Aktualne 15 kwietnia 2015 r.
2015-01-07 U o planowaniu
i zagospodarowaniu przestrzennym
Dz.U.2012.647
2013-01-01 zm. Dz.U.2012.951 art. 26
2013-01-21 zm. Dz.U.2012.1445 art. 7
2013-01-23 zm. Dz.U.2013.21 art. 212
2013-04-12 zm. Dz.U.2013.405 art. 1
2013-11-24 zm. Dz.U.2013.1238 art. 6
2014-04-08 zm. Dz.U.2014.379 art. 7
2014-07-01 zm. Dz.U.2013.1446 art. 5
2014-08-10 zm. Dz.U.2014.768 art. 8
2014-09-25 zm. Dz.U.2014.379 art. 7
2015-01-01 zm. Dz.U.2014.1133 art. 5
2015-01-07 zm.wyn.z Dz.U.2015.22 ogólne
USTAWA
z dnia 27
marca 2003 r.
o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym
(tekst jednolity)
Rozdział 1
Przepisy ogólne
Art. 1. 1. Ustawa określa:
1) zasady
kształtowania polityki przestrzennej przez jednostki samorządu terytorialnego i
organy administracji rządowej,
2) zakres i
sposoby postępowania w sprawach przeznaczania terenów na określone cele oraz
ustalania zasad ich zagospodarowania i zabudowy
- przyjmując
ład przestrzenny i zrównoważony rozwój za podstawę tych działań.
2. W planowaniu i
zagospodarowaniu przestrzennym uwzględnia się zwłaszcza:
1) wymagania
ładu przestrzennego, w tym urbanistyki i architektury;
2) walory
architektoniczne i krajobrazowe;
3) wymagania
ochrony środowiska, w tym gospodarowania wodami i ochrony gruntów rolnych i
leśnych;
4) wymagania ochrony
dziedzictwa kulturowego i zabytków oraz dóbr kultury współczesnej;
5) wymagania
ochrony zdrowia oraz bezpieczeństwa ludzi i mienia, a także potrzeby osób
niepełnosprawnych;
6) walory
ekonomiczne przestrzeni;
7) prawo
własności;
8) potrzeby
obronności i bezpieczeństwa państwa;
9) potrzeby
interesu publicznego;
10) potrzeby w
zakresie rozwoju infrastruktury technicznej, w szczególności sieci
szerokopasmowych.
Art. 2. Ilekroć w ustawie jest
mowa o:
1) "ładzie
przestrzennym" - należy przez to rozumieć takie ukształtowanie
przestrzeni, które tworzy harmonijną całość oraz uwzględnia w uporządkowanych
relacjach wszelkie uwarunkowania i wymagania funkcjonalne,
społeczno-gospodarcze, środowiskowe, kulturowe oraz kompozycyjno-estetyczne;
2) "zrównoważonym
rozwoju" - należy przez to rozumieć rozwój, o którym mowa w art. 3 pkt 50
ustawy z dnia 27 kwietnia 2001 r. - Prawo ochrony środowiska (Dz. U. z 2008 r.
Nr 25, poz. 150, z późn. zm.);
3) "środowisku"
- należy przez to rozumieć środowisko, o którym mowa w art. 3 pkt 39 ustawy z
dnia 27 kwietnia 2001 r. - Prawo ochrony środowiska;
4) "interesie
publicznym" - należy przez to rozumieć uogólniony cel dążeń i działań,
uwzględniających zobiektywizowane potrzeby ogółu społeczeństwa lub lokalnych
społeczności, związanych z zagospodarowaniem przestrzennym;
5) "inwestycji
celu publicznego" - należy przez to rozumieć działania o znaczeniu
lokalnym (gminnym) i ponadlokalnym (powiatowym, wojewódzkim i krajowym), a
także krajowym (obejmującym również inwestycje międzynarodowe i
ponadregionalne), bez względu na status podmiotu podejmującego te działania
oraz źródła ich finansowania, stanowiące realizację celów, o których mowa w
art. 6 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (Dz. U.
z 2010 r. Nr 102, poz. 651, z późn. zm.);
6) "obszarze
przestrzeni publicznej" - należy przez to rozumieć obszar o szczególnym
znaczeniu dla zaspokojenia potrzeb mieszkańców, poprawy jakości ich życia i
sprzyjający nawiązywaniu kontaktów społecznych ze względu na jego położenie
oraz cechy funkcjonalno-przestrzenne, określony w studium uwarunkowań i
kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy;
6a) (1)
"obszarze funkcjonalnym" - należy przez to rozumieć obszar
szczególnego zjawiska z zakresu gospodarki przestrzennej lub występowania
konfliktów przestrzennych, stanowiący zwarty układ przestrzenny składający się
z funkcjonalnie powiązanych terenów, charakteryzujących się wspólnymi
uwarunkowaniami i przewidywanymi jednolitymi celami rozwoju;
6b) (2)
"miejskim obszarze funkcjonalnym ośrodka wojewódzkiego" - należy
przez to rozumieć typ obszaru funkcjonalnego obejmującego miasto będące
siedzibą władz samorządu województwa lub wojewody oraz jego bezpośrednie
otoczenie powiązane z nim funkcjonalnie;
7-9) (3)
(uchylone);
10) "dobrach
kultury współczesnej" - należy przez to rozumieć niebędące zabytkami dobra
kultury, takie jak pomniki, miejsca pamięci, budynki, ich wnętrza i detale,
zespoły budynków, założenia urbanistyczne i krajobrazowe, będące uznanym
dorobkiem współcześnie żyjących pokoleń, jeżeli cechuje je wysoka wartość
artystyczna lub historyczna;
11) "terenie
zamkniętym" - należy przez to rozumieć teren zamknięty, o którym mowa w
art. 2 pkt 9 ustawy z dnia 17 maja 1989 r. - Prawo geodezyjne i kartograficzne
(Dz. U. z 2010 r. Nr 193, poz. 1287);
12) "działce
budowlanej" - należy przez to rozumieć nieruchomość gruntową lub działkę
gruntu, której wielkość, cechy geometryczne, dostęp do drogi publicznej oraz
wyposażenie w urządzenia infrastruktury technicznej spełniają wymogi realizacji
obiektów budowlanych wynikające z odrębnych przepisów i aktów prawa
miejscowego;
13) "uzbrojeniu
terenu" - należy przez to rozumieć drogi, obiekty budowlane, urządzenia i
przewody, o których mowa w art. 143 ust. 2 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o
gospodarce nieruchomościami;
14) "dostępie
do drogi publicznej" - należy przez to rozumieć bezpośredni dostęp do tej
drogi albo dostęp do niej przez drogę wewnętrzną lub przez ustanowienie
odpowiedniej służebności drogowej;
15) "standardach"
- należy przez to rozumieć zbiory i zakresy wymagań dotyczących opracowań i
dokumentów planistycznych oraz zasady stosowania w nich parametrów dotyczących
zagospodarowania przestrzennego;
16) "parametrach
i wskaźnikach urbanistycznych" - należy przez to rozumieć parametry i
wskaźniki ustanawiane w dokumentach planistycznych, zgodnie z przepisami
wydanymi na podstawie art. 10 ust. 4, art. 16 ust. 2 i art. 40;
17) "walorach
ekonomicznych przestrzeni" - należy przez to rozumieć te cechy
przestrzeni, które można określić w kategoriach ekonomicznych;
18) "wartości
nieruchomości" - należy przez to rozumieć wartość rynkową nieruchomości;
19) "powierzchni
sprzedaży" - należy przez to rozumieć tę część ogólnodostępnej powierzchni
obiektu handlowego stanowiącego całość techniczno-użytkową, przeznaczonego do
sprzedaży detalicznej, w której odbywa się bezpośrednia sprzedaż towarów (bez
wliczania do niej powierzchni usług i gastronomii oraz powierzchni pomocniczej,
do której zalicza się powierzchnie magazynów, biur, komunikacji, ekspozycji
wystawowej itp.).
Art. 3. 1. Kształtowanie i
prowadzenie polityki przestrzennej na terenie gminy, w tym uchwalanie studium
uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy oraz miejscowych
planów zagospodarowania przestrzennego, z wyjątkiem morskich wód wewnętrznych,
morza terytorialnego i wyłącznej strefy ekonomicznej oraz terenów zamkniętych,
należy do zadań własnych gminy.
2. Prowadzenie, w
granicach swojej właściwości rzeczowej, analiz i studiów z zakresu zagospodarowania
przestrzennego, odnoszących się do obszaru powiatu i zagadnień jego rozwoju,
należy do zadań samorządu powiatu.
3. Kształtowanie i
prowadzenie polityki przestrzennej w województwie, w tym uchwalanie planu
zagospodarowania przestrzennego województwa, należy do zadań samorządu
województwa.
4. Kształtowanie i
prowadzenie polityki przestrzennej państwa, wyrażonej w koncepcji
przestrzennego zagospodarowania kraju, należy do zadań Rady Ministrów.
Art. 4. 1. Ustalenie przeznaczenia
terenu, rozmieszczenie inwestycji celu publicznego oraz określenie sposobów
zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w miejscowym planie
zagospodarowania przestrzennego.
1a. W odniesieniu do
obszarów morskich wód wewnętrznych, morza terytorialnego i wyłącznej strefy
ekonomicznej przeznaczenie terenu, rozmieszczenie inwestycji celu publicznego
oraz sposób zagospodarowania i warunki zabudowy terenu określa się na podstawie
przepisów ustawy z dnia 21 marca 1991 r. o obszarach morskich Rzeczypospolitej
Polskiej i administracji morskiej (Dz. U. z 2003 r. Nr 153, poz. 1502, z późn.
zm.).
2. W przypadku braku
miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego określenie sposobów
zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w drodze decyzji o
warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, przy czym:
1) lokalizację
inwestycji celu publicznego ustala się w drodze decyzji o lokalizacji
inwestycji celu publicznego;
2) sposób
zagospodarowania terenu i warunki zabudowy dla innych inwestycji ustala się w
drodze decyzji o warunkach zabudowy.
3. W odniesieniu do
terenów zamkniętych w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego ustala
się tylko granice tych terenów oraz granice ich stref ochronnych. W strefach
ochronnych ustala się ograniczenia w zagospodarowaniu i korzystaniu z terenów,
w tym zakaz zabudowy.
4. Przepisów ust. 3 nie
stosuje się do terenów zamkniętych ustalanych przez ministra właściwego do
spraw transportu.
Art. 5. (4) Projekty planów
zagospodarowania przestrzennego województwa, studium uwarunkowań i kierunków
zagospodarowania przestrzennego gminy oraz miejscowego planu zagospodarowania
przestrzennego sporządzają osoby, które spełniają jeden z warunków:
1) nabyły
uprawnienia do projektowania w planowaniu przestrzennym na podstawie ustawy z
dnia 12 lipca 1984 r. o planowaniu przestrzennym (Dz. U. z 1989 r. Nr 17, poz.
99, z późn. zm.);
2) nabyły
uprawnienia urbanistyczne na podstawie art. 51 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. o
zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. z 1999 r. Nr 15, poz. 139, z późn. zm.);
3) posiadają
kwalifikacje do wykonywania zawodu urbanisty na terytorium Rzeczypospolitej
Polskiej uzyskane na podstawie ustawy z dnia 15 grudnia 2000 r. o samorządach
zawodowych architektów, inżynierów budownictwa oraz urbanistów (Dz. U. z 2013
r. poz. 932 i 1650);
4) posiadają
dyplom ukończenia studiów wyższych w zakresie architektury, urbanistyki lub
gospodarki przestrzennej;
5) posiadają
dyplom ukończenia studiów wyższych w zakresie innym niż określony w pkt 4 oraz
ukończyły studia podyplomowe w zakresie planowania przestrzennego, urbanistyki
lub gospodarki przestrzennej;
6) są
obywatelami państw członkowskich Unii Europejskiej, Konfederacji Szwajcarskiej
lub państwa członkowskiego Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) -
strony umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym, którzy nabyli kwalifikacje
zawodowe do projektowania zagospodarowania przestrzeni i zagospodarowania
przestrzennego w skali lokalnej i regionalnej odpowiadające wymaganiom
określonym w pkt 4 lub 5.
Art. 6. 1. Ustalenia
miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego kształtują, wraz z innymi
przepisami, sposób wykonywania prawa własności nieruchomości.
2. Każdy ma prawo, w
granicach określonych ustawą, do:
1) zagospodarowania
terenu, do którego ma tytuł prawny, zgodnie z warunkami ustalonymi w miejscowym
planie zagospodarowania przestrzennego albo decyzji o warunkach zabudowy i
zagospodarowania terenu, jeżeli nie narusza to chronionego prawem interesu
publicznego oraz osób trzecich;
2) ochrony
własnego interesu prawnego przy zagospodarowaniu terenów należących do innych
osób lub jednostek organizacyjnych.
Art. 7. Rozstrzygnięcia wójta,
burmistrza, prezydenta miasta albo marszałka województwa o nieuwzględnieniu
odpowiednio wniosków dotyczących studium uwarunkowań i kierunków
zagospodarowania przestrzennego gminy, uwag dotyczących projektu tego studium,
wniosków dotyczących miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, uwag
dotyczących projektu tego planu albo wniosków dotyczących planu zagospodarowania
przestrzennego województwa - nie podlegają zaskarżeniu do sądu
administracyjnego.
Art. 8. 1. (5)
Organem doradczym ministra właściwego do spraw budownictwa, lokalnego
planowania i zagospodarowania przestrzennego oraz mieszkalnictwa w sprawach
planowania i zagospodarowania przestrzennego jest Główna Komisja
Urbanistyczno-Architektoniczna.
2. (6)
Minister właściwy do spraw budownictwa, lokalnego planowania i zagospodarowania
przestrzennego oraz mieszkalnictwa powołuje i odwołuje przewodniczącego i członków
komisji, o której mowa w ust. 1, oraz ustala, w drodze zarządzenia, regulamin
określający organizację i tryb jej działania.
3. Marszałek
województwa, wójt, burmistrz albo prezydent miasta powołuje, z zastrzeżeniem
ust. 4 i 5, odpowiednio wojewódzką albo gminną komisję
urbanistyczno-architektoniczną, jako organ doradczy, oraz ustala, w drodze
regulaminu, jej organizację i tryb działania.
4. Wójt, burmistrz albo
prezydent miasta może powierzyć gminnej komisji urbanistyczno-architektonicznej
powołanej w innej gminie pełnienie funkcji organu doradczego, na mocy
porozumienia zawartego z odpowiednim wójtem, burmistrzem lub prezydentem
miasta.
5. Przy starostach
powiatów mogą być powoływane powiatowe komisje urbanistyczno-architektoniczne jako
organy doradcze starostów powiatów oraz, na podstawie stosownych porozumień,
wójtów, burmistrzów gmin albo prezydentów miast wchodzących w skład tych
powiatów, które nie powołały gminnych komisji lub nie powierzyły funkcji
pełnienia organu doradczego komisji powołanej w innej gminie, w trybie
określonym w ust. 4.
6. (7) Organ
doradczy, o którym mowa w ust. 1, składa się z osób o wykształceniu i
przygotowaniu fachowym związanym bezpośrednio z teorią i praktyką planowania
przestrzennego.
Rozdział 2
Planowanie przestrzenne w gminie
Art. 9. 1. W celu
określenia polityki przestrzennej gminy, w tym lokalnych zasad zagospodarowania
przestrzennego, rada gminy podejmuje uchwałę o przystąpieniu do sporządzania
studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy, zwanego
dalej "studium".
2. Wójt, burmistrz albo
prezydent miasta sporządza studium zawierające część tekstową i graficzną,
uwzględniając zasady określone w koncepcji przestrzennego zagospodarowania
kraju, ustalenia strategii rozwoju i planu zagospodarowania przestrzennego
województwa oraz strategii rozwoju gminy, o ile gmina dysponuje takim
opracowaniem.
3. Studium sporządza się
dla obszaru w granicach administracyjnych gminy.
4. Ustalenia studium są
wiążące dla organów gminy przy sporządzaniu planów miejscowych.
5. Studium nie jest
aktem prawa miejscowego.
Art. 10. 1. W studium
uwzględnia się uwarunkowania wynikające w szczególności z:
1) dotychczasowego
przeznaczenia, zagospodarowania i uzbrojenia terenu;
2) stanu ładu
przestrzennego i wymogów jego ochrony;
3) stanu
środowiska, w tym stanu rolniczej i leśnej przestrzeni produkcyjnej, wielkości
i jakości zasobów wodnych oraz wymogów ochrony środowiska, przyrody i
krajobrazu kulturowego;
4) stanu
dziedzictwa kulturowego i zabytków oraz dóbr kultury współczesnej;
5) warunków i
jakości życia mieszkańców, w tym ochrony ich zdrowia;
6) zagrożenia
bezpieczeństwa ludności i jej mienia;
7) potrzeb i
możliwości rozwoju gminy;
8) stanu
prawnego gruntów;
9) występowania
obiektów i terenów chronionych na podstawie przepisów odrębnych;
10) występowania
obszarów naturalnych zagrożeń geologicznych;
11) (8)
występowania udokumentowanych złóż kopalin, zasobów wód podziemnych oraz
udokumentowanych kompleksów podziemnego składowania dwutlenku węgla;
12) występowania
terenów górniczych wyznaczonych na podstawie przepisów odrębnych;
13) stanu
systemów komunikacji i infrastruktury technicznej, w tym stopnia uporządkowania
gospodarki wodno-ściekowej, energetycznej oraz gospodarki odpadami;
14) zadań służących
realizacji ponadlokalnych celów publicznych;
15) wymagań
dotyczących ochrony przeciwpowodziowej.
2. W studium określa się
w szczególności:
1) kierunki
zmian w strukturze przestrzennej gminy oraz w przeznaczeniu terenów;
2) kierunki i
wskaźniki dotyczące zagospodarowania oraz użytkowania terenów, w tym tereny
wyłączone spod zabudowy;
3) obszary
oraz zasady ochrony środowiska i jego zasobów, ochrony przyrody, krajobrazu
kulturowego i uzdrowisk;
4) obszary i
zasady ochrony dziedzictwa kulturowego i zabytków oraz dóbr kultury
współczesnej;
5) kierunki
rozwoju systemów komunikacji i infrastruktury technicznej;
6) obszary, na
których rozmieszczone będą inwestycje celu publicznego o znaczeniu lokalnym;
7) obszary, na
których rozmieszczone będą inwestycje celu publicznego o znaczeniu
ponadlokalnym, zgodnie z ustaleniami planu zagospodarowania przestrzennego
województwa i ustaleniami programów, o których mowa w art. 48 ust. 1;
8) obszary,
dla których obowiązkowe jest sporządzenie miejscowego planu zagospodarowania
przestrzennego na podstawie przepisów odrębnych, w tym obszary wymagające
przeprowadzenia scaleń i podziału nieruchomości, a także obszary rozmieszczenia
obiektów handlowych o powierzchni sprzedaży powyżej 400 m2(9)
oraz obszary przestrzeni publicznej;
9) obszary,
dla których gmina zamierza sporządzić miejscowy plan zagospodarowania
przestrzennego, w tym obszary wymagające zmiany przeznaczenia gruntów rolnych i
leśnych na cele nierolnicze i nieleśne;
10) kierunki i
zasady kształtowania rolniczej i leśnej przestrzeni produkcyjnej;
11) obszary
szczególnego zagrożenia powodzią oraz obszary osuwania się mas ziemnych;
12) obiekty lub
obszary, dla których wyznacza się w złożu kopaliny filar ochronny;
13) obszary
pomników zagłady i ich stref ochronnych oraz obowiązujące na nich ograniczenia
prowadzenia działalności gospodarczej, zgodnie z przepisami ustawy z dnia 7
maja 1999 r. o ochronie terenów byłych hitlerowskich obozów zagłady (Dz. U. Nr
41, poz. 412, z późn. zm.);
14) obszary
wymagające przekształceń, rehabilitacji lub rekultywacji;
15) granice
terenów zamkniętych i ich stref ochronnych;
16) (10)
obszary funkcjonalne o znaczeniu lokalnym, w zależności od uwarunkowań i
potrzeb zagospodarowania występujących w gminie.
2a. Jeżeli na obszarze
gminy przewiduje się wyznaczenie obszarów, na których rozmieszczone będą
urządzenia wytwarzające energię z odnawialnych źródeł energii o mocy
przekraczającej 100 kW, a także ich stref ochronnych związanych z
ograniczeniami w zabudowie oraz zagospodarowaniu i użytkowaniu terenu; w
studium ustala się ich rozmieszczenie.
3. Obowiązek
przystąpienia do sporządzenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego
w przypadku, o którym mowa w ust. 2 pkt 8, powstaje po upływie 3 miesięcy od
dnia ustanowienia tego obowiązku.
4. (11)
Minister właściwy do spraw budownictwa, lokalnego planowania i zagospodarowania
przestrzennego oraz mieszkalnictwa określi, w drodze rozporządzenia, wymagany
zakres projektu studium w części tekstowej i graficznej, uwzględniając w
szczególności wymogi dotyczące materiałów planistycznych, skali opracowań
kartograficznych, stosowanych oznaczeń, nazewnictwa, standardów oraz sposobu
dokumentowania prac planistycznych.
Art. 11. Wójt, burmistrz albo
prezydent miasta, po podjęciu przez radę gminy uchwały o przystąpieniu do
sporządzania studium, kolejno:
1) ogłasza w
prasie miejscowej oraz przez obwieszczenie, a także w sposób zwyczajowo
przyjęty w danej miejscowości, o podjęciu uchwały o przystąpieniu do sporządzania
studium, określając formę, miejsce i termin składania wniosków dotyczących
studium, nie krótszy jednak niż 21 dni od dnia ogłoszenia;
2) zawiadamia
na piśmie o podjęciu uchwały o przystąpieniu do sporządzania studium instytucje
i organy właściwe do uzgadniania i opiniowania projektu studium;
3) (uchylony);
4) sporządza
projekt studium rozpatrując wnioski, o których mowa w pkt 1, uwzględniając
ustalenia planu zagospodarowania przestrzennego województwa; w przypadku braku
planu zagospodarowania przestrzennego województwa lub niewprowadzenia do planu
zagospodarowania przestrzennego województwa zadań rządowych, uwzględnia
ustalenia programów, o których mowa w art. 48 ust. 1;
5) uzyskuje od
gminnej lub innej właściwej, w rozumieniu art. 8, komisji urbanistyczno-architektonicznej
opinię o projekcie studium;
6) występuje o
uzgodnienie projektu studium z zarządem województwa w zakresie jego zgodności z
ustaleniami planu zagospodarowania przestrzennego województwa i z wojewodą w
zakresie jego zgodności z ustaleniami programów, o których mowa w art. 48 ust.
1, oraz występuje o opinie dotyczące rozwiązań przyjętych w projekcie studium
do:
a) starosty
powiatowego,
b) gmin
sąsiednich,
c) właściwego
wojewódzkiego konserwatora zabytków,
d) właściwych
organów wojskowych, ochrony granic oraz bezpieczeństwa państwa,
e) dyrektora
właściwego urzędu morskiego w zakresie zagospodarowania pasa technicznego, pasa
ochronnego oraz morskich portów i przystani,
f) właściwego
organu nadzoru górniczego w zakresie zagospodarowania terenów górniczych,
g) właściwego
organu administracji geologicznej,
h) ministra
właściwego do spraw zdrowia w zakresie zagospodarowania obszarów ochrony
uzdrowiskowej,
i) dyrektora
regionalnego zarządu gospodarki wodnej w zakresie zagospodarowania obszarów
szczególnego zagrożenia powodzią,
j) regionalnego
dyrektora ochrony środowiska,
k) (12)
(uchylona),
l) właściwego
organu Państwowej Straży Pożarnej i wojewódzkiego inspektora ochrony środowiska
w zakresie:
– lokalizacji
nowych zakładów o zwiększonym lub dużym ryzyku wystąpienia poważnych awarii,
– zmian, o
których mowa w art. 250 ust. 5 i 7 ustawy z dnia 27 kwietnia 2001 r. - Prawo
ochrony środowiska, w istniejących zakładach o zwiększonym lub dużym ryzyku
wystąpienia poważnych awarii,
– nowych inwestycji
oraz rozmieszczenia obszarów przestrzeni publicznej i terenów zabudowy
mieszkaniowej w sąsiedztwie zakładów o zwiększonym lub dużym ryzyku wystąpienia
poważnych awarii, w przypadku gdy te inwestycje, obszary lub tereny zwiększają
ryzyko lub skutki poważnych awarii,
m) właściwego
państwowego wojewódzkiego inspektora sanitarnego;
7) (uchylony);
8) (uchylony);
9) wprowadza
zmiany wynikające z uzyskanych opinii i dokonanych uzgodnień;
10) ogłasza w
sposób określony w pkt 1, o wyłożeniu projektu studium do publicznego wglądu na
okres co najmniej 7 dni przed dniem wyłożenia i wykłada ten projekt do
publicznego wglądu oraz publikuje na stronach internetowych urzędu gminy na
okres co najmniej 21 dni oraz organizuje w tym czasie dyskusję publiczną nad przyjętymi
w tym projekcie studium rozwiązaniami;
11) wyznacza w
ogłoszeniu, o którym mowa w pkt 10, termin, w którym osoby prawne i fizyczne
oraz jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej mogą wnosić
uwagi dotyczące projektu studium, nie krótszy niż 21 dni od dnia zakończenia
okresu wyłożenia studium;
12) przedstawia
radzie gminy do uchwalenia projekt studium wraz z listą nieuwzględnionych uwag,
o których mowa w pkt 11.
Art. 12. 1. Studium uchwala
rada gminy, rozstrzygając jednocześnie o sposobie rozpatrzenia uwag, o których
mowa w art. 11 pkt 12. Tekst i rysunek studium oraz rozstrzygnięcie o sposobie
rozpatrzenia uwag stanowią załączniki do uchwały o uchwaleniu studium.
2. Wójt, burmistrz albo
prezydent miasta przedstawia wojewodzie uchwałę o uchwaleniu studium wraz z
załącznikami, o których mowa w ust. 1, oraz dokumentacją prac planistycznych w
celu oceny ich zgodności z przepisami prawnymi.
3. Jeżeli rada gminy nie
uchwaliła studium, nie przystąpiła do jego zmiany albo, uchwalając studium, nie
określiła w nim obszarów rozmieszczenia inwestycji celu publicznego o znaczeniu
krajowym i wojewódzkim, ujętych w planie zagospodarowania przestrzennego
województwa lub w programach, o których mowa w art. 48 ust. 1, wojewoda, po
podjęciu czynności zmierzających do uzgodnienia terminu realizacji tych
inwestycji i warunków wprowadzenia tych inwestycji do studium, wzywa radę gminy
do uchwalenia studium lub jego zmiany w wyznaczonym terminie. Po bezskutecznym
upływie tego terminu wojewoda sporządza miejscowy plan zagospodarowania
przestrzennego albo jego zmianę dla obszaru, którego dotyczy zaniechanie gminy,
w zakresie koniecznym dla możliwości realizacji inwestycji celu publicznego
oraz wydaje w tej sprawie zarządzenie zastępcze. Przyjęty w tym trybie plan wywołuje
skutki prawne takie jak miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego.
4. W przypadku, o którym
mowa w ust. 3, koszty sporządzenia planu ponosi w całości gmina, której obszaru
dotyczy zarządzenie zastępcze.
Art. 13. 1. Koszty
sporządzenia studium obciążają budżet gminy.
2. Koszty sporządzenia
lub zmiany studium wynikające z rozmieszczenia inwestycji celu publicznego o
znaczeniu ponadlokalnym obciążają odpowiednio budżet państwa, budżet
województwa albo budżet powiatu.
Art. 14. 1. W celu
ustalenia przeznaczenia terenów, w tym dla inwestycji celu publicznego, oraz
określenia sposobów ich zagospodarowania i zabudowy rada gminy podejmuje
uchwałę o przystąpieniu do sporządzenia miejscowego planu zagospodarowania
przestrzennego, zwanego dalej "planem miejscowym", z zastrzeżeniem
ust. 6.
2. Integralną częścią
uchwały, o której mowa w ust. 1, jest załącznik graficzny przedstawiający
granice obszaru objętego projektem planu.
3. Plan miejscowy, w
wyniku którego następuje zmiana przeznaczenia gruntów rolnych i leśnych na cele
nierolnicze i nieleśne, sporządza się dla całego obszaru wyznaczonego w
studium.
4. Uchwałę, o której
mowa w ust. 1, rada gminy podejmuje z własnej inicjatywy lub na wniosek wójta,
burmistrza albo prezydenta miasta.
5. Przed podjęciem
uchwały, o której mowa w ust. 1, wójt, burmistrz albo prezydent miasta wykonuje
analizy dotyczące zasadności przystąpienia do sporządzenia planu i stopnia
zgodności przewidywanych rozwiązań z ustaleniami studium, przygotowuje
materiały geodezyjne do opracowania planu oraz ustala niezbędny zakres prac
planistycznych.
6. Planu miejscowego nie
sporządza się dla terenów zamkniętych, z wyłączeniem terenów zamkniętych
ustalanych przez ministra właściwego do spraw transportu.
7. Plan miejscowy sporządza
się obowiązkowo, jeżeli wymagają tego przepisy odrębne.
8. Plan miejscowy jest
aktem prawa miejscowego.
Art. 15. 1. Wójt, burmistrz
albo prezydent miasta sporządza projekt planu miejscowego, zawierający część
tekstową i graficzną, zgodnie z zapisami studium oraz z przepisami odrębnymi,
odnoszącymi się do obszaru objętego planem.
2. W planie miejscowym
określa się obowiązkowo:
1) przeznaczenie
terenów oraz linie rozgraniczające tereny o różnym przeznaczeniu lub różnych
zasadach zagospodarowania;
2) zasady
ochrony i kształtowania ładu przestrzennego;
3) zasady
ochrony środowiska, przyrody i krajobrazu kulturowego;
4) zasady
ochrony dziedzictwa kulturowego i zabytków oraz dóbr kultury współczesnej;
5) wymagania
wynikające z potrzeb kształtowania przestrzeni publicznych;
6) (13)
zasady kształtowania zabudowy oraz wskaźniki zagospodarowania terenu,
maksymalną i minimalną intensywność zabudowy jako wskaźnik powierzchni
całkowitej zabudowy w odniesieniu do powierzchni działki budowlanej, minimalny
udział procentowy powierzchni biologicznie czynnej w odniesieniu do powierzchni
działki budowlanej, maksymalną wysokość zabudowy, minimalną liczbę miejsc do
parkowania w tym miejsca przeznaczone na parkowanie pojazdów zaopatrzonych w
kartę parkingową i sposób ich realizacji oraz linie zabudowy i gabaryty
obiektów;
7) granice i
sposoby zagospodarowania terenów lub obiektów podlegających ochronie,
ustalonych na podstawie odrębnych przepisów, w tym terenów górniczych, a także
obszarów szczególnego zagrożenia powodzią oraz obszarów osuwania się mas
ziemnych;
8) szczegółowe
zasady i warunki scalania i podziału nieruchomości objętych planem miejscowym;
9) szczególne
warunki zagospodarowania terenów oraz ograniczenia w ich użytkowaniu, w tym
zakaz zabudowy;
10) zasady modernizacji,
rozbudowy i budowy systemów komunikacji i infrastruktury technicznej;
11) sposób i
termin tymczasowego zagospodarowania, urządzania i użytkowania terenów;
12) stawki
procentowe, na podstawie których ustala się opłatę, o której mowa w art. 36
ust. 4.
3. W planie miejscowym
określa się w zależności od potrzeb:
1) granice
obszarów wymagających przeprowadzenia scaleń i podziałów nieruchomości;
2) granice
obszarów rehabilitacji istniejącej zabudowy i infrastruktury technicznej;
3) granice
obszarów wymagających przekształceń lub rekultywacji;
3a) granice
terenów pod budowę urządzeń, o których mowa w art. 10 ust. 2a, oraz granice ich
stref ochronnych związanych z ograniczeniami w zabudowie, zagospodarowaniu i
użytkowaniu terenu oraz występowaniem znaczącego oddziaływania tych urządzeń na
środowisko;
4) granice
terenów pod budowę obiektów handlowych, o których mowa w art. 10 ust. 2 pkt 8;
4a) granice
terenów rozmieszczenia inwestycji celu publicznego o znaczeniu lokalnym;
4b) granice terenów
inwestycji celu publicznego o znaczeniu ponadlokalnym, umieszczonych w planie
zagospodarowania przestrzennego województwa lub w ostatecznych decyzjach o
lokalizacji drogi krajowej, wojewódzkiej lub powiatowej, linii kolejowej o
znaczeniu państwowym, lotniska użytku publicznego, inwestycji w zakresie
terminalu lub przedsięwzięcia Euro 2012;
5) granice
terenów rekreacyjno-wypoczynkowych oraz terenów służących organizacji imprez
masowych;
6) granice
pomników zagłady oraz ich stref ochronnych, a także ograniczenia dotyczące
prowadzenia na ich terenie działalności gospodarczej, określone w ustawie z
dnia 7 maja 1999 r. o ochronie terenów byłych hitlerowskich obozów zagłady;
7) granice
terenów zamkniętych, i granice stref ochronnych terenów zamkniętych;
8) sposób
usytuowania obiektów budowlanych w stosunku do dróg i innych terenów publicznie
dostępnych oraz do granic przyległych nieruchomości, kolorystykę obiektów
budowlanych oraz pokrycie dachów;
9) zasady i
warunki sytuowania obiektów małej architektury, tablic i urządzeń reklamowych
oraz ogrodzeń, ich gabaryty, standardy jakościowe oraz rodzaje materiałów
budowlanych, z jakich mogą być wykonane;
10) minimalną
powierzchnię nowo wydzielonych działek budowlanych.
Art. 16. 1. Plan miejscowy
sporządza się w skali 1:1000, z wykorzystaniem urzędowych kopii map
zasadniczych albo w przypadku ich braku map katastralnych, gromadzonych w
państwowym zasobie geodezyjnym i kartograficznym. W szczególnie uzasadnionych
przypadkach dopuszcza się stosowanie map w skali 1:500 lub 1:2000, a w
przypadkach planów miejscowych, które sporządza się wyłącznie w celu
przeznaczenia gruntów do zalesienia lub wprowadzenia zakazu zabudowy, dopuszcza
się stosowanie map w skali 1:5000.
2. (14)
Minister właściwy do spraw budownictwa, lokalnego planowania i zagospodarowania
przestrzennego oraz mieszkalnictwa określi, w drodze rozporządzenia, wymagany
zakres projektu planu miejscowego w części tekstowej i graficznej,
uwzględniając w szczególności wymogi dotyczące materiałów planistycznych, skali
opracowań kartograficznych, stosowanych oznaczeń, nazewnictwa, standardów oraz
sposobu dokumentowania prac planistycznych.
3. (15)
Minister właściwy do spraw budownictwa, lokalnego planowania i zagospodarowania
przestrzennego oraz mieszkalnictwa w porozumieniu z Ministrem Obrony Narodowej,
ministrem właściwym do spraw rozwoju regionalnego oraz ministrem właściwym do
spraw wewnętrznych określi, w drodze rozporządzenia, sposób uwzględniania w
zagospodarowaniu przestrzennym potrzeb obronności i bezpieczeństwa państwa,
uwzględniając w szczególności problematykę związaną z:
1) przygotowaniem
i przeciwdziałaniem zagrożeniom zewnętrznym, a zwłaszcza agresji militarnej;
2) przygotowaniem
i przeciwdziałaniem zagrożeniom wewnętrznym, a zwłaszcza zagrożeniom bezpieczeństwa
i porządku publicznego, katastrofom i klęskom żywiołowym oraz zagrożeniom
gospodarczym i ekonomicznym.
Art. 17. Wójt, burmistrz albo
prezydent miasta po podjęciu przez radę gminy uchwały o przystąpieniu do
sporządzania planu miejscowego kolejno:
1) ogłasza w
prasie miejscowej oraz przez obwieszczenie, a także w sposób zwyczajowo
przyjęty w danej miejscowości, o podjęciu uchwały o przystąpieniu do
sporządzania planu, określając formę, miejsce i termin składania wniosków do
planu, nie krótszy niż 21 dni od dnia ogłoszenia;
2) zawiadamia,
na piśmie, o podjęciu uchwały o przystąpieniu do sporządzania planu instytucje
i organy właściwe do uzgadniania i opiniowania planu;
3) (uchylony);
4) sporządza
projekt planu miejscowego rozpatrując wnioski, o których mowa w pkt 1, wraz z
prognozą oddziaływania na środowisko;
5) sporządza
prognozę skutków finansowych uchwalenia planu miejscowego, z uwzględnieniem
art. 36;
6) występuje
o:
a) opinie o
projekcie planu do:
– gminnej lub
innej właściwej, w rozumieniu art. 8, komisji urbanistyczno-architektonicznej,
– wójtów,
burmistrzów gmin albo prezydentów miast, graniczących z obszarem objętym
planem, w zakresie rozmieszczenia inwestycji celu publicznego o znaczeniu
lokalnym,
– regionalnego
dyrektora ochrony środowiska,
– (16)
właściwych organów administracji geologicznej w zakresie udokumentowanych złóż
kopalin i wód podziemnych,
– (17)
(uchylone),
– właściwego
organu Państwowej Straży Pożarnej i wojewódzkiego inspektora ochrony środowiska
w zakresie lokalizacji nowych zakładów o zwiększonym lub dużym ryzyku
wystąpienia poważnych awarii, zmian, o których mowa w art. 250 ust. 5 i 7
ustawy z dnia 27 kwietnia 2001 r. - Prawo ochrony środowiska, w istniejących
zakładach o zwiększonym lub dużym ryzyku wystąpienia poważnych awarii i nowych
inwestycji oraz rozmieszczenia obszarów przestrzeni publicznej i terenów
zabudowy mieszkaniowej w sąsiedztwie zakładów o zwiększonym lub dużym ryzyku
wystąpienia poważnych awarii, w przypadku gdy te inwestycje, obszary lub tereny
zwiększają ryzyko lub skutki poważnych awarii,
– (18)
właściwego państwowego wojewódzkiego inspektora sanitarnego,
– (19)
starosty, jako właściwego organu ochrony środowiska w zakresie terenów
zagrożonych osuwaniem się mas ziemnych, oraz
b) uzgodnienie
projektu planu z:
– wojewodą,
zarządem województwa, zarządem powiatu w zakresie odpowiednich zadań rządowych
i samorządowych,
– organami
właściwymi do uzgadniania projektu planu na podstawie przepisów odrębnych,
– właściwym
zarządcą drogi, jeżeli sposób zagospodarowania gruntów przyległych do pasa
drogowego lub zmiana tego sposobu mogą mieć wpływ na ruch drogowy lub samą
drogę,
– właściwymi
organami wojskowymi, ochrony granic oraz bezpieczeństwa państwa,
– dyrektorem
właściwego urzędu morskiego w zakresie zagospodarowania pasa technicznego, pasa
ochronnego oraz morskich portów i przystani,
– właściwym
organem nadzoru górniczego w zakresie zagospodarowania terenów górniczych,
– ministrem
właściwym do spraw zdrowia w zakresie zagospodarowania obszarów ochrony
uzdrowiskowej,
– właściwym
wojewódzkim konserwatorem zabytków w zakresie kształtowania zabudowy i
zagospodarowania terenu, oraz
c) zgody na
zmianę przeznaczenia gruntów rolnych i leśnych na cele nierolnicze i nieleśne,
jeżeli wymagają tego przepisy odrębne;
7) (uchylony);
8) (uchylony);
9) wprowadza
zmiany wynikające z uzyskanych opinii i dokonanych uzgodnień oraz ogłasza, w
sposób określony w pkt 1, o wyłożeniu projektu planu do publicznego wglądu na
co najmniej 7 dni przed dniem wyłożenia i wykłada ten projekt wraz z prognozą
oddziaływania na środowisko do publicznego wglądu na okres co najmniej 21 dni
oraz organizuje w tym czasie dyskusję publiczną nad przyjętymi w projekcie
planu rozwiązaniami;
10) (uchylony);
11) (20)
wyznacza w ogłoszeniu, o którym mowa w pkt 9, termin, w którym osoby fizyczne i
prawne oraz jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej mogą
wnosić uwagi dotyczące projektu planu, nie krótszy niż 14 dni od dnia
zakończenia okresu wyłożenia projektu planu;
12) rozpatruje uwagi,
o których mowa w pkt 11, w terminie nie dłuższym niż 21 dni od dnia upływu
terminu ich składania;
13) wprowadza
zmiany do projektu planu miejscowego wynikające z rozpatrzenia uwag, o których
mowa w pkt 11, a następnie w niezbędnym zakresie ponawia uzgodnienia;
14) przedstawia
radzie gminy projekt planu miejscowego wraz z listą nieuwzględnionych uwag, o
których mowa w pkt 11.
Art. 18. 1. (21)
Uwagi do projektu planu miejscowego może wnieść każdy, kto kwestionuje
ustalenia przyjęte w projekcie planu, wyłożonym do publicznego wglądu, o którym
mowa w art. 17 pkt 9.
2. Uwagi do projektu
planu należy wnieść na piśmie w terminie wyznaczonym w ogłoszeniu, o którym
mowa w art. 17 pkt 11.
3. (22) Jako
wniesione na piśmie uznaje się również uwagi wniesione w postaci
elektronicznej:
1) opatrzone
bezpiecznym podpisem elektronicznym weryfikowanym przy pomocy ważnego
kwalifikowanego certyfikatu w rozumieniu ustawy z dnia 18 września 2001 r. o
podpisie elektronicznym (Dz. U. z 2013 r. poz. 262) lub
2) opatrzone
podpisem potwierdzonym profilem zaufanym ePUAP w rozumieniu przepisów ustawy z
dnia 17 lutego 2005 r. o informatyzacji działalności podmiotów realizujących
zadania publiczne (Dz. U. z 2013 r. poz. 235) lub
3) za pomocą
elektronicznej skrzynki podawczej w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 17
lutego 2005 r. o informatyzacji działalności podmiotów realizujących zadania
publiczne.
Art. 19. 1. Jeżeli rada
gminy stwierdzi konieczność dokonania zmian w przedstawionym do uchwalenia
projekcie planu miejscowego, w tym także w wyniku uwzględnienia uwag do
projektu planu - czynności, o których mowa w art. 17, ponawia się w zakresie
niezbędnym do dokonania tych zmian.
2. Przedmiotem
ponowionych czynności może być jedynie część projektu planu objęta zmianą.
Art. 20. 1. Plan miejscowy
uchwala rada gminy, po stwierdzeniu, że nie narusza on ustaleń studium,
rozstrzygając jednocześnie o sposobie rozpatrzenia uwag do projektu planu oraz
sposobie realizacji, zapisanych w planie, inwestycji z zakresu infrastruktury
technicznej, które należą do zadań własnych gminy, oraz zasadach ich
finansowania, zgodnie z przepisami o finansach publicznych. Część tekstowa
planu stanowi treść uchwały, część graficzna oraz wymagane rozstrzygnięcia
stanowią załączniki do uchwały.
2. Wójt, burmistrz albo prezydent
miasta przedstawia wojewodzie uchwałę, o której mowa w ust. 1, wraz z
załącznikami oraz dokumentacją prac planistycznych w celu oceny ich zgodności z
przepisami prawnymi.
Art. 21. 1. Koszty
sporządzenia planu miejscowego obciążają budżet gminy, z zastrzeżeniem ust. 2.
2. Koszty sporządzenia
planu miejscowego obciążają:
1) budżet
państwa - jeżeli jest on w całości lub w części bezpośrednią konsekwencją
zamiaru realizacji inwestycji celu publicznego o znaczeniu krajowym;
2) budżet
województwa - jeżeli jest on w całości lub w części bezpośrednią konsekwencją
zamiaru realizacji inwestycji celu publicznego o znaczeniu wojewódzkim;
3) budżet
powiatu - jeżeli jest on w całości lub w części bezpośrednią konsekwencją
zamiaru realizacji inwestycji celu publicznego o znaczeniu powiatowym;
4) inwestora
realizującego inwestycję celu publicznego - w części, w jakiej jest on
bezpośrednią konsekwencją zamiaru realizacji tej inwestycji.
Art. 22. Jeżeli plan miejscowy obejmuje
obszary wymagające przeprowadzenia scaleń i podziałów nieruchomości, rada
gminy, po jego uchwaleniu, podejmuje uchwałę o przystąpieniu do scalenia i
podziału nieruchomości, zgodnie z przepisami o gospodarce nieruchomościami.
Art. 23. Organy, o których mowa
w art. 11 pkt 5 i 6 oraz art. 17 pkt 6, w zakresie swojej właściwości rzeczowej
i miejscowej są obowiązane do współpracy przy sporządzaniu odpowiednio projektu
studium albo projektu planu miejscowego, polegającej na wyrażaniu opinii,
składaniu wniosków oraz udostępnianiu informacji.
Art. 24. 1. Organy, o
których mowa w art. 11 pkt 6 oraz art. 17 pkt 6, w zakresie swojej właściwości
rzeczowej lub miejscowej, opiniują i uzgadniają, na swój koszt, odpowiednio
projekt studium albo projekt planu miejscowego. Uzgodnień dokonuje się w trybie
art. 106 Kodeksu postępowania administracyjnego.
2. Wójt, burmistrz albo
prezydent miasta może uznać za uzgodniony projekt studium albo projekt planu
miejscowego w przypadku, w którym organy, o których mowa w ust. 1, nie określą
warunków, na jakich uzgodnienie może nastąpić.
Art. 25. 1. Wójt, burmistrz
albo prezydent miasta ustala termin dokonania uzgodnień albo przedstawienia
opinii przez organy, o których mowa w art. 11 pkt 5 i 6 oraz art. 17 pkt 6, nie
krótszy niż 14 dni i nie dłuższy niż 30 dni od dnia udostępnienia projektu
studium albo projektu planu miejscowego wraz z prognozą oddziaływania na
środowisko.
1a. Organ uzgadniający
albo opiniujący może w uzasadnionych przypadkach wystąpić do wójta, burmistrza albo
prezydenta miasta, o zmianę terminu, o którym mowa w ust. 1, wskazując termin
nie dłuższy niż 30 dni na przedstawienie opinii albo dokonanie uzgodnienia.
2. Nieprzedstawienie
stanowiska lub warunków, o których mowa w art. 24 ust. 2, w terminie, o którym
mowa w ust. 1 i 1a, uważa się za równoznaczne odpowiednio z uzgodnieniem lub
zaopiniowaniem projektu.
Art. 26. 1. Organ, z którym
uzgodniono projekt studium lub projekt planu miejscowego, ponosi koszty zmiany
tych projektów, spowodowane późniejszą zmianą stanowiska.
2. Jeżeli organ, o
którym mowa w ust. 1, działa w ramach zespolonej administracji powiatowej lub w
ramach samorządu województwa i wykonuje zadania z zakresu administracji
rządowej, Skarb Państwa ponosi koszty zmiany studium i planu miejscowego lub
ich projektów jedynie wówczas, gdy zmiana stanowiska organu wynika ze zmiany
ustawy lub z wiążących ten organ nowych ustaleń właściwego organu administracji
rządowej.
Art. 27. Zmiana studium lub
planu miejscowego następuje w takim trybie, w jakim są one uchwalane.
Art. 28. 1. Naruszenie
zasad sporządzania studium lub planu miejscowego, istotne naruszenie trybu ich
sporządzania, a także naruszenie właściwości organów w tym zakresie, powodują
nieważność uchwały rady gminy w całości lub części.
2. Jeżeli
rozstrzygnięcie nadzorcze wojewody, stwierdzające nieważność uchwały w sprawie
studium lub planu miejscowego, stanie się prawomocne z powodu niezłożenia przez
gminę, w przewidzianym terminie, skargi do sądu administracyjnego lub jeżeli
skarga zostanie przez sąd odrzucona albo oddalona, czynności, o których mowa w
art. 11 i 17, ponawia się w zakresie niezbędnym do doprowadzenia do zgodności
projektu studium lub planu z przepisami prawnymi.
Art. 29. 1. Uchwała rady
gminy w sprawie uchwalenia planu miejscowego obowiązuje od dnia wejścia w życie
w niej określonego, jednak nie wcześniej niż po upływie 14 dni od dnia
ogłoszenia w dzienniku urzędowym województwa.
2. Uchwała, o której
mowa w ust. 1, podlega również publikacji na stronie internetowej gminy.
Art. 30. 1. Każdy ma prawo
wglądu do studium lub planu miejscowego oraz otrzymania z nich wypisów i
wyrysów.
2. (uchylony).
Art. 31. 1. Wójt, burmistrz
albo prezydent miasta prowadzi rejestr planów miejscowych oraz wniosków o ich
sporządzenie lub zmianę, gromadzi materiały z nimi związane oraz odpowiada za
przechowywanie ich oryginałów, w tym również uchylonych i nieobowiązujących.
2. Wójt, burmistrz albo
prezydent miasta jest obowiązany przekazać staroście kopię uchwalonego studium
lub planu miejscowego, nie później niż w dniu ich wejścia w życie.
Art. 32. 1. W celu oceny
aktualności studium i planów miejscowych wójt, burmistrz albo prezydent miasta
dokonuje analizy zmian w zagospodarowaniu przestrzennym gminy, ocenia postępy w
opracowywaniu planów miejscowych i opracowuje wieloletnie programy ich
sporządzania w nawiązaniu do ustaleń studium, z uwzględnieniem decyzji
zamieszczonych w rejestrach, o których mowa w art. 57 ust. 1-3 i art. 67, oraz
wniosków w sprawie sporządzenia lub zmiany planu miejscowego.
2. Wójt, burmistrz albo
prezydent miasta przekazuje radzie gminy wyniki analiz, o których mowa w ust.
1, po uzyskaniu opinii gminnej lub innej właściwej, w rozumieniu art. 8,
komisji urbanistyczno-architektonicznej, co najmniej raz w czasie kadencji
rady. Rada gminy podejmuje uchwałę w sprawie aktualności studium i planów
miejscowych, a w przypadku uznania ich za nieaktualne, w całości lub w części,
podejmuje działania, o których mowa w art. 27.
3. Przy podejmowaniu
uchwały, o której mowa w ust. 2, rada gminy bierze pod uwagę w szczególności
zgodność studium albo planu miejscowego z wymogami wynikającymi z przepisów
art. 10 ust. 1 i 2, art. 15 oraz art. 16 ust. 1.
Art. 33. Jeżeli w wyniku zmiany
ustaw zachodzi konieczność zmiany studium lub planu miejscowego, czynności, o
których mowa w art. 11 i 17, wykonuje się odpowiednio w zakresie niezbędnym do
dokonania tych zmian.
Art. 34. 1. Wejście w życie
planu miejscowego powoduje utratę mocy obowiązującej innych planów
zagospodarowania przestrzennego lub ich części odnoszących się do objętego nim
terenu.
2. Utrata mocy
obowiązującej planu miejscowego nie powoduje wygaśnięcia decyzji
administracyjnych wydanych na podstawie tego planu, z zastrzeżeniem art. 65
ust. 1 pkt 2 i ust. 2.
Art. 35. Tereny, których
przeznaczenie plan miejscowy zmienia, mogą być wykorzystywane w sposób
dotychczasowy do czasu ich zagospodarowania zgodnie z tym planem, chyba że w
planie ustalono inny sposób ich tymczasowego zagospodarowania.
Art. 36. 1. (23)
Jeżeli, w związku z uchwaleniem planu miejscowego albo jego zmianą, korzystanie
z nieruchomości lub jej części w dotychczasowy sposób lub zgodny z
dotychczasowym przeznaczeniem stało się niemożliwe bądź istotnie ograniczone,
właściciel albo użytkownik wieczysty nieruchomości może, z zastrzeżeniem ust. 2,
żądać od gminy:
1) odszkodowania
za poniesioną rzeczywistą szkodę albo
2) wykupienia
nieruchomości lub jej części.
2. Realizacja roszczeń,
o których mowa w ust. 1, może nastąpić również w drodze zaoferowania przez
gminę właścicielowi albo użytkownikowi wieczystemu nieruchomości zamiennej. Z
dniem zawarcia umowy zamiany roszczenia wygasają.
3. Jeżeli, w związku z
uchwaleniem planu miejscowego albo jego zmianą, wartość nieruchomości uległa obniżeniu,
a właściciel albo użytkownik wieczysty zbywa tę nieruchomość i nie skorzystał z
praw, o których mowa w ust. 1 i 2, może żądać od gminy odszkodowania równego
obniżeniu wartości nieruchomości.
4. Jeżeli w związku z
uchwaleniem planu miejscowego albo jego zmianą wartość nieruchomości wzrosła, a
właściciel lub użytkownik wieczysty zbywa tę nieruchomość, wójt, burmistrz albo
prezydent miasta pobiera jednorazową opłatę ustaloną w tym planie, określoną w
stosunku procentowym do wzrostu wartości nieruchomości. Opłata ta jest dochodem
własnym gminy. Wysokość opłaty nie może być wyższa niż 30% wzrostu wartości
nieruchomości.
4a. Opłaty, o której
mowa w ust. 4, nie pobiera się w przypadku nieodpłatnego przeniesienia przez
rolnika własności nieruchomości wchodzących w skład gospodarstwa rolnego na
następcę w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 20 grudnia 1990 r. o
ubezpieczeniu społecznym rolników (Dz. U. z 2008 r. Nr 50, poz. 291, z późn.
zm.) albo przepisów w sprawie szczegółowych warunków i trybu przyznawania
pomocy finansowej w ramach działania "Renty strukturalne" objętego
Programem Rozwoju Obszarów Wiejskich na lata 2007-2013 wydanych na podstawie
art. 29 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 7 marca 2007 r. o wspieraniu rozwoju
obszarów wiejskich z udziałem środków Europejskiego Funduszu Rolnego na rzecz
Rozwoju Obszarów Wiejskich (Dz. U. Nr 64, poz. 427, z późn. zm.). W przypadku
zbycia przez następcę nieruchomości przekazanych przez rolnika przepisy o
opłacie, o której mowa w ust. 4, stosuje się odpowiednio.
5. W razie stwierdzenia
nieważności uchwały rady gminy w sprawie planu miejscowego, w części lub w
całości, odszkodowanie, o którym mowa w ust. 1 pkt 1, albo opłata, o której
mowa w ust. 4, podlegają zwrotowi odpowiednio na rzecz gminy lub na rzecz
aktualnego właściciela albo użytkownika wieczystego nieruchomości.
6. W przypadku, o którym
mowa w ust. 3, w razie stwierdzenia nieważności uchwały rady gminy w sprawie
planu miejscowego w części lub w całości gmina może żądać od aktualnego
właściciela albo użytkownika wieczystego nieruchomości zwrotu kwoty stanowiącej
równowartość wypłaconego odszkodowania.
Art. 37. 1. (24)
Wysokość odszkodowania z tytułu obniżenia wartości nieruchomości, o którym mowa
w art. 36 ust. 3, oraz wysokość opłaty z tytułu wzrostu wartości nieruchomości,
o której mowa w art. 36 ust. 4, ustala się na dzień jej sprzedaży. Obniżenie
oraz wzrost wartości nieruchomości stanowią różnicę między wartością
nieruchomości określoną przy uwzględnieniu przeznaczenia terenu obowiązującego
po uchwaleniu lub zmianie planu miejscowego a jej wartością, określoną przy
uwzględnieniu przeznaczenia terenu, obowiązującego przed zmianą tego planu, lub
faktycznego sposobu wykorzystywania nieruchomości przed jego uchwaleniem.
2. (uchylony).
3. Roszczenia, o których
mowa w art. 36 ust. 3, można zgłaszać w terminie 5 lat od dnia, w którym plan
miejscowy albo jego zmiana stały się obowiązujące.
4. Przepis ust. 3
stosuje się odpowiednio do opłat, o których mowa w art. 36 ust. 4.
5. Notariusz, w terminie
7 dni od dnia sporządzenia umowy, której przedmiotem jest zbycie nieruchomości,
w formie aktu notarialnego, jest zobowiązany przesłać wójtowi, burmistrzowi
albo prezydentowi miasta wypis z tego aktu.
6. Wójt, burmistrz albo
prezydent miasta ustala opłatę, o której mowa w art. 36 ust. 4, w drodze
decyzji, bezzwłocznie po otrzymaniu wypisu z aktu notarialnego, o którym mowa w
ust. 5.
7. Właściciel albo
użytkownik wieczysty nieruchomości, której wartość wzrosła w związku z
uchwaleniem lub zmianą planu miejscowego, przed jej zbyciem może żądać od
wójta, burmistrza albo prezydenta miasta ustalenia, w drodze decyzji, wysokości
opłaty, o której mowa w art. 36 ust. 4.
8. Wójt, burmistrz albo
prezydent miasta przedstawia okresowo - odpowiednio do potrzeb, lecz co
najmniej raz w roku - na sesji rady gminy informację o zgłoszonych żądaniach, o
których mowa w art. 36 ust. 1-3 i ust. 5, i wydanych decyzjach, o których mowa
w ust. 6 i 7.
9. Wykonanie obowiązku
wynikającego z roszczeń, o których mowa w art. 36 ust. 1-3, powinno nastąpić w
terminie 6 miesięcy od dnia złożenia wniosku, chyba że strony postanowią
inaczej. W przypadku opóźnienia w wypłacie odszkodowania lub w wykupie
nieruchomości właścicielowi albo użytkownikowi wieczystemu nieruchomości
przysługują odsetki ustawowe.
10. Spory w sprawach, o
których mowa w art. 36 ust. 1-3 i ust. 5, rozstrzygają sądy powszechne.
11. W odniesieniu do
zasad określania wartości nieruchomości oraz zasad określania skutków
finansowych uchwalania lub zmiany planów miejscowych, a także w odniesieniu do
osób uprawnionych do określania tych wartości i skutków finansowych stosuje się
przepisy o gospodarce nieruchomościami.
Rozdział 3
Planowanie przestrzenne w województwie
Art. 38. Organy samorządu
województwa sporządzają plan zagospodarowania przestrzennego województwa,
prowadzą analizy i studia oraz opracowują koncepcje i programy, odnoszące się
do obszarów i problemów zagospodarowania przestrzennego odpowiednio do potrzeb
i celów podejmowanych w tym zakresie prac.
Art. 39. 1. Sejmik
województwa podejmuje uchwałę o przystąpieniu do sporządzania planu
zagospodarowania przestrzennego województwa.
2. Plan zagospodarowania
przestrzennego województwa sporządza się dla obszaru w granicach
administracyjnych województwa.
3. W planie
zagospodarowania przestrzennego województwa uwzględnia się ustalenia strategii
rozwoju województwa oraz określa się w szczególności:
1) podstawowe
elementy sieci osadniczej województwa i ich powiązań komunikacyjnych oraz
infrastrukturalnych, w tym kierunki powiązań transgranicznych;
2) system
obszarów chronionych, w tym obszary ochrony środowiska, przyrody i krajobrazu
kulturowego, ochrony uzdrowisk oraz dziedzictwa kulturowego i zabytków oraz
dóbr kultury współczesnej;
3) rozmieszczenie
inwestycji celu publicznego o znaczeniu ponadlokalnym;
4) (25)
granice i zasady zagospodarowania obszarów funkcjonalnych o znaczeniu
ponadregionalnym oraz, w zależności od potrzeb, granice i zasady
zagospodarowania obszarów funkcjonalnych o znaczeniu regionalnym;
5) (26)
(uchylony);
6) obszary
szczególnego zagrożenia powodzią;
7) granice
terenów zamkniętych i ich stref ochronnych;
8) (27)
obszary występowania udokumentowanych złóż kopalin i udokumentowanych
kompleksów podziemnego składowania dwutlenku węgla.
4. W planie
zagospodarowania przestrzennego województwa uwzględnia się ustalenia koncepcji
przestrzennego zagospodarowania kraju, o której mowa w art. 47 ust. 1 pkt 1,
oraz programy, o których mowa w art. 48 ust. 1.
5. W planie
zagospodarowania przestrzennego województwa umieszcza się te inwestycje celu
publicznego o znaczeniu ponadlokalnym, o których mowa w ust. 3 pkt 3, które
zostały ustalone w dokumentach przyjętych przez Sejm Rzeczypospolitej Polskiej,
Radę Ministrów, właściwego ministra lub sejmik województwa, zgodnie z ich
właściwością.
6. (28) Dla
miejskiego obszaru funkcjonalnego ośrodka wojewódzkiego uchwala się plan
zagospodarowania przestrzennego miejskiego obszaru funkcjonalnego ośrodka
wojewódzkiego jako część planu zagospodarowania przestrzennego województwa.
7. (29) Plan
zagospodarowania przestrzennego miejskiego obszaru funkcjonalnego ośrodka
wojewódzkiego może obejmować również obszary leżące poza granicami miejskiego
obszaru funkcjonalnego ośrodka wojewódzkiego.
Art. 39a. (30)
W celu zapewnienia spójności plan zagospodarowania przestrzennego województwa
dostosowuje się do strategii rozwoju województwa po jej aktualizacji, w
zakresie, w jakim aktualizacja strategii dotyczy sytuacji przestrzennej
województwa.
Art. 40. (31)
Minister właściwy do spraw rozwoju regionalnego określi, w drodze rozporządzenia,
wymagany zakres projektu planu zagospodarowania przestrzennego województwa w
części tekstowej i graficznej, uwzględniając w szczególności wymogi dotyczące
materiałów planistycznych, skali opracowań kartograficznych, stosowanych
oznaczeń, nazewnictwa, standardów oraz sposobu dokumentowania prac
planistycznych.
Art. 41. 1. Po podjęciu
przez sejmik województwa uchwały o przystąpieniu do sporządzania planu
zagospodarowania przestrzennego województwa marszałek województwa kolejno:
1) ogłasza w
prasie ogólnopolskiej oraz przez obwieszczenie w urzędach gmin, starostwach
powiatowych, urzędzie marszałkowskim i urzędzie wojewódzkim o podjęciu uchwały
o przystąpieniu do sporządzania planu, określając formę, miejsce i termin
składania wniosków dotyczących planu, nie krótszy niż 3 miesiące od dnia
ogłoszenia;
2) zawiadamia
na piśmie o podjęciu uchwały o przystąpieniu do sporządzania planu instytucje i
organy właściwe do uzgadniania i opiniowania planu;
3) rozpatruje
wnioski, o których mowa w pkt 1;
4) sporządza
projekt planu zagospodarowania przestrzennego województwa wraz z prognozą
oddziaływania na środowisko;
5) uzyskuje od
wojewódzkiej komisji urbanistyczno-architektonicznej opinię o projekcie planu;
6) występuje o
opinię o projekcie planu do właściwych instytucji i organów, a także do
wojewody, zarządów powiatów, wójtów, burmistrzów gmin i prezydentów miast
położonych na terenie województwa oraz rządowych i samorządowych organów
administracji publicznej na terenach przyległych do granic województwa oraz
uzgadnia projekt z organami określonymi w przepisach odrębnych;
7) (32)
przedstawia projekt planu ministrowi właściwemu do spraw rozwoju regionalnego w
celu stwierdzenia jego zgodności z koncepcją przestrzennego zagospodarowania
kraju i programami rządowymi, o których mowa w art. 48 ust. 1;
8) przedstawia
projekt planu sejmikowi województwa do uchwalenia.
2. Do opiniowania i
uzgadniania projektu planu zagospodarowania przestrzennego województwa stosuje
się odpowiednio przepisy art. 23-26, z wyjątkiem terminu dokonania uzgodnień i
przedstawienia opinii, który nie powinien być krótszy niż 40 dni od dnia
udostępnienia projektu planu wraz z prognozą oddziaływania na środowisko.
Art. 42. 1. Plan
zagospodarowania przestrzennego województwa uchwala sejmik województwa.
2. Uchwałę sejmiku
województwa o uchwaleniu planu zagospodarowania przestrzennego województwa wraz
z dokumentacją prac planistycznych marszałek województwa przekazuje wojewodzie
w celu oceny zgodności z przepisami prawnymi oraz ogłoszenia w wojewódzkim dzienniku
urzędowym.
3. Zmiana planu
zagospodarowania przestrzennego województwa następuje w trybie, w jakim jest
uchwalany ten plan.
Art. 43. 1. Koszty
sporządzenia planu zagospodarowania przestrzennego województwa obciążają budżet
województwa, z zastrzeżeniem ust. 2.
2. Koszty sporządzenia
planu zagospodarowania przestrzennego województwa obciążają budżet państwa albo
inwestora realizującego inwestycję celu publicznego o znaczeniu krajowym w
części, w jakiej sporządzenie tego planu jest bezpośrednią konsekwencją
zamierzeń realizacji tej inwestycji.
Art. 44. 1. Ustalenia planu
zagospodarowania przestrzennego województwa wprowadza się do planu miejscowego
po uprzednim uzgodnieniu terminu realizacji inwestycji celu publicznego o
znaczeniu ponadlokalnym i warunków wprowadzenia ich do planu miejscowego.
2. Uzgodnienia, o
których mowa w ust. 1, przeprowadza marszałek województwa z wójtem, burmistrzem
albo prezydentem miasta.
3. Koszty wprowadzenia
ustaleń planu zagospodarowania przestrzennego województwa do planu miejscowego
oraz zwrotu wydatków na odszkodowania, o których mowa w art. 36, a także kwoty
przeznaczone na pokrycie zwiększonych kosztów realizacji zadań gminnych są
ustalane w umowie zawartej pomiędzy marszałkiem województwa a wójtem,
burmistrzem albo prezydentem miasta. Przepisy art. 21 stosuje się odpowiednio.
4. Spory dotyczące
spraw, o których mowa w ust. 1-3, rozstrzygają sądy powszechne.
Art. 45. (33) Plan
zagospodarowania przestrzennego województwa podlega okresowej ocenie. Zarząd
województwa, co najmniej raz w czasie kadencji sejmiku, dokonuje przeglądu
zmian w zagospodarowaniu przestrzennym, opracowuje raport o jego stanie w
zakresie określonym w art. 39 ust. 3 oraz sporządza ocenę realizacji
inwestycji, o których mowa w art. 39 ust. 5, podlegającą zaopiniowaniu przez
wojewódzką komisję urbanistyczno-architektoniczną. Wyniki tego przeglądu oraz
raport jest przedstawiany sejmikowi województwa oraz przekazywany do wiadomości
ministrowi właściwemu do spraw rozwoju regionalnego.
Rozdział 4
Planowanie przestrzenne na szczeblu krajowym
Art. 46. (34)
Minister właściwy do spraw rozwoju regionalnego:
1) koordynuje
zgodność planów zagospodarowania przestrzennego województw z koncepcją
przestrzennego zagospodarowania kraju;
2) koordynuje współpracę
transgraniczną i przygraniczną w zakresie planowania i zagospodarowania
przestrzennego;
3) (35)
(uchylony).
Art. 47. 1. Minister
właściwy do spraw rozwoju regionalnego, uwzględniając cele zawarte w rządowych
dokumentach strategicznych:
1) sporządza
koncepcję przestrzennego zagospodarowania kraju, która uwzględnia zasady
zrównoważonego rozwoju kraju w oparciu o przyrodnicze, kulturowe, społeczne i
ekonomiczne uwarunkowania, o których mowa w przepisach odrębnych, a także
prowadzi współpracę zagraniczną w tym zakresie;
2) prowadzi
analizy i studia, opracowuje koncepcje oraz sporządza programy odnoszące się do
obszarów i zagadnień pozostających w zakresie programowania strategicznego oraz
prognozowania rozwoju gospodarczego i społecznego, współpracując z właściwymi
ministrami oraz z centralnymi organami administracji rządowej.
2. Koncepcja
przestrzennego zagospodarowania kraju określa uwarunkowania, cele i kierunki
zrównoważonego rozwoju kraju oraz działania niezbędne do jego osiągnięcia, a w
szczególności:
1) (36)
podstawowe elementy krajowej sieci osadniczej;
2) wymagania z
zakresu ochrony środowiska i zabytków, z uwzględnieniem obszarów podlegających
ochronie;
3) rozmieszczenie
infrastruktury społecznej o znaczeniu międzynarodowym i krajowym;
4) rozmieszczenie
obiektów infrastruktury technicznej i transportowej, strategicznych zasobów
wodnych i obiektów gospodarki wodnej o znaczeniu międzynarodowym i krajowym;
5) (37)
obszary funkcjonalne w ramach typów, o których mowa w art. 49b.
2a. (38)
Koncepcja przestrzennego zagospodarowania kraju uwzględnia cele i kierunki
zawarte w długookresowej strategii rozwoju kraju oraz obejmuje okres zgodny z
okresem jej obowiązywania.
3. (39) Rada
Ministrów przyjmuje, w drodze uchwały, koncepcję przestrzennego zagospodarowania
kraju oraz ustala, w jakim zakresie koncepcja będzie stanowiła podstawę
sporządzania programów, o których mowa w art. 48 ust. 1.
4. (40)
Prezes Rady Ministrów przedstawia Sejmowi Rzeczypospolitej Polskiej koncepcję
przestrzennego zagospodarowania kraju oraz okresowe raporty o stanie
zagospodarowania przestrzennego kraju.
5. Prezes Rady Ministrów
może powołać Państwową Radę Gospodarki Przestrzennej, jako organ doradczy w
sprawie koncepcji przestrzennego zagospodarowania kraju, oraz ustalić, w drodze
zarządzenia, regulamin określający zadania, organizację i tryb jej działania.
6. (41)
Koncepcja przestrzennego zagospodarowania kraju może zostać zaktualizowana w
każdym terminie, jeżeli wymaga tego sytuacja społeczno-gospodarcza lub
przestrzenna kraju.
7. (42) Do
aktualizacji koncepcji przestrzennego zagospodarowania kraju stosuje się
odpowiednio przepisy ust. 1, 3 i 4.
Art. 47a. (43)
Minister właściwy do spraw rozwoju regionalnego dokonuje, w zakresie
kształtowania ładu przestrzennego, przeglądu i analizy zasad, sposobu, a także
warunków funkcjonowania instytucji, procedur i instrumentów oraz przedkłada
Radzie Ministrów propozycje zmian, uwzględniając w szczególności koncepcję
przestrzennego zagospodarowania kraju.
Art. 48. 1. Ministrowie i
centralne organy administracji rządowej, w zakresie swojej właściwości
rzeczowej, sporządzają programy zawierające zadania rządowe, zwane dalej
"programami", służące realizacji inwestycji celu publicznego o
znaczeniu krajowym.
2. Programy podlegają
zaopiniowaniu przez sejmiki właściwych województw.
3. Rada Ministrów
przyjmuje, w drodze rozporządzenia, programy, uwzględniając w szczególności
cele i kierunki, o których mowa w art. 47 ust. 2.
Art. 49. 1. (44)
(uchylony).
2. (45)
Ministrowie i centralne organy administracji rządowej występują do marszałka
właściwego województwa z wnioskiem o wprowadzenie programu do planu
zagospodarowania przestrzennego województwa.
Rozdział 4a (46)
Obszary funkcjonalne
Art. 49a. Do obszarów
funkcjonalnych należą:
1) obszary
funkcjonalne o znaczeniu ponadregionalnym - jako obszary funkcjonalne o
istotnym znaczeniu dla polityki przestrzennej kraju;
2) obszary
funkcjonalne o znaczeniu regionalnym - jako obszary funkcjonalne o istotnym
znaczeniu dla polityki przestrzennej województwa;
3) obszary
funkcjonalne o znaczeniu lokalnym - jako obszary funkcjonalne o istotnym
znaczeniu dla polityki przestrzennej gminy.
Art. 49b. Do typów obszarów
funkcjonalnych o znaczeniu ponadregionalnym należą:
1) miejski
obszar funkcjonalny ośrodka wojewódzkiego;
2) wiejski
obszar funkcjonalny;
3) obszar
funkcjonalny szczególnego zjawiska w skali makroregionalnej, w tym:
a) górski,
b) Żuławy;
4) przygraniczny
obszar funkcjonalny.
Art. 49c. 1. Obszary
funkcjonalne określa się z zapewnieniem:
1) ciągłości i
zwartości wyznaczanego obszaru - polegającej na wyznaczeniu obszaru zamkniętego
wspólną granicą;
2) dostępności
danych wskaźnikowych, umożliwiających wyznaczenie łącznego obszaru, którego
zasięg przestrzenny umożliwia rozwiązanie istniejących lub przewidywanych problemów
oraz rozwój nowych funkcji tych obszarów.
2. Obszary funkcjonalne
obejmujące swoim zasięgiem więcej niż jedno województwo są określane przez
samorząd województwa w odniesieniu do jego terytorium w porozumieniu z
samorządami pozostałych województw.
Art. 49d. 1. Samorząd
województwa określa obszary funkcjonalne o znaczeniu ponadregionalnym i ich
granice.
2. Samorząd województwa
może, z własnej inicjatywy lub na wniosek samorządu gminnego lub samorządu
powiatowego, określić obszary funkcjonalne o znaczeniu regionalnym i ich
granice.
3. Propozycje i wnioski
dotyczące określenia obszarów funkcjonalnych, o których mowa w ust. 1 i 2,
samorząd województwa przedstawia do zaopiniowania przez jednostki samorządu
terytorialnego, znajdujące się na terenie danego województwa. Opinia jest
wyrażana podczas konferencji, w której uczestniczą przedstawiciele samorządu
województwa oraz przedstawiciele jednostek samorządu terytorialnego.
4. Samorząd województwa
organizuje konferencję, o której mowa w ust. 3, w terminie 30 dni od dnia
przedstawienia przez:
1) samorząd
gminny lub samorząd powiatowy - wniosku, o którym mowa w ust. 2;
2) samorząd
województwa - z własnej inicjatywy, propozycji określenia obszarów
funkcjonalnych o znaczeniu regionalnym i ich granic.
5. Minister właściwy do
spraw rozwoju regionalnego określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowe
warunki określania obszarów funkcjonalnych i ich granic w ramach typów obszarów
funkcjonalnych, o których mowa w art. 49b pkt 1, 3 i 4, mając na uwadze
zapewnienie określania obszarów funkcjonalnych w sposób jednolity na terenie
całego kraju oraz uwzględniając parametry charakteryzujące dany typ obszaru
funkcjonalnego.
6. Minister właściwy do
spraw rozwoju wsi określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowe warunki
określania obszarów funkcjonalnych i ich granic w ramach typu obszaru
funkcjonalnego, o którym mowa w art. 49b pkt 2, mając na uwadze zapewnienie
określania obszarów funkcjonalnych w sposób jednolity na terenie całego kraju
oraz uwzględniając parametry charakteryzujące dany typ obszaru funkcjonalnego.
Art. 49e. Samorząd gminny może
określić obszary funkcjonalne o znaczeniu lokalnym.
Art. 49f. Polityka przestrzenna województwa w stosunku do
obszaru funkcjonalnego o znaczeniu ponadregionalnym lub o znaczeniu regionalnym
jest prowadzona w konsultacji z jednostkami samorządu terytorialnego, które są
położone na terenie danego obszaru funkcjonalnego.
Rozdział 5
Lokalizacja inwestycji celu publicznego i ustalanie warunków zabudowy w
odniesieniu do innych inwestycji
Art. 50. 1. Inwestycja celu
publicznego jest lokalizowana na podstawie planu miejscowego, a w przypadku
jego braku - w drodze decyzji o ustaleniu lokalizacji inwestycji celu
publicznego. Warunek, o którym mowa w art. 61 ust. 1 pkt 4, stosuje się
odpowiednio.
2. Nie wymagają wydania
decyzji o ustaleniu lokalizacji inwestycji celu publicznego roboty budowlane:
1) polegające
na remoncie, montażu lub przebudowie, jeżeli nie powodują zmiany sposobu
zagospodarowania terenu i użytkowania obiektu budowlanego oraz nie zmieniają
jego formy architektonicznej, a także nie są zaliczone do przedsięwzięć
wymagających przeprowadzenia postępowania w sprawie oceny oddziaływania na
środowisko, w rozumieniu przepisów o ochronie środowiska, albo
2) niewymagające
pozwolenia na budowę.
3. (uchylony).
4. (47)
Sporządzenie projektu decyzji o ustaleniu lokalizacji inwestycji celu
publicznego powierza się osobie, o której mowa w art. 5, albo osobie wpisanej
na listę izby samorządu zawodowego architektów posiadającej uprawnienia
budowlane do projektowania bez ograniczeń w specjalności architektonicznej albo
uprawnienia budowlane do projektowania i kierowania robotami budowlanymi bez
ograniczeń w specjalności architektonicznej.
Art. 51. 1. W sprawach
ustalenia lokalizacji inwestycji celu publicznego decyzje wydają w odniesieniu
do:
1) inwestycji
celu publicznego o znaczeniu krajowym i wojewódzkim - wójt, burmistrz albo
prezydent miasta w uzgodnieniu z marszałkiem województwa;
2) inwestycji
celu publicznego o znaczeniu powiatowym i gminnym - wójt, burmistrz albo
prezydent miasta;
3) inwestycji
celu publicznego na terenach zamkniętych - wojewoda;
4) (uchylony).
2. W przypadku
niewydania przez właściwy organ decyzji w sprawie ustalenia lokalizacji
inwestycji celu publicznego w terminie 65 dni od dnia złożenia wniosku o
wydanie takiej decyzji, organ wyższego stopnia wymierza temu organowi, w drodze
postanowienia, na które przysługuje zażalenie, karę pieniężną w wysokości 500
zł za każdy dzień zwłoki. Wpływy z kar pieniężnych stanowią dochód budżetu
państwa.
2a. Organem wyższego
stopnia w sprawach określonych w ust. 2 jest wojewoda.
2b. Karę pieniężną
uiszcza się w terminie 14 dni od dnia doręczenia postanowienia, o którym mowa w
ust. 2. W przypadku nieuiszczenia kary pieniężnej, podlega ona ściągnięciu w trybie
przepisów o postępowaniu egzekucyjnym w administracji.
2c. Do terminu, o którym
mowa w ust. 2, nie wlicza się terminów przewidzianych w przepisach prawa do
dokonania określonych czynności, okresów zawieszenia postępowania oraz okresów
opóźnień spowodowanych z winy strony albo z przyczyn niezależnych od organu.
3. W przypadku
inwestycji celu publicznego wykraczającej poza obszar jednej gminy decyzję o
ustaleniu lokalizacji inwestycji celu publicznego wydaje wójt, burmistrz albo
prezydent miasta, na którego obszarze właściwości znajduje się największa część
terenu, na którym ma być realizowana ta inwestycja, w porozumieniu z
zainteresowanymi wójtami, burmistrzami albo prezydentami miast.
Art. 52. 1. Ustalenie
lokalizacji inwestycji celu publicznego następuje na wniosek inwestora.
2. Wniosek o ustalenie
lokalizacji inwestycji celu publicznego powinien zawierać:
1) określenie
granic terenu objętego wnioskiem, przedstawionych na kopii mapy zasadniczej
lub, w przypadku jej braku, na kopii mapy katastralnej, przyjętych do
państwowego zasobu geodezyjnego i kartograficznego, obejmujących teren, którego
wniosek dotyczy, i obszaru, na który ta inwestycja będzie oddziaływać, w skali
1:500 lub 1:1000, a w stosunku do inwestycji liniowych również w skali 1:2000;
2) charakterystykę
inwestycji, obejmującą:
a) określenie
zapotrzebowania na wodę, energię oraz sposobu odprowadzania lub oczyszczania
ścieków, a także innych potrzeb w zakresie infrastruktury technicznej, a w
razie potrzeby również sposobu unieszkodliwiania odpadów,
b) (48)
określenie planowanego sposobu zagospodarowania terenu oraz charakterystyki
zabudowy i zagospodarowania terenu, w tym przeznaczenia i gabarytów
projektowanych obiektów budowlanych oraz powierzchni terenu podlegającej przekształceniu,
przedstawione w formie opisowej i graficznej,
c) (49)
określenie charakterystycznych parametrów technicznych inwestycji oraz dane
charakteryzujące jej wpływ na środowisko;
3) (50)
w przypadku lokalizacji składowiska odpadów:
a) docelową rzędną
składowiska odpadów,
b) roczną i
całkowitą ilość składowanych odpadów oraz rodzaje składowanych odpadów,
c) sposób
gromadzenia, oczyszczania i odprowadzania ścieków,
d) sposób
gromadzenia, oczyszczania i wykorzystywania lub unieszkodliwiania gazu składowiskowego.
3. Nie można uzależnić
wydania decyzji o ustaleniu lokalizacji inwestycji celu publicznego od
zobowiązania się wnioskodawcy do spełnienia nieprzewidzianych odrębnymi
przepisami świadczeń lub warunków.
Art. 53. 1. O wszczęciu
postępowania w sprawie wydania decyzji o ustaleniu lokalizacji inwestycji celu
publicznego oraz postanowieniach i decyzji kończącej postępowanie strony
zawiadamia się w drodze obwieszczenia, a także w sposób zwyczajowo przyjęty w
danej miejscowości. Inwestora oraz właścicieli i użytkowników wieczystych
nieruchomości, na których będą lokalizowane inwestycje celu publicznego,
zawiadamia się na piśmie.
2. W postępowaniu w
sprawie wydania decyzji o ustaleniu lokalizacji inwestycji celu publicznego
przepisu art. 31 § 4 Kodeksu postępowania administracyjnego nie stosuje się.
2a. Prezes Urzędu
Komunikacji Elektronicznej może występować na prawach strony w postępowaniu w
sprawie ustalenia lokalizacji inwestycji celu publicznego z zakresu łączności
publicznej w rozumieniu ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce
nieruchomościami. Do Prezesa Urzędu Komunikacji Elektronicznej stosuje się
przepisy Kodeksu postępowania administracyjnego dotyczące prokuratora.
3. Właściwy organ w
postępowaniu związanym z wydaniem decyzji o ustaleniu lokalizacji inwestycji
celu publicznego dokonuje analizy:
1) warunków i
zasad zagospodarowania terenu oraz jego zabudowy, wynikających z przepisów
odrębnych;
2) stanu
faktycznego i prawnego terenu, na którym przewiduje się realizację inwestycji.
4. Decyzje, o których
mowa w art. 51 ust. 1, wydaje się po uzgodnieniu z:
1) ministrem
właściwym do spraw zdrowia - w odniesieniu do inwestycji lokalizowanych w
miejscowościach uzdrowiskowych, zgodnie z odrębnymi przepisami;
2) wojewódzkim
konserwatorem zabytków - w odniesieniu do obszarów i obiektów objętych formami
ochrony zabytków, o których mowa w art. 7 ustawy z dnia 23 lipca 2003 r. o
ochronie zabytków i opiece nad zabytkami (Dz. U. Nr 162, poz. 1568, z późn.
zm.) oraz ujętych w gminnej ewidencji zabytków;
3) dyrektorem
właściwego urzędu morskiego - w odniesieniu do obszarów pasa technicznego, pasa
ochronnego oraz morskich portów i przystani;
4) właściwym
organem nadzoru górniczego - w odniesieniu do terenów górniczych;
5) (51)
właściwym organem administracji geologicznej - w odniesieniu do
udokumentowanych złóż kopalin i wód podziemnych;
5a) (52)
starostą, jako właściwym organem ochrony środowiska - w odniesieniu do terenów
zagrożonych osuwaniem się mas ziemnych;
6) organami właściwymi
w sprawach ochrony gruntów rolnych i leśnych oraz melioracji wodnych - w
odniesieniu do gruntów wykorzystywanych na cele rolne i leśne w rozumieniu
przepisów o gospodarce nieruchomościami;
7) dyrektorem
parku narodowego - w odniesieniu do obszarów położonych w granicach parku i
jego otuliny;
8) regionalnym
dyrektorem ochrony środowiska - w odniesieniu do innych niż wymienione w pkt 7
obszarów objętych ochroną na podstawie przepisów o ochronie przyrody;
9) właściwym
zarządcą drogi - w odniesieniu do obszarów przyległych do pasa drogowego;
10) wojewodą,
marszałkiem województwa oraz starostą w zakresie zadań rządowych albo
samorządowych, służących realizacji inwestycji celu publicznego, o których mowa
w art. 48 - w odniesieniu do terenów, przeznaczonych na ten cel w planach
miejscowych, które utraciły moc na podstawie art. 67 ustawy, o której mowa w
art. 88 ust. 1;
10a) wojewodą, marszałkiem województwa oraz starostą w zakresie zadań
rządowych albo samorządowych, służących realizacji inwestycji celu publicznego,
o których mowa w art. 39 ust. 3 pkt 3 - w odniesieniu do terenów,
przeznaczonych na ten cel w planach miejscowych, które utraciły moc na
podstawie art. 67 ustawy, o której mowa w art. 88 ust. 1;
11) dyrektorem
regionalnego zarządu gospodarki wodnej - w odniesieniu do:
a) przedsięwzięć
wymagających uzyskania pozwolenia wodnoprawnego, do wydania którego organem
właściwym jest marszałek województwa lub dyrektor regionalnego zarządu
gospodarki wodnej,
b) obszarów, o
których mowa w art. 88d ust. 2 ustawy z dnia 18 lipca 2001 r. - Prawo wodne
(Dz. U. z 2012 r. poz. 145), w zakresie warunków zabudowy i zagospodarowania
terenu;
5. Uzgodnień, o których
mowa w ust. 4, dokonuje się w trybie art. 106 Kodeksu postępowania
administracyjnego, z tym że zażalenie przysługuje wyłącznie inwestorowi. W
przypadku niezajęcia stanowiska przez organ uzgadniający w terminie 2 tygodni
od dnia doręczenia wystąpienia o uzgodnienie - uzgodnienie uważa się za
dokonane.
5a. W przypadku odmowy
uzgodnienia decyzji o ustaleniu lokalizacji inwestycji celu publicznego przez
organy, o których mowa w ust. 4 pkt 10, z uwagi na zamiar realizacji na objętym
wnioskiem terenie zadań rządowych albo samorządowych, służących realizacji
inwestycji celu publicznego, o których mowa w art. 39 ust. 3 pkt 3 i art. 48,
postępowanie administracyjne w sprawie ustalenia lokalizacji inwestycji celu
publicznego zawiesza się na czas nie dłuższy niż 9 miesięcy od dnia złożenia
wniosku. Jeżeli w okresie zawieszenia postępowania administracyjnego nie
uchwalono miejscowego planu albo nie ustalono lokalizacji inwestycji celu
publicznego, związanej z tymi zadaniami, decyzję wydaje się pomimo braku tego
uzgodnienia.
5b. Przepisu, o którym
mowa w ust. 4 pkt 8, nie stosuje się do inwestycji, dla których przeprowadzono
ocenę oddziaływania przedsięwzięcia na środowisko, zgodnie z ustawą z dnia 3
października 2008 r. o udostępnianiu informacji o środowisku i jego ochronie,
udziale społeczeństwa w ochronie środowiska oraz o ocenach oddziaływania na
środowisko (Dz. U. Nr 199, poz. 1227, z późn. zm.), w trakcie której uzgodniono
realizację przedsięwzięcia z regionalnym dyrektorem ochrony środowiska.
5c. Niewyrażenie
stanowiska w terminie 21 dni od dnia otrzymania projektu decyzji, o której mowa
w art. 51 ust. 1, przez regionalnego dyrektora ochrony środowiska uznaje się za
uzgodnienie decyzji.
6. Odwołanie od decyzji
o ustaleniu lokalizacji inwestycji powinno zawierać zarzuty odnoszące się do
decyzji, określać istotę i zakres żądania będącego przedmiotem odwołania oraz
wskazywać dowody uzasadniające to żądanie.
7. Nie stwierdza się
nieważności decyzji o ustaleniu lokalizacji inwestycji celu publicznego, jeżeli
od dnia jej doręczenia lub ogłoszenia upłynęło 12 miesięcy. Art. 158 § 2
Kodeksu postępowania administracyjnego stosuje się odpowiednio.
8. Nie uchyla się
decyzji o ustaleniu lokalizacji celu publicznego w przypadku wznowienia
postępowania na podstawie art. 145 § 1 pkt 4 Kodeksu postępowania
administracyjnego, jeżeli upłynęło 12 miesięcy od dnia jej doręczenia lub
ogłoszenia.
Art. 54. Decyzja o ustaleniu
lokalizacji inwestycji celu publicznego określa:
1) rodzaj
inwestycji;
2) warunki i
szczegółowe zasady zagospodarowania terenu oraz jego zabudowy wynikające z
przepisów odrębnych, a w szczególności w zakresie:
a) warunków i
wymagań ochrony i kształtowania ładu przestrzennego,
b) ochrony
środowiska i zdrowia ludzi oraz dziedzictwa kulturowego i zabytków oraz dóbr
kultury współczesnej,
c) obsługi w
zakresie infrastruktury technicznej i komunikacji,
d) wymagań
dotyczących ochrony interesów osób trzecich,
e) ochrony
obiektów budowlanych na terenach górniczych;
3) linie
rozgraniczające teren inwestycji, wyznaczone na mapie w odpowiedniej skali, z
zastrzeżeniem art. 52 ust. 2 pkt 1.
Art. 55. Decyzja o ustaleniu
lokalizacji inwestycji celu publicznego wiąże organ wydający decyzję o
pozwoleniu na budowę.
Art. 56. Nie można odmówić
ustalenia lokalizacji inwestycji celu publicznego, jeżeli zamierzenie
inwestycyjne jest zgodne z przepisami odrębnymi. Przepis art. 1 ust. 2 nie może
stanowić wyłącznej podstawy odmowy ustalenia lokalizacji inwestycji celu
publicznego.
Art. 57. 1. Marszałek
województwa prowadzi rejestr wydanych decyzji o ustaleniu lokalizacji
inwestycji celu publicznego o znaczeniu krajowym i wojewódzkim.
2. Wójt, burmistrz albo
prezydent miasta prowadzi rejestr wydanych decyzji o ustaleniu lokalizacji
inwestycji celu publicznego o znaczeniu powiatowym i gminnym.
3. Wojewoda prowadzi
rejestr wydanych decyzji o ustaleniu lokalizacji inwestycji celu publicznego na
terenach zamkniętych.
4. Wójt, burmistrz lub
prezydent miasta przekazuje marszałkowi województwa kopie decyzji, o których
mowa w ust. 1 i 2, w terminie 7 dni od dnia ich wydania.
Art. 58. 1. Postępowanie
administracyjne w sprawie ustalenia lokalizacji inwestycji celu publicznego
można zawiesić na okres nie dłuższy niż 12 miesięcy od dnia złożenia wniosku o
ustalenie lokalizacji inwestycji celu publicznego. Wójt, burmistrz albo
prezydent miasta podejmuje postępowanie i wydaje decyzję w sprawie ustalenia lokalizacji
inwestycji celu publicznego, jeżeli:
1) w ciągu
dwóch miesięcy od dnia zawieszenia postępowania rada gminy nie podjęła uchwały
o przystąpieniu do sporządzania planu miejscowego albo
2) w okresie
zawieszenia postępowania nie uchwalono planu miejscowego lub jego zmiany.
2. Jeżeli decyzja o
ustaleniu lokalizacji inwestycji celu publicznego wywołuje skutki, o których
mowa w art. 36, przepisy art. 36 oraz art. 37 stosuje się odpowiednio.
Art. 59. 1. Zmiana
zagospodarowania terenu w przypadku braku planu miejscowego, polegająca na
budowie obiektu budowlanego lub wykonaniu innych robót budowlanych, a także
zmiana sposobu użytkowania obiektu budowlanego lub jego części, z zastrzeżeniem
art. 50 ust. 1 i art. 86, wymaga ustalenia, w drodze decyzji, warunków
zabudowy. Przepis art. 50 ust. 2 stosuje się odpowiednio.
2. Przepis ust. 1
stosuje się również do zmiany zagospodarowania terenu, która nie wymaga
pozwolenia na budowę, z wyjątkiem tymczasowej, jednorazowej zmiany
zagospodarowania terenu, trwającej do roku.
3. W przypadku zmiany
zagospodarowania terenu, o której mowa w ust. 2, bez uzyskania decyzji o
warunkach zabudowy, wójt, burmistrz albo prezydent miasta może, w drodze
decyzji, nakazać właścicielowi lub użytkownikowi wieczystemu nieruchomości:
1) wstrzymanie
użytkowania terenu, wyznaczając termin, w którym należy wystąpić z wnioskiem o
wydanie decyzji o ustaleniu warunków zabudowy, albo
2) przywrócenie
poprzedniego sposobu zagospodarowania.
Art. 60. 1. Decyzję o warunkach
zabudowy wydaje, z zastrzeżeniem ust. 3, wójt, burmistrz albo prezydent miasta
po uzgodnieniu z organami, o których mowa w art. 53 ust. 4, i uzyskaniu
uzgodnień lub decyzji wymaganych przepisami odrębnymi.
1a. Do decyzji o
warunkach zabudowy stosuje się art. 53 ust. 5b i 5c.
2. (uchylony).
3. Decyzje o warunkach
zabudowy na terenach zamkniętych wydaje wojewoda.
4. (53)
Sporządzenie projektu decyzji o ustaleniu warunków zabudowy powierza się
osobie, o której mowa w art. 5, albo osobie wpisanej na listę izby samorządu
zawodowego architektów posiadającej uprawnienia budowlane do projektowania bez
ograniczeń w specjalności architektonicznej albo uprawnienia budowlane do
projektowania i kierowania robotami budowlanymi bez ograniczeń w specjalności
architektonicznej.
Art. 61. 1. Wydanie decyzji
o warunkach zabudowy jest możliwe jedynie w przypadku łącznego spełnienia
następujących warunków:
1) co najmniej
jedna działka sąsiednia, dostępna z tej samej drogi publicznej, jest zabudowana
w sposób pozwalający na określenie wymagań dotyczących nowej zabudowy w
zakresie kontynuacji funkcji, parametrów, cech i wskaźników kształtowania
zabudowy oraz zagospodarowania terenu, w tym gabarytów i formy
architektonicznej obiektów budowlanych, linii zabudowy oraz intensywności
wykorzystania terenu;
2) teren ma
dostęp do drogi publicznej;
3) istniejące
lub projektowane uzbrojenie terenu, z uwzględnieniem ust. 5, jest wystarczające
dla zamierzenia budowlanego;
4) teren nie
wymaga uzyskania zgody na zmianę przeznaczenia gruntów rolnych i leśnych na
cele nierolnicze i nieleśne albo jest objęty zgodą uzyskaną przy sporządzaniu
miejscowych planów, które utraciły moc na podstawie art. 67 ustawy, o której
mowa w art. 88 ust. 1;
5) decyzja
jest zgodna z przepisami odrębnymi.
2. Przepisów ust. 1 pkt
1 nie stosuje się do inwestycji produkcyjnych lokalizowanych na terenach
przeznaczonych na ten cel w planach miejscowych, które utraciły moc na
podstawie art. 67 ust. 1 ustawy, o której mowa w art. 88 ust. 1.
3. Przepisów ust. 1 pkt
1 i 2 nie stosuje się do linii kolejowych, obiektów liniowych i urządzeń
infrastruktury technicznej.
4. Przepisów ust. 1 pkt
1 nie stosuje się do zabudowy zagrodowej, w przypadku gdy powierzchnia
gospodarstwa rolnego związanego z tą zabudową przekracza średnią powierzchnię
gospodarstwa rolnego w danej gminie.
5. Warunek, o którym
mowa w ust. 1 pkt 3, uznaje się za spełniony, jeżeli wykonanie uzbrojenia
terenu zostanie zagwarantowane w drodze umowy zawartej między właściwą
jednostką organizacyjną a inwestorem.
6. (54)
Minister właściwy do spraw budownictwa, lokalnego planowania i zagospodarowania
przestrzennego oraz mieszkalnictwa określi, w drodze rozporządzenia, sposób
ustalania wymagań dotyczących nowej zabudowy i zagospodarowania terenu w
przypadku braku planu miejscowego.
7. W rozporządzeniu, o
którym mowa w ust. 6, należy określić wymagania dotyczące ustalania:
1) linii
zabudowy;
2) wielkości
powierzchni zabudowy w stosunku do powierzchni działki albo terenu;
3) szerokości
elewacji frontowej;
4) wysokości
górnej krawędzi elewacji frontowej, jej gzymsu lub attyki;
5) geometrii
dachu (kąta nachylenia, wysokości kalenicy i układu połaci dachowych).
Art. 62. 1. Postępowanie
administracyjne w sprawie ustalenia warunków zabudowy można zawiesić na czas
nie dłuższy niż 9 miesięcy od dnia złożenia wniosku o ustalenie warunków
zabudowy. Wójt, burmistrz albo prezydent miasta podejmuje postępowanie i wydaje
decyzję w sprawie ustalenia warunków zabudowy, jeżeli:
1) w ciągu
dwóch miesięcy od dnia zawieszenia postępowania rada gminy nie podjęła uchwały
o przystąpieniu do sporządzania planu miejscowego albo
2) w okresie
zawieszenia postępowania nie uchwalono miejscowego planu lub jego zmiany.
2. Jeżeli wniosek o ustalenie
warunków zabudowy dotyczy obszaru, w odniesieniu do którego istnieje obowiązek
sporządzenia planu miejscowego, postępowanie administracyjne w sprawie
ustalenia warunków zabudowy zawiesza się do czasu uchwalenia planu.
Art. 63. 1. W odniesieniu
do tego samego terenu decyzję o warunkach zabudowy można wydać więcej niż
jednemu wnioskodawcy, doręczając odpis decyzji do wiadomości pozostałym
wnioskodawcom i właścicielowi lub użytkownikowi wieczystemu nieruchomości.
2. Decyzja o warunkach
zabudowy nie rodzi praw do terenu oraz nie narusza prawa własności i uprawnień
osób trzecich. Informację tej treści zamieszcza się w decyzji.
3. Jeżeli decyzja o
warunkach zabudowy wywołuje skutki, o których mowa w art. 36, przepisy art. 36
oraz art. 37 stosuje się odpowiednio. Koszty realizacji roszczeń, o których
mowa w art. 36 ust. 1 i 3, ponosi inwestor, po uzyskaniu ostatecznej decyzji o
pozwoleniu na budowę.
4. Wnioskodawcy, który
nie uzyskał prawa do terenu, nie przysługuje roszczenie o zwrot nakładów
poniesionych w związku z otrzymaną decyzją o warunkach zabudowy.
5. Organ, który wydał
decyzję, o której mowa w art. 59 ust. 1, jest obowiązany, za zgodą strony, na
rzecz której decyzja została wydana, do przeniesienia tej decyzji na rzecz
innej osoby, jeżeli przyjmuje ona wszystkie warunki zawarte w tej decyzji.
Stronami w postępowaniu o przeniesienie decyzji są jedynie podmioty, między
którymi ma być dokonane jej przeniesienie.
Art. 64. 1. Przepisy art.
51 ust. 3, art. 52, art. 53 ust. 3-5a, art. 54, art. 55 i art. 56 stosuje się
odpowiednio do decyzji o warunkach zabudowy.
2. W przypadku
planowanej budowy obiektu handlowego wniosek o ustalenie warunków zabudowy
powinien zawierać określenie powierzchni sprzedaży.
Art. 65. 1. Organ, który
wydał decyzję o warunkach zabudowy albo decyzję o ustaleniu lokalizacji celu
publicznego, stwierdza jej wygaśnięcie, jeżeli:
1) inny
wnioskodawca uzyskał pozwolenie na budowę;
2) dla tego
terenu uchwalono plan miejscowy, którego ustalenia są inne niż w wydanej
decyzji.
2. Przepisu ust. 1 pkt 2
nie stosuje się, jeżeli została wydana ostateczna decyzja o pozwoleniu na
budowę.
3. Stwierdzenie
wygaśnięcia decyzji, o których mowa w ust. 1, następuje w trybie art. 162 § 1
pkt 1 Kodeksu postępowania administracyjnego.
Art. 66. 1. Organy wydające
decyzje w indywidualnych sprawach z zakresu administracji publicznej, które
dotyczą zagospodarowania terenu, są obowiązane przesyłać ich odpisy do wójta,
burmistrza albo prezydenta miasta.
2. Organy, które w
terminie 7 dni od dnia wydania decyzji, o których mowa w ust. 1, nie prześlą
odpisów tych decyzji, ponoszą na zasadach ogólnych odpowiedzialność za szkodę
tym wyrządzoną.
Art. 67. 1. Wójt, burmistrz
albo prezydent miasta prowadzi rejestr wydanych decyzji o ustaleniu warunków
zabudowy.
2. (55)
Minister właściwy do spraw budownictwa, lokalnego planowania i zagospodarowania
przestrzennego oraz mieszkalnictwa określi, w drodze rozporządzenia, wzór
rejestrów decyzji, o których mowa w ust. 1 oraz w art. 57, uwzględniając w
szczególności datę wydania decyzji oraz ustalenia w niej zawarte, a także
oznaczenie nieruchomości, której ona dotyczy.
3. (56)
Minister właściwy do spraw budownictwa, lokalnego planowania i zagospodarowania
przestrzennego oraz mieszkalnictwa określi, w drodze rozporządzenia, stosowane
w decyzji o ustaleniu lokalizacji inwestycji celu publicznego oraz w decyzji o
warunkach zabudowy oznaczenia i nazewnictwo, mając w szczególności na uwadze
wymagania, o których mowa w art. 54 i art. 61 ust. 1 pkt 1.
Rozdział 6
Zmiany w przepisach obowiązujących
Art. 68. W ustawie z dnia 31
stycznia 1959 r. o cmentarzach i chowaniu zmarłych (Dz. U. z 2000 r. Nr 23,
poz. 295 i Nr 120, poz. 1268 oraz z 2002 r. Nr 113, poz. 984) w art. 12 w ust.
4 wyrazy "Minister właściwy do spraw gospodarki przestrzennej i mieszkaniowej"
zastępuje się wyrazami "Minister właściwy do spraw budownictwa, gospodarki
przestrzennej i mieszkaniowej".
Art. 69. W ustawie z dnia 15
lutego 1962 r. o ochronie dóbr kultury (Dz. U. z 1999 r. Nr 98, poz. 1150, z 2000
r. Nr 120, poz. 1268 oraz z 2002 r. Nr 25, poz. 253 i Nr 113, poz. 984) w art.
11 ust. 1 i 2 otrzymują brzmienie:
"1. Obowiązkiem
wojewodów i organów jednostek samorządu terytorialnego jest dbałość o dobra
kultury i podejmowanie działań ochronnych oraz uwzględnianie zadań ochrony
zabytków, między innymi w wojewódzkich i miejscowych planach zagospodarowania
przestrzennego, w budżetach i w prawie miejscowym.
2. Plany, o których mowa
w ust. 1, uzgadniane są z właściwym wojewódzkim konserwatorem zabytków.".
Art. 70. W ustawie z dnia 14
marca 1985 r. o Państwowej Inspekcji Sanitarnej (Dz. U. z 1998 r. Nr 90, poz.
575, Nr 106, poz. 668 i Nr 117, poz. 756, z 1999 r. Nr 70, poz. 778, z 2000 r.
Nr 12, poz. 136 i Nr 120, poz. 1268, z 2001 r. Nr 11, poz. 84, Nr 29, poz. 320,
Nr 42, poz. 473, Nr 63, poz. 634, Nr 125, poz. 1367, Nr 126, poz. 1382 i Nr
128, poz. 1407 i 1408 oraz z 2002 r. Nr 37, poz. 329, Nr 74, poz. 676 i Nr 135,
poz. 1145) w art. 3 pkt 1 otrzymuje brzmienie:
"1) uzgadnianie
projektów planów zagospodarowania przestrzennego województwa, miejscowych
planów zagospodarowania przestrzennego, studium uwarunkowań i kierunków
zagospodarowania przestrzennego gminy oraz ustalanie warunków zabudowy i
zagospodarowania terenu pod względem wymagań higienicznych i zdrowotnych,".
Art. 71. W ustawie z dnia 21
marca 1985 r. o drogach publicznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 71, poz. 838 i Nr 86,
poz. 958, z 2001 r. Nr 125, poz. 1371 oraz z 2002 r. Nr 25, poz. 253, Nr 41,
poz. 365, Nr 62, poz. 554, Nr 74, poz. 676, Nr 89, poz. 804, Nr 113, poz. 984,
Nr 214, poz. 1816 i Nr 216, poz. 1826) w art. 35 w ust. 1 wyrazy "W
planach zagospodarowania przestrzennego" zastępuje się wyrazami "W
planach zagospodarowania przestrzennego województwa i miejscowych planach
zagospodarowania przestrzennego".
Art. 72. W ustawie z dnia 8
marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2001 r. Nr 142, poz. 1591 oraz z
2002 r. Nr 23, poz. 220, Nr 62, poz. 558, Nr 113, poz. 984, Nr 153, poz. 1271 i
Nr 214, poz. 1806) w art. 18 w ust. 2 pkt 5 otrzymuje brzmienie:
"5) uchwalanie
studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy oraz
miejscowych planów zagospodarowania przestrzennego,".
Art. 73. W ustawie z dnia 21
marca 1991 r. o obszarach morskich Rzeczypospolitej Polskiej i administracji morskiej
(Dz. U. Nr 32, poz. 131, z 1994 r. Nr 27, poz. 96, z 1995 r. Nr 7, poz. 31 i Nr
47, poz. 243, z 1996 r. Nr 34, poz. 145, z 1997 r. Nr 111, poz. 726, z 1999 r.
Nr 70, poz. 778, z 2000 r. Nr 120, poz. 1268 i Nr 122, poz. 1321, z 2001 r. Nr
129, poz. 1441 i Nr 138, poz. 1546 oraz z 2002 r. Nr 166, poz. 1361) wprowadza
się następujące zmiany: (zmiany pominięte).
Art. 74. W ustawie z dnia 28
września 1991 r. o lasach (Dz. U. z 2000 r. Nr 56, poz. 679, Nr 86, poz. 958 i
Nr 120, poz. 1268, z 2001 r. Nr 110, poz. 1189 i Nr 145, poz. 1623 oraz z 2002
r. Nr 25, poz. 253, Nr 113, poz. 984 i Nr 200, poz. 1682) wprowadza się
następujące zmiany: (zmiany pominięte).
Art. 75. W ustawie z dnia 16
października 1991 r. o ochronie przyrody (Dz. U. z 2001 r. Nr 99, poz. 1079, Nr
100, poz. 1085, Nr 110, poz. 1189 i Nr 145, poz. 1623 oraz z 2002 r. Nr 130,
poz. 1112) w art. 46 w ust. 2 po wyrazach "przewidziane w" dodaje się
wyraz "miejscowym".
Art. 76. W ustawie z dnia 3
lutego 1995 r. o ochronie gruntów rolnych i leśnych (Dz. U. Nr 16, poz. 78, z
1997 r. Nr 60, poz. 370, Nr 80, poz. 505 i Nr 160, poz. 1079, z 1998 r. Nr 106,
poz. 668, z 2000 r. Nr 12, poz. 136 i Nr 120, poz. 1268, z 2001 r. Nr 81, poz.
875 i Nr 100, poz. 1085 oraz z 2002 r. Nr 113, poz. 984) wprowadza się następujące
zmiany: (zmiany pominięte).
Art. 77. W ustawie z dnia 8
sierpnia 1996 r. o Radzie Ministrów (Dz. U. z 2003 r. Nr 24, poz. 199) w art.
14k w ust. 2 pkt 2 otrzymuje brzmienie:
"2) przygotowywanie
programów i koncepcji przestrzennego zagospodarowania kraju wraz z prognozą
oddziaływania na środowisko, a także długofalowej strategii rozwoju
regionalnego kraju;".
Art. 78. W ustawie z dnia 21
sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (Dz. U. z 2000 r. Nr 46, poz.
543, z 2001 r. Nr 129, poz. 1447 i Nr 154, poz. 1800, z 2002 r. Nr 25, poz.
253, Nr 74, poz. 676, Nr 113, poz. 984, Nr 126, poz. 1070, Nr 130, poz. 1112,
Nr 153, poz. 1271, Nr 200, poz. 1682 i Nr 240, poz. 2058 oraz z 2003 r. Nr 1,
poz. 15) wprowadza się następujące zmiany: (zmiany pominięte).
Art. 79. W ustawie z dnia 7 maja
1999 r. o ochronie terenów byłych hitlerowskich obozów zagłady (Dz. U. Nr 41,
poz. 412 oraz z 2002 r. Nr 113, poz. 984 i Nr 153, poz. 1271) w art. 5 w ust. 3
zdanie pierwsze otrzymuje brzmienie:
"W przypadku uchwalenia
miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, o którym mowa w ust. 1, lub
jego zmiany przepis art. 36 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i
zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. Nr 80, poz. 717) stosuje się, z tym że
odszkodowania za poniesioną rzeczywistą szkodę, wykupienia nieruchomości lub
jej części albo odszkodowania równego obniżeniu wartości nieruchomości lub jej
części można żądać od Skarbu Państwa reprezentowanego przez wojewodę.".
Art. 80. W ustawie z dnia 29
listopada 2000 r. - Prawo atomowe (Dz. U. z 2001 r. Nr 3, poz. 18, Nr 100, poz.
1085 i Nr 154, poz. 1800 oraz z 2002 r. Nr 74, poz. 676 i Nr 135, poz. 1145)
art. 36 otrzymuje brzmienie:
"Art. 36. Organ
właściwy do wydania decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu przeznaczonego
pod budowę obiektu jądrowego na podstawie przepisów ustawy z dnia 27 marca 2003
r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. Nr 80, poz. 717)
wydaje tę decyzję po uzyskaniu pozytywnej opinii Prezesa Agencji w zakresie
bezpieczeństwa jądrowego i ochrony radiologicznej.".
Art. 81. W ustawie z dnia 27
kwietnia 2001 r. - Prawo ochrony środowiska (Dz. U. Nr 62, poz. 627 i Nr 115,
poz. 1229, z 2002 r. Nr 74, poz. 676, Nr 113, poz. 984, Nr 153, poz. 1271 i Nr
233, poz. 1957 oraz z 2003 r. Nr 46, poz. 392) wprowadza się następujące
zmiany: (zmiany pominięte).
Art. 82. W ustawie z dnia 18
lipca 2001 r. - Prawo wodne (Dz. U. Nr 115, poz. 1229 i Nr 154, poz. 1803 oraz z
2002 r. Nr 113, poz. 984, Nr 130, poz. 1112, Nr 233, poz. 1957 i Nr 283, poz.
2022) wprowadza się następujące zmiany: (zmiany pominięte).
Rozdział 7
Przepisy przejściowe i końcowe
Art. 83. Ilekroć w odrębnych
przepisach jest mowa o "koncepcji polityki przestrzennego zagospodarowania
kraju", należy przez to rozumieć koncepcję przestrzennego zagospodarowania
kraju.
Art. 84. Jeżeli obowiązujące
przepisy powołują się na przepisy ustawy uchylonej przepisem art. 88 ust. 1
albo odsyłają ogólnie do przepisów tej ustawy, stosuje się w tym zakresie
właściwe przepisy niniejszej ustawy.
Art. 85. 1. Do spraw
wszczętych i niezakończonych decyzją ostateczną przed dniem wejścia w życie
ustawy stosuje się przepisy dotychczasowe.
2. Do miejscowych planów
zagospodarowania przestrzennego oraz planów zagospodarowania przestrzennego
województw, w stosunku do których podjęto uchwałę o przystąpieniu do
sporządzania lub zmiany planu oraz zawiadomiono o terminie wyłożenia tych
planów do publicznego wglądu, ale postępowanie nie zostało zakończone przed
dniem wejścia w życie ustawy, stosuje się przepisy dotychczasowe.
Art. 86. Ustalenia w drodze
decyzji warunków zabudowy wymaga zmiana sposobu zagospodarowania terenu, o
której mowa w art. 59 ust. 1, jeżeli na terenie tym obowiązuje plan uchwalony
przed dniem 1 stycznia 1995 r. Przepisu art. 61 ust. 1 pkt 1 nie stosuje się.
Art. 87. 1. Studia
uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gmin oraz plany
miejscowe uchwalone po dniu 1 stycznia 1995 r. zachowują moc.
2. Plany zagospodarowania
przestrzennego województw uchwalone po dniu 1 stycznia 1999 r. zachowują moc.
3. Obowiązujące w dniu
wejścia w życie ustawy miejscowe plany zagospodarowania przestrzennego
uchwalone przed dniem 1 stycznia 1995 r. zachowują moc do czasu uchwalenia
nowych planów, jednak nie dłużej niż do dnia 31 grudnia 2003 r.
3a. Jeżeli uchwalenie
planu miejscowego nastąpiło po dniu 31 grudnia 2003 r. w związku z utratą mocy
przez miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego uchwalony przed dniem 1
stycznia 1995 r., przepisu art. 37 ust. 1 zdanie drugie niniejszej ustawy, w
odniesieniu do wzrostu wartości nieruchomości, nie stosuje się, o ile wartość
nieruchomości określona przy uwzględnieniu przeznaczenia terenu ustalonego w
miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego uchwalonym przed dniem 1
stycznia 1995 r. jest większa, niż wartość nieruchomości określona przy
uwzględnieniu faktycznego sposobu jej wykorzystywania po utracie mocy tego
planu. W takim przypadku wzrost wartości nieruchomości, o którym mowa w art. 36
ust. 4, stanowi różnicę między wartością nieruchomości określoną przy
uwzględnieniu przeznaczenia terenu obowiązującego po uchwaleniu planu
miejscowego a jej wartością określoną przy uwzględnieniu przeznaczenia terenu
ustalonego w planie miejscowym uchwalonym przed dniem 1 stycznia 1995 r.
4. Sejmiki województw,
które do dnia wejścia w życie ustawy nie uchwaliły planów zagospodarowania
przestrzennego województwa, oraz gminy, które dotychczas nie sporządziły
studium, sporządzą i uchwalą odpowiednio plany zagospodarowania przestrzennego
województwa bądź studium, w terminie roku od dnia wejścia w życie ustawy,
zgodnie z jej wymaganiami.
Art. 88. 1. Traci moc
ustawa z dnia 7 lipca 1994 r. o zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. z 1999
r. Nr 15, poz. 139, Nr 41, poz. 412 i Nr 111, poz. 1279, z 2000 r. Nr 12, poz.
136, Nr 109, poz. 1157 i Nr 120, poz. 1268, z 2001 r. Nr 5, poz. 42, Nr 14,
poz. 124, Nr 100, poz. 1085, Nr 115, poz. 1229 i Nr 154, poz. 1804 oraz z 2002
r. Nr 25, poz. 253, Nr 113, poz. 984 i Nr 130, poz. 1112), z zastrzeżeniem ust.
2.
2. W odniesieniu do
planów zagospodarowania przestrzennego gmin, o których mowa w art. 87 ust. 3,
przepisy art. 31a ustawy wymienionej w ust. 1 zachowują moc do czasu utraty
mocy albo uchylenia tych planów.
Art. 89. Ustawa wchodzi w życie
po upływie 2 miesięcy od dnia ogłoszenia.
Przypisy:
1) Art. 2 pkt
6a dodany przez art. 7 pkt 1 lit. a ustawy z dnia 24 stycznia 2014 r.
(Dz.U.2014.379) zmieniającej nin. ustawę z dniem 8 kwietnia 2014 r.
2) Art. 2 pkt 6b
dodany przez art. 7 pkt 1 lit. a ustawy z dnia 24 stycznia 2014 r.
(Dz.U.2014.379) zmieniającej nin. ustawę z dniem 8 kwietnia 2014 r.
3) Art. 2 pkt
7-9 uchylone przez art. 7 pkt 1 lit. b ustawy z dnia 24 stycznia 2014 r.
(Dz.U.2014.379) zmieniającej nin. ustawę z dniem 8 kwietnia 2014 r.
4) Art. 5
zmieniony przez art. 8 pkt 1 ustawy z dnia 9 maja 2014 r. (Dz.U.2014.768)
zmieniającej nin. ustawę z dniem 10 sierpnia 2014 r.
5) Art. 8
zmieniony przez art. 26 pkt 1 ustawy z dnia 12 lipca 2012 r. o zmianie ustawy o
działach administracji rządowej oraz niektórych innych ustaw (Dz.U.2012.951) z
dniem 1 stycznia 2013 r.
6) Art. 8 ust.
2 zmieniony przez art. 26 pkt 1 ustawy z dnia 12 lipca 2012 r. o zmianie ustawy
o działach administracji rządowej oraz niektórych innych ustaw (Dz.U.2012.951)
z dniem 1 stycznia 2013 r.
7) Art. 8 ust.
6 zmieniony przez art. 8 pkt 2 ustawy z dnia 9 maja 2014 r. (Dz.U.2014.768)
zmieniającej nin. ustawę z dniem 10 sierpnia 2014 r.
8) Art. 10 pkt
11 zmieniony przez art. 6 pkt 1 ustawy z dnia 27 września 2013 r.
(Dz.U.2013.1238) zmieniającej nin. ustawę z dniem 24 listopada 2013 r.
9) Ustawa z
dnia 11 maja 2007 r. o tworzeniu i działaniu wielkopowierzchniowych obiektów
handlowych (Dz.U.2007.127.880) zmieniająca powierzchnię sprzedaży z 2000 m2 na
400 m2, utraciła moc zgodnie z wyrokiem Trybunału Konstytucyjnego z dnia 8
lipca 2008 r. (Dz.U.2008.123.803).
10) Art. 10
ust. 2 pkt 16 zmieniony przez art. 7 pkt 2 ustawy z dnia 24 stycznia 2014 r.
(Dz.U.2014.379) zmieniającej nin. ustawę z dniem 25 września 2014 r.
11) Art. 10
ust. 4 zmieniony przez art. 26 pkt 1 ustawy z dnia 12 lipca 2012 r. o zmianie
ustawy o działach administracji rządowej oraz niektórych innych ustaw
(Dz.U.2012.951) z dniem 1 stycznia 2013 r.
12) Art. 11
pkt 6 lit. k) uchylona przez art. 7 pkt 1 ustawy z dnia 16 listopada 2012 r. o
zmianie ustawy - Prawo telekomunikacyjne oraz niektórych innych ustaw
(Dz.U.2012.1445) z dniem 21 stycznia 2013 r.
13) Art. 15
ust. 2 pkt 6 zmieniony przez art. 5 ustawy z dnia 23 października 2013 r.
(Dz.U.2013.1446) zmieniającej nin. ustawę z dniem 1 lipca 2014 r.
14) Art. 16
ust. 2 zmieniony przez art. 26 pkt 1 ustawy z dnia 12 lipca 2012 r. o zmianie
ustawy o działach administracji rządowej oraz niektórych innych ustaw
(Dz.U.2012.951) z dniem 1 stycznia 2013 r.
15) Art. 16
ust. 3 zdanie wstępne zmienione przez art. 26 pkt 2 ustawy z dnia 12 lipca 2012
r. o zmianie ustawy o działach administracji rządowej oraz niektórych innych
ustaw (Dz.U.2012.951) z dniem 1 stycznia 2013 r.
16) Art. 17 pkt
6 lit. a tiret czwarte zmienione przez art. 5 pkt 1 lit. a ustawy z dnia 11
lipca 2014 r. (Dz.U.2014.1133) zmieniającej nin. ustawę z dniem 1 stycznia 2015
r.
17) Art. 17 pkt
6 lit. a) tiret piąte uchylone przez art. 7 pkt 2 ustawy z dnia 16 listopada
2012 r. o zmianie ustawy - Prawo telekomunikacyjne oraz niektórych innych ustaw
(Dz.U.2012.1445) z dniem 21 stycznia 2013 r.
18) Art. 17 pkt
6 lit. a tiret siódme zmienione przez art. 5 pkt 1 lit. b ustawy z dnia 11
lipca 2014 r. (Dz.U.2014.1133) zmieniającej nin. ustawę z dniem 1 stycznia 2015
r.
19) Art. 17 pkt
6 lit. a tiret ósme dodane przez art. 5 pkt 1 lit. c ustawy z dnia 11 lipca
2014 r. (Dz.U.2014.1133) zmieniającej nin. ustawę z dniem 1 stycznia 2015 r.
20) Art. 17 pkt
11 zmieniony przez art. 1 pkt 1 ustawy z dnia 8 marca 2013 r. (Dz.U.2013.405)
zmieniającej nin. ustawę z dniem 12 kwietnia 2013 r.
21) Art. 18
ust. 1 zmieniony przez art. 1 pkt 2 lit. a) ustawy z dnia 8 marca 2013 r.
(Dz.U.2013.405) zmieniającej nin. ustawę z dniem 12 kwietnia 2013 r.
22) Art. 18
ust. 3 zmieniony przez art. 1 pkt 2 lit. b) ustawy z dnia 8 marca 2013 r.
(Dz.U.2013.405) zmieniającej nin. ustawę z dniem 12 kwietnia 2013 r.
23) Art. 36
ust. 1 częściowo został uznany za niezgodny z art. 64 ust. 2 w związku z art.
31 ust. 3 Konstytucji RP oraz z zasadą sprawiedliwości społecznej wyrażoną w
art. 2 Konstytucji RP, wyrokiem Trybunału Konstytucyjnego z dnia 18 grudnia
2014 r. (Dz.U.2015.22) z dniem 7 stycznia 2015 r. Zgodnie z tym wyrokiem wymieniony
wyżej przepis traci moc w zakresie, w jakim wyłącza roszczenia właścicieli lub
użytkowników wieczystych, których nieruchomości zostały przeznaczone na cel
publiczny w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego obowiązującym 31
grudnia 1994 r., jeśli takie przeznaczenie zostało utrzymane w miejscowym
planie zagospodarowania przestrzennego uchwalonym pod rządem aktualnie
obowiązującej ustawy.
24) Z dniem 15
lutego 2010 r. art. 37 ust. 1 w zakresie, w jakim wzrost wartości nieruchomości
odnosi do kryterium faktycznego jej wykorzystywania w sytuacjach, gdy
przeznaczenie nieruchomości zostało określone tak samo jak w miejscowym planie
zagospodarowania przestrzennego uchwalonym przed 1 stycznia 1995 r., który
utracił moc z powodu upływu terminu wyznaczonego w art. 87 ust. 3 nin. ustawy,
został uznany za niezgodny z art. 2 i art. 32 Konstytucji RP, wyrokiem
Trybunału Konstytucyjnego z dnia 9 lutego 2010 r. (Dz.U.2010.24.124).
25) Art. 39
ust. 3 pkt 4 zmieniony przez art. 7 pkt 3 lit. a tiret pierwsze ustawy z dnia
24 stycznia 2014 r. (Dz.U.2014.379) zmieniającej nin. ustawę z dniem 25
września 2014 r.
26) Art. 39
ust. 3 pkt 5 uchylony przez art. 7 pkt 3 lit. a tiret drugie ustawy z dnia 24
stycznia 2014 r. (Dz.U.2014.379) zmieniającej nin. ustawę z dniem 25 września
2014 r.
27) Art. 39
ust. 3 pkt 8 zmieniony przez art. 6 pkt 2 ustawy z dnia 27 września 2013 r.
(Dz.U.2013.1238) zmieniającej nin. ustawę z dniem 24 listopada 2013 r.
28) Art. 39
ust. 6 zmieniony przez art. 7 pkt 3 lit. b ustawy z dnia 24 stycznia 2014 r.
(Dz.U.2014.379) zmieniającej nin. ustawę z dniem 25 września 2014 r.
29) Art. 39
ust. 7 dodany przez art. 7 pkt 3 lit. c ustawy z dnia 24 stycznia 2014 r.
(Dz.U.2014.379) zmieniającej nin. ustawę z dniem 25 września 2014 r.
30) Art. 39a
dodany przez art. 7 pkt 4 ustawy z dnia 24 stycznia 2014 r. (Dz.U.2014.379)
zmieniającej nin. ustawę z dniem 25 września 2014 r.
31) Art. 40
zmieniony przez art. 26 pkt 3 ustawy z dnia 12 lipca 2012 r. o zmianie ustawy o
działach administracji rządowej oraz niektórych innych ustaw (Dz.U.2012.951) z
dniem 1 stycznia 2013 r.
32) Art. 41 pkt
7 zmieniony przez art. 26 pkt 3 ustawy z dnia 12 lipca 2012 r. o zmianie ustawy
o działach administracji rządowej oraz niektórych innych ustaw (Dz.U.2012.951)
z dniem 1 stycznia 2013 r.
33) Art. 45
zmieniony przez art. 26 pkt 4 ustawy z dnia 12 lipca 2012 r. o zmianie ustawy o
działach administracji rządowej oraz niektórych innych ustaw (Dz.U.2012.951) z
dniem 1 stycznia 2013 r.
34) Art. 46
zmieniony przez art. 26 pkt 4 ustawy z dnia 12 lipca 2012 r. o zmianie ustawy o
działach administracji rządowej oraz niektórych innych ustaw (Dz.U.2012.951) z
dniem 1 stycznia 2013 r.
35) Art. 46 pkt
3 uchylony przez art. 7 pkt 5 ustawy z dnia 24 stycznia 2014 r. (Dz.U.2014.379)
zmieniającej nin. ustawę z dniem 8 kwietnia 2014 r.
36) Art. 47
ust. 2 pkt 1 zmieniony przez art. 7 pkt 6 lit. a tiret pierwsze ustawy z dnia
24 stycznia 2014 r. (Dz.U.2014.379) zmieniającej nin. ustawę z dniem 8 kwietnia
2014 r.
37) Art. 47 ust.
2 pkt 5 zmieniony przez art. 7 pkt 6 lit. a tiret drugie ustawy z dnia 24
stycznia 2014 r. (Dz.U.2014.379) zmieniającej nin. ustawę z dniem 8 kwietnia
2014 r.
38) Art. 47
ust. 2a dodany przez art. 7 pkt 6 lit. b ustawy z dnia 24 stycznia 2014 r.
(Dz.U.2014.379) zmieniającej nin. ustawę z dniem 8 kwietnia 2014 r.
39) Art. 47
ust. 3 zmieniony przez art. 7 pkt 6 lit. c ustawy z dnia 24 stycznia 2014 r.
(Dz.U.2014.379) zmieniającej nin. ustawę z dniem 8 kwietnia 2014 r.
40) Art. 47
ust. 4 zmieniony przez art. 7 pkt 6 lit. c ustawy z dnia 24 stycznia 2014 r.
(Dz.U.2014.379) zmieniającej nin. ustawę z dniem 8 kwietnia 2014 r.
41) Art. 47
ust. 6 dodany przez art. 7 pkt 6 lit. d ustawy z dnia 24 stycznia 2014 r. (Dz.U.2014.379)
zmieniającej nin. ustawę z dniem 8 kwietnia 2014 r.
42) Art. 47
ust. 7 dodany przez art. 7 pkt 6 lit. d ustawy z dnia 24 stycznia 2014 r.
(Dz.U.2014.379) zmieniającej nin. ustawę z dniem 8 kwietnia 2014 r.
43) Art. 47a
dodany przez art. 26 pkt 5 ustawy z dnia 12 lipca 2012 r. o zmianie ustawy o
działach administracji rządowej oraz niektórych innych ustaw (Dz.U.2012.951) z
dniem 1 stycznia 2013 r.
44) Art. 49
ust. 1 uchylony przez art. 26 pkt 6 lit. a) ustawy z dnia 12 lipca 2012 r. o
zmianie ustawy o działach administracji rządowej oraz niektórych innych ustaw
(Dz.U.2012.951) z dniem 1 stycznia 2013 r.
45) Art. 49
ust. 2 zmieniony przez art. 26 pkt 6 lit. b) ustawy z dnia 12 lipca 2012 r. o
zmianie ustawy o działach administracji rządowej oraz niektórych innych ustaw
(Dz.U.2012.951) z dniem 1 stycznia 2013 r.
46) Rozdział 4a
dodany przez art. 7 pkt 7 ustawy z dnia 24 stycznia 2014 r. (Dz.U.2014.379)
zmieniającej nin. ustawę z dniem 25 września 2014 r.
47) Art. 50
ust. 4 zmieniony przez art. 8 pkt 3 ustawy z dnia 9 maja 2014 r.
(Dz.U.2014.768) zmieniającej nin. ustawę z dniem 10 sierpnia 2014 r.
48) Art. 52
ust. 2 pkt 2 lit. b) zmieniona przez art. 212 pkt 1 ustawy z dnia 14 grudnia
2012 r. o odpadach (Dz.U.2013.21) z dniem 23 stycznia 2013 r.
49) Art. 52
ust. 2 pkt 2 lit. c) zmieniona przez art. 212 pkt 1 ustawy z dnia 14 grudnia
2012 r. o odpadach (Dz.U.2013.21) z dniem 23 stycznia 2013 r.
50) Art. 52
ust. 2 pkt 3 dodany przez art. 212 pkt 2 ustawy z dnia 14 grudnia 2012 r. o
odpadach (Dz.U.2013.21) z dniem 23 stycznia 2013 r.
51) Art. 53
ust. 4 pkt 5 zmieniony przez art. 5 pkt 2 lit. a ustawy z dnia 11 lipca 2014 r.
(Dz.U.2014.1133) zmieniającej nin. ustawę z dniem 1 stycznia 2015 r.
52) Art. 53
ust. 4 pkt 5a dodany przez art. 5 pkt 2 lit. b ustawy z dnia 11 lipca 2014 r.
(Dz.U.2014.1133) zmieniającej nin. ustawę z dniem 1 stycznia 2015 r.
53) Art. 60
ust. 4 zmieniony przez art. 8 pkt 4 ustawy z dnia 9 maja 2014 r.
(Dz.U.2014.768) zmieniającej nin. ustawę z dniem 10 sierpnia 2014 r.
54) Art. 61 ust.
6 zmieniony przez art. 26 pkt 1 ustawy z dnia 12 lipca 2012 r. o zmianie ustawy
o działach administracji rządowej oraz niektórych innych ustaw (Dz.U.2012.951)
z dniem 1 stycznia 2013 r.
55) Art. 67
ust. 2 zmieniony przez art. 26 pkt 1 ustawy z dnia 12 lipca 2012 r. o zmianie
ustawy o działach administracji rządowej oraz niektórych innych ustaw
(Dz.U.2012.951) z dniem 1 stycznia 2013 r.
56) Art. 67
ust. 3 zmieniony przez art. 26 pkt 1 ustawy z dnia 12 lipca 2012 r. o zmianie
ustawy o działach administracji rządowej oraz niektórych innych ustaw
(Dz.U.2012.951) z dniem 1 stycznia 2013 r.