
1a) o których mowa w art. 122 ust. 1, jeżeli
dotyczą korzystania z wód i wykonywania urządzeń wodnych w sztucznych
zbiornikach wodnych usytuowanych na wodach płynących, będących przedsięwzięciem
mogącym zawsze znacząco oddziaływać na środowisko;
2) na wykonanie budowli przeciwpowodziowych;
3) na przerzuty wody i wykonanie niezbędnych do
tego urządzeń wodnych;
4) na wprowadzanie do wód powierzchniowych
substancji hamujących rozwój glonów;
5) o których mowa w art. 122 ust. 2;
5a) na wydobywanie z wód powierzchniowych
kamienia, żwiru, piasku oraz innych materiałów;
5b) na wprowadzanie do urządzeń kanalizacyjnych ścieków
przemysłowych zawierających substancje szczególnie szkodliwe dla środowiska
określone w przepisach wydanych na podstawie art. 45a ust. 1 pochodzących z
eksploatacji instalacji związanej z przedsięwzięciami, o których mowa w pkt 1;
5c) wszystkie, o których mowa w art. 122, wymagane
dla przedsięwzięcia, jeżeli jest organem właściwym do wydania jednego z tych
pozwoleń;
5d) na wspólne korzystanie z wód, o którym mowa w
art. 130, jeżeli jest organem właściwym do wydania pozwolenia wodnoprawnego dla
jednego z zakładów;
6) (uchylony).
2a. Dyrektor regionalnego zarządu wydaje
pozwolenia wodnoprawne, w przypadku gdy szczególne korzystanie z wód lub
wykonywanie urządzeń wodnych, w całości lub w części, odbywa się na terenach
zamkniętych w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 27 kwietnia 2001 r. - Prawo
ochrony środowiska, a odrębne przepisy nie stanowią inaczej.
2b. (uchylony).
3. Organ właściwy do wydawania pozwolenia
wodnoprawnego jest właściwy w sprawach stwierdzenia wygaśnięcia, cofnięcia lub
ograniczenia tego pozwolenia, a także orzeczenia o przeniesieniu prawa
własności urządzenia wodnego na własność właściciela wody.
Art. 141. Przepisy
art. 122-140 dotyczące wykonywania studni do poboru wód podziemnych nie
naruszają przepisów ustawy - Prawo geologiczne i górnicze.
Rozdział 5
Instrumenty
ekonomiczne służące gospodarowaniu wodami
Art. 142. Instrumenty
ekonomiczne służące gospodarowaniu wodami stanowią:
1) należności za korzystanie ze śródlądowych
dróg wodnych oraz urządzeń wodnych stanowiących własność Skarbu Państwa,
usytuowanych na śródlądowych wodach powierzchniowych;
2) opłaty, o których mowa w art. 13 ust. 3;
3) opłaty, o których mowa w art. 20 ust. 10;
4) opłaty, o których mowa w art. 155 ust. 4;
5) opłaty z umów, o których mowa w art. 217 ust.
6.
Art. 143. Należności
za korzystanie ze śródlądowych dróg wodnych oraz urządzeń wodnych stanowiących
własność Skarbu Państwa, usytuowanych na śródlądowych wodach powierzchniowych,
zwane dalej "należnościami", uiszcza się za:
1) żeglugę oraz przewóz ludzi lub towarów
obiektami pływającymi;
2) holowanie lub spław drewna;
3) korzystanie ze śluz lub pochylni.
Art. 144. 1. Z
uiszczania należności zwolnione są:
1) łodzie sportowo-turystyczne i inne małe
statki (do 15 ton nośności lub służące do przewozu nie więcej niż 12
pasażerów); zwolnienie nie dotyczy należności za korzystanie ze śluz lub
pochylni;
2) statki jednostek organizacyjnych właściciela
wód lub urządzeń wodnych zlokalizowanych na wodach oraz jednostek państwowej
służby hydrologiczno-meteorologicznej;
3) statki jednostek sił zbrojnych, jednostek
organizacyjnych resortu spraw wewnętrznych, Służby Celnej oraz jednostek
ratowniczych;
4) statki urzędów żeglugi śródlądowej;
5) statki Państwowej i Społecznej Straży
Rybackiej;
6) statki urzędów morskich;
7) promy leżące w ciągach dróg publicznych.
2. Od uczniów szkół podstawowych, gimnazjów i
szkół ponadgimnazjalnych ogólnokształcących i zawodowych oraz od studentów
szkół wyższych należności za śluzowanie obniża się o połowę.
Art. 145. Należności
za żeglugę statków pasażerskich oraz wycieczkowych ustala się w zależności od
ilości miejsc pasażerskich i długości przebytej drogi w jednym rejsie, a za
żeglugę pustych statków towarowych oraz barek - za jeden tonokilometr nośności
wymierzonej.
Art. 146. 1. Należność
za przewóz towarów ustala się dla odcinków dróg wodnych w zależności od masy
przewożonych towarów i długości trasy; masę towarów zaokrągla się do pełnych
ton, a wysokość należności - do pełnych dziesiątek groszy.
2. Jeżeli należność za przewóz towarów byłaby
niższa od należności za żeglugę pustego statku, należność ustala się jak za
przejazd pustego statku.
3. W śluzach wielostopniowych każdą komorę uznaje
się za osobną śluzę.
Art. 147. 1. Należność
za przewóz, holowanie lub spław drewna ustala się za tonokilometry.
2. Masę drewna ustala się na podstawie dokumentu
przewozowego wystawionego przez przewoźnika; jeżeli w dokumencie przewozowym
nie podano ilości metrów sześciennych drewna albo przewoźnik nie wystawił
dokumentu przewozowego, przyjmuje się, że 1 m3 drewna odpowiada 3,5
m2 powierzchni tratwy, co równa się masie 0,7 t.
Art. 148. Należność
za korzystanie ze śluz lub pochylni ustala się w zależności od rodzaju i
wielkości statku oraz od godzin korzystania z tych urządzeń: w godzinach od 700
do 1600 albo od 1600 do 700.
Art. 149. 1. Wysokość
należności ustala jednostka organizacyjna odpowiedzialna za utrzymanie odcinków
śródlądowych dróg wodnych lub urządzeń wodnych stanowiących własność Skarbu
Państwa, zwana dalej "właściwą jednostką organizacyjną", na podstawie
informacji składanej przez zakład obowiązany do uiszczania należności, z
zastrzeżeniem ust. 5.
2. Informacja, o której mowa w ust. 1, powinna
zawierać dane dotyczące przewozów towarowych wyrażonych w tonokilometrach,
rejsów statków pasażerskich lub wycieczkowych, rejsów pustych statków
towarowych lub barek, liczby śluzowań oraz przejść przez pochylnię,
uwzględniając odpowiednio art. 145-147.
3. Zakład, o którym mowa w ust. 1, jest obowiązany
do składania informacji, o której mowa w ust. 2, właściwej jednostce
organizacyjnej w terminie do 15 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w
którym żegluga była wykonywana.
4. Jeżeli zakład nie złoży informacji w terminie,
o którym mowa w ust. 3, właściwa jednostka organizacyjna ustala wysokość
należności na podstawie własnych ustaleń.
5. Należności za korzystanie ze śluz lub pochylni
przez statki, o których mowa w art. 144 ust. 1 pkt 1, pobiera się bezpośrednio
w miejscu śluzowania lub przejścia przez pochylnię, z uwzględnieniem zasady, o
której mowa w art. 144 ust. 2; za pobraną należność wystawia się potwierdzenie
uiszczenia należności.
6. Do uiszczania należności za żeglugę, przewóz
osób lub towarów statkami, holowanie i spław drewna, korzystanie ze śluz lub
pochylni, o której mowa w ust. 1 i 4, stosuje się odpowiednio przepisy działu
III ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r.
Nr 8, poz. 60, z późn. zm.), z tym że uprawnienia organów podatkowych
przysługują dyrektorowi regionalnego zarządu gospodarki wodnej.
7. Postępowanie w sprawie należności nieuiszczonej
w terminie wszczyna się z urzędu, w stosunku do zakładu, który zalega z jej
uiszczeniem, po upływie 6 miesięcy od dnia, w którym upłynął termin jej
płatności.
Art. 150. 1. Minister
właściwy do spraw gospodarki wodnej określi, w drodze rozporządzenia:
1) drogi wodne i odcinki dróg wodnych, o
których mowa w art. 143, kierując się infrastrukturą oraz kosztami utrzymania
tych dróg;
2) stawki należności;
3) jednostki organizacyjne, uprawnione do
pobierania należności oraz sposób ustalania i pobierania należności;
4) wzór formularza do składania informacji, o
której mowa w art. 149 ust. 2.
2. Realizując upoważnienie, o którym mowa w ust.
1, minister będzie kierował się rodzajem i wielkością obiektów pływających,
masą przewożonych towarów, ilością miejsc pasażerskich oraz nośnością
wymierzoną, rodzajem i wielkością obiektów pływających oraz porą korzystania z
tych urządzeń, uwzględniając komu zostało powierzone utrzymanie poszczególnych
odcinków śródlądowych dróg wodnych oraz urządzeń wodnych, potrzebą jednolitego
ujęcia w składanych informacjach danych koniecznych do ustalenia należności,
mając na względzie, że maksymalna stawka należności za:
1) żeglugę pustych statków towarowych i barek nie
może być wyższa niż 0,5 gr za jeden tonokilometr nośności wymierzonej, a
statków pasażerskich i wycieczkowych - 2,5 gr za iloczyn jednego miejsca na
statku i każdego kilometra przebytej drogi wodnej;
2) przewóz towarów oraz holowanie i spław
drewna nie może być wyższa niż 2 gr za jeden tonokilometr;
3) jedno przejście przez śluzę lub pochylnię w
godzinach od 700 do 1600 nie może być wyższa niż 2 %
najniższego wynagrodzenia za pracę pracowników, określonego na podstawie
odrębnych przepisów dla roku poprzedniego, a w godzinach od 1600 do
700 - 4 % tego wynagrodzenia.
Art. 151. 1. Stawki
należności, o których mowa w art. 150, podlegają z dniem 1 stycznia każdego
roku kalendarzowego podwyższeniu w stopniu odpowiadającym średniorocznemu
wskaźnikowi zmian cen towarów i usług konsumpcyjnych, ogłaszanemu przez Prezesa
Głównego Urzędu Statystycznego, w formie komunikatu, w Dzienniku Urzędowym
Rzeczypospolitej Polskiej "Monitor Polski", za rok poprzedni.
2. Minister właściwy do spraw gospodarki wodnej,
nie później niż do dnia 30 listopada każdego roku, w drodze obwieszczenia w
Dzienniku Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej "Monitor Polski",
ogłasza wysokość stawek należności na rok następny.
Art. 152. Należności
i opłaty, o których mowa w art. 142, stanowią przychód Narodowego Funduszu
Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej.
Rozdział 6
Kataster wodny
Art. 153. 1. Kataster
wodny jest systemem informacyjnym o gospodarowaniu wodami, składającym się z
dwóch działów (Dział I i Dział II).
2. W Dziale I katastru wodnego gromadzi się i
aktualizuje dane dotyczące:
1) sieci hydrograficznej oraz hydrologicznych i
meteorologicznych posterunków obserwacyjno-pomiarowych;
1a) przebiegu granic obszarów zlewni, dorzeczy i
regionów wodnych;
2) (172) zasobów wód podziemnych, w
tym dostępnych zasobów wód podziemnych, lokalizacji głównych zbiorników wód
podziemnych oraz sieci stacjonarnych obserwacji wód;
3) (173) ilości i jakości zasobów
wód powierzchniowych oraz zasobów wód podziemnych, w tym dostępnych zasobów wód
podziemnych;
4) wielkości poboru wody powierzchniowej i
podziemnej;
5) źródeł i charakterystyki zanieczyszczeń
punktowych oraz obszarowych;
6) stanu biologicznego środowiska wodnego oraz
terenów zalewowych;
7) obwodów rybackich oraz rybackiej
przydatności wód (bonitacji);
8) użytkowania wód wraz z charakterystyką
korzystania z wód;
8a) profili wody w kąpieliskach;
9) pozwoleń wodnoprawnych oraz pozwoleń
zintegrowanych wydawanych na podstawie przepisów ustawy - Prawo ochrony
środowiska dotyczących korzystania z wody;
9a) ilości i rodzaju substancji szczególnie
szkodliwych dla środowiska wodnego określonych w pozwoleniach, o których mowa w
pkt 9;
10) urządzeń wodnych;
11) stref i obszarów ochronnych ustanowionych na
podstawie ustawy;
11a) (174) obszarów narażonych na niebezpieczeństwo
powodzi oraz obszarów, o których mowa w art. 88d ust. 2;
12) spółek wodnych.
3. Dział II katastru wodnego zawiera:
1) program wodno-środowiskowy kraju;
2) dokumenty planistyczne, o których mowa w
art. 113 ust. 1 pkt 1a-5;
3) listy, o których mowa w art. 90 ust. 1 pkt 8
i w art. 92 ust. 3 pkt 14.
4. Źródłem danych katastru wodnego w zakresie
nieruchomości jest ewidencja gruntów i budynków, o której mowa w art. 2 pkt 8
ustawy z dnia 17 maja 1989 r. - Prawo geodezyjne i kartograficzne (Dz. U. z
2010 r. Nr 193, poz. 1287).
Art. 154. 1. Kataster
wodny, o którym mowa w art. 153, prowadzi się dla obszaru państwa z
uwzględnieniem podziału państwa na obszary dorzeczy i regiony wodne.
2. (175) Kataster wodny dla obszaru
państwa prowadzony jest przez Prezesa Krajowego Zarządu Gospodarki Wodnej i
obejmuje dane określone w art. 153 ust. 2 pkt 1-3, 10, 11a oraz w ust. 3.
3. Kataster wodny dla regionu wodnego prowadzony
jest przez dyrektora regionalnego zarządu i obejmuje dane określone w art. 153
ust. 2 i 3.
Art. 155. 1. Organy
administracji publicznej, instytuty badawcze, a także zakłady oraz właściciele
urządzeń wodnych obowiązani są do nieodpłatnego przekazywania danych
niezbędnych do prowadzenia katastru wodnego.
2. Kataster wodny jest udostępniany do wglądu
nieodpłatnie.
3. (176) Wyszukiwanie informacji,
sporządzanie kopii dokumentów oraz ich przesyłanie odbywa się na podstawie
przepisów ustawy z dnia 3 października 2008 r. o udostępnianiu informacji o
środowisku i jego ochronie, udziale społeczeństwa w ochronie środowiska oraz o
ocenach oddziaływania na środowisko.
4. Za przygotowanie i udostępnienie danych w innej
formie niż określona w ust. 2 i 3 organ administracji publicznej lub
upoważniona jednostka organizacyjna pobiera opłatę.
5. Minister właściwy do spraw gospodarki wodnej
określi, w drodze rozporządzenia:
1) zakres informacji z katastru wodnego
podlegających udostępnianiu na warunkach określonych w ust. 4 oraz sposób ich
przygotowania;
2) wysokość opłat za przygotowanie i
udostępnianie informacji z katastru wodnego podlegających udostępnianiu na
warunkach określonych w ust. 4, przy czym maksymalna opłata nie może być wyższa
niż 1.000 zł.
6. Wydając rozporządzenie, o którym mowa w ust. 5,
minister uwzględni zasady zawarte w ust. 2-3 oraz kierować się będzie
uwarunkowaniami prawnymi, którym podlegają dane gromadzone w katastrze wodnym,
zakresem czynności koniecznych do przygotowania danych w żądanej formie, a
także możliwościami technicznymi pozwalającymi na przygotowanie i udostępnianie
danych.
7. Opłata, o której mowa w ust. 4, stanowi
przychód Narodowego Funduszu Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej.
Rozdział 6a
Monitoring wód
Art. 155a. 1. (177)
Monitoring wód ma na celu pozyskanie informacji o stanie:
1) (178) wód powierzchniowych i stanie wód
podziemnych oraz obszarów chronionych, o których mowa w art. 113 ust. 4, na
potrzeby planowania w gospodarowaniu wodami oraz oceny osiągania celów
środowiskowych;
2) wód morskich na potrzeby oceny osiągania
celów środowiskowych dla wód morskich oraz bieżącej oceny stanu środowiska wód
morskich.
2. Badania i oceny stanu wód powierzchniowych,
stanu wód podziemnych oraz obszarów chronionych, o których mowa w art. 113 ust.
4, dokonuje się w ramach państwowego monitoringu środowiska.
3. Wojewódzki inspektor ochrony środowiska
wykonuje badania wód powierzchniowych w zakresie elementów fizykochemicznych,
chemicznych i biologicznych.
4. (179) Państwowa służba
hydrologiczno-meteorologiczna wykonuje badania wód powierzchniowych w zakresie
elementów hydrologicznych i morfologicznych i przekazuje wyniki tych badań
właściwym wojewódzkim inspektorom ochrony środowiska na potrzeby oceny stanu
wód powierzchniowych, oceny stanu wód podziemnych oraz oceny obszarów
chronionych, o których mowa w art. 113 ust. 4.
4a. (180) Wojewódzki inspektor ochrony
środowiska prowadzi obserwacje elementów hydromorfologicznych na potrzeby oceny
stanu ekologicznego.
5. Państwowa służba hydrogeologiczna wykonuje
badania i ocenia stan wód podziemnych w zakresie elementów fizykochemicznych i
ilościowych.
6. W uzasadnionych przypadkach wojewódzki
inspektor ochrony środowiska wykonuje, w uzgodnieniu z państwową służbą
hydrogeologiczną, uzupełniające badania wód podziemnych w zakresie elementów
fizykochemicznych, a wyniki tych badań przekazuje, za pośrednictwem Głównego
Inspektora Ochrony Środowiska, państwowej służbie hydrogeologicznej.
6a. (181) Wojewódzki inspektor ochrony
środowiska dokonuje, na podstawie wyników badań i obserwacji, o których mowa w
ust. 3 i 4a, oraz z wykorzystaniem wyników badań, o których mowa w ust. 4,
oceny stanu jednolitych części wód powierzchniowych dla obszaru województwa, z
uwzględnieniem wód przejściowych i przybrzeżnych.
7. (182) Główny Inspektor Ochrony
Środowiska dokonuje, na podstawie wyników badań i obserwacji, o których mowa w
ust. 3-6, oraz wyników ocen, o których mowa w ust. 6a, kompleksowej oceny stanu
wód na obszarach dorzeczy oraz, jeżeli jest to uzasadnione specyfiką badań,
wykonuje badania, o których mowa w ust. 2.
8. Główny Inspektor Ochrony Środowiska, Prezes
Krajowego Zarządu Gospodarki Wodnej i Główny Inspektor Sanitarny ustalają, w
drodze porozumienia, rodzaj, zakres i sposób nieodpłatnego przekazywania
informacji niezbędnych do oceny i klasyfikacji wody w kąpielisku.
9. (183) Inspekcja Ochrony Środowiska
prowadzi monitoring wód, o którym mowa w ust. 1 pkt 2, współpracując z organami
administracji morskiej oraz organami administracji rybołówstwa morskiego.
Art. 155b. 1. Minister
właściwy do spraw gospodarki wodnej w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw
środowiska określi, w drodze rozporządzenia, formy i sposób prowadzenia
monitoringu jednolitych części wód powierzchniowych i podziemnych, w tym:
1) dla wód powierzchniowych:
a) rodzaje monitoringu i cele ich ustanowienia,
b) kryteria wyboru jednolitych części wód do
monitorowania,
c) rodzaje punktów pomiarowo-kontrolnych i
kryteria ich wyznaczania,
d) zakres i częstotliwość prowadzonych badań dla
poszczególnych elementów klasyfikacji stanu ekologicznego i chemicznego jednolitych
części wód w ciekach naturalnych, jeziorach i innych naturalnych zbiornikach
wodnych, wodach przejściowych oraz wodach przybrzeżnych, z uwzględnieniem
specyfiki poszczególnych typów wód,
e) zakres prowadzonych badań dla poszczególnych
elementów klasyfikacji potencjału ekologicznego i stanu chemicznego sztucznych
jednolitych części wód powierzchniowych i silnie zmienionych jednolitych części
wód powierzchniowych,
f) metodyki referencyjne oraz warunki zapewnienia
jakości pomiarów i badań;
2) dla wód podziemnych:
a) rodzaje monitoringu i cele ich ustanowienia,
b) kryteria wyboru jednolitych części wód do
monitorowania,
c) kryteria wyznaczania punktów pomiarowych,
d) zakres i częstotliwość monitoringu,
e) metodyki referencyjne oraz warunki zapewnienia
jakości monitoringu.
2. Minister, wydając rozporządzenie, o którym mowa
w ust. 1, będzie się kierował wynikami wyznaczania jednolitych części wód oraz
ustaleniami zawartymi w dokumentacji, o której mowa w art. 113 ust. 2 i 3.
Art. 155c. (184)
1. Główny Inspektor Ochrony Środowiska opracowuje program monitoringu wód
morskich zawierający wykaz stanowisk badań monitoringowych z przyporządkowaniem
im zakresu i częstotliwości prowadzenia pomiarów i badań oraz metodyk
referencyjnych lub warunków zapewnienia jakości pomiarów i badań dla
poszczególnych wskaźników, o których mowa w art. 61k ust. 1 pkt 1.
2. Przy opracowywaniu programu monitoringu wód
morskich bierze się pod uwagę potrzebę:
1) dostarczania informacji pozwalających na
bieżącą ocenę stanu środowiska wód morskich oraz na określenie działań
pozostających do podjęcia i postępów działań już podjętych dla osiągnięcia
dobrego stanu środowiska wód morskich, zgodnie ze wstępną oceną stanu
środowiska wód morskich oraz z zestawem właściwości typowych dla dobrego stanu
środowiska wód morskich;
2) zapewniania generowania informacji
umożliwiających identyfikację odpowiednich wskaźników, o których mowa w art.
61k ust. 1 pkt 1, dla celów środowiskowych dla wód morskich;
3) zapewniania generowania informacji
umożliwiających ocenę skuteczności działań określonych w krajowym programie
ochrony wód morskich;
4) zapewniania identyfikacji przyczyny zmian
stanu środowiska wód morskich oraz podjęcia możliwych działań korygujących
mających na celu przywrócenie dobrego stanu środowiska wód morskich, w
przypadku stwierdzenia odstępstw od dobrego stanu środowiska wód morskich;
5) dostarczania informacji o substancjach
szczególnie szkodliwych występujących w gatunkach przeznaczonych do spożycia
przez ludzi z obszarów połowów komercyjnych;
6) uwzględniania badań zapewniających uzyskanie
informacji, czy działania korygujące, o których mowa w pkt 4, przyniosą
oczekiwane zmiany stanu środowiska wód morskich i nie będą miały niepożądanych
skutków ubocznych;
7) zapewniania porównywalności i możliwości
wykonywania zbiorczych ocen stanu środowiska wód morskich w regionie Morza
Bałtyckiego;
8) opracowywania specyfikacji technicznych i
ujednoliconych metod monitorowania stanu środowiska wód morskich w sposób
zapewniający porównywalność informacji o stanie środowiska wód morskich na
poziomie Unii Europejskiej;
9) zapewniania, w zakresie, w jakim jest to
możliwe, zgodności programu monitoringu wód morskich z programami
opracowywanymi przez inne państwa członkowskie Unii Europejskiej położone w
regionie Morza Bałtyckiego oraz państwa leżące poza granicami Unii
Europejskiej, które graniczą z regionem Morza Bałtyckiego, w tym przy
wykorzystaniu najbardziej odpowiednich dla regionu Morza Bałtyckiego wytycznych
dotyczących monitorowania stanu środowiska wód;
10) uwzględniania oceny zmian cech i właściwości
wód morskich, o których mowa w art. 61h ust. 1, a także, w razie konieczności,
nowych i przyszłych zagrożeń ekosystemów morskich;
11) uwzględniania właściwości fizycznych, chemicznych,
hydromorfologicznych i biologicznych wód morskich, typów siedlisk oraz presji i
oddziaływań na wody morskie zawartych w analizie, o której mowa w art. 61h ust.
1 pkt 2, w tym ich naturalnej zmienności, jak również potrzebę przeprowadzenia
oceny postępów w realizacji celów środowiskowych dla wód morskich z
zastosowaniem wskaźników, o których mowa w art. 61k ust. 1 pkt 1, oraz ich
granicznych i docelowych punktów odniesienia - o ile zostały ustalone.
3. Główny Inspektor Ochrony Środowiska, zapewniając
aktywny udział wszystkich zainteresowanych w opracowaniu programu monitoringu
wód morskich, zamieszcza w Biuletynie Informacji Publicznej Głównego
Inspektoratu Ochrony Środowiska, w celu zgłoszenia uwag, projekt programu
monitoringu wód morskich.
4. W terminie 21 dni od dnia zamieszczenia
projektu programu monitoringu wód morskich w Biuletynie Informacji Publicznej
Głównego Inspektoratu Ochrony Środowiska zainteresowani mogą składać, do
Głównego Inspektora Ochrony Środowiska, uwagi, w formie pisemnej lub
elektronicznej, do ustaleń zawartych w projekcie tego dokumentu.
5. Główny Inspektor Ochrony Środowiska zamieszcza
w Biuletynie Informacji Publicznej Głównego Inspektoratu Ochrony Środowiska
informację o sposobie i zakresie uwzględnienia uwag do projektu programu
monitoringu wód morskich.
6. Po zakończeniu konsultacji, zgodnie z ust. 3-5,
Główny Inspektor Ochrony Środowiska przekazuje program monitoringu wód morskich
ministrowi właściwemu do spraw gospodarki wodnej.
7. Minister właściwy do spraw gospodarki wodnej
przedkłada Komisji Europejskiej program monitoringu wód morskich po uzyskaniu
zgody Rady Ministrów. Program monitoringu wód morskich jest przedkładany w
terminie 3 miesięcy od dnia uzyskania zgody Rady Ministrów.
8. Program monitoringu wód morskich jest wdrażany,
jeżeli w terminie 6 miesięcy od dnia jego przedłożenia Komisja Europejska nie
odrzuci programu monitoringu wód morskich w całości albo w części.
9. Jeżeli Komisja Europejska odrzuci program
monitoringu wód morskich w części, minister właściwy do spraw gospodarki wodnej
opracowuje poprawiony program monitoringu wód morskich, kierując się
stanowiskiem Komisji Europejskiej. Do poprawionego programu monitoringu wód
morskich stosuje się odpowiednio przepisy ust. 1, 2, 7 i 8.
10. Jeżeli Komisja Europejska odrzuci program
monitoringu wód morskich w całości, opracowuje się nowy program monitoringu wód
morskich zgodnie z ust. 1-8.
11. Program monitoringu wód morskich podlega
przeglądowi co 6 lat i w razie potrzeby aktualizacji.
12. Minister właściwy do spraw gospodarki wodnej
informuje Komisję Europejską, Komisję Ochrony Środowiska Morza Bałtyckiego oraz
zainteresowane państwa członkowskie Unii Europejskiej o aktualizacjach programu
monitoringu wód morskich po uzyskaniu zgody Rady Ministrów. Informacja jest
przekazywana w terminie 3 miesięcy od dnia dokonania aktualizacji programu
monitoringu wód morskich.
13. Przepisy ust. 1-10 stosuje się odpowiednio do
aktualizacji programu monitoringu wód morskich.
Art. 155d. (185)
1. Minister właściwy do spraw gospodarki wodnej w porozumieniu z ministrem
właściwym do spraw gospodarki, ministrem właściwym do spraw gospodarki
morskiej, ministrem właściwym do spraw rolnictwa, ministrem właściwym do spraw
rybołówstwa, ministrem właściwym do spraw środowiska i ministrem właściwym do
spraw zdrowia określi, w drodze rozporządzenia, zakres i sposób prowadzenia
monitoringu wód, o którym mowa w art. 155a ust. 1 pkt 2, w tym:
1) rodzaje i kryteria wyznaczania stanowisk
badań monitoringowych, zapewniając pobór próbek w punktach pomiarowych
zlokalizowanych na obszarach morskich w rozumieniu ustawy z dnia 21 marca 1991
r. o obszarach morskich Rzeczypospolitej Polskiej i administracji morskiej;
2) zakres i częstotliwość prowadzenia pomiarów
i badań poszczególnych wskaźników, o których mowa w art. 61k ust. 1 pkt 1;
3) metodyki referencyjne dla poszczególnych
wskaźników, o których mowa w art. 61k ust. 1 pkt 1, a dla wskaźników, dla
których nie ustalono metodyki referencyjnej - warunki zapewnienia jakości
pomiarów.
2. Minister, wydając rozporządzenie, o którym mowa
w ust. 1, kieruje się:
1) ustaleniami zawartymi we wstępnej ocenie
stanu środowiska wód morskich;
2) potrzebą prowadzenia monitoringu wód
morskich w sposób skoordynowany i spójny w regionie Morza Bałtyckiego;
3) potrzebą zapewnienia informacji niezbędnych
dla opracowania programu monitoringu wód morskich;
4) oddziaływaniami na stan środowiska wód
regionu Morza Bałtyckiego o charakterze transgranicznym;
5) potrzebą zapewnienia zgodności metod
monitorowania w regionie Morza Bałtyckiego w celu ułatwienia porównania wyników
monitoringu.
Art. 155e. (186)
1. Główny Inspektor Ochrony Środowiska udostępnia Komisji Europejskiej
dane i informacje wykorzystane do opracowania programu monitoringu wód morskich
oraz uzyskane przy jego opracowaniu, zgodnie z ustawą z dnia 4 marca 2010 r. o
infrastrukturze informacji przestrzennej.
2. Nie później niż w terminie 6 miesięcy od dnia
udostępnienia Komisji Europejskiej danych i informacji, o którym mowa w ust. 1,
Główny Inspektor Ochrony Środowiska udostępnia te dane i informacje również
Europejskiej Agencji Środowiska, o której mowa w rozporządzeniu Parlamentu
Europejskiego i Rady (WE) nr 401/2009 z dnia 23 kwietnia 2009 r. w sprawie
Europejskiej Agencji Środowiska oraz Europejskiej Sieci Informacji i Obserwacji
Środowiska.
3. Przepisy ust. 1 i 2 stosuje się odpowiednio do
danych i informacji wykorzystanych do aktualizacji programu monitoringu wód
morskich oraz uzyskanych przy jego aktualizacji.
Rozdział 7
Kontrola
gospodarowania wodami
Art. 156. 1. Kontrola
gospodarowania wodami dotyczy:
1) stanu realizacji planów i programów
dotyczących gospodarki wodnej, ustalonych na podstawie ustawy;
2) korzystania z wód;
3) ochrony wód przed zanieczyszczeniem;
4) przestrzegania warunków ustalonych w
decyzjach wydanych na podstawie ustawy;
5) utrzymania wód oraz urządzeń wodnych;
6) przestrzegania nałożonych na właścicieli
gruntów obowiązków oraz ograniczeń;
7) przestrzegania warunków obowiązujących w
strefach i obszarach ochronnych ustanowionych na podstawie ustawy;
8) stanu jakości wody ujmowanej do zaopatrzenia
ludności oraz wody w kąpieliskach;
9) jakości wód przeznaczonych do bytowania ryb,
skorupiaków i mięczaków w warunkach naturalnych;
10) stężeń azotanów w wodach wrażliwych na
zanieczyszczenie związkami azotu ze źródeł rolniczych;
11) przestrzegania warunków obowiązujących na
wałach przeciwpowodziowych oraz na obszarach szczególnego zagrożenia powodzią;
12) stanu zabezpieczenia przed powodzią oraz
przebiegu usuwania skutków powodzi związanych z utrzymaniem wód oraz urządzeń
wodnych;
13) ustawiania i utrzymywania stałych urządzeń
pomiarowych na brzegach i w wodach;
14) wykonywania w pobliżu urządzeń wodnych robót
lub czynności, które mogą zagrażać tym urządzeniom lub spowodować ich
uszkodzenie;
15) usuwania szkód związanych z ruchem zakładu
górniczego w zakresie gospodarki wodnej.
2. Kontrolę, o której mowa w ust. 1, wykonują
odpowiednio Prezes Krajowego Zarządu oraz dyrektorzy regionalnych zarządów, z
wyjątkiem kontroli, o której mowa w ust. 1 pkt 8, wykonywanej przez Inspekcję
Sanitarną(187), oraz kontroli, o której mowa w ust. 1 pkt 3, 9 i
10, wykonywanej przez Inspekcję Ochrony Środowiska.
3. Przepis ust. 2 nie narusza przepisów ustawy -
Prawo budowlane oraz przepisów ustawy z dnia 20 lipca 1991 r. o Inspekcji
Ochrony Środowiska (Dz. U. z 2007 r. Nr 44, poz. 287, z późn. zm.).
Art. 157. 1. Kontrolę
wykonują Prezes Krajowego Zarządu, dyrektorzy regionalnych zarządów oraz
upoważnieni przez nich pracownicy, odpowiednio Krajowego Zarządu i regionalnych
zarządów, zwani dalej "inspektorami".
2. Przy wykonywaniu kontroli w zakresie gospodarki
wodnej inspektor uprawniony jest do:
1) wstępu wraz z pracownikami pomocniczymi,
rzeczoznawcami i niezbędnym wyposażeniem przez całą dobę na teren
nieruchomości, na której znajdują się urządzenia wodne lub prowadzona jest
działalność związana z korzystaniem z wód;
2) przeprowadzania niezbędnych badań lub
wykonywania innych czynności kontrolnych w celu ustalenia, na terenie kontrolowanej
nieruchomości, przestrzegania warunków wynikających z ustawy, a także stanu
urządzeń wodnych;
3) żądania pisemnych lub ustnych informacji
oraz wzywania i przesłuchiwania osób w zakresie niezbędnym do ustalenia stanu
faktycznego;
4) żądania okazywania dokumentów i
udostępnienia wszelkich danych mających związek z problematyką kontroli.
Art. 158. Kontrolowany,
z zachowaniem przepisów o ochronie informacji niejawnych oraz o zakwaterowaniu
sił zbrojnych, jest obowiązany umożliwić inspektorowi przeprowadzenie kontroli,
w szczególności umożliwić dokonanie czynności, o których mowa w art. 157 ust.
2.
Art. 159. 1. Z
czynności kontrolnych inspektor sporządza protokół, którego jeden egzemplarz
doręcza kontrolowanemu zakładowi.
2. Protokół podpisują inspektor i upoważniony
przedstawiciel kontrolowanego, który może wnieść do protokołu umotywowane
zastrzeżenia i uwagi.
3. W przypadku odmowy podpisania protokołu przez
upoważnionego przedstawiciela kontrolowanego, inspektor czyni o tym wzmiankę w
protokole, a odmawiający podpisu może w terminie 7 dni przedstawić swoje
stanowisko na piśmie odpowiednio Prezesowi Krajowego Zarządu lub dyrektorowi
regionalnego zarządu.
Art. 160. 1. Na
podstawie ustaleń kontroli Prezes Krajowego Zarządu lub dyrektor regionalnego
zarządu może:
1) wydać kontrolowanemu zarządzenie
pokontrolne;
2) wystąpić do właściwego organu o wszczęcie
postępowania administracyjnego przewidzianego przepisami ustawy.
2. Prezes Krajowego Zarządu oraz dyrektor
regionalnego zarządu może wystąpić z wnioskiem o przeprowadzenie postępowania
służbowego lub innego przewidzianego prawem postępowania przeciwko osobom
winnym dopuszczenia do uchybień i powiadomienie, w określonym terminie, o
wynikach tego postępowania i podjętych działaniach.
Art. 161. 1. Prezes
Krajowego Zarządu oraz dyrektor regionalnego zarządu współdziałają w
wykonywaniu czynności kontrolnych z innymi organami kontroli, organami
administracji publicznej, organami obrony cywilnej oraz organizacjami
społecznymi.
2. Współdziałanie to obejmuje w szczególności:
1) rozpatrywanie wniosków o przeprowadzenie
kontroli;
2) przekazywanie właściwym organom
administracji publicznej informacji o wynikach przeprowadzonych kontroli;
3) wymianę informacji o wynikach kontroli;
4) współpracę ze Strażą Graniczną w wykonywaniu
kontroli w strefie nadgranicznej.
Art. 162. 1. Organ
właściwy do wydania pozwolenia wodnoprawnego wzywa zakład do usunięcia, w
określonym terminie, zaniedbań w zakresie gospodarki wodnej, w wyniku których
może powstać stan zagrażający życiu lub zdrowiu ludzi albo zwierząt bądź
środowisku.
2. Jeżeli zaniedbania zakładu nie zostaną usunięte
w określonym terminie, organ, o którym mowa w ust. 1, może wydać decyzję o
unieruchomieniu zakładu lub jego części, do czasu usunięcia zaniedbań.
3. Podjęcie wstrzymanej działalności może nastąpić
za zgodą organu, o którym mowa w ust. 1, działającego w porozumieniu z
właściwym dyrektorem regionalnego zarządu, po stwierdzeniu, że usunięto
zaniedbania, o których mowa w ust. 1.
4. Przepisów ust. 1-3 nie stosuje się, jeżeli
zaniedbania, o których mowa w ust. 1, dotyczą wprowadzania ścieków do wód lub
do ziemi.
Art. 163. 1. Organy
Państwowej Inspekcji Sanitarnej, w ramach kontroli urzędowej, dokonują:
1) oceny jakości wody w kąpielisku pod względem
spełniania wymagań określonych w przepisach wydanych na podstawie art. 50 ust.
3:
a) bieżącej,
b) sezonowej,
c) czteroletniej;
2) klasyfikacji jakości wody w kąpielisku pod
względem spełniania wymagań określonych w przepisach wydanych na podstawie art.
50 ust. 3, określając ją jako:
a) niedostateczną,
b) dostateczną,
c) dobrą,
d) doskonałą.
2. Kontrola urzędowa obejmuje:
1) wyznaczenie punktów pobierania próbek wody z
kąpieliska do badań;
2) pobieranie, transport i badanie próbek wody
z kąpieliska metodami referencyjnymi, określonymi w przepisach wydanych na
podstawie art. 50 ust. 3, przed sezonem oraz w przypadku zaistnienia sytuacji
mogącej powodować pogorszenie jakości wody w kąpielisku;
3) ocenę prowadzonej kontroli wewnętrznej;
4) ocenę i klasyfikację jakości wody w
kąpielisku.
3. Kontrolę wewnętrzną oceny jakości wody w
kąpielisku pod względem spełniania wymagań określonych w przepisach wydanych na
podstawie art. 50 ust. 3 prowadzi również organizator kąpieliska.
4. Kontrola wewnętrzna obejmuje:
1) ustalenie do dnia 15 czerwca w porozumieniu
z właściwym państwowym powiatowym inspektorem sanitarnym harmonogramu pobrania
próbek wody z kąpieliska w sezonie kąpielowym, zwanego dalej
"harmonogramem pobrania próbek";
2) systematyczne wizualne nadzorowanie wody w
kąpielisku i wody zasilającej kąpielisko pod kątem występowania zanieczyszczeń
niekorzystnie wpływających na jakość wody i stanowiących zagrożenie zdrowia
kąpiących się osób;
3) pobieranie próbek wody w kąpielisku w
punktach ustalonych z właściwym państwowym powiatowym inspektorem sanitarnym;
4) pobieranie dodatkowych próbek wody w
kąpielisku w terminie 7 dni po ustaniu krótkoterminowego zanieczyszczenia;
5) badanie wody z kąpieliska, w zakresie i
metodami referencyjnymi zgodnymi z przepisami wydanymi na podstawie art. 50
ust. 3;
6) dokumentowanie i niezwłoczne przekazywanie
wyników badań właściwemu państwowemu powiatowemu inspektorowi sanitarnemu;
7) informowanie właściwego państwowego
powiatowego inspektora sanitarnego o wystąpieniu zmian, które mogłyby mieć
wpływ na pogorszenie jakości wody w kąpielisku, oraz o każdym zawieszeniu
harmonogramu pobrania próbek w ramach kontroli wewnętrznej i jego przyczynach;
8) informowanie kąpiących się osób o jakości
wody w kąpielisku i zaleceniach organów Państwowej Inspekcji Sanitarnej.
Art. 163a. 1. Harmonogram
pobrania próbek uwzględnia terminy pobierania i analizy nie mniej niż czterech
próbek w sezonie kąpielowym, w okresie funkcjonowania kąpieliska, tak aby
przerwa między badaniami nie przekraczała miesiąca.
2. Stosowanie harmonogramu pobrania próbek może
zostać zawieszone w przypadku wystąpienia sytuacji wyjątkowej, będącej
zdarzeniem mającym niekorzystny wpływ na jakość wody w kąpielisku, o
prawdopodobieństwie występowania mniejszym niż raz na cztery lata. Niezwłocznie
po ustaniu sytuacji wyjątkowej należy powrócić do stosowania obowiązującego
harmonogramu pobrania próbek i uzupełnić brakujące próbki nowymi.
3. W przypadku zawieszenia stosowania harmonogramu
pobrania próbek właściwy państwowy powiatowy inspektor sanitarny sporządza
sprawozdanie, przedstawiając przyczyny zawieszenia, i przekazuje je Głównemu
Inspektorowi Sanitarnemu, celem przekazania wraz ze sprawozdaniem rocznym
Komisji Europejskiej.
Art. 163b. 1. W
przypadku stwierdzenia w wyniku przeprowadzonej kontroli wewnętrznej lub
urzędowej, że woda w kąpielisku nie spełnia wymagań, w szczególności
wystąpienia krótkotrwałego zanieczyszczenia lub nadmiernego zakwitu sinic,
państwowy powiatowy inspektor sanitarny zobowiązuje organizatora do ustalenia
przyczyny zanieczyszczenia i podjęcia działań dla ochrony zdrowia ludzkiego i
poprawy jakości wody.
2. Państwowy powiatowy inspektor sanitarny
podejmuje działania mające na celu ochronę zdrowia ludzkiego i w razie
konieczności wprowadza zakaz kąpieli w danym sezonie kąpielowym albo tymczasowy
zakaz kąpieli, zawiadamia organizatora kąpieliska i właściwego miejscowo wójta,
burmistrza lub prezydenta miasta w celu niezwłocznego rozpowszechnienia
informacji o wprowadzonym zakazie za pomocą środków masowego przekazu oraz
organizatora w celu zamieszczenia takiej informacji w miejscu oznaczenia
kąpieliska oraz w jego pobliżu.
3. Państwowy powiatowy inspektor sanitarny
wprowadza stały zakaz kąpieli, w przypadku gdy jakość wody w kąpielisku została
zaklasyfikowana jako niedostateczna w 5 kolejnych sezonach kąpielowych.
4. W przypadku kąpielisk zlokalizowanych w
częściach wód przekraczających granicę państwa bądź zlokalizowanych przy niej
właściwy państwowy powiatowy inspektor sanitarny informuje o działaniach
podjętych zgodnie z ust. 2 również wojewodę, celem zawiadomienia odpowiednich
władz państwa członkowskiego Unii Europejskiej.
5. W przypadkach, o których mowa w ust. 1-4, wójt,
burmistrz lub prezydent miasta, organy Państwowej Inspekcji Sanitarnej oraz
organizator kąpieliska przekazują społeczeństwu informacje dotyczące jakości
wody w kąpielisku w sposób niebudzący wątpliwości co do stwierdzonych zagrożeń.
Art. 163c. 1. Państwowa
Inspekcja Sanitarna gromadzi, weryfikuje, analizuje i ocenia dane uzyskane w
wyniku kontroli jakości wody w kąpielisku.
2. Główny Inspektor Sanitarny sporządza po sezonie
kąpielowym sprawozdanie o jakości wody w kąpieliskach i przekazuje je corocznie
do dnia 31 grudnia Komisji Europejskiej wraz z informacją o podjętych środkach
zarządzania oraz przypadkach i przyczynach zawieszenia stosowania harmonogramu
pobrania próbek w ramach kontroli wewnętrznej.
3. (188) Państwowa Inspekcja Sanitarna
prowadzi i aktualizuje internetowy serwis kąpieliskowy zawierający informacje
dotyczące kąpielisk, w szczególności:
1) wykaz kąpielisk;
2) klasyfikację wody w każdym kąpielisku na
przestrzeni ostatnich trzech lat oraz profilu wody w kąpielisku, włączając
wyniki kontroli przeprowadzone na podstawie art. 163 ust. 1 i 4;
3) bieżącą ocenę jakości wody w kąpielisku;
4) informację o zakazie kąpieli wraz ze
wskazaniem przyczyn zakazu oraz informację o innych zaleceniach dotyczących
jakości wody;
5) ogólny opis wody w kąpielisku, sporządzony w
oparciu o profil wody w kąpielisku, przedstawiony w języku nietechnicznym;
6) informacje o:
a) możliwości występowania krótkotrwałych
zanieczyszczeń,
b) liczbie dni, w których kąpiel była zakazana w
czasie poprzedniego sezonu kąpielowego, z uwagi na takie zanieczyszczenie,
c) ostrzeżeniu o każdym takim występującym lub
przewidywanym zanieczyszczeniu
- w przypadku wód w kąpieliskach, w których można
spodziewać się wystąpienia krótkotrwałych zanieczyszczeń;
7) dane o rodzaju oraz spodziewanym czasie
trwania sytuacji wyjątkowej, której występowania nie przewiduje się przeciętnie
częściej niż raz na cztery lata.
Art. 163d. Badania
jakości wody, o których mowa w art. 163 ust. 2 i 4, wykonują laboratoria, o
których mowa w art. 12 ust. 4 ustawy z dnia 7 czerwca 2001 r. o zbiorowym
zaopatrzeniu w wodę i zbiorowym odprowadzaniu ścieków.
DZIAŁ VII
SPÓŁKI WODNE I
ZWIĄZKI WAŁOWE
Rozdział 1
Tworzenie spółek
wodnych i związków wałowych
Art. 164. 1. Spółki
wodne, z zastrzeżeniem ust. 2, oraz związki wałowe są formami organizacyjnymi,
które nie działają w celu osiągnięcia zysku, zrzeszają osoby fizyczne lub
prawne i mają na celu zaspokajanie wskazanych ustawą potrzeb w dziedzinie
gospodarowania wodami.
2. Spółki wodne, zapewniając zaspokojenie potrzeb
zrzeszonych w nich osób w dziedzinie gospodarowania wodami, mogą podejmować
prowadzenie działalności umożliwiającej osiągnięcie zysku netto. Osiągnięty
zysk netto przeznacza się wyłącznie na cele statutowe spółki wodnej.
3. Spółki wodne mogą być tworzone w szczególności
do wykonywania, utrzymywania oraz eksploatacji urządzeń służących do:
1) zapewnienia wody dla ludności, w tym
uzdatniania i dostarczania wody;
2) ochrony wód przed zanieczyszczeniem, w tym
odprowadzania i oczyszczania ścieków;
3) ochrony przed powodzią;
4) melioracji wodnych oraz prowadzenia
racjonalnej gospodarki na terenach zmeliorowanych;
5) wykorzystywania wody do celów
przeciwpożarowych;
6) utrzymywania wód.
4. Do prowadzenia działalności, o której mowa w
ust. 3 pkt 1 i 2, stosuje się odpowiednio przepisy art. 8-10 i 12 oraz przepisy
wydane na podstawie art. 11 i 13 ustawy z dnia 7 czerwca 2001 r. o zbiorowym
zaopatrzeniu w wodę i zbiorowym odprowadzaniu ścieków.
5. Spółki wodne mogą korzystać z pomocy finansowej
państwa udzielanej w formie dotacji podmiotowej z budżetu państwa przeznaczonej
na dofinansowanie działalności bieżącej w zakresie realizacji zadań związanych
z utrzymaniem wód i urządzeń wodnych, z wyłączeniem zadań, na realizację
których została udzielona inna dotacja.
5a. Spółki wodne mogą korzystać z pomocy
finansowej z budżetów jednostek samorządu terytorialnego na bieżące utrzymanie
wód i urządzeń wodnych oraz na finansowanie lub dofinansowanie inwestycji.
5b. Pomoc finansowa, o której mowa w ust. 5a,
polega na udzielaniu dotacji celowej w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 27
sierpnia 2009 r. o finansach publicznych z budżetów jednostek samorządu
terytorialnego.
5c. Zasady udzielania dotacji celowej, o której
mowa w ust. 5b, tryb postępowania w sprawie udzielania dotacji i sposób jej
rozliczania określają organy stanowiące jednostek samorządu terytorialnego w
drodze uchwały.
5d. Udzielenie dotacji określonej w ust. 5b
następuje na podstawie umowy zawartej przez jednostkę samorządu terytorialnego
ze spółką wodną. W przypadku gdy dotacja stanowi pomoc publiczną lub pomoc de
minimis, jej udzielenie następuje z uwzględnieniem warunków dopuszczalności tej
pomocy określonych w przepisach prawa Unii Europejskiej.
6. (uchylony).
7. Udzielenie spółce wodnej wykonującej urządzenia
melioracji wodnych pomocy, o której mowa w ust. 5 i 5a, może nastąpić wówczas,
gdy obszar przewidziany do melioracji stanowi zwarty kompleks, zasięg oraz
projekt techniczny melioracji zostały uzgodnione z wojewodą, a udział własny
członków spółki wodnej odpowiada co najmniej kwocie wyliczonej zgodnie z art.
74 ust. 2 pkt 1 oraz z art. 78 ust. 1.
8. Spółki wodne mogą łączyć się w związki spółek
wodnych.
9. Do związków spółek wodnych stosuje się
odpowiednio przepisy dotyczące spółek wodnych, z tym że prawa i obowiązki
przysługujące wobec spółek wodnych staroście w stosunku do związków spółek wodnych
wykonuje marszałek województwa.
10. Związki wałowe mogą być tworzone do
wykonywania i utrzymywania wałów przeciwpowodziowych wraz z urządzeniami
wodnymi stanowiącymi ich wyposażenie.
11. Przepisy dotyczące spółek wodnych i ich
związków stosuje się odpowiednio do związków wałowych.
Art. 165. 1. Utworzenie
spółki wodnej następuje w drodze porozumienia co najmniej 3 osób fizycznych lub
prawnych, zawartego w formie pisemnej.
2. Do utworzenia spółki wodnej wymagane jest:
1) uchwalenie statutu spółki przez osoby
zainteresowane utworzeniem spółki;
2) dokonanie wyboru organów spółki.
3. Starosta właściwy miejscowo dla siedziby spółki
wodnej zatwierdza statut spółki w drodze decyzji; w przypadku niezgodności
statutu z prawem starosta wzywa do usunięcia niezgodności statutu z prawem w
określonym terminie, a jeżeli niezgodności nie zostaną usunięte - odmawia, w
drodze decyzji, jego zatwierdzenia.
4. Spółka wodna nabywa osobowość prawną z chwilą
uprawomocnienia się decyzji starosty o zatwierdzeniu statutu.
5. Osoby, które działały w imieniu spółki przed
nabyciem przez nią osobowości prawnej, odpowiadają solidarnie za szkody
powstałe w wyniku tego działania.
6. Przepisy ust. 3 stosuje się odpowiednio do
zmiany statutu.
7. Następca prawny członka spółki wodnej wstępuje
w jego prawa i obowiązki.
Art. 166. 1. Statut
spółki wodnej określa w szczególności:
1) nazwę i siedzibę spółki oraz teren jej
działalności;
2) cel spółki oraz sposób i środki służące do
osiągnięcia tego celu;
3) zasady ustalania wysokości składek i innych
świadczeń na rzecz spółki, adekwatnych do celów spółki;
3a) zasady ustalania należności za dostarczanie
wody oraz odprowadzanie i oczyszczanie ścieków, w przypadku prowadzenia
działalności, o której mowa w art. 164 ust. 2;
4) prawa i obowiązki członków spółki;
5) ograniczenia praw członków dotyczące ich
gruntów i obiektów niezbędnych do wykonywania zadań spółki;
6) warunki przyjmowania nowych członków oraz
wykluczania członków ze spółki;
7) warunki następstwa prawnego członków spółki;
8) organy spółki, ich skład, zasady powoływania
i odwoływania oraz zakres działania;
9) zasady nawiązywania stosunku pracy w ramach
spółki;
10) przypadki wymagające zwołania walnego
zgromadzenia;
11) czas trwania spółki oraz sposób jej
rozwiązania lub likwidacji;
12) warunki zaciągania zobowiązań i udzielania
pełnomocnictw do reprezentowania spółki;
13) przeznaczenie mienia pozostałego po
rozwiązaniu lub likwidacji spółki.
2. Do statutu dołącza się wykaz członków spółki,
zawierający ich oznaczenie, wskazanie ich siedzib i adresów.
Art. 167. 1. Zarząd
spółki wodnej zgłasza utworzenie spółki w celu wpisania do katastru wodnego, w
terminie 30 dni od dnia nabycia przez spółkę osobowości prawnej.
2. Wpis spółki wodnej do katastru wodnego
obejmuje:
1) nazwę, siedzibę, adres i przedmiot działania
spółki;
2) imiona i nazwiska członków zarządu oraz
sposób reprezentowania spółki;
3) czas trwania spółki;
4) dane dotyczące decyzji starosty o
zatwierdzeniu statutu.
3. Wszelkie zmiany danych, o których mowa w ust.
2, zarząd niezwłocznie zgłasza do katastru wodnego.
Art. 168. Na wniosek
spółki wodnej lub zainteresowanego zakładu starosta, w drodze decyzji, może
włączyć zakład do spółki, jeżeli jest to uzasadnione celami, dla których spółka
została utworzona.
Art. 169. 1. Spółka
wodna odpowiada za swoje zobowiązania całym majątkiem.
2. Członek spółki wodnej nie odpowiada za
zobowiązania spółki.
Art. 170. 1. Członek
spółki wodnej jest obowiązany do wnoszenia składek i ponoszenia na jej rzecz
innych określonych w statucie świadczeń, niezbędnych do wykonywania statutowych
zadań spółki.
2. Wysokość składek i innych świadczeń na rzecz
spółki wodnej powinna być proporcjonalna do korzyści odnoszonych przez członków
spółki, w związku z działalnością spółki.
3. Jeżeli uchwalone przez spółkę wodną zajmującą
się utrzymaniem urządzeń melioracji wodnych szczegółowych składki i inne
świadczenia nie wystarczają na wykonanie przewidzianych na dany rok zadań
statutowych, starosta może wystąpić do organów spółki o podwyższenie wysokości
tych składek i innych świadczeń; jeżeli spółka wodna zajmująca się utrzymaniem
urządzeń wykonanych przy udziale środków publicznych, mimo wystąpienia
starosty, nie podjęła odpowiedniej uchwały, starosta może, w drodze decyzji,
podwyższyć wysokość tych składek i innych świadczeń.
4. (uchylony).
5. Do egzekucji składek i świadczeń, o których
mowa w ust. 1, na rzecz spółki wodnej stosuje się odpowiednio przepisy o
egzekucji należności podatkowych.
Art. 171. 1. Jeżeli
osoby fizyczne lub osoby prawne niebędące członkami spółki wodnej oraz
jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej odnoszą korzyści z
urządzeń spółki lub przyczyniają się do zanieczyszczenia wody, dla której
ochrony spółka została utworzona, obowiązane są do ponoszenia świadczeń na
rzecz spółki.
2. Wysokość i rodzaj świadczeń, o których mowa w
ust. 1, ustala, w drodze decyzji, starosta.
Art. 171a. Dostarczanie
wody oraz odprowadzanie i oczyszczanie ścieków, w przypadku prowadzenia
działalności, o której mowa w art. 164 ust. 2, odbywa się na podstawie umowy
zawartej między spółką wodną a zainteresowanym podmiotem.
Rozdział 2
Organy spółki
Art. 172. 1. Organami
spółki wodnej są:
1) walne zgromadzenie;
2) zarząd;
3) komisja rewizyjna, o ile spółka liczy więcej
niż dziesięciu członków.
2. Statut może określać inne organy spółki, niż
wymienione w ust. 1, oraz określać warunki, przy których walne zgromadzenie
złożone z członków spółki zostaje zastąpione przez walne zgromadzenie
delegatów.
Art. 173. 1. Do
walnego zgromadzenia należy:
1) uchwalanie planu prac spółki wodnej oraz jej
budżetu, w którym można upoważnić zarząd do zaciągania pożyczek lub kredytów, w
imieniu spółki, do ustalonej wysokości;
2) uchwalania wysokości składek i innych
świadczeń na rzecz spółki;
2a) ustalanie wysokości należności za dostarczanie
wody oraz odprowadzanie i oczyszczanie ścieków, w przypadku prowadzenia
działalności, o której mowa w art. 164 ust. 2;
3) wybór oraz odwołanie członków zarządu i
członków komisji rewizyjnej;
4) rozpatrywanie i zatwierdzanie rocznych sprawozdań
oraz udzielanie zarządowi absolutorium;
5) podejmowanie uchwał w sprawie nabycia
nieruchomości albo zbycia lub obciążenia nieruchomości spółki wodnej;
6) uchwalanie zmian statutu spółki wodnej;
7) podejmowanie uchwał w sprawie przystąpienia
spółki wodnej do związku spółek wodnych;
8) podejmowanie uchwał w sprawie połączenia
spółki wodnej z inną spółką wodną, albo podziału spółki wodnej na dwie lub
więcej spółek;
9) podjęcie uchwały w sprawie rozwiązania
spółki wodnej oraz powołania likwidatorów;
10) zatwierdzanie ostatecznych rachunków i
sprawozdań likwidatora spółki wodnej;
11) podejmowanie uchwał w sprawach przedstawionych
przez zarząd lub komisję rewizyjną.
2. Nieudzielenie absolutorium zarządowi spółki
wodnej jest równoznaczne z odwołaniem zarządu.
Art. 174. Walne
zgromadzenie jest zwoływane przez zarząd co najmniej raz w roku.
Art. 175. 1. Jeżeli
statut spółki nie stanowi inaczej, uchwały walnego zgromadzenia zapadają zwykłą
większością głosów, z zastrzeżeniem ust. 2.
2. Uchwały walnego zgromadzenia w sprawie zmiany
statutu, rozwiązania spółki wodnej, połączenia z inną spółką lub podziału
spółki zapadają większością dwóch trzecich głosów przy obecności co najmniej
połowy liczby członków spółki wodnej.
3. Członkowi spółki wodnej przysługuje jeden głos,
przy czym w sprawach, o których mowa w ust. 1, statut może przyznać członkowi
spółki wodnej taką liczbę głosów, ile razy jego świadczenia na rzecz spółki są
większe od świadczeń pozostałych członków spółki; w takim przypadku statut
określi sposób obliczania podwyższonej liczby głosów.
4. Do walnego zgromadzenia delegatów przepisy ust.
1-3 stosuje się odpowiednio.
Art. 176. 1. Zarząd
spółki wodnej wykonuje uchwały walnego zgromadzenia, kieruje działalnością spółki,
zarządza jej majątkiem, prowadzi gospodarkę finansową i reprezentuje ją na
zewnątrz.
2. Zarząd może być jednoosobowy lub wieloosobowy;
liczbę członków zarządu określa statut spółki.
3. Zarząd wybierany jest na 5 lat, jeżeli statut
spółki wodnej nie stanowi inaczej.
4. Do właściwości zarządu należą sprawy
niezastrzeżone dla innych organów spółki.
5. Do składania oświadczeń w imieniu spółki
wodnej, jeżeli statut nie stanowi inaczej, uprawniony jest:
1) 1 członek zarządu - gdy w skład zarządu
wchodzą nie więcej niż 2 osoby;
2) 2 członków zarządu - w pozostałych
przypadkach.
6. Zarząd spółki wodnej ma prawo obciążania
członków spółki kosztami świadczeń lub prac niewykonanych w terminie.
Art. 177. 1. Komisja
rewizyjna kontroluje działalność spółki wodnej.
2. Komisja rewizyjna jest obowiązana do
przeprowadzenia kontroli gospodarki finansowej spółki wodnej co najmniej raz w
roku, przed walnym zgromadzeniem, i przedstawienia wyników tej kontroli walnemu
zgromadzeniu w formie sprawozdania.
3. Komisja rewizyjna składa się co najmniej z 3
członków; liczbę członków komisji rewizyjnej określa statut spółki wodnej.
4. Komisja rewizyjna wybierana jest na okres 5
lat, jeżeli statut spółki wodnej nie stanowi inaczej.
5. Członek komisji rewizyjnej nie może wchodzić w
skład zarządu.
Rozdział 3
Nadzór i kontrola
nad działalnością spółek
Art. 178. Nadzór i
kontrolę nad działalnością spółek wodnych sprawuje starosta.
Art. 179. 1. Zarząd
spółki wodnej obowiązany jest do przedłożenia staroście uchwał organów spółki w
terminie 7 dni od dnia ich podjęcia.
2. Uchwały organów spółki wodnej sprzeczne z
prawem lub statutem są nieważne; o nieważności uchwał w całości lub w części
orzeka, w drodze decyzji, starosta w terminie nie dłuższym niż 30 dni od dnia
doręczenia uchwały.
3. Starosta, wszczynając postępowanie w sprawie
stwierdzenia nieważności uchwały, może wstrzymać jej wykonanie.
4. Decyzja, o której mowa w ust. 2, jest
ostateczna; spółka wodna, której uchwała została uchylona, może zwrócić się do
starosty z wnioskiem o ponowne rozpatrzenie sprawy, a po wyczerpaniu tego trybu
spółce wodnej przysługuje skarga do sądu administracyjnego.
Art. 180. 1. W
przypadku powtarzającego się naruszania przez zarząd prawa lub statutu starosta
może, w drodze decyzji, rozwiązać zarząd, wyznaczając osobę pełniącą jego
obowiązki.
2. W terminie 3 miesięcy od dnia, w którym
decyzja, o której mowa w ust. 1, stała się ostateczna, osoba wyznaczona do
pełnienia obowiązków zarządu jest obowiązana zwołać walne zgromadzenie w celu
wybrania nowego zarządu.
3. Jeżeli walne zgromadzenie nie dokona wyboru
nowego zarządu, starosta może ustanowić, w drodze decyzji, zarząd komisaryczny
spółki wodnej na czas oznaczony, nie dłuższy niż rok.
Rozdział 4
Rozwiązanie
spółki wodnej
Art. 181. 1. Spółka
wodna może być rozwiązana uchwałą walnego zgromadzenia.
2. Spółka wodna może być rozwiązana przez
starostę, w drodze decyzji, jeżeli:
1) działalność spółki narusza prawo lub statut
albo
2) upłynął termin, na jaki został ustanowiony
zarząd komisaryczny, o którym mowa w art. 180 ust. 3, a walne zgromadzenie nie
dokonało wyboru nowego zarządu;
3) liczba członków jest mniejsza niż określona
w art. 165 ust. 1.
Art. 182. 1. Rozwiązanie
spółki wodnej następuje po przeprowadzeniu postępowania likwidacyjnego. W
okresie tego postępowania spółka działa pod dotychczasową nazwą z dodaniem
wyrazów "w likwidacji" oraz zachowuje osobowość prawną.
2. Likwidatorem spółki może być członek zarządu
lub inna osoba powołana uchwałą walnego zgromadzenia.
3. W przypadku rozwiązania spółki na podstawie decyzji,
o której mowa w art. 181 ust. 2, likwidatora wyznacza starosta.
4. Likwidator wstępuje w prawa i obowiązki zarządu
spółki i podejmuje w imieniu spółki czynności niezbędne do zakończenia jej
działalności.
5. Likwidator wynagradzany jest na koszt spółki;
wysokość wynagrodzenia ustala starosta.
6. Likwidator odpowiada za szkody powstałe wskutek
przeprowadzenia postępowania likwidacyjnego z naruszeniem zasad określonych w
ustawie lub statucie spółki wodnej; w przypadku powołania więcej niż jednego
likwidatora - odpowiadają oni solidarnie.
Art. 183. Zobowiązania
przypadające od spółki wodnej będącej w likwidacji pokrywane są w następującej
kolejności:
1) zobowiązania ze stosunku pracy;
2) zobowiązania w zakresie danin publicznych;
3) koszty prowadzenia likwidacji;
4) inne zobowiązania.
Art. 184. Starosta po
otrzymaniu uchwały walnego zgromadzenia spółki wodnej w likwidacji o
zatwierdzeniu ostatecznych rachunków i sprawozdań likwidatora występuje z
wnioskiem o wykreślenie spółki wodnej z katastru wodnego.
DZIAŁ VIII
ODPOWIEDZIALNOŚĆ
ZA SZKODY
Art. 185. 1. Do
naprawienia szkód, o których mowa w ustawie, z wyłączeniem przepisów art.
88l-88q oraz art. 88t, stosuje się przepisy art. 186-188.
2. Do zapobiegania szkodom w wodach i naprawy szkód
w wodach w rozumieniu ustawy z dnia 13 kwietnia 2007 r. o zapobieganiu szkodom
w środowisku i ich naprawie stosuje się przepisy tej ustawy.
Art. 186. 1. W
sprawie naprawienia szkód innych niż określone w art. 16 ust. 3 i art. 17 ust.
1 droga sądowa przysługuje po wyczerpaniu trybu, o którym mowa w ust. 3.
2. Naprawienie szkody, o której mowa w ust. 1,
obejmuje pokrycie strat poniesionych przez poszkodowanego.
3. Na żądanie poszkodowanego organ właściwy do
wydania pozwolenia wodnoprawnego, a jeżeli szkoda nie jest następstwem
pozwolenia wodnoprawnego - właściwy marszałek województwa, ustala wysokość
odszkodowania w drodze decyzji; decyzja jest niezaskarżalna.
4. Stronie niezadowolonej z ustalonego
odszkodowania przysługuje droga sądowa; droga sądowa przysługuje również w
przypadku niewydania decyzji przez właściwy organ w ciągu trzech miesięcy od
zgłoszenia żądania przez poszkodowanego.
5. Wystąpienie na drogę sądową nie wstrzymuje
wykonania decyzji, o której mowa w ust. 3.
Art. 187. 1. Jeżeli
w związku z wejściem w życie aktu prawa miejscowego, wydanego na podstawie
ustawy, korzystanie z nieruchomości lub jej część w dotychczasowy sposób lub
zgodny z dotychczasowym przeznaczeniem stało się niemożliwe bądź istotnie
ograniczone, właściciel może żądać:
1) odszkodowania za poniesioną szkodę albo
2) wykupu nieruchomości lub jej części.
2. Do wypłacenia odszkodowania albo wykupu
nieruchomości obowiązany jest organ, który wydał akt prawa miejscowego, a w
przypadku ustanowienia strefy ochronnej - właściciel ujęcia wody.
3. Przepisy ust. 1 i 2 stosuje się odpowiednio do
gruntów, na których znajdują się urządzenia wodne, przejęte na podstawie art.
139 ust. 2 na własność właściciela wody.
Art. 188. 1. Do
naprawienia szkody, o której mowa w art. 16 ust. 3 i art. 17 ust. 1, stosuje
się odpowiednio przepisy Kodeksu cywilnego, z tym że odszkodowanie obejmuje
koszty sporządzenia projektu, o którym mowa w art. 15 ust. 3.
2. Roszczenie o naprawienie szkody przedawnia się
z upływem 2 lat od dnia, w którym poszkodowany dowiedział się o zalaniu gruntu
podczas powodzi albo o trwałym, naturalnym zajęciu gruntu przez wodę.
DZIAŁ IX
PRZEPISY KARNE
Art. 189. 1. Kto
wbrew postanowieniu art. 33 uniemożliwia lub utrudnia korzystanie z wody do
zwalczania poważnych awarii, klęsk żywiołowych, pożarów albo innych miejscowych
zagrożeń lub do zapobieżenia poważnemu niebezpieczeństwu grożącemu życiu,
zdrowiu osób lub mieniu znacznej wartości - podlega grzywnie, karze
ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do roku.
2. Jeżeli następstwem czynu określonego w ust. 1
jest śmierć lub ciężki uszczerbek na zdrowiu człowieka lub znaczna szkoda w
mieniu - sprawca podlega grzywnie i karze pozbawienia wolności do lat 5.
Art. 190. 1. Kto
wbrew postanowieniom art. 65 ust. 1 pkt 3, art. 88n ust. 1 oraz art. 107 ust. 2
pkt 2 wykonuje w pobliżu urządzeń wodnych lub pomiarowych roboty lub czynności
zagrażające tym urządzeniom - podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności
albo pozbawienia wolności do roku.
2. Jeżeli następstwem czynu określonego w ust. 1
jest znaczna szkoda - sprawca podlega grzywnie i karze pozbawienia wolności do
lat 2.
Art. 191. Kto niszczy
lub uszkadza brzegi śródlądowych wód powierzchniowych, tworzące brzeg wody
budowle lub mury niebędące urządzeniami wodnymi oraz grunty pod śródlądowymi
wodami powierzchniowymi albo utrudnia przepływ wody w związku z wykonywaniem
lub utrzymywaniem urządzeń wodnych - podlega grzywnie, karze ograniczenia
wolności albo pozbawienia wolności do roku.
Art. 192. 1. Kto
bez wymaganego pozwolenia wodnoprawnego albo z przekroczeniem warunków
określonych w pozwoleniu wodnoprawnym korzysta z wody lub wykonuje urządzenia
wodne albo inne czynności wymagające pozwolenia wodnoprawnego - podlega karze
aresztu, ograniczenia wolności albo grzywny.
2. Tej samej karze podlega ten, kto nie wykonuje
obowiązków określonych w decyzji stwierdzającej wygaśnięcie lub cofnięcie
pozwolenia wodnoprawnego.
3. Przepisów ust. 1 nie stosuje się, jeżeli
korzystanie z wód dotyczy wprowadzania ścieków do wód lub do ziemi albo do
urządzeń kanalizacyjnych.
Art. 193. Kto wbrew
obowiązkowi:
1) nie utrzymuje w należytym stanie wód lub
urządzeń wodnych,
2) uniemożliwia dostęp do wód, o którym mowa w
art. 28 ust. 1 i 2,
3) nie prowadzi pomiarów, o których mowa w art.
46,
4) nie wykonuje lub nie utrzymuje w należytym
stanie urządzeń zapobiegających szkodom, o których mowa w art. 128 ust. 1 pkt
7a,
5) nie prowadzi kontroli wewnętrznej, o której
mowa w art. 163 ust. 4,
6) nie wywiązuje się z obowiązków, o których
mowa w art. 34c ust. 1 i art. 34d ust. 1-3
- podlega
karze grzywny.
Art. 194. Kto:
1) zmienia stan wody na gruncie,
2) grodzi nieruchomości przyległe do
powierzchniowych wód publicznych w odległości mniejszej niż 1,5 m od linii
brzegu,
3) nie przekazuje danych niezbędnych do
prowadzenia katastru wodnego,
4) (189) nie stosuje się do zakazów, o
których mowa w art. 39, art. 40 ust. 1 i art. 88n ust. 3a,
5) rozcieńcza ścieki wodą w celu uzyskania ich
stanu i składu zgodnego z przepisami,
6) wykorzystuje ścieki w sposób niezgodny z
ustawą,
7) nie zapewnia ochrony wód przed
zanieczyszczeniem zgodnie z wymaganiami, o których mowa w art. 42,
8) nie usuwa ścieków ze statku do urządzenia
odbiorczego na lądzie,
9) nie stosuje koniecznego sposobu lub rodzaju
upraw rolnych oraz leśnych w pasie gruntu przylegającym do linii brzegu,
10) nie oznacza granic terenu ochrony
bezpośredniej i ochrony pośredniej ujęcia wody,
11) nie stosuje się do zakazów, nakazów i
ograniczeń obowiązujących w strefie ochronnej ujęcia wody albo w strefie
ochronnej urządzeń pomiarowych,
12) niszczy, uszkadza, przemieszcza oznakowanie
stref ochronnych ujęć wód albo stref ochronnych urządzeń pomiarowych służb
państwowych,
13) wykonuje na obszarach szczególnego zagrożenia
powodzią roboty lub czynności utrudniające ochronę przed powodzią, zwiększające
zagrożenie powodziowe lub zanieczyszczające wody,
14) przemieszcza bez upoważnienia urządzenia
pomiarowe służb państwowych,
15) udostępnia osobom trzecim informacje, o których
mowa w art. 110 ust. 3 i 4, w celu wykorzystania ich do celów komercyjnych
- podlega
karze grzywny.
Art. 195. Postępowanie
w sprawach, o których mowa w art. 192-194, prowadzi się na podstawie przepisów
Kodeksu postępowania w sprawach o wykroczenia.
DZIAŁ X
ZMIANY W
PRZEPISACH OBOWIĄZUJĄCYCH, PRZEPISY PRZEJŚCIOWE I KOŃCOWE
Rozdział 1
Zmiany w
przepisach obowiązujących
Art. 196. W ustawie z
dnia 18 kwietnia 1985 r. o rybactwie śródlądowym (Dz. U. z 1999 r. Nr 66, poz. 750,
z 2000 r. Nr 120, poz. 1268 oraz z 2001 r. Nr 81, poz. 875 i Nr 110, poz. 1189)
wprowadza się następujące zmiany: (zmiany pominięte).
Art. 197. W ustawie z
dnia 17 maja 1989 r. - Prawo geodezyjne i kartograficzne (Dz. U. z 2000 r. Nr
100, poz. 1086 i Nr 120, poz. 1268 oraz z 2001 r. Nr 110, poz. 1189) dodaje się
art. 40a w brzmieniu:
"Art. 40a. Przepisy ustawy dotyczące państwowego
zasobu geodezyjnego i kartograficznego nie naruszają przepisów ustawy z dnia 18
lipca 2001 r. - Prawo wodne (Dz. U. Nr 115, poz. 1229)."
Art. 198. W ustawie z
dnia 19 października 1991 r. o gospodarowaniu nieruchomościami rolnymi Skarbu
Państwa (Dz. U. z 2001 r. Nr 57, poz. 603) art. 34 otrzymuje brzmienie:
"Art. 34. 1. Nieruchomości wchodzące w skład Zasobu mogą
być przekazane państwowym jednostkom organizacyjnym nieposiadającym osobowości
prawnej w trwały zarząd, zwany dalej "zarządem".
2. Przepisy ust. 1 stosuje się odpowiednio do
jednostek organizacyjnych samorządu województwa, realizujących zadania związane
z melioracjami wodnymi, jako zadania z zakresu administracji rządowej, w
zakresie niezbędnym do wykonywania tych zadań."
Art. 199. W ustawie z
dnia 4 lutego 1994 r. - Prawo geologiczne i górnicze (Dz. U. Nr 27, poz. 96, z
1996 r. Nr 106, poz. 496, z 1997 r. Nr 88, poz. 554, Nr 111, poz. 726 i Nr 133,
poz. 885, z 1998 r. Nr 106, poz. 668, z 2000 r. Nr 109, poz. 1157 i Nr 120,
poz. 1268 oraz z 2001 r. Nr 110, poz. 1190) wprowadza się następujące zmiany:
(zmiany pominięte).
Art. 200. W ustawie z
dnia 7 lipca 1994 r. o zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. z 1999 r. Nr 15,
poz. 139, Nr 41, poz. 412 i Nr 111, poz. 1279, z 2000 r. Nr 12, poz. 136, Nr
109, poz. 1157 i Nr 120, poz. 1268 oraz z 2001 r. Nr 5, poz. 42, Nr 14, poz.
124 i Nr 100, poz. 1085) wprowadza się następujące zmiany: (zmiany pominięte).
Art. 201. W ustawie z
dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane (Dz. U. z 2000 r. Nr 106, poz. 1126, Nr
109, poz. 1157 i Nr 120, poz. 1268 oraz z 2001 r. Nr 5, poz. 42, Nr 100, poz.
1085 i Nr 110, poz. 1190) w art. 2 w ust. 2 w pkt 2 wyrazy "budowli
hydrotechnicznych" zastępuje się wyrazami "urządzeń wodnych".
Art. 202. W ustawie z
dnia 4 września 1997 r. o działach administracji rządowej (Dz. U. z 1999 r. Nr 82,
poz. 928, z 2000 r. Nr 12, poz. 136, Nr 43, poz. 489, Nr 48, poz. 550, Nr 62,
poz. 718, Nr 70, poz. 816, Nr 73, poz. 852, Nr 109, poz. 1158 i Nr 122, poz.
1314 i 1321 oraz z 2001 r. Nr 3, poz. 18, Nr 5, poz. 43 i 44, Nr 42, poz. 475,
Nr 63, poz. 634, Nr 73, poz. 761, Nr 76, poz. 811, Nr 87, poz. 954, Nr 102,
poz. 1116 i Nr 113, poz. 1207) art. 11 otrzymuje brzmienie:
"Art. 11. 1. Dział gospodarka wodna obejmuje sprawy:
1) kształtowania, ochrony i racjonalnego
wykorzystywania zasobów wodnych,
2) utrzymania śródlądowych wód
powierzchniowych, stanowiących własność Skarbu Państwa wraz z infrastrukturą
techniczną związaną z tymi wodami, obejmującą budowle oraz urządzenia wodne,
3) budowy, modernizacji oraz utrzymania
śródlądowych dróg wodnych,
4) ochrony przeciwpowodziowej, w tym budowy,
modernizacji oraz utrzymania urządzeń wodnych zabezpieczających przed powodzią
oraz koordynacji przedsięwzięć służących osłonie i ochronie przeciwpowodziowej
państwa,
5) funkcjonowania państwowej służby
hydrologiczno-meteorologicznej i państwowej służby hydrogeologicznej, z
wyłączeniem zagadnień monitoringu jakości wód podziemnych,
6) współpracy międzynarodowej na wodach
granicznych w zakresie zadań należących do działu.
2. Minister właściwy do spraw gospodarki wodnej
sprawuje nadzór nad działalnością Prezesa Krajowego Zarządu Gospodarki Wodnej
oraz Instytutu Meteorologii i Gospodarki Wodnej."
Art. 203. W ustawie z
dnia 27 kwietnia 2001 r. - Prawo ochrony środowiska (Dz. U. Nr 62, poz. 627)
wprowadza się następujące zmiany: (zmiany pominięte).
Rozdział 2
Przepisy
przejściowe i końcowe
Art. 204. 1. Sprawy
wszczęte, a niezakończone wydaniem decyzji ostatecznej przed dniem wejścia w
życie ustawy, podlegają rozpoznaniu w trybie określonym w ustawie, z
zastrzeżeniem ust. 2 i 3.
2. W sprawach wszczętych, a niezakończonych
wydaniem decyzji ostatecznej przed dniem wejścia w życie ustawy, w zakresie
opłat:
1) za szczególne korzystanie z wód, z
wyłączeniem opłat za pobór wody i odprowadzanie ścieków,
2) za korzystanie ze stanowiących własność
Skarbu Państwa urządzeń wodnych
- stosuje
się przepisy dotychczasowe.
3. W sprawach opłat należnych za okres sprzed
wejścia w życie ustawy stosuje się przepisy dotychczasowe.
4. Jeżeli decyzje ostateczne w sprawach, o których
mowa w ust. 2, zostały uchylone, zmienione lub stwierdzono ich nieważność, w
trybie przepisów działu II rozdziału 12 i 13 Kodeksu postępowania
administracyjnego, do postępowań w tych sprawach stosuje się przepisy
dotychczasowe.
Art. 205. 1. Pozwolenia
wodnoprawne na szczególne korzystanie z wód do celów rybackich, wydane na
podstawie ustawy z dnia 24 października 1974 r. - Prawo wodne (Dz. U. Nr 38,
poz. 230, z 1980 r. Nr 3, poz. 6, z 1983 r. Nr 44, poz. 201, z 1989 r. Nr 26,
poz. 139 i Nr 35, poz. 192, z 1990 r. Nr 34, poz. 198 i Nr 39, poz. 222, z 1991
r. Nr 32, poz. 131 i Nr 77, poz. 335, z 1993 r. Nr 40, poz. 183, z 1994 r. Nr
27, poz. 96, z 1995 r. Nr 47, poz. 243, z 1996 r. Nr 106, poz. 496, z 1997 r.
Nr 47, poz. 299, Nr 88, poz. 554 i Nr 133, poz. 885, z 1998 r. Nr 106, poz.
668, z 2000 r. Nr 12, poz. 136, Nr 89, poz. 991, Nr 109, poz. 1157 i Nr 120,
poz. 1268 oraz z 2001 r. Nr 5, poz. 43, Nr 72, poz. 747 i Nr 100, poz. 1085)
wygasają w terminie trzech lat od dnia wejścia w życie ustawy; wygaśnięcie pozwolenia
wodnoprawnego stwierdza, w drodze decyzji, wojewoda.
2. (uchylony).
3. (uchylony).
4. Zakłady wprowadzające do urządzeń
kanalizacyjnych ścieki zawierające substancje szczególnie szkodliwe dla
środowiska wodnego określone na podstawie art. 45 ust. 1 pkt 1 obowiązane są do
uzyskania pozwoleń wodnoprawnych, o których mowa w art. 122 ust. 1 pkt 10, w
okresie 3 lat od dnia wejścia w życie ustawy.
Art. 206. 1. Organ
właściwy do wydania pozwolenia wodnoprawnego może, w terminie do 3 lat od dnia
wejścia w życie ustawy, w drodze decyzji, nałożyć na zakład posiadający
urządzenia wodne wykonane przed dniem wejścia w życie ustawy, na podstawie
decyzji lub dokumentów odpowiednich organów, innych niż pozwolenie wodnoprawne
na wykonanie urządzenia wodnego, obowiązek dostosowania tych urządzeń do
przepisów ustawy, ustalając rozmiar, sposób i termin wykonania obowiązku.
2. Jeżeli urządzenia wodne nie zostaną dostosowane
do przepisów ustawy w ustalonym terminie, o którym mowa w ust. 1, lub w
przypadku braku technicznych możliwości takiego dostosowania, zostaną rozebrane
na koszt właściciela.
3. Przepisy ust. 1 i 2 stosuje się do istniejących
w dniu wejścia w życie ustawy obiektów, o których mowa w art. 9 ust. 2 pkt 1
lit. b i c.
4. (uchylony).
5. (uchylony).
Art. 207. (uchylony).
Art. 208. 1. Obowiązek
o którym mowa w art. 43 ust. 1 gminy tworzące aglomeracje zrealizują w
terminach określonych w krajowym programie oczyszczania ścieków komunalnych, o
którym mowa w art. 43 ust. 3.
2. Rada Ministrów zatwierdzi krajowy program
oczyszczania ścieków komunalnych w terminie dwóch lat od dnia wejścia w życie
ustawy.
3. Pierwsze wyznaczenie aglomeracji, o którym mowa
w art. 43 ust. 2a, wojewoda przeprowadzi w terminie do dnia 31 marca 2005 r.
Art. 209. Statki, o
których mowa w art. 48, nieposiadające urządzeń zabezpieczających wody przed
zanieczyszczeniem, zostaną dostosowane do wymagań określonych w ustawie w
terminie dwóch lat od dnia wejścia w życie ustawy.
Art. 210. Wymagania
dotyczące jakości wody w kąpieliskach określone w przepisach wydanych na
podstawie art. 50 ust. 3 muszą być, w odniesieniu do kąpielisk specjalnie
wyposażonych w tym celu, spełnione w okresie 2 lat od dnia wejścia w życie
ustawy.
Art. 211. (uchylony).
Art. 212. (uchylony).
Art. 213. 1. Z
dniem 1 lipca 2006 r. pracownicy zatrudnieni w dotychczasowym Biurze Gospodarki
Wodnej stają się pracownikami Krajowego Zarządu.
2. Z dniem 1 lipca 2006 r. stosunek pracy
pracowników, o których mowa w ust. 1, zatrudnionych na innej podstawie niż
umowa o pracę, przekształca się w stosunek pracy na podstawie umowy o pracę.
3. Z dniem 1 lipca 2006 r. mienie znajdujące się
w użytkowaniu Biura Gospodarki Wodnej staje się mieniem Krajowego Zarządu.
Art. 214. 1. Do
dnia wejścia w życie rozporządzenia wydanego na podstawie art. 3 ust. 3 zadania
dyrektorów regionalnych zarządów określone w ustawie wykonują dyrektorzy
dotychczasowych regionalnych zarządów gospodarki wodnej.
2. Z dniem wejścia w życie rozporządzenia, o
którym mowa w ust. 1, mienie, o którym mowa w ustawie, stanowiące własność
Skarbu Państwa, związane z gospodarką wodną, pozostające w trwałym zarządzie
istniejących w dniu wejścia w życie ustawy regionalnych zarządów gospodarki
wodnej, staje się mieniem będącym w trwałym zarządzie właściwych terytorialnie
regionalnych zarządów utworzonych na podstawie tego rozporządzenia.
3. Mienie, wykorzystywane w dniu wejścia w życie
rozporządzenia, o którym mowa w ust. 1, przez istniejące w dniu wejścia w życie
ustawy regionalne zarządy gospodarki wodnej, staje się z tym dniem mieniem wykorzystywanym
przez regionalne zarządy utworzone na podstawie tego rozporządzenia.
4. Podziału mienia, o którym mowa w ust. 2 i 3,
pomiędzy utworzone regionalne zarządy dokona Prezes Krajowego Zarządu,
stosownie do art. 3 ust. 3.
5. Przejęcie mienia, o którym mowa w ust. 2 i 3,
następuje na podstawie protokołu zdawczo-odbiorczego.
Art. 215. 1. Zobowiązania
i wierzytelności dotychczasowych regionalnych zarządów gospodarki wodnej stają
się z dniem wejścia w życie rozporządzenia, o którym mowa w art. 3 ust. 3,
zobowiązaniami i wierzytelnościami regionalnych zarządów utworzonych na
podstawie tego rozporządzenia.
2. W toczących się postępowaniach
administracyjnych i sądowych, których stroną jest dyrektor istniejącego w dniu
wejścia w życie ustawy regionalnego zarządu gospodarki wodnej, stroną staje się
dyrektor regionalnego zarządu utworzonego na podstawie rozporządzenia, o którym
mowa w art. 3 ust. 3.
Art. 216. Pracownicy
dotychczasowych regionalnych zarządów gospodarki wodnej stają się, z dniem
wejścia w życie rozporządzenia, o którym mowa w art. 3 ust. 3, pracownikami
utworzonych regionalnych zarządów na zasadach określonych w art. 231
Kodeksu pracy.
Art. 217. 1. Z
dniem wejścia w życie ustawy stanowiące własność Skarbu Państwa wody oraz grunty
pokryte tymi wodami przechodzą w trwały zarząd odpowiednio - urzędów morskich,
regionalnych zarządów gospodarki wodnej, parków narodowych, stosownie do art.
11 ust. 1 pkt 1-3.
2. Przejście mienia, o którym mowa w ust. 1,
stwierdza, na wniosek zainteresowanego, właściwy starosta wykonujący zadanie z
zakresu administracji rządowej.
3. Przepisy ust. 1 i 2 nie dotyczą mienia, w
stosunku do którego zostało ustanowione prawo użytkowania wieczystego.
4. Jeżeli mienie, o którym mowa w ust. 1, zostało
przed dniem wejścia w życie ustawy oddane w użytkowanie, wydzierżawione lub
wynajęte, z dniem wejścia w życie ustawy w prawa i obowiązki oddającego w
użytkowanie, wydzierżawiającego lub wynajmującego, wstępują odpowiednio organy,
o których mowa w art. 11 ust. 1, z zastrzeżeniem ust. 5 i 6.
5. W terminie 10 lat od dnia wejścia w życie
ustawy, w stosunku do jezior zaliczonych do wód, o których mowa w art. 14 ust.
5, uprawnienia Skarbu Państwa wykonuje Agencja Nieruchomości Rolnych, na
warunkach określonych przepisami ustawy z dnia 19 października 1991 r. o
gospodarowaniu nieruchomościami rolnymi Skarbu Państwa (Dz. U. z 2007 r. Nr
231, poz. 1700, z późn. zm.).
5a. Do dnia 31 grudnia 2005 r. w stosunku do
jezior zaliczanych do wód, o których mowa w art. 11 ust. 1 pkt 2 i 4,
uprawnienia Skarbu Państwa w zakresie rybactwa śródlądowego wykonuje Agencja
Nieruchomości Rolnych, na warunkach określonych przepisami ustawy z dnia 19
października 1991 r. o gospodarowaniu nieruchomościami rolnymi Skarbu Państwa.
6. Po upływie terminu, o którym mowa w ust. 5a, w
miejsce Agencji Nieruchomości Rolnych w umowy dotyczące wykonywania rybactwa
śródlądowego wstępuje z mocy prawa dyrektor regionalnego zarządu gospodarki
wodnej.
7. Posiadacze gruntów służących do przedsięwzięć,
o których mowa w art. 20 ust. 1, nieposiadający do dnia wejścia w życie ustawy
umów, o których mowa w ust. 4, są obowiązani, w terminie 12 miesięcy od dnia
wejścia w życie ustawy, wystąpić do właściwego organu o zawarcie umowy
użytkowania.
Art. 218. Do czasu
wydania przepisów wykonawczych przewidzianych w ustawie, nie dłużej jednak niż
przez 12 miesięcy od dnia wejścia w życie ustawy, stosuje się dotychczasowe
przepisy wykonawcze, o ile nie są z nią sprzeczne.
Art. 218a. 1. Do
dnia 30 czerwca 2006 r. określone w ustawie zadania i kompetencje Prezesa
Krajowego Zarządu Gospodarki Wodnej wykonuje minister właściwy do spraw
gospodarki wodnej.
2. (uchylony).
3. Do dnia 30 czerwca 2006 r. wydatki, o których
mowa w art. 99 ust. 1 i art. 109 ust. 2, pokrywane są z części budżetu państwa
będącej w dyspozycji ministra właściwego do spraw gospodarki wodnej.
Art. 218b. Przepis
art. 45 ust. 3 pkt 6 stosuje się do dnia 31 grudnia 2007 r.
Art. 219. Traci moc
ustawa z dnia 24 października 1974 r. - Prawo wodne (Dz. U. Nr 38, poz. 230, z 1980
r. Nr 3, poz. 6, z 1983 r. Nr 44, poz. 201, z 1989 r. Nr 26, poz. 139 i Nr 35,
poz. 192, z 1990 r. Nr 34, poz. 198 i Nr 39, poz. 222, z 1991 r. Nr 32, poz.
131 i Nr 77, poz. 335, z 1993 r. Nr 40, poz. 183, z 1994 r. Nr 27, poz. 96, z
1995 r. Nr 47, poz. 243, z 1996 r. Nr 106, poz. 496, z 1997 r. Nr 47, poz. 299,
Nr 88, poz. 554 i Nr 133, poz. 885, z 1998 r. Nr 106, poz. 668, z 2000 r. Nr
12, poz. 136, Nr 89, poz. 991, Nr 109, poz. 1157 i Nr 120, poz. 1268 oraz z
2001 r. Nr 5, poz. 43, Nr 72, poz. 747, Nr 100, poz. 1085 i Nr 125, poz. 1368),
z tym że przepisy art. 65 ust. 2, art. 70 i art. 72-76 stosuje się do dnia
wejścia w życie przepisów dotyczących stanu klęski żywiołowej.
Art. 220. Ustawa
wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 2002 r., z wyjątkiem:
1) art. 2 ust. 3, który wchodzi w życie z dniem
1 stycznia 2004 r.;
2) art. 89 ust. 1, 3 i 4, który wchodzi w życie
z dniem 1 lipca 2006 r.
Przypisy:
1) Niniejsza
ustawa dokonuje w zakresie swojej regulacji wdrożenia następujących dyrektyw
Wspólnot Europejskich:
1) dyrektywy
75/440/EWG z dnia 16 czerwca 1975 r. dotyczącej wymaganej jakości wód
powierzchniowych przeznaczonych do poboru wody pitnej w państwach członkowskich
(Dz. Urz. WE L 194 z 25.07.1975);
2) dyrektywy
76/160/EWG z dnia 8 grudnia 1975 r. dotyczącej jakości wody w kąpieliskach (Dz.
Urz. WE L 31 z 05.02.1976);
3) dyrektywy
76/464/EWG z dnia 4 maja 1976 r. w sprawie zanieczyszczenia spowodowanego przez
niektóre substancje niebezpieczne odprowadzane do środowiska wodnego Wspólnoty
(Dz. Urz. WE L 129 z 18.05.1976);
4) dyrektywy
78/659/EWG z dnia 18 lipca 1978 r. w sprawie jakości słodkich wód wymagających
ochrony lub poprawy w celu zachowania życia ryb (Dz. Urz. WE L 222 z
14.08.1978);
5) dyrektywy
79/869/EWG z dnia 9 października 1979 r. dotyczącej metod pomiaru i
częstotliwości pobierania próbek oraz analizy wód powierzchniowych
przeznaczonych do poboru wody pitnej w państwach członkowskich (Dz. Urz. WE L
271 z 29.10.1979);
6) dyrektywy
79/923/EWG z dnia 30 października 1979 r. w sprawie wymaganej jakości wód, w
których żyją skorupiaki (Dz. Urz. WE L 281 z 10.11.1979);
7) dyrektywy
80/68/EWG z dnia 17 grudnia 1979 r. w sprawie ochrony wód podziemnych przed
zanieczyszczeniem spowodowanym przez niektóre substancje niebezpieczne (Dz.
Urz. WE L 20 z 26.01.1980);
8) dyrektywy
82/176/EWG z dnia 22 marca 1982 r. w sprawie wartości dopuszczalnych dla
ścieków i wskaźników jakości wód w odniesieniu do zrzutów rtęci z przemysłu
elektrolizy chlorków metali alkalicznych (Dz. Urz. WE L 81 z 27.03.1982);
9) dyrektywy
84/491/EWG z dnia 9 października 1982 r. w sprawie wartości dopuszczalnych dla
ścieków i wskaźników jakości wód w odniesieniu do zrzutów
heksachlorocycloheksanu (Dz. Urz. WE L 274 z 17.10.1984);
10) dyrektywy
83/513/EWG z dnia 26 września 1983 r. w sprawie wartości dopuszczalnych dla
ścieków i wskaźników jakości wód w odniesieniu do zrzutów kadmu (Dz. Urz. WE L
291 z 24.10.1983);
11) dyrektywy
84/156/EWG z dnia 8 marca 1984 r. w sprawie wartości dopuszczalnych dla ścieków
i wskaźników jakości wód w odniesieniu do zrzutów rtęci z sektorów innych niż
przemysł elektrolizy chlorków metali alkalicznych (Dz. Urz. WE L 74 z
17.03.1984);
12) dyrektywy
86/280/EWG z dnia 12 czerwca 1986 r. w sprawie wartości dopuszczalnych dla
ścieków i wskaźników jakości wód w odniesieniu do zrzutów niektórych substancji
niebezpiecznych zawartych w wykazie I Załącznika do dyrektywy 76/464/EWG (Dz.
Urz. WE L 181 z 04.07.1986);
13 dyrektywy
91/271/EWG z dnia 21 maja 1991 r. dotyczącej oczyszczania ścieków komunalnych
(Dz. Urz. WE L 135 z 30.05.1991);
14) dyrektywy
91/676/EWG z dnia 12 grudnia 1991 r. dotyczącej ochrony wód przed
zanieczyszczeniami powodowanym przez azotany pochodzenia rolniczego (Dz. Urz.
WE L 375 z 31.12.1991);
15) dyrektywy
2000/60/WE z dnia 23 października 2000 r. ustanawiającej ramy wspólnotowego
działania w dziedzinie polityki wodnej (Dz. Urz. WE 327 z 22.12.2000);
16) dyrektywy
2006/7/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 15 lutego 2006 r. dotyczącej
zarządzania jakością wody w kąpieliskach i uchylającej dyrektywę 76/160/EWG
(Dz. Urz. UE L 64 z 04.03.2006, str. 37);
16a) dyrektywy
2006/118/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 12 grudnia 2006 r. w sprawie
ochrony wód podziemnych przed zanieczyszczeniem i pogorszeniem ich stanu (Dz.
Urz. UE L 372 z 27.12.2006, str. 9);
16b) dyrektywy
2007/60/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 23 października 2007 r. w
sprawie oceny ryzyka powodziowego i zarządzania nim (Dz. Urz. UE L 288 z
06.11.2007, str. 27);
17) dyrektywy
Parlamentu Europejskiego i Rady 2008/56/WE z dnia 17 czerwca 2008 r.
ustanawiającej ramy działań Wspólnoty w dziedzinie polityki środowiska
morskiego (dyrektywa ramowa w sprawie strategii morskiej) (Dz. Urz. UE L 164 z
25.06.2008, str. 19).
18) dyrektywy
Parlamentu Europejskiego i Rady 2008/105/WE z dnia 16 grudnia 2008 r. w sprawie
środowiskowych norm jakości w dziedzinie polityki wodnej, zmieniającej i w
następstwie uchylającej dyrektywy Rady 82/176/EWG, 83/513/EWG, 84/156/EWG,
84/491/EWG i 86/280/EWG oraz zmieniającej dyrektywę 2000/60/WE Parlamentu
Europejskiego i Rady (Dz. Urz. UE L 348 z 24.12.2008, str. 84).
Dane
dotyczące ogłoszenia aktów prawa Unii Europejskiej, zamieszczone w niniejszej
ustawie - z dniem uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w Unii
Europejskiej - dotyczą ogłoszenia tych aktów w Dzienniku Urzędowym Unii
Europejskiej - wydanie specjalne.
_____
Odnośnik
nr 1:
-
zmieniony przez art. 1 pkt 1 ustawy z dnia 4 stycznia 2013 r. (Dz.U.2013.165)
zmieniającej nin. ustawę z dniem 7 marca 2013 r.
-
zmieniony przez art. 1 pkt 1 ustawy z dnia 30 maja 2014 r. (Dz.U.2014.850)
zmieniającej nin. ustawę z dniem 12 lipca 2014 r.
2) Art.
5 ust. 5 pkt 3 dodany przez art. 1 pkt 2 ustawy z dnia 30 maja 2014 r.
(Dz.U.2014.850) zmieniającej nin. ustawę z dniem 12 lipca 2014 r.
3) Art.
8 ust. 1 zdanie wstępne zmienione przez art. 1 pkt 3 ustawy z dnia 30 maja 2014
r. (Dz.U.2014.850) zmieniającej nin. ustawę z dniem 12 lipca 2014 r.
4) Art.
9 ust. 1 pkt 1aa dodany przez art. 1 pkt 2 lit. a) ustawy z dnia 4 stycznia
2013 r. (Dz.U.2013.165) zmieniającej nin. ustawę z dniem 7 marca 2013 r.
5) Art.
9 ust. 1 pkt 1d dodany przez art. 1 pkt 4 lit. a tiret pierwsze ustawy z dnia
30 maja 2014 r. (Dz.U.2014.850) zmieniającej nin. ustawę z dniem 12 lipca 2014
r.
6) Art.
9 ust. 1 pkt 1e dodany przez art. 1 pkt 4 lit. a tiret pierwsze ustawy z dnia
30 maja 2014 r. (Dz.U.2014.850) zmieniającej nin. ustawę z dniem 12 lipca 2014
r.
7) Art.
9 ust. 1 pkt 1f dodany przez art. 1 pkt 4 lit. a tiret pierwsze ustawy z dnia 30
maja 2014 r. (Dz.U.2014.850) zmieniającej nin. ustawę z dniem 12 lipca 2014 r.
8) Art.
9 ust. 1 pkt 1g dodany przez art. 1 pkt 4 lit. a tiret pierwsze ustawy z dnia
30 maja 2014 r. (Dz.U.2014.850) zmieniającej nin. ustawę z dniem 12 lipca 2014
r.
9) Art.
9 ust. 1 pkt 1h dodany przez art. 1 pkt 4 lit. a tiret pierwsze ustawy z dnia
30 maja 2014 r. (Dz.U.2014.850) zmieniającej nin. ustawę z dniem 12 lipca 2014
r.
10) Art.
9 ust. 1 pkt 1i dodany przez art. 1 pkt 4 lit. a tiret pierwsze ustawy z dnia
30 maja 2014 r. (Dz.U.2014.850) zmieniającej nin. ustawę z dniem 12 lipca 2014
r.
11) Art.
9 ust. 1 pkt 1j dodany przez art. 1 pkt 4 lit. a tiret pierwsze ustawy z dnia
30 maja 2014 r. (Dz.U.2014.850) zmieniającej nin. ustawę z dniem 12 lipca 2014
r.
12) Art.
9 ust. 1 pkt 2a dodany przez art. 1 pkt 2 lit. b) ustawy z dnia 4 stycznia 2013
r. (Dz.U.2013.165) zmieniającej nin. ustawę z dniem 7 marca 2013 r.
13) Art.
9 ust. 1 pkt 4aa dodany przez art. 1 pkt 2 lit. c) ustawy z dnia 4 stycznia
2013 r. (Dz.U.2013.165) zmieniającej nin. ustawę z dniem 7 marca 2013 r.
14) Art.
9 ust. 1 pkt 4ab dodany przez art. 1 pkt 2 lit. c) ustawy z dnia 4 stycznia
2013 r. (Dz.U.2013.165) zmieniającej nin. ustawę z dniem 7 marca 2013 r.
15) Art.
9 ust. 1 pkt 6d zmieniony przez art. 1 pkt 4 lit. a tiret drugie ustawy z dnia
30 maja 2014 r. (Dz.U.2014.850) zmieniającej nin. ustawę z dniem 12 lipca 2014
r.
16) Art.
9 ust. 1 pkt 10 zmieniony przez art. 1 pkt 4 lit. a tiret trzecie ustawy z dnia
30 maja 2014 r. (Dz.U.2014.850) zmieniającej nin. ustawę z dniem 12 lipca 2014
r.
17) Art.
9 ust. 1 pkt 13ca dodany przez art. 1 pkt 2 lit. d) ustawy z dnia 4 stycznia
2013 r. (Dz.U.2013.165) zmieniającej nin. ustawę z dniem 7 marca 2013 r.
18) Art.
9 ust. 1 pkt 13da dodany przez art. 1 pkt 2 lit. e) ustawy z dnia 4 stycznia
2013 r. (Dz.U.2013.165) zmieniającej nin. ustawę z dniem 7 marca 2013 r.
19) Art.
9 ust. 1 pkt 13e uchylony przez art. 1 pkt 4 lit. a tiret czwarte ustawy z dnia
30 maja 2014 r. (Dz.U.2014.850) zmieniającej nin. ustawę z dniem 12 lipca 2014
r.
20) Art.
9 ust. 1 pkt 13f uchylony przez art. 1 pkt 4 lit. a tiret czwarte ustawy z dnia
30 maja 2014 r. (Dz.U.2014.850) zmieniającej nin. ustawę z dniem 12 lipca 2014
r.
21) Art.
9 ust. 1 pkt 13g dodany przez art. 1 pkt 4 lit. a tiret piąte ustawy z dnia 30
maja 2014 r. (Dz.U.2014.850) zmieniającej nin. ustawę z dniem 12 lipca 2014 r.
22) Art.
9 ust. 1 pkt 13h dodany przez art. 1 pkt 4 lit. a tiret piąte ustawy z dnia 30
maja 2014 r. (Dz.U.2014.850) zmieniającej nin. ustawę z dniem 12 lipca 2014 r.
23) Art.
9 ust. 1 pkt 13i dodany przez art. 1 pkt 4 lit. a tiret piąte ustawy z dnia 30
maja 2014 r. (Dz.U.2014.850) zmieniającej nin. ustawę z dniem 12 lipca 2014 r.
24) Art.
9 ust. 1 pkt 13j dodany przez art. 1 pkt 4 lit. a tiret piąte ustawy z dnia 30
maja 2014 r. (Dz.U.2014.850) zmieniającej nin. ustawę z dniem 12 lipca 2014 r.
25) Art.
9 ust. 1 pkt 13k dodany przez art. 1 pkt 4 lit. a tiret piąte ustawy z dnia 30
maja 2014 r. (Dz.U.2014.850) zmieniającej nin. ustawę z dniem 12 lipca 2014 r.
26) Art.
9 ust. 1 pkt 13l dodany przez art. 1 pkt 4 lit. a tiret piąte ustawy z dnia 30
maja 2014 r. (Dz.U.2014.850) zmieniającej nin. ustawę z dniem 12 lipca 2014 r.
27) Art.
9 ust. 1 pkt 13m dodany przez art. 1 pkt 4 lit. a tiret piąte ustawy z dnia 30
maja 2014 r. (Dz.U.2014.850) zmieniającej nin. ustawę z dniem 12 lipca 2014 r.
28) Art.
9 ust. 1 pkt 13n dodany przez art. 1 pkt 4 lit. a tiret piąte ustawy z dnia 30
maja 2014 r. (Dz.U.2014.850) zmieniającej nin. ustawę z dniem 12 lipca 2014 r.
29) Art.
9 ust. 1 pkt 13o dodany przez art. 1 pkt 4 lit. a tiret piąte ustawy z dnia 30
maja 2014 r. (Dz.U.2014.850) zmieniającej nin. ustawę z dniem 12 lipca 2014 r.
30) Art.
9 pkt 14 lit. d) zmieniona przez art. 5 ustawy z dnia 16 listopada 2012 r. o
zmianie ustawy o odpadach wydobywczych oraz niektórych innych ustaw
(Dz.U.2012.1513) z dniem 13 stycznia 2013 r.
31) Art.
9 ust. 1 pkt 24a dodany przez art. 1 pkt 2 lit. f) ustawy z dnia 4 stycznia
2013 r. (Dz.U.2013.165) zmieniającej nin. ustawę z dniem 7 marca 2013 r.
32) Art.
9 ust. 1 pkt 25a zmieniony przez art. 1 pkt 4 lit. a tiret szóste ustawy z dnia
30 maja 2014 r. (Dz.U.2014.850) zmieniającej nin. ustawę z dniem 12 lipca 2014
r.
33) Art.
9 ust. 1 pkt 25b dodany przez art. 1 pkt 2 lit. g) ustawy z dnia 4 stycznia 2013
r. (Dz.U.2013.165) zmieniającej nin. ustawę z dniem 7 marca 2013 r.
34) Art.
9 ust. 2 pkt 3 zmieniony przez art. 1 pkt 4 lit. b ustawy z dnia 30 maja 2014
r. (Dz.U.2014.850) zmieniającej nin. ustawę z dniem 12 lipca 2014 r.
35) Obecnie:
minimalnego wynagrodzenia za pracę zgodnie z art. 25 ustawy z dnia 10
października 2002 r. o minimalnym wynagrodzeniu za pracę (Dz.U.2002.200.1679),
która weszła w życie z dniem 1 stycznia 2003 r.
36) Art.
21 ust. 1a dodany przez art. 1 pkt 5 ustawy z dnia 30 maja 2014 r. (Dz.U.2014.850)
zmieniającej nin. ustawę z dniem 12 lipca 2014 r.
37) Art.
22 ust. 1 zmieniony przez art. 1 pkt 6 lit. a ustawy z dnia 30 maja 2014 r.
(Dz.U.2014.850) zmieniającej nin. ustawę z dniem 12 lipca 2014 r.
38) Art.
22 ust. 1a dodany przez art. 1 pkt 6 lit. b ustawy z dnia 30 maja 2014 r.
(Dz.U.2014.850) zmieniającej nin. ustawę z dniem 12 lipca 2014 r.
39) Art.
22 ust. 1b dodany przez art. 1 pkt 6 lit. b ustawy z dnia 30 maja 2014 r.
(Dz.U.2014.850) zmieniającej nin. ustawę z dniem 12 lipca 2014 r.
40) Art.
38 ust. 2 zmieniony przez art. 1 pkt 7 lit. a ustawy z dnia 30 maja 2014 r.
(Dz.U.2014.850) zmieniającej nin. ustawę z dniem 12 lipca 2014 r.
41) Art.
38 ust. 5a dodany przez art. 1 pkt 7 lit. b ustawy z dnia 30 maja 2014 r.
(Dz.U.2014.850) zmieniającej nin. ustawę z dniem 12 lipca 2014 r.
42) Art.
38 ust. 5b dodany przez art. 1 pkt 7 lit. b ustawy z dnia 30 maja 2014 r.
(Dz.U.2014.850) zmieniającej nin. ustawę z dniem 12 lipca 2014 r.
43) Art.
38 ust. 5c dodany przez art. 1 pkt 7 lit. b ustawy z dnia 30 maja 2014 r.
(Dz.U.2014.850) zmieniającej nin. ustawę z dniem 12 lipca 2014 r.
44) Art.
38a ust. 1 zmieniony przez art. 1 pkt 8 lit. a ustawy z dnia 30 maja 2014 r.
(Dz.U.2014.850) zmieniającej nin. ustawę z dniem 12 lipca 2014 r.
45) Art.
38a ust. 5 zmieniony przez art. 1 pkt 8 lit. b ustawy z dnia 30 maja 2014 r.
(Dz.U.2014.850) zmieniającej nin. ustawę z dniem 12 lipca 2014 r.
46) Art.
38a ust. 5b dodany przez art. 1 pkt 8 lit. c ustawy z dnia 30 maja 2014 r.
(Dz.U.2014.850) zmieniającej nin. ustawę z dniem 12 lipca 2014 r.
47) Art.
38b ust. 1 zdanie wstępne zmienione przez art. 1 pkt 9 ustawy z dnia 30 maja
2014 r. (Dz.U.2014.850) zmieniającej nin. ustawę z dniem 12 lipca 2014 r.
48) Art.
38c zmieniony przez art. 1 pkt 10 ustawy z dnia 30 maja 2014 r. (Dz.U.2014.850)
zmieniającej nin. ustawę z dniem 12 lipca 2014 r.
49) Art.
38d ust. 1 zmieniony przez art. 1 pkt 11 ustawy z dnia 30 maja 2014 r.
(Dz.U.2014.850) zmieniającej nin. ustawę z dniem 12 lipca 2014 r.
50) Art.
38d ust. 2 zmieniony przez art. 1 pkt 11 ustawy z dnia 30 maja 2014 r.
(Dz.U.2014.850) zmieniającej nin. ustawę z dniem 12 lipca 2014 r.
51) Art.
38e ust. 2 zmieniony przez art. 1 pkt 12 ustawy z dnia 30 maja 2014 r.
(Dz.U.2014.850) zmieniającej nin. ustawę z dniem 12 lipca 2014 r.
52) Art.
38j ust. 1 zdanie wstepne zmienione przez art. 1 pkt 13 ustawy z dnia 30 maja
2014 r. (Dz.U.2014.850) zmieniającej nin. ustawę z dniem 12 lipca 2014 r.
53) Art.
39 ust. 1 pkt 2 lit. a) zmieniona przez art. 1 pkt 3 ustawy z dnia 4 stycznia
2013 r. (Dz.U.2013.165) zmieniającej nin. ustawę z dniem 7 marca 2013 r.
54) Art.
40 ust. 2 zmieniony przez art. 1 pkt 1 ustawy z dnia 4 kwietnia 2014 r.
(Dz.U.2014.659) zmieniającej nin. ustawę z dniem 21 czerwca 2014 r.
55) Art.
42 ust. 4 zmieniony przez art. 1 pkt 14 ustawy z dnia 30 maja 2014 r.
(Dz.U.2014.850) zmieniającej nin. ustawę z dniem 12 lipca 2014 r.
56) Art.
43 ust. 1 zmieniony przez art. 1 pkt 15 lit. a ustawy z dnia 30 maja 2014 r.
(Dz.U.2014.850) zmieniającej nin. ustawę z dniem 12 lipca 2014 r.
57) Art.
43 ust. 2 zmieniony przez art. 1 pkt 15 lit. a ustawy z dnia 30 maja 2014 r.
(Dz.U.2014.850) zmieniającej nin. ustawę z dniem 12 lipca 2014 r.
58) Art.
43 ust. 2a zmieniony przez art. 1 pkt 15 lit. a ustawy z dnia 30 maja 2014 r. (Dz.U.2014.850)
zmieniającej nin. ustawę z dniem 12 lipca 2014 r.
59) Art.
43 ust. 2b dodany przez art. 1 pkt 15 lit. b ustawy z dnia 30 maja 2014 r.
(Dz.U.2014.850) zmieniającej nin. ustawę z dniem 12 lipca 2014 r.
60) Art.
43 ust. 2c dodany przez art. 1 pkt 15 lit. b ustawy z dnia 30 maja 2014 r.
(Dz.U.2014.850) zmieniającej nin. ustawę z dniem 12 lipca 2014 r.
61) Art.
43 ust. 3c zmieniony przez art. 1 pkt 15 lit. c ustawy z dnia 30 maja 2014 r.
(Dz.U.2014.850) zmieniającej nin. ustawę z dniem 12 lipca 2014 r.
62) Art.
43 ust. 3d dodany przez art. 1 pkt 15 lit. d ustawy z dnia 30 maja 2014 r.
(Dz.U.2014.850) zmieniającej nin. ustawę z dniem 12 lipca 2014 r.
63) Art.
43 ust. 3e dodany przez art. 1 pkt 15 lit. d ustawy z dnia 30 maja 2014 r.
(Dz.U.2014.850) zmieniającej nin. ustawę z dniem 12 lipca 2014 r.
64) Art.
43 ust. 4a zmieniony przez art. 20 ustawy z dnia 12 lipca 2012 r. o zmianie
ustawy o działach administracji rządowej oraz niektórych innych ustaw
(Dz.U.2012.951) z dniem 1 stycznia 2013 r.
65) Art.
45 ust. 1 pkt 4 dodany przez art. 1 pkt 16 lit. a ustawy z dnia 30 maja 2014 r.
(Dz.U.2014.850) zmieniającej nin. ustawę z dniem 12 lipca 2014 r.
66) Art.
45 ust. 4 pkt 2 uchylony przez art. 1 pkt 16 lit. b tiret pierwsze ustawy z
dnia 30 maja 2014 r. (Dz.U.2014.850) zmieniającej nin. ustawę z dniem 12 lipca
2014 r.
67) Art.
45 ust. 4 pkt 3 zmieniony przez art. 1 pkt 16 lit. b tiret drugie ustawy z dnia
30 maja 2014 r. (Dz.U.2014.850) zmieniającej nin. ustawę z dniem 12 lipca 2014
r.
68) Art.
49b ust. 2 zmieniony przez art. 1 pkt 17 ustawy z dnia 30 maja 2014 r.
(Dz.U.2014.850) zmieniającej nin. ustawę z dniem 12 lipca 2014 r.
69) Rozdział
3 dodany przez art. 1 pkt 4 ustawy z dnia 4 stycznia 2013 r. (Dz.U.2013.165)
zmieniającej nin. ustawę z dniem 7 marca 2013 r.
70) Ustawa
utraciła moc zgodnie z art. 150 ustawy z dnia 23 lipca 2003 r. o ochronie
zabytków i opiece nad zabytkami (Dz.U.2003.162.1568), która weszła w życie z
dniem 17 listopada 2003 r.
71) Art.
67 ust. 2 zmieniony przez art. 1 pkt 18 ustawy z dnia 30 maja 2014 r.
(Dz.U.2014.850) zmieniającej nin. ustawę z dniem 12 lipca 2014 r.
72) Art.
72 ust. 2 pkt 2 zmieniony przez art. 80 pkt 1 lit. a ustawy z dnia 11 lipca
2014 r. (Dz.U.2014.1146) zmieniającej nin. ustawę z dniem 13 września 2014 r.
73) Art.
72 ust. 3 zmieniony przez art. 80 pkt 1 lit. b ustawy z dnia 11 lipca 2014 r.
(Dz.U.2014.1146) zmieniającej nin. ustawę z dniem 13 września 2014 r.
74) Art.
74 ust. 2 pkt 2 zmieniony przez art. 80 pkt 2 ustawy z dnia 11 lipca 2014 r.
(Dz.U.2014.1146) zmieniającej nin. ustawę z dniem 13 września 2014 r.
75) Art.
88a ust. 4 dodany przez art. 1 pkt 19 ustawy z dnia 30 maja 2014 r.
(Dz.U.2014.850) zmieniającej nin. ustawę z dniem 12 lipca 2014 r.
76) Art.
88a ust. 5 dodany przez art. 1 pkt 19 ustawy z dnia 30 maja 2014 r.
(Dz.U.2014.850) zmieniającej nin. ustawę z dniem 12 lipca 2014 r.
77) Art.
88a ust. 6 dodany przez art. 1 pkt 19 ustawy z dnia 30 maja 2014 r.
(Dz.U.2014.850) zmieniającej nin. ustawę z dniem 12 lipca 2014 r.
78) Art.
88a ust. 7 dodany przez art. 1 pkt 19 ustawy z dnia 30 maja 2014 r.
(Dz.U.2014.850) zmieniającej nin. ustawę z dniem 12 lipca 2014 r.
79) Art.
88b ust. 1 zmieniony przez art. 1 pkt 20 ustawy z dnia 30 maja 2014 r.
(Dz.U.2014.850) zmieniającej nin. ustawę z dniem 12 lipca 2014 r.
80) Art.
88c ust. 8a dodany przez art. 1 pkt 21 lit. a ustawy z dnia 30 maja 2014 r.
(Dz.U.2014.850) zmieniającej nin. ustawę z dniem 12 lipca 2014 r.
81) Art.
88c ust. 9a dodany przez art. 1 pkt 21 lit. b ustawy z dnia 30 maja 2014 r.
(Dz.U.2014.850) zmieniającej nin. ustawę z dniem 12 lipca 2014 r.
82) Art.
88d ust. 2 pkt 3 lit. a uchylona przez art. 1 pkt 22 lit. a tiret pierwsze
ustawy z dnia 30 maja 2014 r. (Dz.U.2014.850) zmieniającej nin. ustawę z dniem
12 lipca 2014 r.
83) Art.
88d ust. 2 pkt 3 lit. c uchylona przez art. 1 pkt 22 lit. a tiret drugie ustawy
z dnia 30 maja 2014 r. (Dz.U.2014.850) zmieniającej nin. ustawę z dniem 12
lipca 2014 r.
84) Art.
88d ust. 2 pkt 3 lit. d uchylona przez art. 1 pkt 22 lit. a tiret drugie ustawy
z dnia 30 maja 2014 r. (Dz.U.2014.850) zmieniającej nin. ustawę z dniem 12
lipca 2014 r.
85) Art.
88d ust. 2 pkt 3 lit. e dodana przez art. 1 pkt 22 lit. a tiret trzecie ustawy
z dnia 30 maja 2014 r. (Dz.U.2014.850) zmieniającej nin. ustawę z dniem 12
lipca 2014 r.
86) Art.
88d ust. 4 zmieniony przez art. 1 pkt 22 lit. b ustawy z dnia 30 maja 2014 r.
(Dz.U.2014.850) zmieniającej nin. ustawę z dniem 12 lipca 2014 r.
87) Art.
88e ust. 2 zdanie wstępne zmienione przez art. 1 pkt 23 ustawy z dnia 30 maja
2014 r. (Dz.U.2014.850) zmieniającej nin. ustawę z dniem 12 lipca 2014 r.
88) Art.
88f ust. 3a dodany przez art. 1 pkt 24 lit. a ustawy z dnia 30 maja 2014 r.
(Dz.U.2014.850) zmieniającej nin. ustawę z dniem 12 lipca 2014 r.
89) Art.
88f ust. 7 zmieniony przez art. 1 pkt 24 lit. b ustawy z dnia 30 maja 2014 r.
(Dz.U.2014.850) zmieniającej nin. ustawę z dniem 12 lipca 2014 r.
90) Art.
88f ust. 9 zmieniony przez art. 1 pkt 24 lit. c ustawy z dnia 30 maja 2014 r.
(Dz.U.2014.850) zmieniającej nin. ustawę z dniem 12 lipca 2014 r.
91) Art.
88g ust. 1a dodany przez art. 1 pkt 25 lit. a ustawy z dnia 30 maja 2014 r.
(Dz.U.2014.850) zmieniającej nin. ustawę z dniem 12 lipca 2014 r.
92) Art.
88g ust. 2 pkt 3 zmieniony przez art. 1 pkt 25 lit. b tiret pierwsze ustawy z
dnia 30 maja 2014 r. (Dz.U.2014.850) zmieniającej nin. ustawę z dniem 12 lipca
2014 r.
93) Art.
88g ust. 2 pkt 4 zmieniony przez art. 1 pkt 25 lit. b tiret pierwsze ustawy z
dnia 30 maja 2014 r. (Dz.U.2014.850) zmieniającej nin. ustawę z dniem 12 lipca
2014 r.
94) Art.
88g ust. 2 pkt 5 dodany przez art. 1 pkt 25 lit. b tiret drugie ustawy z dnia
30 maja 2014 r. (Dz.U.2014.850) zmieniającej nin. ustawę z dniem 12 lipca 2014
r.
95) Art.
88g ust. 2 pkt 6 dodany przez art. 1 pkt 25 lit. b tiret drugie ustawy z dnia
30 maja 2014 r. (Dz.U.2014.850) zmieniającej nin. ustawę z dniem 12 lipca 2014
r.
96) Art.
88g ust. 2 pkt 7 dodany przez art. 1 pkt 25 lit. b tiret drugie ustawy z dnia
30 maja 2014 r. (Dz.U.2014.850) zmieniającej nin. ustawę z dniem 12 lipca 2014
r.
97) Art.
88g ust. 2 pkt 8 dodany przez art. 1 pkt 25 lit. b tiret drugie ustawy z dnia
30 maja 2014 r. (Dz.U.2014.850) zmieniającej nin. ustawę z dniem 12 lipca 2014
r.
98) Art.
88g ust. 2 pkt 9 dodany przez art. 1 pkt 25 lit. b tiret drugie ustawy z dnia
30 maja 2014 r. (Dz.U.2014.850) zmieniającej nin. ustawę z dniem 12 lipca 2014
r.
99) Art.
88g ust. 2a dodany przez art. 1 pkt 25 lit. c ustawy z dnia 30 maja 2014 r.
(Dz.U.2014.850) zmieniającej nin. ustawę z dniem 12 lipca 2014 r.
100) Art.
88g ust. 3 pkt 11 dodany przez art. 1 pkt 25 lit. d ustawy z dnia 30 maja 2014
r. (Dz.U.2014.850) zmieniającej nin. ustawę z dniem 12 lipca 2014 r.
101) Art.
88h ust. 2 zmieniony przez art. 1 pkt 26 lit. a ustawy z dnia 30 maja 2014 r.
(Dz.U.2014.850) zmieniającej nin. ustawę z dniem 12 lipca 2014 r.
102) Art.
88h ust. 3 zmieniony przez art. 1 pkt 26 lit. a ustawy z dnia 30 maja 2014 r.
(Dz.U.2014.850) zmieniającej nin. ustawę z dniem 12 lipca 2014 r.
103) Art.
88h ust. 4 zmieniony przez art. 1 pkt 26 lit. a ustawy z dnia 30 maja 2014 r.
(Dz.U.2014.850) zmieniającej nin. ustawę z dniem 12 lipca 2014 r.
104) Art.
88h ust. 5 zmieniony przez art. 1 pkt 26 lit. a ustawy z dnia 30 maja 2014 r.
(Dz.U.2014.850) zmieniającej nin. ustawę z dniem 12 lipca 2014 r.
105) Art.
88h ust. 5a dodany przez art. 1 pkt 26 lit. b ustawy z dnia 30 maja 2014 r.
(Dz.U.2014.850) zmieniającej nin. ustawę z dniem 12 lipca 2014 r.
106) Art.
88h ust. 5b dodany przez art. 1 pkt 26 lit. b ustawy z dnia 30 maja 2014 r.
(Dz.U.2014.850) zmieniającej nin. ustawę z dniem 12 lipca 2014 r.
107) Art.
88h ust. 11 pkt 5 dodany przez art. 1 pkt 26 lit. c ustawy z dnia 30 maja 2014
r. (Dz.U.2014.850) zmieniającej nin. ustawę z dniem 12 lipca 2014 r.
108) Art.
88h ust. 13 dodany przez art. 1 pkt 26 lit. d ustawy z dnia 30 maja 2014 r.
(Dz.U.2014.850) zmieniającej nin. ustawę z dniem 12 lipca 2014 r.
109) Art.
88k pkt 3 zmieniony przez art. 1 pkt 27 ustawy z dnia 30 maja 2014 r.
(Dz.U.2014.850) zmieniającej nin. ustawę z dniem 12 lipca 2014 r.
110) Art.
88l ust. 1 pkt 1 zmieniony przez art. 1 pkt 2 lit. a tiret pierwsze ustawy z
dnia 4 kwietnia 2014 r. (Dz.U.2014.659) zmieniającej nin. ustawę z dniem 21
czerwca 2014 r.
111) Art.
88l ust. 1 pkt 3 zmieniony przez art. 1 pkt 2 lit. a tiret drugie ustawy z dnia
4 kwietnia 2014 r. (Dz.U.2014.659) zmieniającej nin. ustawę z dniem 21 czerwca
2014 r.
112) Art.
88l ust. 1a dodany przez art. 1 pkt 2 lit. b ustawy z dnia 4 kwietnia 2014 r.
(Dz.U.2014.659) zmieniającej nin. ustawę z dniem 21 czerwca 2014 r.
113) Art.
88l ust. 1b dodany przez art. 1 pkt 2 lit. b ustawy z dnia 4 kwietnia 2014 r.
(Dz.U.2014.659) zmieniającej nin. ustawę z dniem 21 czerwca 2014 r.
114) Art.
88l ust. 1c dodany przez art. 1 pkt 2 lit. b ustawy z dnia 4 kwietnia 2014 r.
(Dz.U.2014.659) zmieniającej nin. ustawę z dniem 21 czerwca 2014 r.
115) Art.
88l ust. 1d dodany przez art. 1 pkt 2 lit. b ustawy z dnia 4 kwietnia 2014 r.
(Dz.U.2014.659) zmieniającej nin. ustawę z dniem 21 czerwca 2014 r.
116) Art.
88l ust. 1e dodany przez art. 1 pkt 2 lit. b ustawy z dnia 4 kwietnia 2014 r.
(Dz.U.2014.659) zmieniającej nin. ustawę z dniem 21 czerwca 2014 r.
117) Art.
88l ust. 2 zmieniony przez art. 1 pkt 28 lit. a ustawy z dnia 30 maja 2014 r.
(Dz.U.2014.850) zmieniającej nin. ustawę z dniem 12 lipca 2014 r.
118) Art.
88l ust. 6 zmieniony przez art. 1 pkt 2 lit. c ustawy z dnia 4 kwietnia 2014 r.
(Dz.U.2014.659) zmieniającej nin. ustawę z dniem 21 czerwca 2014 r.
119) Art.
88l ust. 12 dodany przez art. 1 pkt 28 lit. b ustawy z dnia 30 maja 2014 r.
(Dz.U.2014.850) zmieniającej nin. ustawę z dniem 12 lipca 2014 r.
120) Art.
88n ust. 2 zmieniony przez art. 1 pkt 3 lit. a ustawy z dnia 4 kwietnia 2014 r.
(Dz.U.2014.659) zmieniającej nin. ustawę z dniem 21 czerwca 2014 r.
121) Art.
88n ust. 2a dodany przez art. 1 pkt 3 lit. b ustawy z dnia 4 kwietnia 2014 r.
(Dz.U.2014.659) zmieniającej nin. ustawę z dniem 21 czerwca 2014 r.
122) Art.
88n ust. 2b dodany przez art. 1 pkt 3 lit. b ustawy z dnia 4 kwietnia 2014 r.
(Dz.U.2014.659) zmieniającej nin. ustawę z dniem 21 czerwca 2014 r.
123) Art.
88n ust. 2c dodany przez art. 1 pkt 3 lit. b ustawy z dnia 4 kwietnia 2014 r.
(Dz.U.2014.659) zmieniającej nin. ustawę z dniem 21 czerwca 2014 r.
124) Art.
88n ust. 2d dodany przez art. 1 pkt 3 lit. b ustawy z dnia 4 kwietnia 2014 r. (Dz.U.2014.659)
zmieniającej nin. ustawę z dniem 21 czerwca 2014 r.
125) Art.
88n ust. 2e dodany przez art. 1 pkt 3 lit. b ustawy z dnia 4 kwietnia 2014 r.
(Dz.U.2014.659) zmieniającej nin. ustawę z dniem 21 czerwca 2014 r.
126) Art.
88n ust. 3a dodany przez art. 1 pkt 3 lit. c ustawy z dnia 4 kwietnia 2014 r.
(Dz.U.2014.659) zmieniającej nin. ustawę z dniem 21 czerwca 2014 r.
127) Art.
88n ust. 3b dodany przez art. 1 pkt 3 lit. c ustawy z dnia 4 kwietnia 2014 r.
(Dz.U.2014.659) zmieniającej nin. ustawę z dniem 21 czerwca 2014 r.
128) Art.
88n ust. 3c dodany przez art. 1 pkt 3 lit. c ustawy z dnia 4 kwietnia 2014 r.
(Dz.U.2014.659) zmieniającej nin. ustawę z dniem 21 czerwca 2014 r.
129) Art.
88na dodany przez art. 1 pkt 5 ustawy z dnia 4 kwietnia 2014 r. (Dz.U.2014.659)
zmieniającej nin. ustawę z dniem 21 czerwca 2014 r.
130) Art.
88o ust. 4 dodany przez art. 1 pkt 4 ustawy z dnia 4 kwietnia 2014 r.
(Dz.U.2014.659) zmieniającej nin. ustawę z dniem 21 czerwca 2014 r.
131) Art.
88s ust. 8 dodany przez art. 1 pkt 29 ustawy z dnia 30 maja 2014 r.
(Dz.U.2014.850) zmieniającej nin. ustawę z dniem 12 lipca 2014 r.
132) Art.
90 ust. 1 pkt 9 dodany przez art. 1 pkt 5 ustawy z dnia 4 stycznia 2013 r.
(Dz.U.2013.165) zmieniającej nin. ustawę z dniem 7 marca 2013 r.
133) Art.
90 ust. 1 pkt 10 dodany przez art. 1 pkt 5 ustawy z dnia 4 stycznia 2013 r.
(Dz.U.2013.165) zmieniającej nin. ustawę z dniem 7 marca 2013 r.
134) Art.
90 ust. 1 pkt 11 dodany przez art. 1 pkt 5 ustawy z dnia 4 stycznia 2013 r.
(Dz.U.2013.165) zmieniającej nin. ustawę z dniem 7 marca 2013 r.
135) Art.
90 ust. 1 pkt 12 dodany przez art. 1 pkt 5 ustawy z dnia 4 stycznia 2013 r.
(Dz.U.2013.165) zmieniającej nin. ustawę z dniem 7 marca 2013 r.
136) Art.
92 ust. 3 pkt 6 zmieniony przez art. 1 pkt 30 ustawy z dnia 30 maja 2014 r.
(Dz.U.2014.850) zmieniającej nin. ustawę z dniem 12 lipca 2014 r.
137) Art.
92 ust. 3 pkt 15 zmieniony przez art. 210 ustawy z dnia 14 grudnia 2012 r. o
odpadach (Dz.U.2013.21) z dniem 23 stycznia 2013 r.
138) Art.
103 pkt 1a zmieniony przez art. 1 pkt 31 ustawy z dnia 30 maja 2014 r.
(Dz.U.2014.850) zmieniającej nin. ustawę z dniem 12 lipca 2014 r.
139) Art.
105 pkt 2a lit. a zmieniona przez art. 1 pkt 32 lit. a ustawy z dnia 30 maja
2014 r. (Dz.U.2014.850) zmieniającej nin. ustawę z dniem 12 lipca 2014 r.
140) Art.
105 pkt 4 zmieniony przez art. 1 pkt 32 lit. b ustawy z dnia 30 maja 2014 r.
(Dz.U.2014.850) zmieniającej nin. ustawę z dniem 12 lipca 2014 r.
141) Art.
109 ust. 3 pkt 3a zmieniony przez art. 1 pkt 33 ustawy z dnia 30 maja 2014 r.
(Dz.U.2014.850) zmieniającej nin. ustawę z dniem 12 lipca 2014 r.
142) Art.
110 ust. 3 zmieniony przez art. 1 pkt 6 ustawy z dnia 4 stycznia 2013 r.
(Dz.U.2013.165) zmieniającej nin. ustawę z dniem 7 marca 2013 r.
143) Art.
110 ust. 4 zmieniony przez art. 1 pkt 6 ustawy z dnia 4 stycznia 2013 r.
(Dz.U.2013.165) zmieniającej nin. ustawę z dniem 7 marca 2013 r.
144) Art.
113 ust. 1 pkt 2b dodany przez art. 1 pkt 34 lit. a ustawy z dnia 30 maja 2014
r. (Dz.U.2014.850) zmieniającej nin. ustawę z dniem 12 lipca 2014 r.
145) Art.
113 ust. 2 zdanie wstępne zmienione przez art. 1 pkt 34 lit. b ustawy z dnia 30
maja 2014 r. (Dz.U.2014.850) zmieniającej nin. ustawę z dniem 12 lipca 2014 r.
146) Art.
113 ust. 3a dodany przez art. 1 pkt 34 lit. c ustawy z dnia 30 maja 2014 r.
(Dz.U.2014.850) zmieniającej nin. ustawę z dniem 12 lipca 2014 r.
147) Art.
113b ust. 6a dodany przez art. 1 pkt 35 lit. a ustawy z dnia 30 maja 2014 r.
(Dz.U.2014.850) zmieniającej nin. ustawę z dniem 12 lipca 2014 r.
148) Art.
113b ust. 8 uchylony przez art. 1 pkt 35 lit. b ustawy z dnia 30 maja 2014 r.
(Dz.U.2014.850) zmieniającej nin. ustawę z dniem 12 lipca 2014 r.
149) Art.
113c dodany przez art. 1 pkt 36 ustawy z dnia 30 maja 2014 r. (Dz.U.2014.850)
zmieniającej nin. ustawę z dniem 12 lipca 2014 r.
150) Art.
114 ust. 5 dodany przez art. 1 pkt 37 ustawy z dnia 30 maja 2014 r.
(Dz.U.2014.850) zmieniającej nin. ustawę z dniem 12 lipca 2014 r.
151) Art.
114b dodany przez art. 1 pkt 38 ustawy z dnia 30 maja 2014 r. (Dz.U.2014.850) zmieniającej
nin. ustawę z dniem 12 lipca 2014 r.
152) Art.
114c dodany przez art. 1 pkt 38 ustawy z dnia 30 maja 2014 r. (Dz.U.2014.850)
zmieniającej nin. ustawę z dniem 12 lipca 2014 r.
153) Art.
119 ust. 2 pkt 1 zmieniony przez art. 1 pkt 39 lit. a ustawy z dnia 30 maja
2014 r. (Dz.U.2014.850) zmieniającej nin. ustawę z dniem 12 lipca 2014 r.
154) Art.
119 ust. 2 pkt 2 zmieniony przez art. 1 pkt 39 lit. a ustawy z dnia 30 maja
2014 r. (Dz.U.2014.850) zmieniającej nin. ustawę z dniem 12 lipca 2014 r.
155) Art.
119 ust. 3 uchylony przez art. 1 pkt 39 lit. b ustawy z dnia 30 maja 2014 r.
(Dz.U.2014.850) zmieniającej nin. ustawę z dniem 12 lipca 2014 r.
156) Art.
119 ust. 6 uchylony przez art. 1 pkt 39 lit. c ustawy z dnia 30 maja 2014 r.
(Dz.U.2014.850) zmieniającej nin. ustawę z dniem 12 lipca 2014 r.
157) Art.
119 ust. 6a uchylony przez art. 1 pkt 39 lit. c ustawy z dnia 30 maja 2014 r.
(Dz.U.2014.850) zmieniającej nin. ustawę z dniem 12 lipca 2014 r.
158) Art.
119a zmieniony przez art. 1 pkt 40 ustawy z dnia 30 maja 2014 r.
(Dz.U.2014.850) zmieniającej nin. ustawę z dniem 12 lipca 2014 r.
159) Art.
124 pkt 12 dodany przez art. 1 pkt 6 ustawy z dnia 4 kwietnia 2014 r.
(Dz.U.2014.659) zmieniającej nin. ustawę z dniem 21 czerwca 2014 r.
160) Art.
125 pkt 1a dodany przez art. 1 pkt 41 ustawy z dnia 30 maja 2014 r.
(Dz.U.2014.850) zmieniającej nin. ustawę z dniem 12 lipca 2014 r.
161) Art.
125 pkt 1b dodany przez art. 1 pkt 41 ustawy z dnia 30 maja 2014 r.
(Dz.U.2014.850) zmieniającej nin. ustawę z dniem 12 lipca 2014 r.
162) Art.
125 pkt 1c dodany przez art. 1 pkt 41 ustawy z dnia 30 maja 2014 r.
(Dz.U.2014.850) zmieniającej nin. ustawę z dniem 12 lipca 2014 r.
163) Art.
125 pkt 1d dodany przez art. 1 pkt 41 ustawy z dnia 30 maja 2014 r.
(Dz.U.2014.850) zmieniającej nin. ustawę z dniem 12 lipca 2014 r.
164) Art.
126 pkt 1 zmieniony przez art. 1 pkt 42 ustawy z dnia 30 maja 2014 r.
(Dz.U.2014.850) zmieniającej nin. ustawę z dniem 12 lipca 2014 r.
165) Art.
131 ust. 4a dodany przez art. 12 ustawy z dnia 24 kwietnia 2014 r.
(Dz.U.2014.822) zmieniającej nin. ustawę z dniem 25 grudnia 2014 r.
166) Art.
132 ust. 2 pkt 4 zmieniony przez art. 1 pkt 43 ustawy z dnia 30 maja 2014 r.
(Dz.U.2014.850) zmieniającej nin. ustawę z dniem 12 lipca 2014 r.
167) Art.
136 ust. 1 pkt 6 zmieniony przez art. 1 pkt 44 lit. a tiret pierwsze ustawy z
dnia 30 maja 2014 r. (Dz.U.2014.850) zmieniającej nin. ustawę z dniem 12 lipca
2014 r.
168) Art.
136 ust. 1 pkt 8 dodany przez art. 1 pkt 44 lit. a tiret drugie ustawy z dnia
30 maja 2014 r. (Dz.U.2014.850) zmieniającej nin. ustawę z dniem 12 lipca 2014
r.
169) Art.
136 ust. 2 zmieniony przez art. 1 pkt 44 lit. b ustawy z dnia 30 maja 2014 r.
(Dz.U.2014.850) zmieniającej nin. ustawę z dniem 12 lipca 2014 r.
170) Art.
136 ust. 3 dodany przez art. 1 pkt 44 lit. c ustawy z dnia 30 maja 2014 r.
(Dz.U.2014.850) zmieniającej nin. ustawę z dniem 12 lipca 2014 r.
171) Art.
136 ust. 4 dodany przez art. 1 pkt 44 lit. c ustawy z dnia 30 maja 2014 r. (Dz.U.2014.850)
zmieniającej nin. ustawę z dniem 12 lipca 2014 r.
172) Art.
153 ust. 2 pkt 2 zmieniony przez art. 1 pkt 45 lit. a ustawy z dnia 30 maja
2014 r. (Dz.U.2014.850) zmieniającej nin. ustawę z dniem 12 lipca 2014 r.
173) Art.
153 ust. 2 pkt 3 zmieniony przez art. 1 pkt 45 lit. a ustawy z dnia 30 maja
2014 r. (Dz.U.2014.850) zmieniającej nin. ustawę z dniem 12 lipca 2014 r.
174) Art.
153 ust. 2 pkt 11a zmieniony przez art. 1 pkt 45 lit. b ustawy z dnia 30 maja
2014 r. (Dz.U.2014.850) zmieniającej nin. ustawę z dniem 12 lipca 2014 r.
175) Art.
154 ust. 2 zmieniony przez art. 1 pkt 46 ustawy z dnia 30 maja 2014 r.
(Dz.U.2014.850) zmieniającej nin. ustawę z dniem 12 lipca 2014 r.
176) Art.
155 ust. 3 zmieniony przez art. 1 pkt 47 ustawy z dnia 30 maja 2014 r.
(Dz.U.2014.850) zmieniającej nin. ustawę z dniem 12 lipca 2014 r.
177) Art.
155a ust. 1 zmieniony przez art. 1 pkt 7 lit. a) ustawy z dnia 4 stycznia 2013
r. (Dz.U.2013.165) zmieniającej nin. ustawę z dniem 7 marca 2013 r.
178) Art.
155a ust. 1 pkt 1 zmieniony przez art. 1 pkt 48 lit. a ustawy z dnia 30 maja
2014 r. (Dz.U.2014.850) zmieniającej nin. ustawę z dniem 12 lipca 2014 r.
179) Art.
155a ust. 4 zmieniony przez art. 1 pkt 48 lit. b ustawy z dnia 30 maja 2014 r.
(Dz.U.2014.850) zmieniającej nin. ustawę z dniem 12 lipca 2014 r.
180) Art.
155a ust. 4a dodany przez art. 1 pkt 48 lit. c ustawy z dnia 30 maja 2014 r.
(Dz.U.2014.850) zmieniającej nin. ustawę z dniem 12 lipca 2014 r.
181) Art.
155a ust. 6a dodany przez art. 1 pkt 48 lit. d ustawy z dnia 30 maja 2014 r.
(Dz.U.2014.850) zmieniającej nin. ustawę z dniem 12 lipca 2014 r.
182) Art.
155a ust. 7 zmieniony przez art. 1 pkt 48 lit. e ustawy z dnia 30 maja 2014 r.
(Dz.U.2014.850) zmieniającej nin. ustawę z dniem 12 lipca 2014 r.
183) Art.
155a ust. 9 dodany przez art. 1 pkt 7 lit. b) ustawy z dnia 4 stycznia 2013 r.
(Dz.U.2013.165) zmieniającej nin. ustawę z dniem 7 marca 2013 r.
184) Art.
155c dodany przez art. 1 pkt 8 ustawy z dnia 4 stycznia 2013 r. (Dz.U.2013.165)
zmieniającej nin. ustawę z dniem 7 marca 2013 r.
185) Art.
155d dodany przez art. 1 pkt 8 ustawy z dnia 4 stycznia 2013 r. (Dz.U.2013.165)
zmieniającej nin. ustawę z dniem 7 marca 2013 r.
186) Art.
155e dodany przez art. 1 pkt 8 ustawy z dnia 4 stycznia 2013 r. (Dz.U.2013.165)
zmieniającej nin. ustawę z dniem 7 marca 2013 r.
187) Obecnie:
Państwową Inspekcję Sanitarną, stosownie do art. 5 ustawy z dnia 1 marca 2002
r. o zmianie ustawy o Inspekcji Sanitarnej oraz zmianie innych ustaw
(Dz.U.2002.37.329), która weszła w życie z dniem 27 kwietnia 2002 r.
188) Art.
163c ust. 3 dodany przez art. 1 pkt 13 ustawy z dnia 4 marca 2010 r.
(Dz.U.2010.44.253) zmieniającej nin. ustawę z dniem 1 stycznia 2013 r.
189) Art.
194 pkt 4 zmieniony przez art. 1 pkt 7 ustawy z dnia 4 kwietnia 2014 r.
(Dz.U.2014.659) zmieniającej nin. ustawę z dniem 21 czerwca 2014 r.
Strona
główna – doradztwo w sprawach stosunków wodnych na gruncie